Διακόσια χρόνια  απ’ την έκρηξη της Επανάστασης του 1821 -έτσι όπως, με συγκεκριμένες σκοπιμότητες, την προσδιόρισαν ημερομηνιακά, στο αφήγημά τους, εκ των υστέρων, οι ταγοί του Έθνους μας, της Εκκλησίας πρωτοστατούσης.

Επίσημος εορτασμός, σήμερα, εν μέσω χιλιάδων νεκρών, με επίτιμους προσκεκλημένους -η πατρίς ή μάλλον η κυβέρνησις ευγνωμονούσα- εκπροσώπους των τριών «Προστατίδων» -εκ των υστέρων...- ευρωπαϊκών Δυνάμεων -Αγγλίας, Γαλίας, Ροσίας- που, το 1827, με τη ναυμαχία του Ναυαρίνου, προώθησαν την υπόθεση της ανεξαρτησίας του ελληνικού κράτους το 1830.

Σπέσιαλ αφιερωμένες μερικές στροφές απ’ τον «Ύμνον εις την ελευθερίαν» του Διονυσίου Σολωμού (Ναι, βέβαια, ο Σολωμός έγραψε τον «Ύμνον» του το 1823, ενώ η ναυμαχία του Ναυαρίνου έγινε το 1828, με τις Μεγάλες Δυνάμεις να έχουν ανακρούσει πρύμναν και να εμφανίζονται πλέον ως «Προστάτιδες» Δυνάμεις κι απλόχερα να μοιράζουν δάνεια για να «ξεπληρώσουν» το αίμα που χύθηκε. Αλλά, βλέπετε, τότε, πλέον, είχαν αλλάξει οι ισορροπίες κι είχαν διαφοροποιηθεί τα διπλωματικά συμφέροντα...):

Καὶ ἀκαρτέρει, καὶ ἀκαρτέρει
φιλελεύθερη λαλιά,
ἕνα ἐκτύπαε τ᾿ ἄλλο χέρι
ἀπὸ τὴν ἀπελπισιά,

κι ἔλεες «πότε, ἅ! πότε βγάνω
τὸ κεφάλι ἀπὸ τς ἐρμιές;»
Καὶ ἀποκρίνοντο ἀπὸ πάνω
κλάψες, ἅλυσες, φωνές.

Τότε ἐσήκωνες τὸ βλέμμα
μὲς στὰ κλάιματα θολό,
καὶ εἰς τὸ ροῦχο σου ἔσταζ᾿ αἷμα
πλῆθος αἷμα ἑλληνικό.

Μὲ τὰ ροῦχα αἱματωμένα
ξέρω ὅτι ἔβγαινες κρυφὰ
νὰ γυρεύῃς εἰς τὰ ξένα
ἄλλα χέρια δυνατά.

Μοναχὴ τὸ δρόμο ἐπῆρες,
ἐξανάλθες μοναχή,
δὲν εἶν᾿ εὔκολες οἱ θύρες,
ἐὰν ἡ χρεία τὲς κουρταλῆ.

Ἄλλος σου ἔκλαψε εἰς τὰ στήθια
ἀλλ᾿ ἀνάσασιν καμιὰ
ἄλλος σοῦ ἔταξε βοήθεια
καὶ σὲ γέλασε φρικτά.

Ἄλλοι, ὀϊμέ! στὴ συμφορά σου,
ὅπου ἐχαίροντο πολύ,
«σύρε νά ῾βρῃς τὰ παιδιά σου,
σύρε», ἐλέγαν οἱ σκληροί.

Zito I Ellas!

(Πίνακας: Εζέν Ντελακρουά «Η Ελλάδα πάνω στα ερείπια του Μεσολογγίου»)

at March 25, 2021
Το Τέταρτο Κουδούνι / Τέτοιες Μέρες, Τέτοια Λόγια... 47

πηγη: http://totetartokoudouni.blogspot.com