Ο Λουδοβίκος Λιπαρίνι (Ludovico Lipparini, 17 Φεβρουαρίου 1800 - 10 Μαρτίου 1856) ήταν φιλέλληνας Ιταλός καλλιτέχνης.
Εμπνεύστηκε από την Ελληνική Επανάσταση του 1821. Διάσημα έργα του που έχουν σχέση με την επανάσταση είναι Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός υψώνει τη σημαία της Ανεξαρτησίας και Ο Όρκος του Λόρδου Βύρωνα.
https://www.sansimera.gr/
https://el.wikipedia.org/
Ο όρκος του λόρδου Βύρωνα
Portrait of Count Leopoldo Cicognara
Farewell
Martrydom of Aquileans
Εμπνεύστηκε από την Ελληνική Επανάσταση του 1821. Διάσημα έργα του που έχουν σχέση με την επανάσταση είναι Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός υψώνει τη σημαία της Ανεξαρτησίας και Ο Όρκος του Λόρδου Βύρωνα.
 |
|||
| Portrait of Ludovico Lipparini by Tranquillo Cremona 1858 |
Σπούδασε ζωγραφική στη γενέτειρά του. Το 1825 εγκαταστάθηκε στη Βενετία και από το 1831 άρχισε να διδάσκει ζωγραφική στην τοπική Ακαδημία Καλών Τεχνών.
Ο Λιπαρίνι διακρίθηκε ως ζωγράφος προσωπογραφιών και ιστορικών θεμάτων και ανήκει στη νεοκλασσική σχολή. Μαθητής του υπήρξε ο ζακυνθινός ζωγράφος Διονύσιος Τσόκος (1820-1862), που επηρεάστηκε καθοριστικά από την τεχνική και τη θεματολογία του δασκάλου του.
Ο πιο γνωστός πίνακάς του είναι η προσωπογραφία του αρχαιολόγου κόμη Λεοπόλντο Τσικονιάρα (1825, Πινακοθήκη Βενετίας), ενώ πίνακές του με θέματα από την ελληνική μυθολογία και ιστορία βρίσκονταν στις μεγαλύτερες ιδιωτικές συλλογές της Ιταλίας. Επηρεασμένος από ρομαντικό πνεύμα της εποχής του και τον ξεσηκωμό των Ελλήνων το 1821, ζωγράφισε μία σειρά από πίνακες με ελληνικά θέματα, όπως «Ο όρκος του Λόρδου Βύρωνα στον τάφο του Μάρκου Μπότσαρη» (1850, Δημοτικό Μουσείο Τρεβίζο), «Ο θάνατος του Μάρκου Μπότσαρη» (1841, Δημοτικό Μουσείο Τεργέστης) και «Ο Αρχιεπίσκοπός Γερμανός μπήγει το λάβαρο με τον σταυρό στον γκρεμό των Καλαβρύτων» (1838, Πινακοθήκη Μιλάνου, λιθογραφία του πίνακα στο Εθνολογικό Μουσείο Αθηνών). Πηγή έμπνευσης για τον ζωγράφο στάθηκε η τετράτομη «Ιστορία της αναγεννήσεως της Ελλάδος» του γάλλου φιλέλληνα Φρανσουά Πουκεβίλ.
Ο Λουντοβίκο Λιπαρίνι πέθανε στη Βενετία στις 19 Μαρτίου 1856, σε ηλικία 56 ετών.
Ο Λιπαρίνι διακρίθηκε ως ζωγράφος προσωπογραφιών και ιστορικών θεμάτων και ανήκει στη νεοκλασσική σχολή. Μαθητής του υπήρξε ο ζακυνθινός ζωγράφος Διονύσιος Τσόκος (1820-1862), που επηρεάστηκε καθοριστικά από την τεχνική και τη θεματολογία του δασκάλου του.
Ο πιο γνωστός πίνακάς του είναι η προσωπογραφία του αρχαιολόγου κόμη Λεοπόλντο Τσικονιάρα (1825, Πινακοθήκη Βενετίας), ενώ πίνακές του με θέματα από την ελληνική μυθολογία και ιστορία βρίσκονταν στις μεγαλύτερες ιδιωτικές συλλογές της Ιταλίας. Επηρεασμένος από ρομαντικό πνεύμα της εποχής του και τον ξεσηκωμό των Ελλήνων το 1821, ζωγράφισε μία σειρά από πίνακες με ελληνικά θέματα, όπως «Ο όρκος του Λόρδου Βύρωνα στον τάφο του Μάρκου Μπότσαρη» (1850, Δημοτικό Μουσείο Τρεβίζο), «Ο θάνατος του Μάρκου Μπότσαρη» (1841, Δημοτικό Μουσείο Τεργέστης) και «Ο Αρχιεπίσκοπός Γερμανός μπήγει το λάβαρο με τον σταυρό στον γκρεμό των Καλαβρύτων» (1838, Πινακοθήκη Μιλάνου, λιθογραφία του πίνακα στο Εθνολογικό Μουσείο Αθηνών). Πηγή έμπνευσης για τον ζωγράφο στάθηκε η τετράτομη «Ιστορία της αναγεννήσεως της Ελλάδος» του γάλλου φιλέλληνα Φρανσουά Πουκεβίλ.
Ο Λουντοβίκο Λιπαρίνι πέθανε στη Βενετία στις 19 Μαρτίου 1856, σε ηλικία 56 ετών.
https://el.wikipedia.org/
Death of Markos Botsaris
Ο όρκος του λόρδου Βύρωνα
Έλληνας αγωνιστής
Portrait of greek pirate
Vittore Pisani empfängt das heilige Abendmahl bevor er das Kommando einer Expedition gegen die Genuesen übernimmt
Cain and His Family Fleeing from God's Wrath, 1837
Portrait of Metternich