Loading...

Κατηγορίες

Τρίτη 14 Οκτ 2014
Απαραίτητη και η καλή τύχη!...
Κλίκ για μεγέθυνση

Γράμματα από το Αίγιο

 

 

 

Ο Σεπτέμβρης, το πρωτοβρόχι και το θρανίο

 

Το πρωτοβρόχι έχει ταυτιστεί με το άνοιγμα των σχολείων και αποτελούσε, πάγια, το εναρκτήριο θέμα της έκθεσης, που θα έγραφαν οι μαθητές. Πολλοί το έφερναν έτοιμο από το σπίτι, μαζί με το άλλο «Επιστροφή στα θρανία». Υποκοριστικό του θρόνος, η λέξη θρανίο, ένα είδος μικρού θρόνου. Αλλά και ο πάγκος που κάθονταν στη σειρά οι ερέτες (κωπηλάτες) στα παλιά πλοία, κάθισμα χωρίς πλάτη θρανίο λεγόταν. Μάλιστα, επειδή οι ερέτες ήταν σκλάβοι στα πειρατικά πλοία, κωπηλατούσαν στο βάθος του πλοίου, στα κάτεργα. Δε φαίνονταν στο κατάστρωμα.

Εκεί κάτω, μόλις ήταν να πιάσουν δουλειά, ο πειρατής που επόπτευε τα κάτεργα, καλούσε τους ερέτες που ελέγοντο και κατεργάτες με την εντολή κάθε κατεργάτης στη θέση του. Επειδή, φαίνεται πως κάποιοι προσπαθούσαν να αποφύγουν τη βαριά αυτή εργασία, να κοροϊδέψουν, η φράση έγινε «κάθε κατεργάρης στη θέση του». Όπως λέγεται και σήμερα για τους κοπανατζήδες από όποια εργασία κάνουν και στρίβουν μέχρι να τελειώσει η βάρδια.

Γενικώς κατεργάρης σημαίνει αυτός που προσπαθεί να σε εξαπατήσει. Τώρα και εκείνα τα παλιά θρανία που θηλύκωναν τα ένα πίσω από το άλλο και ήσαν σταθερά για να αποφεύγονται οι θόρυβοι στην αίθουσα, δεν ήσαν και τόσο συμπαθή στους μικρούς μαθητές. Ήταν ένα είδος κάτεργου όπου έπρεπε από τη θέση εκείνη να προσέχουν τη διδασκαλία και να εκτελούν εντολές.

Η νέα παιδαγωγική αντίληψη απελευθέρωσε τους μαθητές από τα ταμπούρια εκείνα (που δε φθείρονταν για πολλά χρόνια) και καθιέρωσε καρέκλες με τραπεζάκια για να διευκολύνεται η κινητικότητα των παιδιών – μαθητών. Όσο για το θόρυβο, ας μην το ψάχνουμε.

 

«Τοις βασιλεύσι » και κατά «βαρβάρων....»

 

Άρκεσαν οι δυο αυτές λέξεις, από την ακολουθία του αγιασμού των σχολείων και δη, από το απολυτίκιο της ύψωσης του Σταυρού «Σώσον Κύριε τον λαόν σου», να προκαλέσουν τη δυσαρέσκεια ενός δημάρχου και την θεαματική αποχώρησή του, πριν λήξει η θρησκευτική τελετή του αγιασμού, με ταυτόχρονη διαφωνία του με τον ιερέα τον οποίον ούτε λίγο ούτε πολύ επιτίμησε που δεν τα είπε καλά. Υπερεκτίμησε φαίνεται την αρμοδιότητά του και υπερέβη και τον Μητροπολίτη της εκκλησιαστικής περιφέρειας του Δήμου του, ο οποίος ήταν ο μόνος αρμόδιος να ελέγξει τον παπά του και, αν έκρινε, να τον τιμωρήσει αν όντως έκαμε παράβαση του εκκλησιαστικού τυπικού. Ερεθίστηκαν τα αντιβασιλικά του αισθήματα, άγνωστο για ποιο λόγο. Τι ήθελε να προστατεύσει ο κ. δήμαρχος (τη δημοκρατία) ή τι ήθελε να προβάλει (το αξίωμά του) περισσότερο;

Μα ο πανηγυρικός αυτός ύμνος είναι μια δέηση , μια ικετήρια έκφραση για τη σωτηρία της Πόλης από τους βαρβάρους εκείνης της βυζαντινής εποχής, εναντίον των οποίων πολεμούσαν αυτοπροσώπως οι αυτοκράτορες – βασιλείς του Βυζαντίου. Σ΄ αυτούς αναφέρεται ο υπέροχος ύμνος.

Αλλά τι δήμαρχος θα ήταν ο άνθρωπος αν δεν πρόσθετε στο αξίωμά του και τον εκκλησιαστικό έλεγχο; Ελπίζουμε να κατάλαβε, στο μεταξύ, ότι εκείνη τη στιγμή που οργίστηκε, ήταν εκτός αρμοδιότητος, επί το επιεικέστερον. Ο ύμνος γράφτηκε την περίοδο των πολέμων με τους Πέρσες και τους βαρβάρους επιδρομείς κατά της Πόλης και από το ευρωπαϊκό έδαφος, την περίοδο της διάσωσης της Πόλης από την επιδρομή των Αβάρων και την επιστροφή του Τιμίου Σταυρού από τους Πέρσες οι οποίοι τον είχαν συλήσει όταν κατέλαβαν την Ιερουσαλήμ και αφορά τους χριστιανούς, ειδικότερα, εκείνης της περιόδου, τους βαρβάρους εκείνης της εποχής και τους βασιλείς ή αυτοκράτορες (όπως και αν ελέγονταν) της εποχής της μεγάλης σε έκταση και σημασία, Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Ο κ. δήμαρχος έχασε την ψυχραιμία του και σημείωσε...φάουλ.

 

 

Μείναμε χωρίς...αλεξίσφαιρα!

 

Αρχή άνδρα δείκνυσι, μας μάθαιναν στα σχολεία, όταν η αρχαιομάθεια ήταν ο πρώτος σκοπός της εκπαίδευσης. Όταν αμφισβητήσαμε την περίοδο εκείνης της διαχρονικής σοφίας και γλιστρήσαμε στην ευκολία της μάθησης, στη λαϊκοποίηση αρχαίων αξιών και απλούστευσης των μορφωτικών απαιτήσεων, μείναμε χωρίς...αλεξίσφαιρα, εκτεθειμένοι στους κινδύνους που οδηγούν στην αμάθεια. Ακολουθούμε, λοιπόν τη ρητορική του δημάρχου, ο οποίος μας εξέπληξε με την επιλογή του θέματος που ανέπτυξε

Από την αρχή του μήνα εγκαταστάθηκαν οι νέοι δημοτικοί άρχοντες. Σα να πήγαν στην πρώτη δημοτικού (πολλοί) με την ταυτόχρονη έναρξη της σχολικής χρονιάς. Άπειροι και φιλόδοξοι. Ένα μείγμα εξαιρετικά εύφλεκτο, στη διαδικασία άσκησης των αρμοδιοτήτων που θα έχουν. Τώρα, πώς τα καταφέρνουν και στο τέλος, όλοι, βγαίνουν...κατηγορούμενοι, αυτό είναι από τα αναπόφευκτα ...αμαρτήματα της διοικήσεως. Αν δε βάλουν ένα χεράκι και οι δημότες, που συνήθως είναι ράθυμοι, απαθείς και απρόθυμοι, καμιά δημαρχιακή περίοδος δε βγαίνει λάδι, στο τέλος. Στην ώρα του απολογισμού καταλήγει χρεωμένη.

 

 

 

Απαραίτητη και η καλή τύχη!...

Αν κάνουμε μια συγκριτική αξιολόγηση των τελευταίων τετραετιών, οι δημότες έμειναν ανικανοποίητοι και γι αυτό αλλάζουν συνέχεια δημάρχους και συμβούλια, μήπως και πετύχουν το καλύτερο, από τους συνδυασμούς που επιλέγουν. Φιλοσοφήματα από...δεύτερο χέρι, που λέμε. Αλλά κάπως έτσι, ρεαλιστικά, ξεκινάμε. Πάντως ένα είναι βέβαιο. Τα προβλήματα είναι πολλά και μεγάλα. Έχουν και την ύποπτη πλευρά τους. Είναι σε ναρκοπέδιο περιχαρακωμένη η διοίκηση. Σα να άφησε ο εχθρός στα μετόπισθεν απασφαλισμένες χειροβομβίδες και σαν η άλλη ομάδα συμπολιτών είναι στρατός Κατοχής που κατέλαβε το Δήμο.

Μ’ αυτή την υποψία, βλέπουμε, εμείς οι απέξω, την αλλαγή των δημοτικών πραγμάτων. Σε επίπεδο προσώπων. Διότι τα πράγματα και τα προβλήματα είναι τα ίδια και επαυξημένα όσο μένουν και λιμνάζουν από την απραξία την ανικανότητα, την κενότητα, σε συνδυασμό με την υπερφιλοδοξία να μείνουν ως «μεγάλοι» στην τοπική ιστορία, όσοι δε συνειδητοποίησαν εγκαίρως το...ανάστημά τους. Επιθυμία τους ή υστεροβουλία τους , να τους...«κρεμάσουν» κι αυτούς (τα κάδρα τους εννοείται) δίπλα σε ιστορικούς δημάρχους άλλων εποχών και καταστάσεων. Μη συγκρίνουμε ανόμοια.

Να ευχηθούμε, άλλη μια φορά, στη νέα δημοτική αρχή, περισσότερη αποτελεσματικότητα και, κυρίως, καλή τύχη. Κανένας δεν μπορεί να προβλέψει τι μπορεί να συμβεί στη διάρκεια μιας πενταετίας, που εγκαινιάστηκε από αυτό το μήνα.

 

 

 

Ιχνηλάτες σκύλοι, διαγνώστες καρκίνου

Τα σκυλιά ανιχνεύουν όχι μόνο την ύπαρξη λαγού ή άλλου θηράματος αλλά και αυτού του καρκίνου, της αρρώστιας που μαστίζει την ανθρωπότητα. Μάλιστα, όπως γράφτηκε, σε πρώιμο στάδιο και αυτό αποτελεί ελπίδα αποτελεσματικότερης καταπολέμησης της νόσου. Ιχνηλάτες κύνες, λοιπόν, και στην ιατρική έρευνα.

Σε νοσοκομείο του Μιλάνου ανιχνεύτηκε με επιτυχία το 98% των περιπτώσεων πρώιμου καρκίνου του προστάτη. Ο σκύλος αντιλαμβάνεται τη διαφορά των χημικών ουσιών που εκκρίνονται όταν υπάρχει καρκίνος σε ένα όργανο του σώματος, από τη φυσιολογική ύπαρξη των εκκρίσεων των αδένων του σώματος. Αυτό οφείλεται στην εξαιρετικά ευαίσθητη μύτη (όσφρηση) που έχει αφού διαθέτει 220 εκατομμύρια οσφρητικούς υποδοχείς, έναντι μόλις 50 εκατομμυρίων αντίστοιχων υποδοχέων που διαθέτει ο άνθρωπος.

Οι επιστήμονες ερευνούν και επιδιώκουν να ανακαλύψουν ποιο είναι εκείνο το χημικό μείγμα που ανιχνεύουν τα σκυλιά και που είναι η ιδιάζουσα οσμή της ύπαρξης καρκίνου, ώστε η νανοτεχνολογία να κατασκευάσει ηλεκτρονικές μύτες, αντίστοιχες των σκυλιών. Ο αμερικανικός Οργανισμός τροφίμων και Φαρμάκων ετοιμάζει μια διαγνωστική του καρκίνου, κατά την οποία, ένα άτομο θα φυσά σε ένα σωλήνα και η αναπνοή του θα εγκλωβίζεται σε ένα κομμάτι ύφασμα το οποίο θα εξετάζεται από το...δόκτορα σκύλο, ο οποίος και θα αποφαίνεται εάν υπάρχει καρκίνος.

Ένας γερμανικός ποιμενικός, διαγνώστης, μόλις μυρίσει και διαπιστώσει διαφορά στις χημικές εκκρίσεις του σώματος που έδωσε το δείγμα, αμέσως κάθεται στα πίσω πόδια του. Φυσικά, δεν είναι όλες οι ράτσες ειδικευμένες στα ιατρικά διαγνωστικά. Όσες όμως είναι έχουν επιτυχία στην ακριβή διάγνωση των όγκων πάνω από 90%. Τι άλλο θέλουμε;

 

 

Η γάτα και το μπαρμπούνι

Μια γάτα, στην Αμερική, πάντα, έσωσε τη ζωή της οικογένειας επειδή, μόλις έφαγε ένα μπαρμπούνι, απ’ αυτά που αγόρασε το αφεντικό της για το σπίτι, ψόφησε. Δεν πρόλαβε να κάμει διάγνωση. Στον κτηνίατρο που την πήγαν πριν καταλήξει, διαπιστώθηκε δηλητηρίαση από υδράργυρο. Υπάρχουν γάτες και σκύλοι που τρώνε με...δυσαρέσκεια διάφορα ωμά κρέατα ακόμη και σουβλάκια. Τα μυρίζουν από δω τα μυρίζουν από κει και κάνουν χάζι με εμάς που τα καταπίνουμε αμάσητα. Δε τα αγγίζουν με λαιμαργία. Με προβλημάτισε η εκλεκτικότητά τους.

Σταμάτησα το χοιρινό και το μοσχάρι (σε κιμά) και ζήτησα κιμά από κάποιο αιγοειδές (που κι αυτά, τελευταία, εκτρέφονται εσταυλισμένα), οπωσδήποτε αυτό που αγόρασα (ένα μπούτι από βεργάδι) ήμουν βέβαιος ότι ήταν ελευθέρας φυσικής διατροφής. Το μυρίστηκαν πριν ανοίξω το δέμα και κόντεψαν να φάνε και το χαρτί. Ας προσέχουμε. Ό,τι μυρίζουν και περίπου περιφρονούν οι σκύλοι και οι γάτες της αυλής μας, ας μας βάζει σε υποψία, τουλάχιστον ότι δεν είναι γνήσιο, δεν είναι καθαρό. Μυρίζουν και τα φάρμακα, τα αντιβιοτικά που ρίχνονται στην ταγίστρα, για την πρόληψη ζωονόσων, επειδή σε έναν μεγάλο στάβλο παίζονται κεφάλαια. Μέχρι να σφαγούν τα ζώα και τα μαγειρέψουμε εμείς με τα παραπλανητικά καρυκεύματα που χρησιμοποιούν οι μαγείρισσες.

Η προσεκτική συμβίωση με διάφορα οικόσιτα ζώα, μας μαθαίνει πολλές προφυλάξεις για τις οποίες αδιαφορούμε από άγνοια. Πήγαινε να ποτίσεις ένα άλογο σε μια βρύση και σκύψε πρώτος να πιεις νερό από τον κούτουλα ; Θα κάμει ώρα ν’ αποφασίσει να πιει κι εκείνο. Άνθρωποι και ζώα λοιπόν. Αλλά και στις συμπεριφορές τους έχουν συνέπεια και διακριτικότητα. Ποιος ήταν εκείνος ο Γάλλος πολιτικός( o Κλεμανσώ νομίζω) που έλεγε. «Όσο περισσότερο γνωρίζω τους ανθρώπους, τόσο βαθύτερα εκτιμώ τα ζώα».

 

Το σωστό γραμματόσημο

 

Κυκλοφορήθηκε από τα ΕΛ.ΤΑ, νέο γραμματόσημο για την αλληλογραφία εσωτερικού με εικόνα το ποδήλατο. Δε θα μπορούσε να επινοηθεί άλλο τι ακριβέστερο αλλά και συμβολικότερο. Ότι δηλ. τα γράμματα πάνε κι έρχονται με ποδήλατο. Μη διαμαρτυρόμαστε λοιπόν για τη βραδυπορία της αλληλογραφίας μας. Και ο όρος ταχυδρομείο πρέπει να απαλειφθεί, αφού ούτως ή άλλως, η υπηρεσία λειτουργεί ως...βραδυδρομείο. Καλά που επινόησαν το ποδήλατο και δεν επανέφεραν την άμαξα με τα άλογα. Καθόλου απίθανο να τη δούμε σε επόμενες εκτυπώσεις γραμματοσήμων. Ο Ερμής λοιπόν με τα φτερά στα πόδια και στο κεφάλι, μετακινείται με ποδηλατάκι και όποτε φτάσει στον προορισμό του. Άλλωστε τα ηλεκτρονικά μέσα επικοινωνίας, έχουν υποκαταστήσει την παραδοσιακή αλληλογραφία σε μεγάλο ποσοστό, ώστε όσοι διαμαρτυρόμαστε, να θεωρούμαστε...παλαιοημερολογίτες. Και σα να μη φτάνει αυτό οι ολιγομηνίτες διανομείς που προσλαμβάνονται με υπερβολική φειδώ, μη προλαβαίνοντας να μάθουν καλά – καλά το δρομολόγιό τους, ανακατεύουν τις διευθύνσεις και τα ονόματα των παραληπτών, σε βαθμό που να χάνονται προθεσμίες πληρωμών λογαριασμών και οι περίεργοι (ανάγωγοι κατά βάση) να ανοίγουν τα ξένα γράμματα και εν συνεχεία να τα καταστρέφουν αφού δεν μπορούν να τα ξανακολλήσουν και να τα επαναταχυδρομήσουν (από συνέπεια έστω) μήπως (έστω και κατόπιν εορτής) και φθάσουν στους πραγματικούς παραλήπτες.

 

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου