Loading...

Κατηγορίες

Πέμπτη 06 Αύγ 2015
ΟΣΟ ΚΙ ΑΝ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΑΠΟΧΡΩΜΑΤΙΖΕΙ ΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥΣ  Μεγάλοι σεισμοί  (Ιστορικά) ταρακουνάνε  το Αίγιο!
Κλίκ για μεγέθυνση

 

 

ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΛΕΟΝ ΠΡΟΣΦΑΤΟ

ΤΟΥ ΙΟΥΝΙΟΥ 1995

 

Ένας σεισμός, του μεγέθους και της συμπεριφοράς (περιστροφικός) , εκείνου που έπληξε το Αίγιο στις 15 Ιουνίου 1995, 6 R και κάτι παραπάνω, μπορεί να εκδηλώθηκε σε μια ανύποπτη στιγμή (3,15 πρωϊνή), πλην οι συνέπειές του ήσαν τραγικές, γενικευμένες στον ιστό της πόλης, οικονομικά τεράστιες και μακροχρόνιες στην αποκατάσταση των ζημιών που προκλήθηκαν.

 

Οι σημερινοί 30άρηδες, ήσαν παιδιά, περίπου 8 χρόνων και επομένως έχουν εμπειρία και συνείδηση του τρόμου, που προκάλεσε το γεωλογικό αυτό φαινόμενο. Από αρχαιοτάτων χρόνων (373 π.Χ. 7 ρίχτερ, που εξαφάνισαν την αρχαία Ελίκη), έχουν πολλοί σεισμοί πλήξει το Αίγιο και κάποιοι πλησίασαν σε καταστροφικότητα και θύματα αυτόν του Ιουνίου 1995..

 

Στην πρώτη μαύρη επέτειο, το 1996, ο Δήμος Αιγίου, εκτύπωσε ένα φυλλάδιο (άλμπουμ) με φωτογραφίες από τις συνέπειες του σεισμού στην πόλη, στο οποίο περιλαμβάνονται αι ιστορικά στοιχεία των μεγάλων σεισμών που έχουν πλήξει την πόλη μας. Πρέπει να υπάρχει, αυτό το τεύχος, στο αρχείο του Δήμου ή στο Τοπικό Ιστορικό Αρχείο. Αντιδήμαρος των Πολιτιστικών, τότε, ήταν η Κα Μαρίκα Μαστάθη. Την επιμέλεια της έκδοσης είχε ο κ. Ανδρέας Φλογεράς. Του τρομερού αυτού γεγονότος, δημοσιεύουμε φωτογραφίες (πολλές είναι αποκλειστικότητα της εφημερίδος ΕΡΕΥΝΑ, τόμος 1995).

 

Ο σεισμός εκείνος προειδοποιούσε επί εβδομάδες με συνεχείς μικροδονήσεις και οι ειδικοί σεισμολόγοι ερευνητές, Βαρώτσος και συνεργάτες του, υπολόγιζαν ότι η συγκεντρωμένη ενέργεια θα εκτονωνόταν κάποια στιγμή. Ο Δήμαρχος, αείμνηστος Λ. Σιαβελής, φαίνεται πως είχε προϊδεασθεί και είχε προβεί σε κάποιες μυστικές ενέργειες, όπως θα φανεί παρακάτω. Δεν είχε ανακοινώσει όμως τίποτα για να μην πανικοβληθεί ο πληθυσμός.

 

Έτσι εξηγούνται κάποια πράγματα. Δύο ώρες μετά το σεισμό, μπροστά στη σωριασμένη πολυκατοικία της Δεσποτοπούλων που προκάλεσε 16 θύματα, συναντήσαμε το Δήμαρχο κ. Λ.Σιαβελή, με το Δήμαρχο Αθηναίων κ. Δημήτρη Αβραμόπουλο και τον περιφερειακό Διευθυντή κ. Βασίλη Μνωλόπουλο να παρακολουθούν τα σωστικά συνεργεία που είχαν πιάσει δουλειά. Νωρίτερα είχε φτάσει ο τεράστιος γερανός του Λιμενικού Ταμείου Πατρών, μοχλός τεράστιων δυνατοτήτων για να μετακινηθούν πλάκες και όγκοι τσιμέντου από τα ερείπια. Πότε ειδοποιήθηκαν και πότε έφτασαν άνθρωποι και μηχανήματα αν δεν είχε γίνει προεργασία περί επικειμένου μεγάλου σεισμού; Αυτή την απορία διατηρώ από τότε και ποτέ κανένας τοπικός αρμόδιος δεν την επιβεβαίωσε ούτε όμως και τη διέψευσε.

 

Την ώρα που κατέρρεε η μισή πολυκατοικία, διαρκούντος του σεισμού, η αίσθηση που προκλήθηκε ήταν ότι κάποιο φορτηγό άδειαζε πέτρες.. Έμενα λίγα μέτρα πιο πάνω, στην αρχή του δημοτικού κήπου. Κατά την αποκορύφωση της δόνησης άρχισε και η περιστροφική ενέργεια του σεισμού. Τότε η πολυκατοικία, όπου και η κατοικία μου, έτριξε ολόκληρη και είπαμε εδώ είναι το τέλος μας. Λόγω της δημοσιογραφικής μου ενασχόλησης κάτι είχα υποπτευθεί και είχα επιλέξει για την κρίσιμη ώρα το ασφαλέστερο (κατά την εκτίμησή μου) σημείο του σπιτιού, επίσης είχα στο χωλ έτοιμο φακό και ραδιόφωνο. Ο φακός χρησίμευσε άμεσα. Ευτυχώς που η πόρτα της εισόδου δεν είχε πετσικάρει και άνοιξε αμέσως. Μια μικρή σκυλίτσα που γρύλιζε ακατάπαυστα από τα μεσάνυχτα και μετά, επηρεασμένη από τα μικροκύματα που την ερέθιζαν, κρύφτηκε με το θόρυβο του σεισμού, που μόλις άρχισε η δόνηση με ξύπνησε με τα ουρλιαχτά της. Δεν έπρεπε να μείνει μέσα και εμείς να φύγουμε. Σκέφτηκα να της κουνήσω το λουρί που την έβγαζα βόλτα και τότε πετάχτηκε χαρούμενη να πάμε περίπατο. Κατεβήκαμε δρασκελώντας όγκους από τα σοφάτια που είχαν κλείσει το διάδρομο και τις σκάλες. Σιωπηρά κατέβαιναν και οι άλλοι συγκάτοικοι, μέχρι που βγήκαμε στο δρόμο και αναπνεύσαμε. Στεγαστήκαμε στο αυτοκίνητο που ήταν παρκαρισμένο δίπλα στον κήπο.

 

Ο σεισμός συνέβη μισοβδόμαδα. Την Κυριακή έγινε υπαίθρια λειτουργία στο δημοτικό κήπο στον οποίο είχαν καταφύγει όλοι οι γύρω ξεσπιτωμένοι. Σε κάποιο σπίτι, που δεν έμεινε τοίχος όρθιος σε μια πλευρά η εικόνα του Χριστού και ο τοίχος έμειναν ανέπαφοι. Θεωρήθηκε θαύμα. Κατέβασαν την εικόνα του Χριστού και μαζί με τον εσταυρωμένο έκαμαν λιτανεία οι ιερείς των γύρω ενοριών. Στο λιμάνι έφτασε ένα υπερωκεάνιο της εταιρείας Ι. Λάτση, στο οποίο στεγάστηκαν και διατράφηκαν πλήθος αιγιωτών.

 

Κυβερνητικό κλιμάκιο υπό τον πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου, επισκέφθηκε την πόλη και σε συμβούλιο που πραγματοποιήθηκε στην ΕΒΟ αποφασίστηκαν τα πρώτα ευεργετικά οικονομικά μέτρα για τους σεισμόπληκτους. Εκεί μίλησε με το γνωστό θάρρος και επιχειρηματολόγησε με παρρησία ο Μητροπολίτης μας κ. Αμβρόσιος, διεκδικώντας χρηματοδοτήσεις για τους ενοριακούς ναούς που επλήγησαν. Ξημερώματα, μετά το σεισμό, συναντήσαμε το Σεβασμιώτατο με τον Αρχιμανδρίτη π. Μυλωνά, να πίνουν στο πόδι έναν καφέ στην τρίγωνη πλατεία. Ήταν και οι δύο απλοί φορώντας τον καλογερικό τους σκούφο κι ένα ράσο σκέτο.

 

Εκείνη τη νύχτα του σεισμού (σε πολλούς ίσως να μην είναι γνωστό) πρόσφερε σημαντικότατη υπηρεσία ένας συμπολίτης, ο γνωστός Θανάσης Τραγότσαλος. Όταν έσβησαν τα φώτα, απομονώθηκε από επικοινωνίες η αστυνομία. Δεν είχε γεννήτριες να δώσουν ρεύμα για την επικοινωνία της με τη Διοίκηση στην Πάτρα και το Υπουργείο. Παρών και έτοιμος ο Θανάσης, έβαλε μπροστά τη γεννήτρια που είχε πάνω στο φορτηγό του και φωταγώγησε ολόκληρο το κτίριο της αστυνομίας και αποκαταστάθηκαν οι επικοινωνίες. Στη συνέχεια ο άνθρωπος αυτός βοήθησε επί τρεις μέρες στον απεγκλωβισμό προσώπων και όπου αλλού χρειαζόταν. Δε θυμάμαι αν ο Δήμος (το δημοτικό συμβούλιο εν προκειμένω) να επιβράβευσε το φιλότιμο αυτόν συμπολίτη. Εκτός από τη Διεύθυνση της αστυνομίας και της Πυροσβεστικής που με συγχαρητήριες αναφορές τους τον τίμησαν στο μέτρο των αρμοδιοτήτων τους. Ο Δήμος πουθενά. Αλλ’ αν τον ξέχασαν τότε, ποτέ δεν είναι αργά. Οι ηθικές αμοιβές δεν έχουν προθεσμία λήξεως. Οι κοινωφελείς πράξεις δεν παραγράφονται.

 

Ένα οικόπεδο για κεντρική πλατεία

 

Μια και γράφουμε για έργα που μισογίνονται, επανερχόμαστε σε ένα όντως μεγάλο έργο που δεν ξεκίνησε και για το οποίο έχουμε αναφερθεί δυο φορές κατά το παρελθόν, παρά την άμεση αναγκαιότητά του. Πρόκειται για το οικόπεδο που αγόρασε ο Δήμος από τον ΟΤΕ (πρώην κατοικία Σταυρουλοπούλου) μαζί με το πρώην εστιατόριο «Στέμμα», το οποίο παραμένει ανεκμετάλλευτο.

Είχαμε προτείνει να δημιουργηθεί μια ήσυχη κεντρική πλατεία εκεί, το δε συνεχόμενο πρώην εστιατόριο να γίνει μια οργανωμένη καφετέρια, τόπος ραντεβού και ψυχαγωγίας των συνδημοτών, κυρίως των μεγαλύτερων ηλικιών. Μάλιστα είχαμε προτείνει με δημοσιεύματά μας να αποφασίσει το δημοτικό συμβούλιο περί της ανάγκης δημιουργίας αυτού του χώρου ως κεντρικής πλατείας και να προβεί στη δημοπράτηση των ανάλογων μελετών, ώστε να έχουν προηγηθεί χρονοβόρες διαδικασίες, για την περίπτωση που θα έχει ο Δήμος τη δυνατότητα ανάθεσης και ίσως έναρξης των εργασιών κατασκευής της.

Δε χρειάζεται να είμαστε ψηφισμένοι σύμβουλοι. Με την ιδιότητα του δημότη δικαιούται καθένας να έχει γνώμη και να την καταθέτει στο Δήμο , ενεργοποιώντας μ’ αυτό τον τρόπο το ενδιαφέρον του. Ένας σωστός προγραμματισμός είναι ανέξοδος. Ήδη έφυγε ο πρώτος χρόνος. Μένουν άλλοι τέσσαρες. Το σημείωμα αυτό το θέτουμε υπό τύπον πρότασης και αιτήσεως προς το δημοτικό συμβούλιο. Τι θα έλεγε επ’ αυτού ο πρόεδρός του, κ. Ντίνου;

 

Βοηθάμε το Δήμο

προβάλλοντας προβλήματα

 

Με αφορμή το δημοτικό ενδιαφέρον για την κοινωνική αναβάθμιση της «τρίγωνης πλατείας» όπως καθιερώθηκε να λέγεται η πλατεία Βάλφουρ και σε συνδυασμό με το κυκλοφοριακό αδιέξοδο που υπάρχει στους γύρω δρόμους (Κλ. Οικονόμου – Ας. Φωτήλα – Βάλφουρ) ρωτάμε την αρμόδια υπηρεσία του Δήμου, τι λόγο υπάρξεως έχει ένα περίπτερο της Αστικής επί της Ασημ. Φωτήλα, το οποίο εκτός που κλείνει εντελώς το πεζοδρόμιο, προεκτείνεται και στο δρόμο, εμποδίζοντας πεζούς και οχήματα; Αν λειτουργούσε ως εκδοτήριο εισιτηρίων ή παροχής πληροφοριών, θα είχε μια χρησιμότητα. Αν κάποιος είχε αποθέσει οικοδομικά υλικά ή άλλα αντικείμενα επ’ αόριστον, ποια θα ήταν η συμπεριφορά του Δήμου; Αντίστοιχο περίπτερο, ανεκμετάλλευτο από κατασκευής του υπάρχει στην πλατεία Αγ. Λαύρας και ο Δήμος – του οποίου είναι ιδιοκτησία – ούτε το λειτουργεί ούτε το μισθώνει.

 

Υπάρχει μια ασάφεια, σχετικά με τους κοινόχρηστους χώρους των δημοτικών διαμερισμάτων. Αναφερόμαστε στο δημοτικό διαμέρισμα Πανοράματος Συμπολιτείας και το ερώτημα απευθύνεται στον υπεύθυνο των οικονομικών του Δήμου, αγαπητό Δημήτρη Καλαμίδα. Το Πανόραμα είναι αστικός οικισμός λόγω του σχεδιασμού του και δεν μπορεί να γίνει τίποτα χωρίς την άδεια της Πολεοδομίας. Εκεί υπάρχει πλήρης αναρχία και απουσία του Δήμου να εκμεταλλεύεται του χώρους αυτούς, ενώ από την άλλη διατυμπανίζεται ότι από το δήμο χάνονται έσοδα. Πληρώνουν οι καταληψίες αυτών των κοινόχρηστων χώρων; Έχει γίνει αυτοψία από τα αρμόδια όργανα του Δήμου να διαπιστώσει την υφιστάμενη κατάσταση;

 

Μήπως ΚΑΙ η παρούσα δημοτική αρχή έχει κάνει πίσω (αναφορικά με την ανάπτυξη του Πανοράματος); Ακόμη να απαντήσει, αργεί, σε αίτημα πενήντα και πάνω κατοίκων (με υπογραφές) επειδή δεν τακτοποιείται το ζήτημα της αστικής Γραμμής εντός του οικισμού (1,5 χιλιόμετρο όλο κι όλο είναι η καθυστέρηση και το κόστος της παράκαμψης, να μπαίνει μέσα το αστικό λεωφορείο); Είναι χωριουδάκι εγκαταλειμμένο, το Πανόραμα ή αστική περιοχή και επομένως χρήζει άμεσης, ισότιμης και αποτελεσματικής φροντίδας; Σε ποιους δημοτικούς παράγοντες χρεώνεται η στασιμότητα που παρατηρείται; Δε θα συγκρουστούμε με τα...Βόρεια προάστια του ίδιου διαμερίσματος Ροδοδάφνης. Ρίχτε μια ματιά και προς τα δυτικά , ενόσω υπάρχει καιρός. Δεν είναι σκόπιμο να ενοχλούμε τη διοίκηση, είναι όμως χρήσιμο και για τους κατοίκους και για την ίδια.

 

Για το δρόμο

Αιγίου-Φτέρης-Καλαβρύτων

 

Σε τρία-τέσσερα σημεία χρήζει σοβαρών συντηρήσεων ο οδικός άξονας Αιγίου – Φτέρης- Καλαβτρύτων. Υπάρχουν ζημιές σε τμήματα της ασφάλτου από τα εκχιονιστικά μηχανήματα και σε άλλο σημείο καταβύθιση του οδοστρώματος λίαν επικίνδυνη. Και καλά θα πείτε, μήπως χρησιμοποιείται από το ΚΤΕΛ ο δρόμος αυτός; ένα δρομολόγιο κάθε Σάββατο υπάρχει προς Καλάβρυτα έτσι για να μη χαθεί το δικαίωμα του ΚΤΕΛ να θεωρεί άγονη τη γραμμή. Από την ίδια όμως, αυτή, την «άγονη» γραμμή ο Δημ. Στάγιας με ένα σκατζόνι, κράτησε ζωντανή την περιοχή και ο ίδιος έγινε νοικοκύρης. Με τι δεδομένα το ΚΤΕΛ υπεραστικών την πέταξε έξω, περίεργο όντως. Και μπήκαμε και στο καλοκαίρι και ο κόσμος νιώθει την έλλειψη τακτικής συγκοινωνίας με τη Φτέρη που φθίνει τουριστικά (ιδίως μετά την πυρκαγιά). Ασύμφορα τα ΙΧ και τα αγροτικά να ανεβοκατεβαίνουν από Φτέρη – Πυργάκι, ενώ αν υπήρχε λεωφορείο – όπως παλιότερα –πρωινό και μεσημεριανό (άνω – κάτω) θα υπήρχε ανάπτυξη του ορεινού μας τουρισμού.

 

Η υπηρεσία Ποιότητας Ζωής του δήμου μας, έχει αντιληφθεί την έλλειψη αυτή; Κάμετε ένα συμβούλιο στον πλάτανο της πλατείας Φτέρης (στο πλαίσιο της αποκεντρωμένης πολιτικής του Δήμου) και θα αλλάξετε αντίληψη κύριε πρόεδρε του δημ. συμβουλίου. Ο Φιλοδασικός και φιλότιμοι επαγγελματίες εκεί θα σας διευκολύνουν ουσιαστικά. Πού ακούστηκε να μη μπορούν να ανεβούν και ανασάνουν λίγο δροσερό αέρα άνθρωποι κάποιων ηλικιών, εραστές του βουνού αφού εκ των πραγμάτων η θάλασσα δεν τους ελκύει πλέον. Το βουνό πρασίνισε και ήδη αναγεννάται. Δεν υπάρχει πλέον εκείνο το αποκρουστικό καρβουνιασμένο τοπίο, που ήταν για τα πρώτα χρόνια αποτρεπτικό.

--------------- ν -------------

Λαός και πολίτες !...

 

Μπαίνουμε σε μια δύσκολη περιοχή του πολιτικού λόγου και διαλογιζόμαστε ποιος είναι ο ακριβέστερος ο πλέον κατάλληλος όρος, όταν πολιτικοί διαφόρων μεγεθών και μορφώσεως συχνά ομιλούντες στα ραδιοτηλεοπτικά μέσα, από τα μικρόφωνα των ραδιοφωνικών σταθμών ή από τα «παράθυρα» των τηλεοπτικών εκπομπών, χρησιμοποιούν κατά κόρον την έκφραση Λαός όταν αναφέρονται σε ζητήματα που αφορούν τους πολίτες. Ανατρέχουμε σε μια διευκρίνηση. Εννοιολογικά, κοινωνικά, κομματικά, πολιτικά, ο λαός και ο πολίτης σε τι ταυτίζονται και σε τι διαφέρουν. Επειδή γίνεται κατάχρηση και με ένα υπόστρωμα κολακείας της έννοιας λαός και των παράγωγων λαϊκός, λαϊκίστικος, λαοφιλής, λαοπρόβλητος και προς τα κάτω, ανεξέλεγκτα, πολλά άλλα. Αντίθετα με πολλή οικονομία γίνεται χρήση του πολίτης, του προσώπου που είναι κάτοικος της πόλης και αν ιστορικά πάμε πίσω, όταν οι πόλεις ήταν καθεμιά και ένα κράτος, ο πολίτης εμπεριέχει και μια δυναμική στην υπόστασή του. Εκφράζει τη δύναμη του κράτους (κραταιός=δυνατός). Σε μια διαβάθμιση ποιοτική.

O λαός είναι άθροισμα πολιτών, όχι υποχρεωτικά της κυρίαρχης, της ισχυρής κοινωνικής μερίδας αλλά αθροιστικά και χωρίς διάκριση η ανθρώπινη μάζα που έχει ομαδική ψυχολογία αλλά και οριζόντια σκέψη, με βάση τις ανάγκες επιβίωσης. Επομένως, λαός και πολίτης, ενώ φαίνονται ίδιες έννοιες, απλά είναι καταπληκτικά όμοιες. Στο βάθος και στην ουσία, βρίσκονται σε διάφορα και διαφορετικά επίπεδα εφαρμογής. Λαός είναι «το υπήκοον σε σχέση με τον ηγεμόνα». Οι πολίτες συμπυκνώνονται και συνυπάρχουν στην κυρίαρχη εθνολογική ιδιότητα ως Έλληνες. Επομένως ο πολιτικός λόγος θα ήταν αντικειμενικότερος και πληρέστερος αν ο λαός και οι πολίτες προσφωνούνταν ως δημότες (επειδή ο Δήμος στο σύνολό του αποτελεί σώμα πολιτικό) και ευρύτερα με την ενιαία εθνολογική ονομασία, ως Έλληνες. Είναι και ο λαός που συγκροτείται σε ομάδες, κατά περίπτωση, οπότε τότε μιλάμε για όχλο, για ντουνιά, για μάζες. Ανώνυμα και χωρίς διάκριση ποιότητας λέμε ότι υπήρξε μαζική συμμετοχή. Εκεί μέσα το πρόσωπο εξαφανίζεται και η προσωπικότητα χάνεται. Στην Ιλιάδα, όχλος λεγόταν το τμήμα στρατού ξηράς, το πεζικό γενικότερα, σε αντίθεση προς το ιππικό. Λαός ήταν και οι Εβραίοι ιδιώτες για να διαχωρίζονται από του ιερείς, που αποτελούσαν ιδιαίτερη, ανώτερη τάξη. Γενικά λαός ήταν οι κατώτερες κοινωνικές τάξεις ή οι πολύ αμόρφωτοι και φτωχοί συνάμα. Όταν λέμε σκωπτικά ...λαουτζίκος, αυτό εννοούμε. Υποβάθμιση.

 

Ο πολίτης, ως ενεργό μέλος της Πολιτείας, είναι κάθε πρόσωπο ασχέτως ηλικίας και γένους, που έχει το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι και που εκδηλώνει τη βούλησή του για τα κοινά πράγματα. Η δε πολιτική είναι η τέχνη, η επιστήμη ακριβέστερα της διακυβερνήσεως της Πολιτείας έννοιας που ταυτίζεται με αυτή του Κράτους και συνεκδοχικά με τη δημοκρατία ως κοινή βούληση των δημοτών. Ο πρώτος πολίτης, αυτός που συγκεντρώνει την εκτίμηση της πλειονοψηφίας, γίνεται κυβερνήτης του Κράτους.

 

Για να κάμει συνείδηση της καταγωγής των μπουλουκιών που είχε μαζέψει ο Κολοκοτρώνης, στις κρίσιμες ώρες του Αγώνα, όπως πριν από τη μάχη στο Δερβενάκι όπου εκμηδενίστηκε ο Δράμαλης, Έλληνες αποκάλεσε τους μαχητές για να τους ξυπνήσει το εθνικό φρόνημα αλλά και την καταγωγή αλλά και τη διαφορά τους ανάμεσα στους ίδιους και στους μουσουλμάνους. Το αποτέλεσμα αυτής της ανεβασμένης ψυχολογίας των μαχητών, είναι γνωστό.

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου