Loading...

Κατηγορίες

Τρίτη 18 Ιαν 2022
Λέων Α΄
Κλίκ για μεγέθυνση

 










Λέων Α΄
Leo I Louvre Ma1012 n2.jpg
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Λέων A′ (Ελληνικά) και Flavius Valerius Leo (Λατινικά)
Γέννηση 401
Δακία
Θάνατος 19  Ιανουαρίου 474
Κωνσταντινούπολη
Αιτία θανάτου δυσεντερία
Συνθήκες θανάτου φυσικά αίτια
Χώρα πολιτογράφησης Βυζαντινή Αυτοκρατορία
Θρησκεία Χριστιανισμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες Μεσαιωνική ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα πολιτικός
στρατιωτικός
Οικογένεια
Σύζυγος Βερίνα
Τέκνα Αριάδνη
Λεοντία Πορφυρογέννητη
Οικογένεια Δυναστεία των Λεόντων
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα Ρωμαίος συγκλητικός
Βυζαντινός Αυτοκράτορας (457–474)
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Λέων Α΄ (401 - 18 Ιανουαρίου 474) ήταν Βυζαντινός αυτοκράτορας από το 457 έως το 474. Γεννημένος στην Αυρηλιανή Δακία κοντά στην ιστορική Θράκη[1] ήταν γνωστός και ως Λέων ὁ Θρᾷξ.

Κυβερνώντας τη Βυζαντινή αυτοκρατορία για σχεδόν 20 χρόνια, ο Λέων Α' αποδείχθηκε ικανός κυβερνήτης. Επέβλεψε πολλά φιλόδοξα πολιτικά και στρατιωτικά σχέδια, που προορίζονταν κυρίως για τη βοήθεια της παραπαίουσας Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και την ανάκτηση των πρώην εδαφών της.

Η ενθρόνιση

Μετά τον θάνατο του Μαρκιανού ο θρόνος του Βυζαντίου έμεινε κενός, διότι ο αποθανών αυτοκράτορας δεν είχε ορίσει διάδοχό του. Ο παντοδύναμος αρχηγός του Βυζαντινού μισθοφορικού στρατού, ο Αλανός Άσπαρ, μη μπορώντας ο ίδιος να γίνει αυτοκράτορας επειδή ήταν «βάρβαρος» και είχε ασπασθεί τον Αρειανισμό, ανέβασε στον θρόνο τον Λέοντα, ο οποίος ήταν έμπιστος χιλίαρχός του, καταγόταν από την Θράκη και ήταν ορθόδοξος. Έλπιζε έτσι, ότι έχοντάς τον υποχείριο, θα κυβερνούσε στην ουσία ο ίδιος. Η στέψη του Λέοντα Α΄ έγινε από τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ανατόλιο το 457. Ήταν ο πρώτος αυτοκράτορας που δέχθηκε το στέμμα από το χέρι του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως.[2] Ήταν άνθρωπος συνετός και δραστήριος και για τον λόγο αυτό δεν μπόρεσε να ανεχθεί την επιβολή των απόψεων του Άσπαρος.

Η συγκρότηση του στρατού και ο πόλεμος με τους Βάνδαλους

 
Σόλιδος με τη μορφή του Λέοντα Α΄. Επιγρ.: D N LEO PERPET AVG / VICTORIA AVGGG I CON OB.

Θέλοντας να εξασφαλιστεί απέναντι στην παντοδυναμία των μισθοφόρων, αποφάσισε να οργανώσει στρατό από αυτόχθονες δυνάμεις. Έτσι ο Λέων στράφηκε προς τους Ίσαυρους, φυλή που ζούσε στην ορεινή περιοχή του Ταύρου της Μικράς Ασίας, οι οποίοι ήταν φιλοπόλεμοι και σκληροτράχηλοι. Προσέλαβε τον Τρασκαλισαίο, που μετονόμασε σε Ζήνωνα και του ανέθεσε την συγκρότηση στρατιωτικής μοίρας από ομογενείς του, τιμώντας τον με το αξίωμα του πατρικίου και δίνοντάς του για σύζυγο τη θυγατέρα του Αριάδνη το 459. Η πρώτη αυτή απόπειρα δημιουργίας ιθαγενούς στρατεύματος, με την πάροδο του χρόνου οδήγησε στη δημιουργία αξιόλογου εθνικού στρατού και συνετέλεσε στο να μην καταλυθεί το ανατολικό κράτος, όπως συνέβη στο δυτικό, από τις βαρβαρικές φυλές που είχαν διεισδύσει και τελικά επικρατήσει μέσα σε αυτό. Εν τω μεταξύ οι Βάνδαλοι, ορμώμενοι από την Βόρεια Αφρική, έκαμαν επιδρομές στα παράλια της Ιταλίας και της Ελλάδας υπό την αρχηγία του βασιλιά τους Γιζέριχου, με αποκορύφωμα την επιδρομή τους κατά της Ζακύνθου, όπου συνέλαβαν πεντακόσιους από τους κατοίκους της, τους οποίους κατάσφαξαν και στην συνέχεια πέταξαν τα σώματά τους στην Αδριατική. Έτσι το 463 ο Λέων εξαπέστειλε εναντίον τους στρατό που κατέλαβε την Τρίπολη και άλλες Αφρικανικές πόλεις, εξαναγκάζοντας τον Γιζέριχο να υπογράψει ειρήνη. Επειδή όμως οι Βάνδαλοι επανέλαβαν τις επιδρομές τους, ο Λέων αποφάσισε να διαλύσει το κράτος τους, στέλνοντας το 468 εκατό χιλιάδες στρατιώτες με στόλο από 1.113 πλοία υπό την αρχηγία του Βασιλίσκου, αδελφού της αυτοκράτειρας Βηρίνας και με σύμβουλό του τον Άσπαρ. Η εκστρατεία αυτή απέτυχε οικτρά λόγω της ατολμίας του Βασιλίσκου και της ύποπτης στάσης του Άσπαρος, η οποία οδήγησε στην θανάτωσή του από τον αυτοκράτορα το 471.

Το τέλος και η διαδοχή

Ο Λέων πέθανε στις 18 Ιανουαρίου 474, αφού προηγουμένως όρισε για διάδοχό του τον εγγονό του Λέοντα Β΄.

Οικογένεια

Νυμφεύτηκε τη Βερίνα, αδελφή του Βασιλίσκου Αυτοκράτορα των Ρωμαίων στην Ανατολή και είχε τέκνα:

Παραπομπές

  1.  
  1. Georg Ostrogorsky, Ιστορία του Βυζαντινού κράτους, μτφρ.Ιωάννης Παναγόπουλος, εκδ.Στέφανος Βασιλόπουλος, Αθήνα,1978, τομ.1ος, σελ.123

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου