Loading...

Κατηγορίες

Τετάρτη 13 Αύγ 2014
Τα Ελγίνεια μάρμαρα δεν ανήκουν στην Αγγλία
Κλίκ για μεγέθυνση

 

 

Γράφει:

ο δημοσιογράφος Ανδρέας Φλογεράς

Εκδότης της ηλεκτρονικής εφημερίδας “ΕΡΕΥΝΑ” Αιγίου

email: info@ ereyna-aigio.gr

τηλ:26910 24403 κιν: 6979 380 806

Αύγουστος 2014

 

Διάβαζα, στο δεύτερο τόμο του τετράτομου έργου του Κυριάκου Σιμόπουλου, το κεφάλαιο για τον Έλγιν και την κλοπή των μαρμάρων του Παρθενώνα. Ταυτόχρονα, είδα σ’ ένα απόκομμα του «Ελληνικού Κήρυκα» που εκδίδεται στη Μελβούρνη στην Αυστραλία, μια δήλωση του Βρετανού συγγραφέα Χάουαρντ Τζεϊκομπσον, ότι «τα ελγίνεια μάρμαρα δεν ανήκουν στην Αγγλία. Δεν ανήκουν σε μας». Το θέμα αυτό ήρθε «καπάκι» με το γεγονός ότι οι Γερμανοί επέστρεψαν 10.000 κομμάτια από κλεμμένα αντικείμενα αρχαιολογικής αξίας, που είχαν συλήσει την περίοδο της Κατοχής, από αρχαιολογικούς χώρους της Ελλάδας. Τα αντικείμενα αυτά επεστράφησαν από το γερμανικό κράτος και ήδη επανατοποθετούνται στα μουσεία που ανήκουν.

Τώρα, κατά τον Χ. Τζεϊκομπσον, ανοίγεται για χιλιοστή φορά ένα μεγάλο θέμα και είναι εξόχως βαρυσήμαντη, η ομολογία του (αν και δε χρειάζεται, επειδή ουδείς αμφισβητεί την ελληνικότητα των μάρμαρων που εκτίθενται στο βρετανικό μουσείο.) Διαβάζοντας λοιπόν με πρόσθετη προσοχή το βιβλίο του Κ. Σιμόπουλου «Ξένοι Ταξιδιώτες στην Ελλάδα» (από το 333 μ.Χ έως το 1821, μεταφέρουμε τις ακόλουθες πληροφορίες για το λόρδο Έλγιν πρεσβευτή της Αγγλίας στην Κων/πολη και ταυτόχρονα διακεκριμένο αρχαιοκάπηλο και βανδαλιστή, αφού δε δίστασε να διατάξει την απογύμνωση του ναού της Αθηνάς.

Ο Έλγιν, συμπλήρωσε την καταστροφή και διαρπαγή των καλλιτεχνημάτων της αρχαίας ελληνικής Τέχνης, από τους Γάλλους που είχαν προηγηθεί. Γαλλία και Αγγλία, βλέποντας μακροπρόθεσμα, τα ωφελήματα που θα προκύψουν κάποια στιγμή από την κατάρρευση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, είχαν μόνιμους πρεσβευτές στην Κων/πολη, οι οποίοι λεηλατούσαν ο,τιδήποτε έργο τέχνης από την κλασική εποχή της Ελλάδος. Μάλιστα ο Έλγιν τα μάρμαρα τα προόριζε να διακοσμήσει το μέγαρό του, που χτιζόταν εκείνη την εποχή στη Σκωτία.. Οι Έλληνες είχαν μεσάνυχτα από τέχνη και αγνοούσαν την καλλιτεχνική αξία των λεηλατούμενων ναών. Τον Τούρκο τοποτηρητή των Αθηνών, τον εξόντωναν με το μπαξίσι και έκανε στραβά μάτια. Ο Γάλλος αριστοκράτης και διπλωμάτης Choiseul – Gouffier, ξεφόρτωσε στη Μασσαλία και κράτησε απόρρητη την αποστολή με τα κλοπιμαία .26 κάσες αριθμημένες. Εκεί βρέθηκαν καταχωνιασμένα σε μυστικές αποθήκες, πλήθος αρχαίων παραστάσεων σε μάρμαρο, οι οποίες δημεύτηκαν αργότερα από τη Γαλλική Επανάσταση. Είχαν προηγηθεί δύο αρχαιοθήρες και ο τρίτος, ο μιλόρ Έλγκιν,ο οποίος διαπραγματευόταν με τους Γάλλους να του αποδοθεί μια, εξαιρετικής τέχνης, μετόπη, η οποία μαζί με όλο το φορτίο είχε πέσει στα χέρια του ναυάρχου Νέλσωνα και κατάντησε λεία πολέμου. Πράκτορας των Γάλλων ήταν ο ζωγράφος Φοβέλ. Ο Γκουφιέ, δίνει εντολή στον Φοβέλ, από την Κων/πολη, να αρπάξει ό,τι μπορέσει και να τα φορτώσει στη γαλλική μοίρα, όπου οι πλοίαρχοι είχαν εντολή να τα παραλάβουν και να τα φυγαδεύσουν. Μην αφήνεις καμιά ευκαιρία για λαφυραγωγία στην Αθήνα και στην περιοχή της. Ξεσήκωσε ό,τι περνάει από το χέρι σου. Μη λυπάσαι ούτε ζωντανούς ούτε πεθαμένους., ήταν η εντολή.

Οι Γάλλοι, αφού έκαμαν τη δουλειά τους, είχαν αφήσει εργαλεία, σκαλωσιές και τροχαλίες, τα οποία χρησιμοποίησε ο Έλγιν (δηλ. οι άνθρωποί του) για να αποκολλήσει μαρμάρινες αναπαραστάσεις που είχαν επικολληθεί σε ναούς και μνημεία. Ο συστηματικός θρυμματισμός των ανθρωπόμορφων καλλιτεχνημάτων, έγινε, αμέσως μετά την πτώση του Βυζαντίου και την κατάκτηση του ελληνικού χώρου. Ήταν εκδήλωση θρησκευτικού φανατισμού. Έπειτα οι μετόπες του Παρθενώνα, που είχε μεταβληθεί σε μουσουλμανικό τέμενος, δεν κινδύνεψαν ποτέ από τους Τούρκους, για να χρειάζονται προστασία, γράφει ο Κ. Σιμόπουλος. Ο Έλγιν, λοιπόν, περί του οποίου γίνεται πολύς λόγος δεν είναι ο καθαυτό αρχαιοθήρας. Είχαν προηγηθεί οι Γάλλοι. Πληροφορίες για την αξία της αρχαίας ελληνικής τέχνης έδιναν οι μορφωμένοι περιηγητές, οι οποίοι στα βιβλία τους είχαν απεικονίσει τις θαυμαστές μορφές πάνω στο μάρμαρο και με τις πληροφορίες που κατέγραφαν είχαν πυροδοτήσει τη φαντασία, όσων τους διάβαζαν.

 

 

 

 

 

Το κόμπλεξ του εντυπωσιάζειν !

 

Ομιλείτε απλά, κατανοητά, σε σας και στους αναγνώστες, αν πρόκειται για «δημοσιογράφους». ‘Έχουμε αναφερθεί και στο παρελθόν για την άγνοια, αν μη και επιπολαιότητα, διατύπωσης των σκέψεών μας, χρησιμοποιώντας όρους και ρήματα που κάθε άλλο, παρά να εκφράζουν αυτό που στο θέμα διατυπώνεται. Όταν ζητάς από τον οποιοδήποτε αρμόδιο να ενδιαφερθεί για τα άλφα ή βήτα τοπικά προβλήματα, δεν είναι απαραίτητο να προσφύγεις σε ρήματα της καθαρεύουσας, που κρύβουν παγίδες για τους αδαείς. Ζητήθηκε από τους αρμόδιους να ε γ κ ύ ψ ο υ ν πάνω στο πρόβλημα, να σκύψουν και να το μελετήσουν και να μη γράφεται (όπως γράφτηκε και δημοσιεύτηκε), οι αρμόδιοι να ε ν σ κ ή ψ ο υ ν.

Το ρήμα ενσκήπτω, σημαίνει άλλα πράγματα, που ακυρώνουν τη σκέψη και την καλή πρόθεση του γράψαντος. Σημαίνει εξακοντίζω, εξεσφενδονίζω κάτι, επιτίθεμαι αιφνίδια και ορμητικά ( θύελλα σφοδρά ενέσκηψε. Ενέσκηψε βαρύς χειμώνας. Ενέσκηψε επιδημία) Υπάρχει και η αστεία, η ειρωνική ερμηνεία, το απροσδόκητο, (από πού σου ενέσκηψε έρωτας;) όταν πρόκειται για κάποιον δεδηλωμένον αδέξιοι ή αντιερωτικό.

 

 

 

Τα πρόσωπα δεν...επιτάσσονται!....

Ανοίγοντας τον τοπικό τύπο της Δευτέρας, μας περίμενε μια άλλη...έκπληξη. Η επιστράτευση του προσωπικού της ΔΕΗ που απεργεί, γράφτηκε ως ε π ί τ α ξ η. Σα να επρόκειτο για μουλάρια ή αυτοκίνητα ή και ακίνητα, τα οποία πήρε το κράτος κατά τον πόλεμο της Πίνδου για τις ανάγκες της πατρίδας. Επίταξη σημαίνει «η υπό του κράτους εν καιρώ επιστρατεύσεως αυθαίρετος κατάληψις κινητής ή ακίνητης ιδιοκτησίας, επί αποζημιώσει του ιδιοκτήτου, χάριν των αναγκών του στρατεύματος».

Τα πρόσωπα δεν επιτάσσονται αλλά επι-στρατεύονται, στη συγκεκριμένη περίπτωση, με ατομικά φύλλα πορείας. Πριν...πετάξουμε μια λέξη, που δεν είμαστε βέβαιοι αν είναι η αρμόζουσα και αμφιβάλλουμε, ανοίγουμε ένα λεξικό. Η άγνοια όμως της ειδικής σημασίας της, μας απομακρύνει από την αμφιβολία και από το κατάλληλο λεξικό, οπότε το κακό γίνεται πολλαπλό.

Εμείς τα γράφουμε εμείς τ’ ακούμε. Επίκαιρα και σοφά μας σχολιάζει αγαπητός φίλος, ιατρός: Σε διαβάζω με ευχαρίστηση, λέει με την ευγένεια που τον διακρίνει, αλλά αυτά είναι «φωνή βοώντος εν τη ερήμω». Εμείς επιμένουμε. Δεν μπορεί. Κάποια συσκευή (εγκεφάλου) θα το πιάσει το σήμα....

 

 

Αντιφατική νοοτροπία....

 

Διάβασα μια πολύ εντυπωσιακή απαγόρευση- οδηγία, σε οπωροπωλείο. Επειδή οι πελάτες έχουν τη συνήθεια να ψαχουλεύουν – κυρίως – τα φρούτα, για να διαπιστώσουν αν είναι ώριμα, κάνουν διπλή ζημιά. Αφήνουν αποτυπώματα της πίεσης στον καρπό και στη συνέχεια μολύνουν με τα χέρια τους τα φρούτα και τις ντομάτες. Αναποδογυρίζουν τα πάντα στα τελάρα.

Ταυτόχρονα η πωλήτρια φορεί γάντια, επειδή (ο ίδιος πελάτης) κολακεύεται όταν διαπιστώνει προφύλαξη της υγείας του, τη στιγμή που δεκάδες άλλα χέρια έχουν κάμει τη ζημιά τους. Έτσι λοιπόν, ο Γιάννης ο καταστηματάρχης, βρήκε έναν εύσχημο και διασκεδαστικό τρόπο να αποτρέψει τα βρωμόχερα καθενός ή τα αρωματισμένα καθεμιάς, να ταλαιπωρούν ευαίσθητα φρούτα, όπως τους γιαρμάδες. Έγραψε λοιπόν μια ταμπέλα. «Μη ζουλάτε τα φρούτα. Δεν...κορνάρουν!!» και να φανταστείτε το μανάβικο διαθέτει τρεις πωλητές. Και τι καταλαβαίνουν όταν παίρνουν στα χέρια τους, το ροδάκινο; Τίποτα. Γι’ αυτό το πετάνε πάλι στο τελάρο, να το επεξεργαστεί ο επόμενος, μέχρι να το κακοποιήσει ο μεθεπόμενος και να καταλήξει στον κάδο απορριμμάτων ως ακατάλληλο χαλώντας και τη μόστρα και παρ’ ότι η πρόθυμη πωλήτρια προσφέρεται να εξυπηρετήσει, ο γιαρμάς (εν προκειμένω) έχει...χειραφετηθεί αρκούντως! . Αντιφατική νοοτροπία....

 

 

 

#

 

Υπέρ του (καταπροδομένου) λαού!

 

Οι διατροφολόγοι, οι υγιειονολόγοι, οι καρδιολόγοι (αυτοί κυρίως), συμβουλεύουν τον πληθυσμό να απέχει ή να χρησιμοποιεί με αυστηρό μέτρο, τουλάχιστον τις δύο από τις τρεις λευκές σκόνες. Τη ζάχαρη, το αλάτι και την...ηρωίνη. Επίκαιρο σλόγκαν μετά την κατάσχεση, των 2 και βάλε, τόνων ηρωίνης, που κατόρθωσε το καρτέλ και έβγαλε στη στεριά. Ζημιά 400 εκατομμυρίων στο κράτος (τόση υπολογίστηκε η αξία της).

Να και μια καλή είδηση, μέσα στην απογοήτευση του κόσμου εξαιτίας της αναδουλειάς και της φορολογίας. Είναι κάπως οξύμωρο. Να είσαι άνεργος και να σού ‘ρχεται καπέλο να πληρώσεις κάποια χιλιάρικα με το εκκαθαριστικό της Εφορίας. Έγιναν πολύ ακριβά τα λεφτά και ο λαός που χρεώθηκε ό,τι δε δανείστηκε, ό,τι δεν έφαγε, δυνάμει της συλλογικής ευθύνης, τραβάει δύσκολο ανήφορο.

Αλλά το σκανδαλωδώς περίεργο είναι που δεν ανακοινώθηκε ακόμη, αν τα λεφτά των κλεφταράδων (εντός και εκτός Ελλάδος) ξαναγύρισαν στα ταμεία του κράτους (γράφουμε πού και πού κανένα αστείο) ή τουλάχιστον οι τόκοι. Εδώ τσιμουδιά. Και αυτή η ένοχη σιωπή είναι που ενοχλεί περισσότερο. Και να φαντασθείτε ότι κατάκλεψαν το λαό εκείνοι που, ως εξουσία, εκόπτοντο υπέρ του λαού, τον οποίο καταπρόδωσαν πάλιν (και πολλάκις)!...

 

 

 

Γιατί «όχι» στην αξιολόγηση ;

 

Όλοι όσοι αντιδρούν στην αξιολόγησή τους, αφήνουν υποψίες στην κοινή γνώμη, ότι κάπου επιχειρούν να υποκρύψουν την επαγγελματική τους ανεπάρκεια, τα κενά που διαισθάνονται ότι έχουν. Και αντί να αποτελέσει, ο έλεγχος αυτός, κίνητρο να δραστηριοποιηθούν και να ανεβάσουν την επαγγελματική τους επάρκεια, βρίσκουν στο συνδικαλισμό, το άλλοθι που τους χρειάζεται για να μην τιμωρηθούν. Καλοί και κακοί, εργατικοί και λουφατζήδες, παραγωγικοί και αντιπαραγωγικοί, που τρύπωσαν στις υπηρεσίες του Δημοσίου, θέλουν το ανεξέλεγκτο της απόδοσής τους. Δεν αποδέχονται τον εργοδότη τους να ασκήσει διορθωτικό έλεγχο προκειμένου να αποδώσουν, οι υπηρεσίες του, ικανοποιητικότερα.

Από τότε που αποσυνδέθηκε ο μισθός με το βαθμό, η υπηρεσιακή εξέλιξη με τη διάλυση της ιεραρχίας και καταργήθηκε η μισθολογική προαγωγή, με τεκμηριωμένες εκθέσεις αποδοτικότητας, οι αυξήσεις έρχονταν με την πολυετία. Ό,τι είσαι είμαι. Δεν υπάρχει παραπάνω. Παρακάτω, ναι. Εκεί συναντιόμαστε....Αν κάποιοι από αυτούς που διαδηλώνουν υπέρ της τεμπελιάς και του ανεξέλεγκτου της εργασίας τους, πάνε στα φανάρια να επιλέξουν αλλοδαπούς εργάτες για τις αγροτικές δουλειές τους, δε θα διαλέξουν δεύτερο πράμα και δε θα τους αφήσει μόνους να κάνουν ό,τι φιλοτιμούνται, στο κτήμα του. Πώς, λοιπόν, αυτός ο κάποιος αξιώνει να μην τον ελέγχει ο εργοδότης του, να μην παρακολουθείται η απόδοσή του και με τι δικαίωμα δεν επέτρεπαν να μπει στην αίθουσα διδασκαλίας, ο ειδικός σύμβουλος, του οποίου προορισμός ήταν η βελτίωση των μεθόδων διδασκαλίας και γενικότερα η αναβάθμιση του συστήματος εκπαίδευσης;

Ένα παράδειγμα ήταν αυτό, που φωτογραφίζει την καθολική – μαχητική διαμαρτυρία όλων των υπαλλήλων, όλων των εργαζομένων στο δημόσιο, που βγαίνουν στους δρόμους και της πλατείες να πουν τι; Ότι πρέπει να μείνουν ανεξέλεγκτοι, με ό,τι αυτό συνεπάγεται στην απόδοση των υπηρεσιών του κράτους το οποίο πληρώνει και την...πληρώνει, κατά τη λαϊκή έκφραση. Όταν η δημοκρατία λειτουργεί ως...λαοκρατία, αυτά θα συμβαίνουν. Κάποιος όμως θα πρέπει να σφίξει τα λουριά, να μην ανατραπεί το σαμάρι και καταστραφεί όποιο φορτίο προορίζεται για τη λειτουργία του κράτους!....

 

 

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου