Λίστα αντικειμένων
| Πάπας Κλήμης Ζ΄ |
|
|---|---|
.jpg) |
|
| Από | 19 Νοεμβρίου 1523 |
| Έως | 25 Σεπτεμβρίου 1534 |
| Προκάτοχος | Αδριανός ΣΤ΄ |
| Διάδοχος | Παύλος Γ΄ |
| Προσφωνήσεις του Πάπα Κλήμη Ζ΄ |
|
|---|---|
 |
|
| Προσφώνηση αναφοράς | Αγιότατος |
| Προφορική προσφώνηση | Αγιότατε |
| Θρησκευτική προσφώνηση | Άγιος Πατέρας |
| Μεταθανάτια προσφώνηση | Δ/Δ |
Ο Πάπας Κλήμης Ζ΄ (κοσμικό όνομα: Τζoύλιο ντι Τζουλιάνο ντε’ Μέντιτσι, ιταλ. Giulio di Giuliano de' Medici, * Φλωρεντία, 26 Μαΐου 1478 – Ρώμη, 25 Σεπτεμβρίου 1534), ήταν ο 219ος Πάπας της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας από το 1523 έως το θάνατό του.
Νεότητα
Ο Ιούλιος ήταν νόθος γιος, που όμως αργότερα νομιμοποιήθηκε, του Τζουλιάνο των Μεδίκων, ο οποίος σκοτώθηκε κατά τη συνωμοσία των Pazzi ένα μήνα πριν τη γέννηση του γιου του, και κάποιας Fioretta, ίσως η κόρη του Αντόνιο Γκορίνι (Antonio Gorini). Αρχικά ο θείος του Λαυρέντιος ο Μεγαλοπρεπής ανέθεσε στον Αντόνιο Σανγκάλο τον Πρεσβύτερο τη μόρφωσή του, μα αργότερα τον πήρε ο ίδιος υπό την προστασία του. Το 1488 ο Λαυρέντιος έπεισε τον Φερδινάνδο Α΄ της Αραγωνίας να του παραχωρήσει την ηγουμενία στην Κάπουα των Ιωαννιτών ιπποτών, εκκλησιαστικό αξίωμα αυτό με κύρος και υψηλή αμοιβή.
Το 1495 λόγω των λαϊκών εξεγέρσεων κατά του ξαδέρφου του Πιέρο αποφάσισε να φύγει από τη Φλωρεντία και να βρει άσυλο αρχικά στη Μπολόνια, κι αργότερα στο Πιτγκλιάνο, στην Σιτά ντι Καστέλλο και στη Ρώμη, όπου έζησε αρκετό καιρό ως φιλοξενούμενος του ξαδέρφου του καρδιναλίου Τζοβάννι (μελλοντικός Πάπας με το όνομα Λέων Ι΄).
Αρχιεπίσκοπος Φλωρεντίας
Την 9 Μαΐου 1513 εκλέχτηκε αρχιεπίσκοπος Φλωρεντίας από τον ξάδερφό του Πάπα Λέοντα Ι΄, ο οποίος είχε ξαναπάρει την πόλη νικώντας τα γαλλικά στρατεύματα που είχαν συμμαχήσει με τους δημοκρατικούς φλωρεντινούς, και την 14 Αυγούστου ο ίδιος ο Ιούλιος έκανε την είσοδό του στη Φλωρεντία. Με το θάνατο του ανιψιού του Λαυρέντιου των Μεδίκων Δούκα του Ουρμπίνο έγινε και άρχοντας της πόλης. Σαν αρχιεπίσκοπος, μα και σαν κυβερνήτης, απέδειξε πως ήταν ικανός ηγέτης. Αν και δεχόταν συχνά διπλωματικές αποστολές και άλλες επιφορτήσεις από τον Πάπα, δεν παρέβλεπε ποτέ την αρχιεπισκοπή του και με τη συνεργασία του βικάριου Pietro Andrea Gammaro ήθελε να γνωρίζει, μέσω των απογραφών, την κατάσταση σε όλες τις εκκλησίες της δικαιοδοσίας του.
Ως Καρδινάλιος
Την 29 Σεπτεμβρίου 1513, έπειτα από μία σειρά διαδικασιών προκειμένου να ξεπεραστεί το εμπόδιο της νόθου καταγωγής του, ανακηρύχθηκε καρδινάλιος. Μετά από αυτή την εκλογή ξεκίνησε μία περίοδος αναρρίχησης, η οποία του έφερε πλούτη αλλά και ένα σημαντικό ρόλο μέσα στην παπική πολιτική. Προκειμένου να συγκροτήσει μία συμμαχία με την Αγγλία, για να βοηθήσει τον Πάπα Λέοντα Ι΄ να αντισταθεί στις ηγεμονικές βλέψεις της Γαλλίας και της Ισπανίας, ανακηρύχθηκε καρδινάλιος προστάτης της Αγγλίας. Το κύριο χαρακτηριστικό της πολιτικής αυτής της περιόδου ήταν η αναζήτηση ισορροπίας μεταξύ των χριστιανών πριγκίπων και η εξαγγελία της Πέμπτης Λατερανής Συνόδου (1512-1517) κατά τη διάρκεια της οποίας ο Τζούλιο πολέμησε τις αιρέσεις.
Την 9 Μαρτίου 1517 ανακηρύχθηκε καρδινάλιος της παπικής καγκελαρίας, θέση αυτή που του επέτρεψε να δοκιμάσει τις διπλωματικές του ικανότητες, δείχνοντας συμπεριφορά σοβαρή και φαινομενικά τουλάχιστον αδιάφθορη σε σχέση με την κοσμική και διεφθαρμένη συμπεριφορά του ξαδέρφου του. Ενώ έψαχνε να βρει τρόπο προκειμένου να διοργανώσει μία σταυροφορία ενάντια στους Τούρκους, την οποία ο Λέων Ι΄ θεωρούσε απαραίτητη, του παρουσιάστηκαν δύο προβλήματα: η διαμαρτυρία των οπαδών του Λουθηρανισμού, και η διαδοχή στην αυτοκρατορία που, μετά τον Μαξιμιλιανό Α΄, έπεσε στα χέρια του Καρόλου Ε΄, ήδη βασιλιά της Νάπολης. Το 1521 ενώ βρισκόταν στη Φλωρεντία, επέστρεψε στη Ρώμη λόγω του ξαφνικού θανάτου του Πάπα Λέοντα Ι΄, προκειμένου να συμμετάσχει στο κονκλάβιο. Από αυτό εκλέχτηκε πάπας ο Αδριανός ΣΤ΄, του οποίου είχε στηρίξει την υποψηφιότητα για να αποσπάσει την εύνοια του Καρόλου Ε΄. Ένα χρόνο μετά έπεσε θύμα μιας συνωμοσίας, χωρίς όμως συνέπειες, σχεδιασμένη από τους δημοκρατικούς.
Την 3 Αυγούστου 1523 το διπλωματικό του έργο επιτεύχθηκε: επικυρώθηκε η συμμαχία μεταξύ του πάπα και του Καρόλου Ε΄. Έτσι λίγο αργότερα, το Σεπτέμβρη του 1523 με το θάνατο του Αδριανού ΣΤ΄, ο Τζούλιο έχοντας την υποστήριξη του αυτοκράτορα εκλέχθηκε ως ο νέος πάπας έπειτα από ένα κονκλάβιο που διήρκεσε 50 ημέρες. Την 19 Νοεμβρίου 1523 πήρε το όνομα Κλήμης Ζ΄.
Ως Πάπας
Η εκλογή του νέου πάπα έγινε δεκτή με ενθουσιασμό, αν και οι προσδοκίες δεν βρήκαν ανταπόκριση. Ο Giulio de'Medici αποδείχτηκε ανίκανος να λύσει με αποφασιστικότητα τα προβλήματα που είχε να αντιμετωπίσει. Προσπάθησε να κρατήσει μια στάση ουδέτερη στη διαμάχη μεταξύ του Καρόλου Ε΄ και του Φραγκίσκου Α΄ της Γαλλίας για την επικράτηση του ενός ή του άλλου στην Ιταλία και στην Ευρώπη. Ο Κάρολος Ε΄ είχε πρόθεση να επαναφέρει την αυτοκρατορία εκσυγχρονίζοντας τη διοικητική της δομή και κάνοντας μία επεκτατική πολιτική, η οποία τον έφερνε σε προστριβή με τον βασιλιά της Γαλλίας. Τον Οκτώβρη του 1524, όταν ο Φραγκίσκος Α΄ κατέκτησε το Μιλάνο, στον εύθραυστο διπλωματικό μηχανισμό που είχε φτιάξει ο Κλήμης Ζ΄ επήλθε κρίση.
|
|||
|