Ο τρόπος διακυβέρνησης της χώρας κατά την ονομαζόμενη μεταπολιτευτική περίοδο όπως παραδέχονται όλοι, ακόμα και οι νυν διοικούντες, μας οδήγησε στην σημερινή γενική κρίση. Όλες οι εξουσίες που κρατήθηκαν στον θώκο τους περισσότερο, χρησιμοποίησαν και δορυφόρους, χαρτογιακάδες και τσιράκια που τους ονόμασαν -πολιτισμένα- γραμματείς πολιτικών γραφείων, επεξεργαστές προγραμμάτων, μάνατζερ και άλλα τινά μη παραγωγικά προσωνύμια μεν, έμμισθα ή επιδοτούμενα δε, με κάθε τρόπο.

Και επειδή τα πλοκάμια των κυβερνήσεων του δικομματισμού δεν έφταναν παντού, κάποιοι από τους προαναφερόμενους, λειτούργησαν ως κυβερνητικές προεκτάσεις, ως φορείς «δολώματος» που έφταναν μέχρι και τα τελευταία απόκρημνα και δύσβατα μονοπάτια, χάριν της ψηφοθηρίας. Και ναι μεν λίγο έως πολύ, πολλοί «γεύτηκαν» τα ψίχουλα από το «παντεσπάνι» της εξουσίας, υπάρχουν όμως και κάποιοι που «έγλυψαν» τα γεμάτα μέλι από την εξουσία δάκτυλά τους. Ίσως ο ευτραφέστατος αντιπρόεδρος της σημερινής κυβέρνησης που είπε το φοβερό «όλοι τα φάγαμε», εννοούσε αυτούς τους προαναφερόμενους, αλλά δυστυχώς δεν είναι και ολίγοι αυτοί που πάχυναν υπέρ το δέον.

Έχοντας παράλληλα μπει στην ευθεία της διακυβέρνησης του τόπου μας από τη νέες τοπικές αρχές που είναι συνδυασμός των προηγούμενων κομματικών δυνάμεων που ανέφερα μπαίνει το ερώτημα: Μέσα στη γενικότερη οικονομική, κοινωνική & πολιτισμική κρίση, μέσα στην ανεργία και την εξαφάνιση της όποιας οικονομικής αντοχής των νοικοκυριών μας, μέσα στην ακρίβεια και τον σύγχρονο μεσαίωνα, εμείς τι πρέπει να κάνουμε; ΑΜΥΝΑ ή ΥΠΟΜΟΝΗ;

Και το λέω αυτό γιατί στις πρόσφατες δημοτικές εκλογές και ειδικά από την πρώτη ως την δεύτερη Κυριακή οι δυνάμεις του «προοδευτικού» κόμματος. σχεδόν σύσσωμες ανασκουμπώθηκαν για να βοηθήσουν στην εκλογή ενός δημάρχου, που χαρακτηρίζονταν ως «συντηρητικός» και άρα πολιτικός τους αντίπαλος. Επίσης παρατηρήθηκε και το φαινόμενο, όπου οργανωμένοι «συντηρητικοί» με πρωτοκλασάτα στελέχη να υποστήριξαν μανιωδώς τον «προοδευτικό» αρχηγό της μείζονος αντιπολίτευσης γνωστό σε όλους για την κομματική του ταυτότητα. Και επειδή προς το παρόν δεν γίνεται αλλιώς παρά να σεβαστούμε την ψήφο του συνδημότη μας, συμφωνούντος η μη, με τον Καλλικρατικό δήμο, η λογική θα με οδηγούσε σε ένα από τα τρία ή και στα τρία πιθανά συμπεράσματα συνδυασμένα:

Συμπέρασμα 1) Η άρση των συνεπειών του εμφυλίου αλλά και του φανατισμού του κόσμου στις πρώτες δεκαετίες της μεταπολιτευτικής περιόδου λειτούργησε δραστικά, ειδικά στις τελευταίες δημοτικές εκλογές.

Συμπέρασμα 2) Επειδή έγινε πλέον σύνηθες το φαινόμενο της μεταπήδησης των πολιτικών προσώπων του δικομματισμού από το ένα κόμμα εξουσίας στο άλλο, έτσι και ο «κοσμάκης» μπαίνει από τη μια κομματική αυλή στην άλλη, άνετα και χωρίς τον έλεγχο κομματικού διαβατηρίου.

Συμπέρασμα 3) Είναι ίδια και απαράλλαχτη η διακυβέρνηση του τόπου από τα δυο κόμματα, καθώς παρατηρούμε ότι εναλλάσσονται στην εκάστοτε εξουσία όπου τα παρακλάδια της και τα τοπικά μικροστελέχη ακολουθούν την ίδια πορεία με την κυβέρνηση.

Η αναζήτηση της λύσης των πιο πάνω προβλημάτων βρίσκεται έξω από τα μαθηματικά. Κατά την γνώμη μου δεν μπορεί να υπάρξει επιλογή συμπεράσματος, για τον απλό λόγω του ότι, κανένα από τα τρία συμπεράσματα δεν είναι παράλογο ή αναποτελεσματικό. Αποτελούν τη συνέχεια των κομματικών εντολών της προηγούμενης περιόδου, με την εφαρμογή ακόμα πιο σκληρής, πιο ανάλγητης και πιο άδικης πολιτικής. Θα εξηγήσω γιατί είμαι τόσο απαισιόδοξος. Δεν απαντάω στο δικό μου ερώτημα δίλημμα ΑΝΟΧΗ ή ΥΠΟΜΟΝΗ, ούτε με το σκέλος υπομονή.

Κατά την περίοδο της κατάρτισης των ψηφοδελτίων για την διεκδίκηση του νέου δήμου Αιγιάλειας , η σημερινή ηγεσία της δημοτικής αρχής είχε παραδεχθεί σε προεκλογική συζήτησή μας, την αδυναμία επιβίωσης του νέου «αυτοδιοικητικού» συστήματος που μας επιβλήθηκε από την «προοδευτική» κυβέρνηση του Γ.Α.Π., δηλώνοντας ότι «δεν θα υπάρξει αιρετός που θα μπορούσε να διευθετήσει προβλήματα από το Συνεβρό ως το Σαλμενίκο». Παρά του ότι εκφράστηκαν απόψεις, περί της αποτυχίας της διοικητικής μεταρρύθμισης και με προβληματισμό ότι πιθανόν δεν θα θέσουν υποψηφιότητα σε έναν ενιαίο τεράστιο δήμο, σήμερα σύρονται από την εκλογή τους προσπαθώντας με όλες τους τις δυνάμεις, να προσπαθούν ν' αποδείξουν το αντίθετο.

Είμαι τόσο απαισιόδοξος γιατί και ο σημερινός επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης σε συγκεντρώσεις φορέων και σε επίμονες ερωτήσεις μας, για σκουπίδια, χρέη, έργα κλπ. περί άλλων ετύρβαζε, απαντώντας εντέχνως μεν-ασαφώς δε,.

Σε προηγούμενο άρθρο μου, είχα προαισθανθεί πως θα διαμορφώνονταν το κλίμα και η ατμόσφαιρα στα δημοτικά συμβούλια του νέου Δήμου Αιγιάλειας. Στις δύο συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου που παρακολούθησα επιβεβαίωσα μιαν άναρχη επαρχιακή «Βουλή» και ειδικά όταν ακούστηκε από τον πρόεδρο του δημοτικού συμβουλίου και το εξής: «Είναι αδύνατον να καλούνται οι 78 πρόεδροι των Τοπικών Συμβουλίων για να παρακολουθήσουν τη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου.».

Αν οποιοσδήποτε αμφιβάλλει για τα όσα διαμείβονται στις συνεδριάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου και χρειάζεστε περισσότερες αποδείξεις, δεν έχει παρά να παρακολουθήσει μια επόμενη συνεδρίαση.

Ασάφειες και εναλλακτικές θέσεις , δεν χωράνε αυτήν την περίοδο που Ελλάδα και Έλληνες καταρρέουν. Απόδειξη τρανή του «δημοκρατικού ελλείμματος» και στις δύο πιο πάνω δημοτικές παρατάξεις είναι το ότι πριν ακόμα αναλάβουν και ενώ ο π. νομαρχιακός και νεοεκλεγείς περιφερειακός σύμβουλος. ο μόνος Αχαιός εκπρόσωπος και μέλος του Δ.Σ, της ΕΡΓΟΣΕ κ. Γ. Αθανασόπουλος είχε προσκληθεί στο Δημαρχείο Διακοπτού για να συζητηθούν οι βελτιώσεις της υπόγειας χάραξης του τρένου στο Διακοφτό παρουσιάστηκε το εξής φαινόμενο:

Οι νεοεκλεγέντες στο τοπικό συμβούλιο και τρεις από τους τέσσερις νεοεκλεγέντες στο Δ.Σ. του δήμου προφασιζόμενοι ότι εκπροσωπούν την μεγάλη πλειοψηφία του Διακοπτού μέσω του αντιπροσωπευτικού χαρακτήρα της αυτοδιοίκησης, προχώρησαν σ' αυτήν τους την ενέργεια απαράδεκτα κατ' εμέ γιατί: έθεσαν πάλι πιεστικά το θέμα της νότιας χάραξης της σιδηροδρομικής γραμμής Κορίνθου-Πάτρας. Στα προεκλογικά τους προγράμματα /όμως και οι δύο συνδυασμοί στους οποίους ανήκαν, δεν αναφερόταν λέξη για την διέλευση του τρένου.

Επίσης ασαφώς και μάλλον άδικα στο Δ.Σ. του νέου επιβεβλημένου δήμου ψηφίστηκε δαπάνη 160.000 ευρώ περίπου για την αποπληρωμή χρέους αποκομιδής σκουπιδιών του τελευταίου τριμήνου της προηγούμενης περιόδου των π. δήμων Δυτικής Αιγιάλειας. Ποιος θα μας πει, αν εμείς οι δημότες των τριών Ανατολικών δήμων της Αιγιάλειας, που πληρώνουμε την αποκομιδή των δικών μας σκουπιδιών στο δικό μας ΧΥΤΑ, δεν θα μας επιβληθεί να πληρώσουμε αναλογικά το ποσό των 160.000Ευρτώ αλλά και το ποσό για τους πρώτους έξι μήνες του 2011, μέσω του ενιαίου ταμείου του δήμου Αιγιάλειας και αν πράγματι συμβεί τότε υπάρχει ένα μεγάλο, ΓΙΑΤΙ; Αυτό αποτελεί και την βασική μου ερώτηση που απευθύνεται κυρίως στους αιρετούς από τις δημοτικές ενότητες Αιγείρας , Ακράτας και Διακοπτού ως αρχικός προβληματισμός. Να, γιατί είμαι σίγουρος για το τι θα ακολουθήσει σ' αυτόν τον μπερδεμένο Καλλικρατικό δήμο παρ' όλες τις πιθανά καλές προθέσεις Δημάρχου, αντιδημάρχων και συμβούλων συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης.

Υπομονή ή ανοχή, δεν χωράνε γιατί ο τόπος μας βρίσκεται σε συνεχή άμυνα. Δεν περιμένουμε ανάπτυξη μέσα σ' αυτό το θολό τοπίο, επηρεαζόμενο από εξωτερικούς οικονομικούς παράγοντες που ως «αρπακτικά» λυμαίνονται χρόνια τώρα τα κρατικά ταμεία. Έχω εξάγει από πολύ νωρίς τα συμπεράσματα για την πορεία του τόπου μας στο εγγύς τουλάχιστον μέλλον, και ας ελπίσω ότι θα διαψευστώ. Αν παρακολουθούμε τα τεκταινόμενα απαθείς, πιστεύω ότι η λέξη εγγύς θα αποκτήσει παρατεταμένη διάρκεια. Πρέπει να οριοθετήσουμε εμείς την συμπεριφορά μας απέναντι στους οικονομικούς και θεσμικούς διαχειριστές, κλείνοντας τα αυτιά μας στις κατά τόπους σειρήνες που υμνούν τους χειρισμούς τους. Να κρίνουμε εμείς το έργο τους με βάση το καλό του συνόλου της κοινωνίας μας. Να συστρατευθούμε με όποιους εκλεγμένους ή μη, αγωνίζονται για τον τόπο και την χώρα μας. Να έχουμε τις κεραίες τεντωμένες σε συμπολίτες και φορείς που μας προσκαλούν σε υγιείς σκέψεις και δράσεις. Όσο η διαμαρτυρία μας φτάνει μέχρι το κατώφλι του γείτονα άντε και μέχρι το τραπέζι του καφενείου, παραμένουμε οκνοί, άρα ακίνδυνοι. Μην εκτονώνουμε την οργή μας «εν οίκω» φοβούμενοι να διαρρεύσει το πρόβλημά μας «εν δήμω».Όλοι λίγο ως πολύ αντιμετωπίζουμε τα ίδια προβλήματα, εκτός των γνωστών ολίγων. Ζούμε το καθεστώς μιας αδιέξοδης διαχείρισης που εμφανίζεται από τους ολίγους σαν η μόνη συνταγή σωτηρίας. Το ανακυκλούμενο κεντρικό χρέος αυξάνεται μέρα με τη μέρα και φτάνει στα δικά μας νοικοκυριά με πολύ μεγαλύτερο επιτόκιο από το επίσημο διατραπεζικό. Ο Χαλίλ Γκιμπράν λέει στην «Νεραντζούλα» του: «Τίποτα ωραίο και σημαντικό στη ζωή μου δεν στάθηκε ασίμωτο, το πλέρωσα πολύ περισσότερο απ' όσο περίμενα ακόμα και με αίμα».Μην μας τρομάζει τίποτα. Έτσι κι αλλιώς πάμε σε ανεπανόρθωτες καταστάσεις και το ξέρουμε. Να αποδώσουμε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, κρίνοντας πρώτα τους διοικούντες και όχι τον εαυτό μας όπως μας προτρέπουν αυτοί. Τα Αγγλικά των παιδιών είναι πια πολυτέλεια, η μουσική τους η το χοροδιδασκαλείο είναι σχεδόν για όλους μας άπιαστο όνειρο. Οι παρεούλες του Σαββατοκύριακου αραίωσαν ή εξαφανίστηκαν. Νευριασμένα ψυχωσικά άτομα περιφερόμαστε από το σπίτι στη δουλειά-όσοι έχουν ακόμα-και αντίστροφα. Προφασιζόμαστε ποδήλατο ή τζόκινγκ για να μην πλησιάζουμε το βενζινάδικο. Η φαιά ουσία στα μυαλά μας κατάντησε άκαμπτος φλοιός. Το νευρικό μας σύστημα εφοδιάστηκε με αντανακλαστικά Τ.Ν.Τ. ή κάποιες στιγμές αποκτά πλήρη αδράνεια. Οι εκρήξεις μας είναι συχνές και η ηρεμία σπάνια έως ανύπαρκτη. Κατευθύνοντας τις εκρήξεις μας ομαδικά και σε σωστό στόχο μπορεί να ξαναβρούμε την ηρεμία μας. Μην υπομείνουμε άλλο. ΑΜΥΝΑ στις περικοπές των χρημάτων και των δικαιωμάτων μας, στα λουκέτα των μαγαζιών και των ονείρων μας, στα διόδια και στα εισητήρια, στους θεσμικούς καταχραστές και τους λακέδες τους. ΠΑΝΤΟΥ ΑΜΥΝΑ. Πού ξέρεις, έρχεται άνοιξη...

Υ.Σ.

1) ΑΘΛΗΤΙΚΗ:Η μεγαλύτερη σχολή προπονητών διδάσκει ότι η καλύτερη επίθεση είναι η άμυνα.

2) ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΚΗ:Τα διόδια τους σε λίγο θα είναι άχρηστα και ζημιογόνα λόγω άδειων ρεζερβουάρ.

3) ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΗ:Η Ελλάδα συνορεύει από ξηρά με Αλβανία και βρέχεται από τα ίδια Μεσογειακά νερά με Τυνησία και Αίγυπτο.

Κ.ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ ΔΙΑΚΟΠΤΟ