Κυκλώπειων διαστάσεων άνδρας. Με κάτι χούφτες σαν κουτάλες. Ευλύγιστος σαν αίλουρος, ο γερμανός λοχίας της Βέρμαχτ Ότο που αυτομόλησε στον ΕΛΑΣ.

Σ' έπιανε σύγκρυο όταν τον αντίκριζες. Η όψη του όμως ήταν γλυκειά.

Στην πλάτη του κρεμόταν ένας τηλεβόας. Με το δεξί του χέρι χούφτωνε ένα πολυβόλο.

Κολλητός του ένας σκύλος, που δεν διέφερε σε τίποτα από τη σωματική διάπλαση του αφεντικού του. Στο στόμα του ένα βαλιτσάκι. Περιείχε δεσμίδες του πολυβόλου. Επιδέξια τις προσάρμοζε στο γεμιστήρα του όπλου.

Την ώρα της μάχης άλματα έκανε ο Ηannibal το μιμούταν επιδέξια και ο σκύλος. Με τον τηλεβόα (χωνί) ο λοχίας της Βέρμαχτ παρακινούσε τους συμπατριώτες του να προσχωρήσουν στο αντάρτικο. Βροχή οι σφαίρες και από τις δύο μεριές.

Όταν τέλειωνε το ντουφεκίδι, ο σκύλος αγκαλιά με το αφεντικό του. Όταν έβλεπε αντάρτες κουνούσε την ουρά του.

Ώσπου μια μέρα φαρμακερή στη μάχη του Βούρλια (Λακωνία) σφαίρα ναζιστική τον αποκοίμισε.

Ο σκύλος κλάμα γοερό. Έγλειφε τα χέρια του αφεντικού του. Σχεδόν τον φιλούσε με λυγμούς γοερούς.

Θάψαμε τον γερμανό αγωνιστή, εγώ και δύο άλλοι μαυροσκούφηδες (Μάνθος και Παπασωτηρίου Βασ.) στο Παραδείσι του Μοριά.

Ο σκύλος πάνω στο μνήμα γουργιόταν.

Όταν μετά από καμιά εικοσαριά μέρες Περάσαμε από την περιοχή, βρήκαμε το σκύλο ψόφιο πάνω στο μνήμα.

Ο εγγονός του Hannibal Λούντβιχ θα επισκεφθεί την περιοχή που θάφτηκε ο παππούς του. Είμαστε προσκαλεσμένοι του οι τρεις που θάψαμε τον Ότο,-οι δύο έχουν απέλθει- Το σόι του Hannibal έχει ρίζες δημοκρατικές πολύ βαθιά στο παρελθόν.

Το παρόν σημείωμα δημοσιεύεται στο ΣΠΙΓΚΕΛ.