Loading...

Κατηγορίες

Τετάρτη 10 Ιούν 2015

 

Γράφει : O Δημοσιογράφος Ανδρέας Φλογεράς

Εκδότης της ηλεκτρονικής εφημερίδας «ΕΡΕΥΝΑ» Αιγίου .

Mail : Info @ ereyna – aigio. gr Τηλ.26910-24 403 & 693 97 80 80 6

 

Περιορισμός στις πλαστικές σακούλες

Από τότε (και δεν πάνε πολλά χρόνια) που η χημεία έβγαλε το πλαστικό στην αγορά, η ζωή μας άλλαξε σε πολλά. Οι εφαρμογές του, έφεραν την ευκολία παντού. Αλλά η ευκολία – γενικώς – μπορεί να λύνει κάποια προβλήματα, δημιουργεί όμως άλλα, μεγαλύτερα και πιο σύνθετα.

Μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, πολλές από τις συνθέσεις και ανασυνθέσεις της πολεμικής χημείας, δεν πετάχθηκαν ως περιττές αλλά πέρασαν στην ιδιωτική χρήση και διευκόλυναν τη ζωή των ανθρώπων. Όπως τα συνθετικά υφάσματα, τα εντομοκτόνα, διάφορα φάρμακα και μέθοδοι της χειρουργικής, ωφέλησαν τους λαούς. Το πλαστικό που κατέκλυσε την αγορά με πλήθος εφαρμογών του, από επίστρωση δαπέδων μέχρι και εξαρτημάτων μηχανών, αντικατάστησε τα υφάσματα και κυριάρχησε ως απλή σακούλα, με την οποία μεταφέρουμε τρόφιμα κυρίως από το μπακάλη ή τοποθετούμε μικροπράγματα για διάφορες εργασίες. Αυτή λοιπόν η πλαστική σακούλα, σταμπαριστή για λόγους διαφήμισης, κανένας δεν περίμενε να γίνει η οικολογική απειλή του πλανήτη. Αφού παραμέρισε το κλασικό δίχτυ με το οποίο μεταφέραμε τις κολώνες πάγου στα υποτυπώδη ψυγεία μας ή τα μικροψώνια μας από την αγορά, το διπλώνανε και το επαναχρησιμοποιούσαμε επί πολύ.

Μόλις κυκλοφόρησαν οι πλαστικές σακούλες, αρκετά ανθεκτικές, λόγω πάχους του υλικού κατασκευής τους, ακούστηκαν οι πρώτες φωνές διαμαρτυρίας από επιστήμονες οικολόγους ότι θα πρέπει να περάσουν εκατοντάδες χρόνια για να αποδομηθούν, να λιώσουν μέσα στο χώμα και ότι με το πέταγμά τους ανεξέλεγκτα εδώ κι εκεί, κάνουν οπτική ζημιά στο περιβάλλον, πέραν των άλλων συμπτωμάτων. Παρ’ ότι. Με τον καιρό τις βελτίωσαν ώστε να αυτοκατατρέφονται, να μην αντέχουν πάνω από δυο χρήσεις, η διάδοσή τους υπήρξε τόσο μεγάλη ώστε έγιναν επικίνδυνες και για μεγάλα έμβια όντα, ειδικά στις θάλασσες τα κήτη τις εκλαμβάνουν ως τροφικό είδος και τις καταπίνουν με συνέπεια να πεθαίνουν κατά χιλιάδες.

Καθώς διαπιστώθηκε η επικινδυνότητα της πλαστικής σακούλας και σε συνδυασμό με την αδιαφορία των καταναλωτών να μην τις στέλνουν στην ανακύκλωση ή στην ακίνδυνη καταστροφή τους, άρχισαν οι κυβερνήσεις να ψηφίζουν νόμους για τον περιορισμό τους. Να χρεώνονται επιπλέον όταν αγοράζεις κάτι και δεν έχεις πώς να το μεταφέρεις, να μπουν φόροι στα εργοστάσια παραγωγής τέτοιν ειδών συσκευασίας, να οριστεί πλαφόν παραγωγής, να προπαγανδιστεί και να πριμοδοτηθεί η ιδέα επαναχρησιμοποίησης του διχτυού του παρελθόντος και ό,τι άλλο μπορεί να κριθεί ωφέλιμο για την υγεία των ανθρώπων και των άλλων έμβιων όντων που βλάπτονται από το πλαστικό. Είναι από τις καλές ειδήσεις, ο διωγμός, που άρχισε, της πλαστικής σακούλας. Αν σ’ αυτόν προστεθεί και ο οποιοσδήποτε χρήστης, η νοικοκυρά ως αμεσότερη στην κατανάλωση, το κακό θα περιοριστεί κατά πολύ.

Τα πάντα – και τα καλά και τα άσχημα που συμβαίνουν - είναι θέμα ανθρώπου. Και εδώ παίζουν μεγάλο και πρώτιστο ρόλο η αγωγή και η συμμόρφωση του ανθρώπου, που θα πρέπει να προβληματιστεί ανάμεσα στην ευκολία και στις βλαπτικές συνέπειες που έχει το πλαστικό με τις σακούλες στο περιβάλλον, δηλ. στη ζωή μας , άμεσα και έμμεσα.

 

 

 

Αυτός κι αν είναι «εναλλακτικός» τουρισμός!

 

Πάλι από την Κρήτη τα περίεργα και παράξενα νέα. Ακούσαμε μια είδηση που τάραξε τα «αγνά» ελληνοπρεπή και παραδοσιακά ήθη. 170 ζευγάρια, ανδρόγυνα δηλαδή ή θεωρούμενα ανδρόγυνα με την έννοια του γάμου, προερχόμενα από διάφορα ευρωπαϊκά ή υπερατλαντικά κράτη, δεν έχει και τόση σημασία, 8 εκ των οποίων είναι ελληνικά και 4 κρητικής προελεύσεως, νοίκιασαν ένα ξενοδοχείο και συμβιώνουν ελεύθερα, σε μια αγελαία ερωτική επικοινωνία, χωρίς να διαταράσσεται ο δεσμός κάθε ζευγαριού.

Το πείραμα είναι συνταγή αμερικάνικης ψυχοθεραπείας, προκειμένου να καταπολεμηθεί η ερωτική ψυχρότητα στην καθημερινή ζωή των ζευγαριών. Αλλαγή συντρόφου, χωρίς ηθικές αναστολές όπου στην παραδοσιακή χώρα μας αποτελούσε το κίνητρο εγκλημάτων τιμής. Στην Αμερική οι «θεραπείες» αυτές γίνονται σε κλειστές λέσχες μελών και όταν ανάβουν τα φώτα δεν έχουν ανακοινωθεί αποτελέσματα ψυχοσωματικής ευφορίας ή μεταμελειών. Δε χωρίζουν τα ζευγάρια για τέτοια...μικροπράγματα, μιας μερίδας, της «πολιτισμένης» κοινωνίας του λεγόμενου νέου κόσμου. Τώρα που έκαναν και «εξαγωγή» αυτής της διαστροφής τους, είδαμε και τα ποσοστά επί ελληνικού εδάφους. 8 ζευγάρια ελλήνων και 4 Κρητικών. Κι αν το «πείραμα» γινόταν, μετά κάποιες δεκαετίες συμβίωσης, θα είχε μια δικαιολογία, ο λεγόμενος ...εναλλακτικός ...οικοτουρισμός. Στα φανερά και με καταβολή ΦΠΑ, για τις προσφερόμενες εναλλακτικές υπηρεσίες.

Αποτελέσματα της πρωτότυπης αυτής ψυχοθεραπείας δεν έγιναν γνωστά. Ούτε αυτοκτονίες από απελπισία. Στα κοπάδια, αυτά συμβαίνουν την περίοδο του οίστρου, προκειμένου να πολλαπλασιαστεί, να βελτιωθεί και να διατηρηθεί το είδος. Εξ ενστίκτου. Στο νοημονέστερο είδος, τον άνθρωπο, το ένστικτο και η σκέψη κάπου είναι μπερδεμένα και παρόμοιες ομαδικές παραφωνίες συνιστούν εκτροπή από τους κανόνες που συγκροτούν και συγκρατούν την κοινωνία σε μια ενότητα.

 

 

 

Γλωσσικές αυθαιρεσίες

(1)

Για όσους γράφουν αλλά και για όσους διαβάζουν με χαλαρή διάθεση, χωρίς κριτική διάθεση, ακριβέστερα. Να βασανίζουν λιγάκι το μυαλό τους όταν κάποιοι όροι που επαναλαμβάνονται χωρίς να αμφισβητούνται ή δεν ελέγχονται για το κατά πόσον είναι γλωσσικά ορθοί. Αυθαίρετα λοιπόν απόχτησε πληθυντικό το λατινογενές «φόρουμ-forum», το οποίο σημαίνει σύσκεψη, με μια λέξη αγορά. Ειδικότερα δε η αγορά της αρχαίας Ρώμης, όπου και ο τόπος όπου συνήρχοντο οι συνελεύσεις, έδρευαν τα δικαστήρια, το χρηματιστήριο. Επειδή οι ξένες λέξεις, στην ελληνική, δεν έχουν πληθυντικό, δεν έχουν ενταχθεί σε κανόνες χρησιμοποιούνται, στον αριθμό που έχουν παραληφθεί. Λέμε τα στυλό, τα τρακτέρ, τα σασί, χωρίς τύπο πληθυντικού.

Κάποιοι εκφωνητές ειδήσεων αυθαιρετούν όταν λένε τα φόρα και παρασύρουν φιλομαθείς ακροατές να «αντιγράψουν» το λάθος και να το επαναλάβουν. Μπορεί στη μετάφρασή της η λέξη forum να έχει και πληθυντικό (οι αγορές, τα δικαστήρια, τα χρηματιστήρια), όταν όμως εκφέρεται ο όρος στη γλώσσα του, παραμένει ο ίδιος σε ενικό και πληθυντικό αριθμό. Γι αυτό και πολύ σωστά η γραμματική της δημοτικής, επίσημα, δεν την αλλάζει. Αν κάποιες λέξεις ξένες συμβαίνει να διατυπώνονται σε πληθυντικό (όπως τα τρακτέρια αλλά όχι τα στυλά ή τα ευρά), παρ΄ότι είναι αυθαίρετες δεν προκαλούν αμφισβήτηση. Ο κανόνας όμως είναι αυτός που γράψαμε.

Όσο για «τους ασκούς του Αιόλου», δεν ξέρουμε φυσικά πόσοι...ήσαν, ασθενής μνήμη των αναγνωστών της μυθολογίας μας τους εκθέτει πλήρως, αφού ένας ήταν ο θεός των ανέμων ο Αίολος και σε έναν ασκό είχε κλείσει τους ανέμους που εξουσίαζε. Άνοιξε ο ασκός του Αιόλου είναι το ορθόν. ένας είναι και «μας παίρνει και μας σηκώνει» όταν ανοίξει. Σκεφτείτε τι θα γινόταν αν άνοιγαν τόσοι πολλοί που βεβαιώνει ο εκφωνητής ότι ...«άνοιξαν οι ασκοί του Αιόλου».

 

(2)

 

 

Περιδιαβάζοντας στις σελίδες των εφημερίδων, πέσαμε πάνω σε...κατολισθήσεις ανορθογραφιών, όπως ο οδον-τοτός (αν θα γράφαμε το...Τοτός με δόντια). Εδώ πρόκειται για την οδόντωση της γραμμής, τη μεσαία σειρά με τα μεταλλικά δόντια που γαντζώνεται το τραινάκι για να βγάλει την ανηφόρα και να συγκρατηθεί στον κατήφορο.

 

Μικρά παιδιά, όταν αποκτούσαμε τις πρώτες εμπειρίες στις μετακινήσεις μας, θυμόμαστε τη Μάνα που μας μετέδιδε την ανασφάλειά της, όταν ο συρμός έκοβε για να πέσει η μπάρα που θα εμπλεκόταν με τα δόντια που είπαμε. Για να δούμε, έλεγε η συχωρεμένη, θα πιάσουν τα δόντια; Κι εμείς κυριευόμαστε από φόβο, ο οποίος εκμηδένιζε τη χαρά μας από το τραινάκι παιγνίδι που μας ταξίδευε μέσα στη ρεματιά του Βουραϊκού και το γλεντούσαμε, χωρίς να σκεπτόμαστε τους ενδεχόμενους κινδύνους του ταξιδιού.

Επί του (αν)ορθογραφικού φαινομένου, το ρήμα που παράγει το ουσιαστικό είναι οδοντώ, συνηρημένο από τα εις –όω. Δε θα πρέπει να δημοσιεύονται τέτοια λάθη, επειδή παρασύρουν τους επιπόλαιους και διαστρεβλώνεται η ορθή γραφή των λέξεων. Συχνά, με την ορθογραφία, συναρτάται και η έννοια της λέξης, οπότε, στην περίπτωση ανορθογραφίας το κακό είναι διπλό, αν μη...πολλαπλό.

 

3

Διασκεδαστικό: « Λόγω του δριμύ ψύχους» και «η κάθο

δος του υποψηφίου εξ ανατολάς». Μάλλον χρειάζεται...αποκαθήλωση του ημιμαθούς «δημοσιογράφου» και...εγκλεισμού του σε φροντιστήριο, όπου διδάσκεται η απλή καθαρεύουσα (για να μην πούμε η αρχαία ελληνική, η γραμματικής της και το συντακτικό της), για να μη βγαίνουν στη δημοσιότητα, τέτοια χαζά (επιεικώς) κείμενα ως δημοσιογραφήματα, διότι ο δημοσιογράφος, ως κοινωνικός λειτουργός θα πρέπει πρώτιστα να γνωρίζει τους κανόνες της γλώσσας. Είναι εθνική υποχρέωση αυτή η ικανότητά του. Βέβαια η ελευθερία του λόγου και των ιδεών, που προβλέπονται από το Σύνταγμα, επιτρέπουν στους πάντες να αυτοαποκαλούνται δημοσιογράφοι. Ατυχώς κυκλοφορούν στην αγορά πολλά ιμιτασιόν προϊόντα. Και φίρμες πανάκριβων ρούχων επικολλήθηκαν σε φτηνιάρικες απομιμήσεις, αλλά διώχθηκαν οι υπαίτιοι από το νόμο. Το δημοσιογραφικό λειτούργημα είναι παντελώς απροστάτευτο. Και εμφανίζεται αυτό το γλωσσικό χάλι ή κατάντημα...

4

Δεν «τρώγονται» μερικά εξαμβλώματα της γλώσσας και δεν πρέπει να περνάνε ασχολίαστα. Προχθές σε ένα θέμα μας, συζητήθηκε ως επιτυχής ένας τίτλος θέματος σχετικά με τη σχολική εκπαίδευση. Είχαμε γράψει «ημιμάθεια με πτυχίο». Σήμερα τι μπορούμε να γράψουμε για τη «μείζουσα μειοψηφία» σε ρεπορτάζ για το δημοτικό συμβούλιο; Να πούμε ότι πρέπει να καθιερωθεί και αστυνόμευση της γλώσσας; Να ανακαλείται, όποιος κακοποίησε σε γραπτό του τόσο πολύ τη γλώσσα, στην Τάξη (με κεφαλαίο και να υποχρεωθεί να παρακολουθήσει μαθήματα γραμματικής στην αντίστοιχη τάξη, όπου διδάσκονται τα τριγενή και δικατάληκτα επίθετα; Και να επαναλάβει (στο ορθόν) το λανθασμένο κείμενό του, αφού θα έχει μάθει ότι (στη γραμματική της μορφή) υπάρχει και η μείζων μειοψηφία. Πουθενά δε η...μείζουσα, αντιθέτως λειτουργεί, όντως «μείζουσα» αγραμματοσύνη. Παραγίναμε ανεκτικοί, αναγνώστες, δημοσιο-γκάφοι και εκδότες!!!

 

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου