Του Κ. Οικονόμου

Στο τελευταίο άρθρο μου αναφέρθηκα στην ιστορική συμβολή του τραίνου στην οικονομική και πολιτισμική ζωή του Διακοφτού κινδυνεύοντας να χαρακτηριστώ παρελθοντολόγος χωρίς μελλοντικό όραμα και κατεύθυνση στη σχέση σύγχρονα τραίνα στο σημερινό κόσμο. Γι' αυτό είμαι αναγκασμένος να παραθέσω τις σκέψεις που μ' έσπρωξαν να επιλέξω τη θέση υπέρ της διέλευσης του τραίνου από το κέντρο του Διακοφτού στα επόμενα χρόνια, και όχι από την νότια παρά την Εθνική (Ολυμπία) οδό εκτός οικισμού περιοχή.

Η έγκριτη αυτή εφημερίδα , που φιλοξενεί τις απόψεις μου, έχει ενημερώσει από καιρό τους αναγνώστες της για τη χάραξη της γραμμής με υπογειοποίση της υπάρχουσας χάραξης. Ανακοινώθηκε και η υπογειοποίηση των 4,2κm της Πάτρας συνεχίζοντας τις έγκυρες ενημερώσεις η εφημερίδα «ΣΤΥΞ» που αφορούν και όχι μόνο, την κατασκευή αυτού του πολυπόθητου συγκοινωνιακού άξονα που λέγεται σιδηροδρομική διασύνδεση Πειραιά (αεροδρομίου) - Πάτρας. Επειδή τις τελευταίες 2-3 δεκαετίες πολύς λόγος γίνεται για τα ευρωπαϊκά δεδομένα και πολλές συγκρίσεις γίνονται με βάση τα Δυτικά πρότυπα ας αλιεύσουμε πληροφορίες για την χρήση του τραίνου στις σύγχρονες καταναλωτικές κοινωνίες. Ο σιδηρόδρομος είναι ένα μέσο μαζικής μεταφοράς επιβατών και εμπορευμάτων. Ακόμα και με τις σημερινές τσουχτερές τιμές των εισιτηρίων έχουμε διαπιστώσει ότι η μεταφορά από τρεις και κάτω επιβάτες είναι πιο οικονομική με το τραίνο από το επιβατικό Ι.Χ. στο σύνολο του κόστους καύσιμου και διοδίων. Επικουρικά αναφέρω και άλλα πλεονεκτήματα όπως η επικινδυνότητα του οδικού δικτύου(ένα μονοπάτι στο κάθε ρεύμα),η κόπωση κατά την οδήγηση, ακόμα-ακόμα και η ελευθερία στην αναψυχή στον τόπο προορισμού (κατανάλωση αλκοόλ) αλλά και κατά την διαδρομή (παρατήρηση φυσικού κάλλους κ.ά.)

Μετακίνηση ατόμων όμως σημαίνει και τουρισμός. Μια περιοχή σαν την Β. Πελοπόννησο που προσελκύει πολύ εξωτερικό έχοντας βάση του τον εσωτερικό τουρισμό έχει κάθε λόγο να ποθεί ’πολλά και πυκνά δρομολόγια με πολλούς-πολλούς σταθμούς και στάσεις. Ο κάτοικος του λεκανοπεδίου έχει κάθε λόγο να μπει στο τραίνο και σε μιάμιση με δύο ώρες να βρεθεί στο εξοχικό του ή να περάσει ένα ξένοιαστο Σαββατοκύριακο σ' ένα ξενοδοχείο της περιοχής μας χωρίς το άγχος του κυκλοφοριακού και της οδήγησης. Αν όμως οι σταθμοί είναι αραιοί και εκτός οικισμών με αναγκαστική την χρήση άλλων μέσων για την μετάβαση στον τελικό προορισμό του μπορεί η στροφή και πάλι προς το Ι.Χ. να καταστεί οικονομικά και χρονικά προτιμότερη. Σοβαρότατο πλεονέκτημα του ηλεκτροκίνητου τρένου από κάθε οδικό μέσο μεταφοράς είναι φυσικά και η μηδενική εκπομπή ρύπων. Όσο για τον κίνδυνο από τα Volt της ηλεκτροκίνησης στους παρακείμενους του δικτύου χώρους, τον θεωρώ με απόλυτη βεβαιότητα αστείο, αν και δεν είμαι ειδήμων. Για τον απλούστατο λόγο ότι τα συγκεκριμένα τραίνα με πολύ πυκνά δίκτυα τρέχουν σε χώρες πολύ πιο ευαίσθητες σε σχέση με την δική μας για την προστασία της υγείας των κατοίκων τους αλλά και με πιο ενημερωμένους και ενεργούς πολίτες.

Μπαίνω συνοπτικά και στο κεφαλαιώδες ξεχασμένο από τον σημερινό ΟΣΕ θέμα της μεταφοράς εμπορευμάτων.

Σήμερα η τόσο κοντινή μας Πάτρα θεωρείται η θαλάσσια πύλη διαμετακομιδής προϊόντων της Ευρώπης προς τα Βαλκάνια και την Ασία και αντίστροφα. Πιστεύω ότι οι εταιρείες μεταφορών θα προτιμούν για μια σειρά λόγους την μεταφορά των κοντέϊνερς και κάθε είδους συσκευασμένων εμπορευμάτων και πρώτων υλών με τις εμπορικές αμαξοστοιχίες. Από την χρησιμοποίηση ενός στόλου φορτηγών και νταλικών ή¨ τη θαλάσσια μεταφορά μέσω Ισθμού ποιος δεν θα επιλέξει την εξής απλή διαδικασία:Από το αναβαθμισμένο εμπορικό λιμάνι της Πάτρας οι γερανοί να φορτώνουν τα κοντέϊνερς με τα εμπορεύματα στα ανοιχτά βαγόνια ή τα πιο ευπαθή στα κλειστά εμπορικά με προορισμό Κιάτο, Κόρινθο, Ελευσίνα, Ασπρόπυργο, Πειραιά, αεροδρόμια και μέχρι Βόρειο Ελλάδα ή και αντίστροφα βέβαια από τους σταθμούς παραλαβής και μεταφόρτωσης που συμβαίνει να είναι και σταθμοί του τραίνου. Και βέβαια μ' αυτό τον τρόπο μεταφοράς εκτός από την μείωση του κόστους μεταφοράς και την πιθανή μείωση κάποιων τιμών πάλι πρέπει να αφαιρέσουμε κάποιες τεράστιες ποσότητες εκπομπές ρύπων διοξειδίου του άνθρακα (CO2), από την ήδη επικίνδυνα επιβαρημένη στρατόσφαιρα.

Σίγουρα κάποιοι θα απορούν πως γίνεται μια επιτυχημένη κατασκευή και λειτουργία ενός σιδηροδρομικού δικτύου από ένα σάπιο και ετοιμοθάνατο κράτος, μπορεί να υλοποιηθεί.

Όταν η μέχρι τώρα εμπειρία έχει να δείξει μεγάλα φαγοπότια μεταξύ των τράστ κατασκευής και λειτουργίας και των ομοτράπεζων πολιτικών διαχειριστών.

Οταν ο κοινωνικός χαρακτήρας του κράτους έχει χαθεί και έχουν εξαφανιστεί και τα τελευταία ψήγματα Ελληνικότητας των πρώην ΔΕΚΟ. Είναι στο χέρι μας κατά την πάγια θέση μου να εξυγιάνουμε αυτό το ξοφλημένο σύστημα και να παραμείνουν στην μνήμη μας όλες αυτές οι συμπεριφορές του σαν ένα κακό παρελθόν απέναντι στους πολίτες και τους εργαζόμενους σε αυτές. Ήρθε η εποχή, που το ιδεατό πολλών από μας για μια άλλη ανθρώπινη και αξιοπρεπή σχέση κράτους πολίτη είναι πολύ κοντά στο εφικτό. Φτάνει να το πιστέψουμε ,ν' αγωνιστούμε γι' αυτό και να ανατρέψουμε τους υφιστάμενους συσχετισμούς. Είμαστε εδώ στην συμμετοχή και τη δράση στις όποιες εξελίξεις για καλύτερες συγκοινωνίες στην υπηρεσία του πολίτη και της κοινωνίας φυσικά.-