Loading...

Κατηγορίες

Τετάρτη 15 Σεπ 2021
Το γαλλικό οικονομικό μοντέλο για τον πολιτισμό
Κλίκ για μεγέθυνση






Η Πυραμίδα του Λούβρου

AP Photo/Thibault Camus




15.09.2021, 16:26





 
Μία συνέντευξη της κορυφαίας Γαλλίδας οικονομολόγου Φρανσουάζ Μπεναμού αποκαλύπτει πολλά για τα κοινά αλλά και τις μεγάλες διαφορές στην πολιτιστική διαχείριση μεταξύ της χώρας μας και της δικής της, όπως και το «νέο μοντέλο» που προωθείται.

«Αν και ο πολιτισμός βοηθήθηκε πολύ από το κράτος, υπήρχε μια αίσθηση υποβιβασμού του από τις κρατικές προτεραιότητες, σαν να ερχόταν πάντα λίγο μετά από όλα τ’ άλλα, σαν να επρόκειτο για θέμα δεύτερης κατηγορίας...». Ηδη από τις πρώτες διαπιστώσεις της καθηγήτριας Οικονομικών στη Σορβόνη (Paris-XIII) και στο Sciences Po, Φρανσουάζ Μπεναμού (που είναι επίσης πρόεδρος μαζί με τον Ιπολίτ ντ’Αλμπί στον Cercle des Economistes, τον «Κύκλο των Οικονομολόγων» δηλαδή, πλατφόρμα προβληματισμού που με τη συμμετοχή κορυφαίων Γάλλων πανεπιστημιακών και οικονομολόγων δραστηριοποιείται στη Γαλλία από το 1992), σε συνέντευξή της στη γαλλική εφημερίδα Monde για τη διαχείριση του πολιτισμού μέσα στην πανδημία, είναι ευδιάκριτη μία ομοιότητα και μία διαφορά με την ελληνική πραγματικότητα.

Η διαφορά είναι το επίρρημα «πολύ» στον βαθμό που βοηθήθηκε ο πολιτισμός. Η ομοιότητα ότι ο πολιτισμός αντιμετωπίστηκε και από τη γαλλική κυβέρνηση ως ζήτημα δευτερεύον.

Ενδιαφέρον ωστόσο έχουν ούτως ή άλλως όλες οι επισημάνσεις ή οι προβλέψεις της Μπεναμού. Αναμενόμενη βέβαια είναι η απάντησή της στην ερώτηση «ποιος υπέφερε περισσότερο»:

«Προφανώς -απάντησε- το ζωντανό θέαμα. Στον τομέα της μουσικής και στα ιδιωτικά θέατρα και φεστιβάλ, τα οποία συχνά υπόκεινται σε καθεστώς ιδιωτικών συνεργειών, η ζημιά είναι μεγαλύτερη και δεν την έχουμε ακόμη αξιολογήσει σωστά. Θα πάρει χρόνο. Το κομμάτι του πολιτισμού που επιχορηγείται από το κράτος επηρεάστηκε λιγότερο οικονομικά. Οι επιδοτήσεις διατηρήθηκαν σε μεγάλο βαθμό εκεί.

Ωστόσο, είτε πρόκειται για δημόσιο φορέα είτε για ιδιωτικό, δεν αλλάζουν πολλά αν μιλάμε για μια παράσταση που τελικά δεν πραγματοποιήθηκε. Οι κινηματογραφικές αίθουσες δοκιμάστηκαν επίσης αλλά έλαβαν μεγάλη βοήθεια. Το βιντεοπαιχνίδι πηγαίνει καλά και το βιβλίο ήταν μια ωραία έκπληξη χάρη στο αντανακλαστικό αλληλεγγύης του κοινού με τα βιβλιοπωλεία. Οι πωλήσεις τους δείχνουν τελικά μια πολύ μικρή πτώση και δυσκολίες μόνο σε ορισμένους ειδικούς εκδοτικούς τομείς, όπως π.χ. στα βιβλία τέχνης».

Οταν λέμε βέβαια για οικονομική βοήθεια της γαλλικής κυβέρνησης στον πολιτισμό εννοούμε ότι «δεσμεύτηκαν μεγάλα ποσά, όπως το ένα δισεκατομμύριο ευρώ για το “λευκό έτος” όταν οι εργαζόμενοι αναγκάστηκαν σε μεγάλα διαστήματα πλήρους εργασιακής αποχής», ποσό το οποίο στην πορεία αυξήθηκε κατά 300.000 ευρώ. Επίσης «βάσει του σχεδίου ανάκαμψης, 2 δισεκατομμύρια προβλέφθηκαν για τον πολιτισμό. Το (γαλλικό) ΥΠΠΟ ισχυρίζεται ότι είχε προϋπολογίσει 13,4 δισεκατομμύρια ευρώ για βοήθεια από την αρχή της πανδημίας - αλλά θα πρέπει να μελετηθούν τα διαθέσιμα στοιχεία και τα χρονοδιαγράμματα πληρωμών. Αυτό που με εντυπωσιάζει -συνεχίζει η Μπεναμού- είναι ότι δεν έχει υπάρξει μία εβδομάδα χωρίς να ανακοινωθεί νέα βοήθεια, συχνά “μικρομέτρα”. Το αποτέλεσμα είναι μια ακραία διασπορά της στήριξης. Συγκριτικά, ο Μάριο Ντράγκι θα αποδεσμεύσει, μέσω του ευρωπαϊκού Σχεδίου Ανάκαμψης, 7 δισεκατομμύρια ευρώ για τον πολιτισμό στην Ιταλία, κάτι που δεν είναι κακό. Στη Γερμανία υπήρξε επίσης μεγάλη βοήθεια».

Η καθηγήτρια και οικονομολόγος περιέγραψε όμως κι ένα (κάπως ανησυχητικό, ειδικά αν συνυπολογίσουμε το copy-paste της ελληνικής κυβέρνησης ως προς επιλογές του Μακρόν) νέο πολιτιστικό μοντέλο απαντώντας στην ερώτηση εάν «θα τροποποιηθεί η υπάρχουσα πολιτιστική ισορροπία δημόσιου-ιδιωτικού». «Τα οικονομικά μοντέλα», επισήμανε, «αλλάζουν και η αίσθηση είναι ότι βρισκόμαστε σε αναζήτηση περισσότερων ιδιωτικών πόρων. Παράλληλα με τη χορηγία, το crowdfunding θα μπορούσε να αυξηθεί. Μεγάλα μουσεία, όπως το Λούβρο, το Ορσέ ή το Παλάτι των Βερσαλλιών, σημείωσαν μείωση στην επισκεψιμότητα, ο διεθνής τουρισμός δεν έχει απογειωθεί, οι κρατικές επιδοτήσεις ήταν ήδη, πριν από την πανδημία, χαμηλότερες από τα ίδια τους τα έσοδα.

Αυτή η ανατροπή του μοντέλου, που επιθυμούν οι κρατικές αρχές, θα πρέπει να εστιαστεί στον τομέα της πολιτικής των εισιτηρίων, έτσι ώστε ο επισκέπτης να πληρώνει ό,τι είναι διατεθειμένος: Συχνά περισσότερα από το σημερινό εισιτήριο. (...) Με εφευρετικότητα και δημιουργικότητα, υπάρχουν πολλά να κάνουμε και ορισμένα μπορούν να φέρουν έσοδα. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να μην πληρώνουμε έστω και λίγα για να παρακολουθήσουμε μια εκδήλωση στο Διαδίκτυο», λέει. Τελικά κατά την Μπεναμού «η πανδημία επισήμανε την ύπαρξη μιας οικονομίας του πολιτισμού. Συνειδητοποιήσαμε σε ποιο βαθμό αυτός ενσωματώνεται στην οικονομία, φέροντας μαζί τη δημιουργικότητά του. Εχει αποτελέσματα στην τουριστική οικονομία. (...) Τα οικονομικά spinoffs (αυτόνομες επιχειρηματικές πρωτοβουλίες γύρω από μία κεντρική οικονομική δραστηριότητα) δεν αφορούν μόνο τα κρουασάν που αγοράζει ο τύπος που πηγαίνει στο Φεστιβάλ της Αβινιόν...».

πηγη: https://www.efsyn.gr

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου