Loading...

Κατηγορίες

Παρασκευή 14 Νοέ 2014

Γράμματα από το Α Ι Γ Ι Ο

 

Γράφει : O Δημοσιογράφος Ανδρέας Φλογεράς Εκδότης της ηλεκτρονικής εφημερίδας «ΕΡΕΥΝΑ» Αιγίου . Mail : Info @ ereyna – aigio. gr Τηλ.26910-24 403 & 693 97 80 80 6

 

 

Αναδρομή στην εθνική επέτειο της 28ης Οκτ. 1940

74 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ, ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΗΣ ΠΙΝΔΟΥ, ΕΜΨΥΧΩΝΕΙ

ΚΑΙ ΝΟΥΘΕΤΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΦΗΣΕ ΥΠΟΘΗΚΗ

 

Ηρωολογούμε, κάθε που μια εθνική επέτειος διεγείρει τα εθνικά μας ανακλαστικά. Η παρούσα έκδοση, Νοεμβρίου, μας βγάζει κατά κάποιες ημέρες εκτός επικαιρότητος. Εκτός της αυστηρής επικαιρότητος, αν θέλουμε να είμαστε ακριβείς με το χρόνο και τα γεγονότα. Άλλωστε οι πρώτες σελίδες του έπους, οι πιο αιματηρές, οι πιο υπέροχες, οι πιο γενναίες, γράφηκαν την πρώτη βδομάδα του πολέμου. Την 28η Οκτωβρίου 1940, είχαν προετοιμάσει άλλες ενδείξεις, αλλά η ημέρα εκείνη ήταν το ξέσπασμα, η συσσωρευμένη αγανάκτηση ενός κατάφωρα αδικημένου λαού, τον οποίο προκαλούσαν με την υλική υπεροχή τους οι φασιστικές στρατιές της Ιταλίας. Γι αυτό και η αντίσταση – μέχρις εσχάτων – ήταν η αυθόρμητη και αυτονόητη, ομόθυμη λαϊκή απάντηση της γενιάς του 1940.

 

Και για αυτό τιμάται, ως πρώτη μεταξύ των κορυφαίων εθνικών επετείων, ως ύψιστο κατόρθωμα, μετά τη μεγαλειώδη άρνηση που εκφράστηκε δια στόματος του Πρωθυπουργού της και απέδειξε με την ομόθυμη συσστράτευση του λαού και τη μαχητικότητα των ένοπλων τμημάτων, υπέρ βωμών και εστιών, όπως η κλασική δημοκρατική αντίληψη περί ελευθερίας, δικαιώνει την αυτοθυσία και εξαγιάζει την ανδρεία, στα πεδία των μαχών.. Οι απανταχού συνέλληνες εμνήσθησαν της διιστορικής λεβεντιάς, που διακρίνει τη φυλή μας. Ασύλληπτη για τους νέους, που μεγάλωσαν σε περίοδο μαλθακότητας, ευημερίας και ειρήνης και δεν έχουν αντικειμενική, ιστορική εικόνα και ανάλυση σε βάθος, για το τι ήταν, εκείνο, το Έπος της Πίνδου.

 

Δεν είχαν δηλητηριαστεί, τότε, τα πνεύματα των πολεμιστών, από αντεθνικές προπαγάνδες, που εισχώρησαν στα μετέπειτα χρόνια και υποβάθμισαν τον αυθόρμητο πατριωτισμό και δεν καλλιέργησαν το μαχητικό πνεύμα στη συνείδηση των νέων, που αυτοί μόνοι σηκώνουν στα ύψη τον ηρωισμό και την αυτοθυσία.

 

0 πόλεμος, πατήρ πάντων, πάνω στη βράση φέρνει την αποκοτιά και αναδεικνύει τους ήρωες που τιμούμε και δοξάζουμε. Τους «αφύσικους» αυτούς ανθρώπους - που σε μια στιγμή πολεμικής μέθης, γίνονται ολοκαύτωμα. Ξεπερνάνε την αδυναμία της ανθρώπινης σάρκας τους και όπως οι άγιοι και μάρτυρες για την ιδεολογία της πίστης τους, έτσι και αυτοί, κάνουν τη μεγάλη υπέρβαση.

 

Απομονώνουμε το Έπος από τις διεθνείς πολιτικές προεκτάσεις του. Σκεπτόμαστε τους ανθρώπους που στρατεύτηκαν, που δεν είχαν πατήσει λάσπη και δεν είχαν ζήσει στα χιόνια και μετασχηματίστηκαν σε υπερανθρώπους, από τις πρώτες κιόλας βδομάδες. Δεν είναι υπερβολή. Υπερβολή είναι ο τρόπος που αναλώθηκαν για την ιδέα της πατρίδας, της ελευθερίας, της προάσπισης της εθνικής κυριαρχίας.

 

Το σχολείο πρέπει να ζεστάνει τη διδασκαλία του, να αποβάλει την κουλτούρα του διεθνισμού και άλλα υποπροϊόντα της παγκοσμιοποίησης. Το 1940 είμαστε καθαροί ως ράτσα και ως έθνος. Σήμερα ο πατριωτισμός αμφισβητείται. Δε διδάσκεται, δεν προωθείται, δε μπολιάζεται στις ψυχές των μαθητών. Στον τιτάνιο αγώνα στα βουνά της Πίνδου, κάθε πολεμιστής είχε μέσα του κι από ένα πρότυπο. Μάχονταν στη σκιά του. Και εμψυχωνόταν από αυτό. Και νικούσε. Και το προσπερνούσε.

 

Σήμερα μας λείπουν, γενικώς, τα πρότυπα. Στο δημόσιο βίο, στην εκπαίδευση, στην κοινωνία, στην εθνική παραγωγή και οικονομία. Ακόμη και στη διοίκηση της εκκλησίας. Ο λαός είναι εύπιστος. Συχνά και προδομένος. Λεηλατημένος αλλά με την ψυχή του ολόρθη και ακέρια. Και τη διαίσθησή του αλώβητη. Το έπος του 40 το επιτέλεσαν τα παιδιά της Ελλάδας, οι μεσήλικες στρατευμένοι, οι γυναίκες από την περιοχή των χωριών της Πίνδου, βγάζοντας και βάζοντας τον ψυχισμό τους μετερίζι. Αυτό το εμπόδιο, δεν το είχε υπολογίσει και πισωγύρισε ο φασισμός.

 

Παιδικοί απόηχοι και φόβοι, που ζήσαμε, μας συγκλονίζουν και σήμερα, τώρα που εκτιμούμε το μεγαλείο της θυσίας του στρατού μας, όπως αυτό μεγεθύνεται και προβάλλεται με τους φακούς της νηφάλιας ιστορικής ανάλυσης, 74 χρόνια μετά. Όλο και θα υπάρξουν κάποιοι κατοστάρηδες, να εισπράξουν την ευγνωμοσύνη του Έθνους. Με σιωπή και στοχασμό, τους εκχωρούμε το ύψιστο αυτό δικαίωμα, μικροί και ασήμαντοι μπροστά τους. Η δημοκρατία μας υποκλίνεται και οι πολεμικές σημαίες χαμηλώνουν. Η ύψιστη αμοιβή του ήρωα του έπους της Πίνδου, της 28ης Οκτωβρίου 1940.

 

 

 

 

Η αγωγή του προφορικού λόγου

Το να μιλάς κατανοητά, με σωστή άρθρωση και εννοιολογική καθαρότητα, πρώτον, σε προσέχει ο ακροατής ή οι ακροατές σου και το αποτέλεσμα είναι θετικό, προς κάθε κατεύθυνση. Ο καθαρός λόγος είναι προτέρημα εκείνου που τον εκφέρει. Άλλοτε είναι έμφυτη ιδιότητα και στη συνέχεια είναι προϊόν άσκησης. Τα παιδιά μιμούνται. Το σπίτι, πρώτο, δεν προσέχει και τα παιδιά ψευδίζουν ή πολυλογούν χαριτωμένα. Τότε είναι που και οι μεγάλοι παθαίνουν ένα είδος υποστροφής. Συχνά μπεμπεκίζουν για να κάμουν το χατίρι των παιδιών και μονιμοποιούν το γλωσσικό λάθος.

Υπάρχουν συνομιλητές που χαίρεσαι να τους ακούς και άλλοι δυσγλωσσικοί που βασανίζονται οι ίδιοι και βασανίζουν και τους άλλους, που τους ακούνε. Ο προφορικός λόγος είναι χάρισμα και άσκηση. Πώς χαιρόμαστε ένα λεβέντη ή μια «πέρδικα» που περνάνε δίπλα μας στο δρόμο ή ένα χορευτή που «πετάει» και δεν αρκουδοφέρνει; Έτσι χαιρόμαστε και τον άνθρωπο που μιλάει ωραία. Η ομιλία είναι προνόμιο του ανθρώπου και τον διαχωρίζει από τις κραυγές των ζώων, αν και δεν είναι λίγοι όσοι...μουγκρίζουν και δεν αρθρώνουν λόγο. Αυτός ο έναρθρος λόγος είναι η διαφορά μας από τα άλλα θηλαστικά. Τα πουλιά κελαηδούν, τα κατσικοπρόβατα βελάζουν, τα σκυλιά αλυχτούν, τα γουρούνια γρυλίζουν, τα βόδια μουγκανίζουν, τα άλογα χλιμιντρούν, αλλά ο άνθρωπος είναι το μόνο από τα όντα που έχει έναρθρο λόγο. Όταν λοιπόν περνάει δίπλα σου μια συντροφιά από νέους, ακούς μισόλογα ακατανόητα και τα πράγματα είναι τρισχειρότερα όταν η ομιλία είναι ανακατεμένη με παραφθαρμένα εγγλέζικα, γαλλικούρες και γερμανιά της κακιάς ώρας.

Η διδασκαλία της γλώσσας, των γλωσσικών μαθημάτων ή ελληνικών όπως τα λέγαμε στο παλιό σχολείο είχε την πρώτη θέση στα προγράμματα της εκπαίδευσης. ‘Ηταν πολύ δύσκολο σε έλληνόπουλα να διδάξεις ελληνικά και να τα καταλάβουν και να τα χρησιμοποιούν ορθά. Σήμερα κάπου έχει παραμεληθεί το ενδιαφέρον για τη γλώσσα και η βασανιστική εξάσκηση σε γραμματικούς και συντακτικούς τύπους έχει παραλειφθεί. Στα σχολεία είχαμε και μια ώρα διδασκαλίας, άσκησης, του προφορικού λόγου. Η ανάγνωση κειμένων, με κατανόηση και απόδοση περίπου με το ύφος του συγγραφέα, ήταν το μέγιστο της διδασκαλίας της γλώσσας. Σήμερα, όσοι μας διαβάζουν, θα θεωρούν περιττό αναχρονισμό αυτά που γράφουμε.

Αν το σύνθημα είχε δοθεί εγκαίρως, στην οικογένεια, στους παιδικούς σταθμούς και στο νηπιαγωγείο (όπου οι εγγραφές στην παιδική συνείδηση είναι βαθιές και μόνιμες) και η συνέχεια στο δημοτικό και το γυμνάσιο, θα υπήρχε σημαντική βελτίωση στον προφορικό μας λόγο. Με την προϋπόθεση, πως όσοι έχουν έργο τους την αγωγή των παιδιών στις πολύ μικρές ηλικίες, έχουν οι ίδιοι επάρκεια άρθρωσης και λόγου, επειδή τα παιδιά μιμούνται πολύ. Τους γονείς τους, τα μεγαλύτερα αδέλφια τους και τις παιδαγωγούς – δασκάλες τους.

Η παιδαγωγική είναι μια διαρκώς ανανεούμενη –κοινωνική επιστήμη και ουδέποτε παλιώνει ή είναι εκτός μόδας, τουλάχιστον στα βασικά εκπαιδευτικά χαρακτηριστικά της. Τα γράφουμε, για να υποψιαστούν οι νέοι γονείς και να μην προσπερνάνε ελλείψεις στη συμπεριφορά των παιδιών, πολύ δε περισσότερο στην ομιλία τους.

 

 

 

Στείρωση στα αδέσποτα και ευθανασία

 

 

Επανερχόμαστε, συχνά, και θα πρέπει να επανερχόμαστε, στο θέμα διευθέτησης των αδέσποτων ζώων. Κυρίως σκυλιών και γατιών. Τα τελευταία, ιδιαίτερα, αναπαράγονται τόσο πολύ ώστε σε ένα καλοκαίρι μέσα, με δυο γέννες να γίνουν κοπάδι.

Διασταυρώνονται ελεύθερα και η πείνα τα φέρνει κοντά στα σπίτια. Άπαξ και τα ταϊσεις μια φορά εγκαθίστανται και περιμένουν με απαίτηση. Επειδή δε τα μικρά είναι και τρισχαριτωμένα, τα παιδιά συνδέονται μαζί τους και το πρόβλημα μεγαλώνει. Οι πιο αδίστακτοι και σκληροί, πετάνε τα νεογέννητα, πριν ακόμη ανοίξουν τα μάτια τους σε κάδους σκουπιδιών ή σε γκρεμούς.

Φίλος κτηνίατρος, αείμνηστος πια, συμβούλευε για ένα είδος ευθανασίας των νεογέννητων. Τα βάζετε σε μια νάιλον αεροστεγή σακούλα, έλεγε, ρίχνετε μέσα και ένα βαμβάκι εμποτισμένο με αιθέρα και πέφτουν σε...αιώνιο ύπνο, ανώδυνα. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η μάνα, οι θηλυκιά γάτα. Αυτή, εφόσον είναι σπιτική, πρέπει οπωσδήποτε να στειρωθεί. Είναι η αποτελεσματικότερη λύση. Το ίδιο και οι σκύλες που δεν πρέπει να διασταυρωθούν. Αλλά στείρωση χειρουργική και όχι φαρμακευτική με ενέσεις – ορμονών, διότι ακολουθεί καρκίνος και πάμε στα χειρότερα.

Έπαθε ένα κυνηγόσκυλο καταρράχτη από το ένα μάτι. Φυσικά και δεν έβλεπε. Το παράτησε το αφεντικό του νηστικό και διψασμένο στους πέντε δρόμους αντί να του κάμει μια ευθανασία. Τόσα χρόνια τον συνόδευε στο κυνήγι του και θα του είχε πιάσει και κανένα λαγό. Ο νόμος, συμπληρωμένος τελευταία και αυστηρότερος από άλλοτε, προστατεύει τα αδέσποτα από πράξεις σκληρότητος και πέφτουν βαριές ποινές. Αλλά αντί να προσφεύγουμε στο νόμο, είναι προτιμότερο να καθοδηγούμε τους ιδιοκτήτες σκυλιών και γατιών πώς να τα διαχειρίζονται και να μη δημιουργούν προβλήματα στους ίδιους και στο περιβάλλον.

Η ψυχαγωγία

 

Υπάρχει μια αδρομερής διαίρεση του 24ώρου, οχτώ ώρες εργασίας, οχτώ ώρες ύπνου και οχτώ ώρες ψυχαγωγίας. Όσο και αν οι άνθρωποι δεν είναι μηχανές να σταματούν και να ξεκινάνε στα συγκεκριμένα οχτάωρα, το μοίρασμα του χρόνου, φαίνεται, σε πρώτη θεώρηση αρκετά φιλάνθρωπο. Οι ώρες εργασίας και ύπνου είναι κατανοητές. Αλλά το 8ωρο της ψυχαγωγίας εκείνο πώς βολεύεται; Και πώς εννοείται η ψυχαγωγία αφού είναι κάτι το ξεχωριστό για καθέναν. Ψυχαγωγούμαι, έχει καθιερωθεί να σημαίνει διασκεδάζω. Δεν είναι δυνατόν καθημερινά οχτώ ώρες να διασκεδάζει ο εργαζόμενος, σε βαριές ή ελαφριές δουλειές. Η ψυχαγωγία είναι συνάρτηση της ατομικής αντίληψης αξιοποίησης του ελεύθερου χρόνου και ακόμη της ανάγκης αλλά και των προτιμήσεων που έχει ο αναπαυόμενος άνθρωπος, στο χρόνο που του διατίθεται να τον αξιοποιήσει όπως βούλεται.

Η ψυχαγωγία νοείται ως η ευχαρίστηση της ψυχής, η διασκέδαση. Ψυχαγωγούμαι σημαίνει διασκεδάζω, ευχαριστιέμαι με αυτό που κάνω ή ακούω ή βλέπω. Αυτός που προκαλεί την ψυχαγωγία δεν είναι ο νεκροπομπός ή ο ψυχαγωγός Ερμής που άγει - οδηγεί τις ψυχές στον Άδη (κυριολεξία), αλλά ένας σύγχρονος συνάνθρωπος, χωρίς μυθολογικές ιδιότητες και εξειδικευμένος να προκαλεί ευχαρίστηση έναντι αμοιβής ή και χωρίς.

Αλλά η ευχαρίστηση, στον ελεύθερο χρόνο πετυχαίνεται και με άλλους τρόπους. Με τη δημιουργική απασχόληση, με το διάβασμα, με τη μουσική ή με κατασκευές. Οπωσδήποτε δε με ανώτερες μορφές δημιουργικής απασχόλησης που ευφραίνουν και ωφελούν. Τέρπειν άμα και διδάσκειν. Οι δημιουργοί στον ελεύθερο χρόνο τους δεν παράγουν για να πουλήσουν, δεν είναι επαγγελματίες.

Ψυχαγωγία είναι οι ενδιαφέρουσες συζητήσεις με αντίστοιχους ανθρώπους, το διάβασμα και η επεξεργασία του περιεχομένου ενός κειμένου με άλλους που έχουν συναφή ενδιαφέροντα, γιατί όχι και το καφενείο όπου οι συζητήσεις με γνωστούς και αγνώστους, αλλάζουν τη διάθεση προς το καλύτερο. Ψυχαγωγία είναι και κάθε ευχαρίστηση που απολαμβάνεις αδαπάνως ή και με ακριβό τίμημα, εάν πρόκειται για ένα ταξίδι ή μια συναυλία ή μια παράσταση θεάτρου.

Νέες εντυπώσεις εισρέουν και ανανεώνουν τις υπάρχουσες, αλλάζουν το θυμικό και, κάποτε, γίνονται αφορμή για έμπνευση. Η φραγκοσυριανή του Βαμβακάρη, γράφτηκε για μια ανώνυμη κοπέλα που είδε στο νησί και τον συντάραξε, και έγραψε το τραγούδι που έγινε σουξέ και άφησε εποχή. Η ατυχία του είναι πως ποτέ δεν έμαθε ποια ήταν η μούσα του και εκείνης αντίστοιχα που δε συνειδητοποίησε την όντως θηλυκή αύρα που εξέπεμπε και ενέπνευσε το λαϊκό συνθέτη.

 

 

 

Δραστηριότητα της ακινησίας

Χαρακτηρίζεται ενεργητική και παθητική , η ψυχαγωγία. Ανάμεσά τους ο καναπές, οι ξηροί καρποί, το αλκοόλ και η ακινησία. Στη δεύτερη περίπτωση, βλέπεις, ακούς, σωπαίνεις ή διακόπτεις να απαντήσεις στο κινητό σου και συνεχίζεις. Δραστηριότητα της ακινησίας. Ενεργός ψυχαγωγία είναι η συμμετοχή σου, στο τραγούδι και στο χορό και στο περπάτημα στο βουνό ή όπου απαιτείται σωματική προσπάθεια χωρίς καταναγκασμό, αρκεί να προκαλεί αίσθηση ευεξίας και ξανάνιωμα δυνάμεων.

Μην πάμε στην ετυμολογία, όπου η ψυχαγωγία είναι η πρακτική ή η θεωρητική αγωγή της ψυχής, ένα είδος οδηγίας με κυρίαρχο το –άγω, που σημαίνει οδηγώ. Παραπάνω είπαμε ψυχαγωγό το θεό Ερμή, που είχε την υποχρέωση να οδηγεί τις ψυχές στον άλλο κόσμο. Αυτή είναι η κυριολεκτική απόδοση του όρου. Εμείς, εδώ, στα σύντομα σημειώματα αυτής της σελίδας, δεν συλλαμβάνουμε «τον βουν εκ των κεράτων». Σκέψεις κάνουμε στην εξελιγμένη μορφή του γλωσσικού όρου, όπως την καταλαβαίνει ο πολύς κόσμος και χαίρεται θεραπευτικά, επειδή ως ψυχαγωγία εννοεί το γέλιο, την εύθυμη διάθεση, την εσωτερική διέγερση, που μπορεί να είναι από ήρεμη ευχαρίστηση έως εκρηκτική έκφραση του μέσα μας κόσμου, όταν παραπιέζεται και ζητάει έξοδο και διέξοδο, από κάποια αδιέξοδα, που μας έχει παραφορτώσει η καθημερινότητα.

 

 

Nα προγραμματιστεί το έργο

της πλατείας κατά προτεραιότητα

 

Στην αρχή της 5ετίας η νέα δημοτική αρχή έχει να επιλύσει ένα ακόμη, δύσκολο μεν, αλλά ευχάριστο πρόβλημα, με ένα έργο που θα την καταξιώσει στη συνείδηση των Αιγιωτών και θα διαιωνίσει την εποχή της και τους δημιουργούς – δήμαρχο και δημοτικό συμβούλιο.

Βρήκε έτοιμο το έδαφος (κυριολεξία) να εκτελέσει ένα σημαντικό δημοτικό έργο, της δημιουργίας νέας κεντρική πλατείας στο οικόπεδο Σταυρουλόπουλου, επί της Καποδιστρίου και Σωτ. Μεσσηνέζη (παρά λίγο μόνιμο γκαράζ και αποθήκη υλικών του ΟΤΕ).

Τα εμπόδια πρέπει να υπερπηδηθούν, είναι: Η απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, οι διαδικασίες προκήρυξης αρχιτεκτονικής μελέτης και επιλογής του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού και η χρηματοδότηση του έργου. Μέχρι να εγκριθεί η απόφαση, να ολοκληρωθεί η μελέτη και να δημοπρατηθεί και μέχρι να εξευρεθεί το ποσόν που θα προϋπολογισθεί θα περάσει καιρός.

Αν το έργο προγραμματιστεί κατά προτεραιότητα, πιστεύεται ότι προς το τέλος της 5ετίας θα έχει ολοκληρωθεί ή θα έχει προχωρήσει αρκετά. Αυτό θα εξαρτηθεί από το κατά πόσον θα φιλοδοξήσει η παρούσα – νέα δημοτική αρχή να το επιδιώξει εγκαίρως, ώστε να λάβει τη λαϊκή έγκριση και να το αρχίσει αμέσως.

Είναι ο ιδανικός χώρος και προ πάντων έξω από κυκλοφοριακές αρτηρίες, γι αυτό και ήσυχος και έχει ένα ακόμη προνόμιο. Την αίθουσα του άλλοτε εστιατορίου «Στέμμα», η οποία μπορεί να σχεδιαστεί σε μια αξιόλογη καφετέρια περισσότερων χρήσεων, επειδή ο χώρος της, το επιτρέπει. Όταν φτάσουμε σ’ αυτό το σημείο θα έχουμε να πούμε περισσότερα και ειδικότερα, αφού θα έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε να εξυπηρετεί τις ανάγκες της επιχείρησης που θα αναλάβει την εκμετάλλευσή της και δε θα ξηλώνει καθένας τις εγκαταστάσεις για να τοποθετήσει τις δικές του μπρίζες στους τοίχους. Η πόλη δεν έχει ένα δημοτικό κέντρο αναφοράς της, ένα σοβαρό στέκι και ένα χώρο όπου οι πολίτες θα μπορούν να πιουν τον καφέ τους, το ουζάκι τους ή τη μπύρα τους, άνετα σε αναβαθμισμένο περιβάλλον.

Προτείνουμε και προτρέπουμε τον κ. Θανάση Παναγόπουλο, το δήμαρχο της πόλης και της Αιγιάλειας, να μην κωλυσιεργήσει, επειδή το έργο αυτό καθαυτό είναι χρονοβόρο. Να φέρει, στο συμβούλιο, ως θέμα τη δημιουργία πλατείας στο συγκεκριμένο χώρο και να πάρει απόφαση, για δημιουργία νέας πλατείας (που δεν υπάρχει στο κέντρο) και να προβεί σε διαγωνισμό αρχιτεκτονικού σχεδιασμού της, συμπεριλαμβανομένης και της αίθουσας που προαναφέραμε, που είναι εντός του χώρου που αγοράστηκε από το Δήμο και αποτελεί, πλέον, ιδιοκτησία του.

Δε νομίζουμε να υπάρξει συμ-πολίτης που να έχει αντίρρηση, όταν δει αναρτημένο το αρχιτεκτονικό. Να μην περάσει…κούφια κι αυτή η δημοτική πενταετία. Οι δημοσιογραφικές υποδείξεις συμβάλλουν στην επιτυχία της δημοτικής θητείας, όταν κριθούν χρήσιμες και ωφέλιμες. Φτάνει να μην εμποδιστούν από εγωκεντρικές τάσεις και αγνοηθούν, όπως συνέβη στο παρελθόν, για να τις «πουλήσει» ο κάποιος δήμαρχος ως δικές του…εμπνεύσεις κάποια στιγμή, οπότε τα πάντα έχουν χαθεί.

Το ύφος και το ήθος του νέου δημάρχου, του κ. Θανάση Παναγόπουλου, είναι εντελώς άλλο και διαφορετικό. Οι συνεργάτες του – βοηθοί του, ελπίζουμε να αποδελτιώνουν τα δημοσιευόμενα θέματα που αναφέρονται στο Δήμο, να τον ενημερώνουν, να εισηγούνται θετικά και να υποβοηθούν επωφελείς αποφάσεις του. Μη χάνουμε χρόνο, λοιπόν!….

 

 

 

Έγκυρα συγγράμματα με την εφημερίδα της Κυριακής

 

Αυτό τον καιρό, με τις Κυριακάτικες εκδόσεις των εφημερίδων, κυκλοφορούν, σχεδόν χαρίζονται πολύτιμα βιβλία (κυρίως ιστορικά), τα οποία ο μέσος αναγνώστης δε θα είχε την ευκαιρία αλλά και ίσως δεν προσέτρεχε να αγοράσει για να μελετήσει. Σημαντικά έργα ανθρώπων του πνεύματος και της επιστήμης, βγήκαν να συναντήσουν τους αναγνώστες τους – πού αλλού; - στα περίπτερα, όπου ο ανταγωνισμός των εντύπων με την τηλεόραση, έφερε θετικό αποτέλεσμα.

Αυξήθηκε η φιλαναγνωσία, προσωπικότητες μεγάλου βεληνεκούς γνωρίστηκαν με ανθρώπους που είχαν πνευματικά ενδιαφέροντα αδρανή, μέχρι που διευρύνθηκε η σκέψη τους και φωτίστηκε το μυαλό τους, με τα βιβλία – δώρα που ήταν ενσωματωμένα στην εφημερίδα, η οποία αγοράστηκε για ενημέρωση στα καθημερινά ζητήματα αλλά έγινε φορέας (και μεταφορέας) της σοφίας κάποιων ανθρώπων που εγκλωβισμένη στα βιβλία τους, έμενε στα ράφια βιβλιοθηκών μιας πολύ περιορισμένης κάστας ανθρώπων. Τώρα έγιναν λαϊκό απόκτημα και προσιτό πνευματικό αγαθό. Όσο και αν η ηλεκτρονική εποχή μας προσφέρει ταχύτητα και αμεσότητα, η εγκυρότητα ενός συγγράμματος δεν αμφισβητείται. Έπειτα η σχέση με το βιβλίο είναι και σχέση επ-αφής. Σε ταξιδεύει όσο μπορείς να το παρ-ακολουθήσεις και σε περιμένει όταν κουραστείς να συνεχίσεις.

Βλέπω μια σύγκρουση μεταξύ έντυπου και ηλεκτρονικού...λόγου. Οι βιαστικοί, μπορεί να προλαβαίνουν, με τις πληροφορίες που λαβαίνουν στο διαδίκτυο, αλλά η βιασύνη, γενικώς, σε βγάζει γρήγορα από την άλλη πόρτα. Και όσο τρέχεις περισσότερο στο διάδρομο της ζωής, την τελειώνεις συντομότερα. Η συνετή (για να μην πούμε φιλοσοσφική) σκέψη θέλει αργούς χρόνους να διαμορφωθεί και να εισδύσει στη συνείδηση και να γίνει βίωμα στον άνθρωπο. Όπως το φαγητό θέλει κάποιο χρόνο στο στομάχι, πριν ολοκληρωθεί η διαδικασία της πέψης , έτσι και η πνευματική τροφή θέλει έναν εύλογο χρόνο να συνειδητοποιηθεί, να απορροφηθεί από τον εγκέφαλό μας και να γίνει μορφωτικό αγαθό, εν τέλει. Όσοι διδάσκουν παιδιά και δεν έχουν τη διορατικότητα να αφήνουν χρόνο πέψεως της μαθησιακής «ύλης» στους μαθητές τους, απέτυχαν και οι δύο.

Το βιβλίο λοιπόν, προσαρμόζεται στην πνευματική ιδιομορφία εκείνου που το μελετά. Δε συμβαίνει το ίδιο και με τη διαδικτυακή μάθηση. Εκεί θέλει γρήγορο νου, γι αυτό και προηγούνται οι νέοι που δεν πολυεξετάζουν σε βάθος την όποια πληροφορία. Στους εγκρατέστερους, μέσω των βιβλίων, διαμορφώνεται και ο σώφρων λογισμός. Όπου συνυπάρχει γρήγορος νους και σώφρων λογισμός, η εικόνα και το αποτέλεσμα είναι διαφορετικά. Οι προπομποί της ανθρωπότητας είναι τα προικισμένα, αυτά, άτομα. Εμείς, στο σημείωμά μας, αναφερόμαστε στην τεχνολογία της γνώσης και στη μεθοδολογία της κλασικής σκέψης μέσα από τα συγγράμματα που υπάρχουν και επανακυκλοφορούν και μαθαίνει ο κόσμος.

Η υψηλή τεχνογνωσία, των θετικών επιστημών, όντως χρειάζεται την ηλεκτρονική υποβοήθηση. Τον άνθρωπο τον κάνει ευτυχέστερο η κοινωνική και πολιτική του παιδεία. Η φιλαναγνωσία, μέσα από επιλεγμένες σειρές εκδόσεων, που προσφέρονται με τις εφημερίδες, είναι μια μέθοδος πολλαπλά ωφέλιμη για προχωρημένους και ανατέλλοντες πολίτες, σε μια κοινωνία ειρήνης, όπου το πνεύμα ηρεμεί και αυτοπροάγεται ο πνευματικός πολιτισμός μας.

 

 

 

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου