Loading...

Κατηγορίες

Τετάρτη 10 Ιούν 2015
Ψέμα  με  ουρά»  του Άντονι Νέλσον ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΤΜΗΜΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΤ. ΣΥΛ. ΑΚΡΑΤΑΣ  «ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΙΣ»
Κλίκ για μεγέθυνση

 

 

Γράφει ο Σωτήριος Μουτζουρέλης

που χάρηκε στη θέαση της παράστασης

 

Από το επιμελημένο, καλαίσθητο, κατατοπιστικό και αληθινό φυλλάδιο βλέπεις πως στο μόνιμο στέκι της θεατρικής παράδοσης της «Αναγέννησης», το πέρασμα της επιτυχίας σε «μια νέα πορεία» θα έχει μεγάλο πολιτισμικό εκτόπισμα. Καμιά έκπτωση στην ποιότητα. Όλα συνεχίζονται με πρόοδο, όλα συνέχονται και συνείρονται με αναμνήσεις επιτυχιών.

Η εμφάνιση και ανάδειξη νέων φιλόπονων και τολμηρών ερασιτεχνών, στοχεύουν κι αυτοί, κάτω από τη δροσερή σκιά και το άρωμα των παλαιοτέρων την υστεροφημία της καταξίωσης.

*

Η παράσταση είναι ερασιτεχνική. Όμως φθάνει και κατακτά την κορυφή της καλλιτεχνικής απόδοσης τέχνης και τεχνικής.

Αποκαλύπτονται και αναδεικνύονται ισχυρές καλλιτεχνικές ατομικότητες με τη θέρμη της φωνής τους στον μεστό διάλογο, την εκφραστικότητα των κινήσεων και τη συνομιλία και όταν σιωπούν με τους ανεπιτήδευτους μορφασμούς στην επίζηση του ρόλου τους. Και οι οκτώ, είναι υπέροχοι. Η μουσική υπόκρουση των πνευστών και κρουστών, υπογραμμίζει την έξαρση του κωμικού με το μακρόσυρτο μονότονο ήχο, ξαφνιάζει στο παράδοξο και σημαντικό. Ο συνδετικός κρίκος σκηνής και θεατών παραμένει στέρεος σε στιγμές που συντρίβονται τα καθιερωμένα. Ένας αέρας φέρνει την οσμή του μόχθου, της προσπάθειας όχι μόνο των οκτώ, αλλά και τον αγώνα και την αγωνία των αφανών.

Γι’ αυτό, η αίθουσα είναι γεμάτη από ανθρώπους που ξέρουν να αγαπούν, να τιμούν όχι μόνο τον τόπο τους, αλλά και τον πνευματικό και πολιτιστικό τους τηλαυγή φάρο, την «ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ»

*

Η υπόθεση του έργου αρχίζει και αρθρώνεται προοδευτικά και κλιμακωτά από μια λαθεμένη από επίσημη πηγή πληροφορία-ψέμα. Είναι η αρχή της ουράς, που μέχρι το τέλος θα γίνει μακριά πλεξούδα.

Βρισκόμαστε σε μια συνεχή διττότητα ανάμεσα στην αλήθεια και το ψέμα, αλλά και αντίστροφα με συνεχή τη διακωμώδησή τους. Εντυπωσιάζει το αναμενόμενο -σημείο συμμετοχικότητας- η επινόηση όπου το σημαντικό γίνεται ασήμαντο με δυσδιάκριτα σύνορα αν και είναι σαφή. Ο θεατής όμως είναι ευκολόπιστος. Η αλήθεια, παρά τη διαφορετική ανθεκτική της σύσταση αναλύεται, ανακατεύεται, μπερδεύεται, συγχωνεύεται και ενισχύει το ψέμα περίτεχνα ευρηματικά, χωρίς τη φόρμουλα που να ορίζει με βεβαιότητα το αποτέλεσμα. Δέχεται, η αλήθεια, τη θελκτική και γοητευτική επικάλυψη αληθινού ψέματος με κομψότητα που κάνει πιο αισθητή και πειστική τη διττότητα στην αμφίδρομη σχέση τους. Κάθε φορά που διακωμωδείται η αλήθεια, προστίθεται μια νέα πλεξούδα στην ήδη μακριά ουρά του ψέματος. Ένα είναι βέβαιο: ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΨΕΥΤΕΣ.

Τελικά, η υπόθεση ανταποκρίνεται με θεατρική συνθήκη στην πραγματικότητα με εσκεμμένη επινοητική παραποίηση και απόκρυψη της αλήθειας, που φαίνεται να πνίγεται, αλλά και που πάντα αναπνέει παρά την κοινωνική υποκρισία.

*

Ο συγγραφέας, μετέχει της νέας γενιάς που «χρησιμοποιούσαν στα έργα τους ένα υλικό πολλές φορές προκλητικό, χυδαίο, συγκρουσιακό και σοκαριστικό, με σκοπό τη συμμετοχή και τον επηρεασμό του κοινού….».

Είμαι βέβαιος πως πέτυχε όλα αυτά στα… αποκαλυπτήρια του αιδεσιμότατου. Η προσωπική μου άποψη είναι πως είχε την υπερβολή και το αταίριαστο. Αφού έγινε διασκευή στο κείμενο, θα μπορούσε ο σκηνοθέτης να τα συμμαζέψει λιγάκι. Όχι από συντηρητισμό και σεμνοτυφία, αλλά από τις αναταράξεις στις κοινωνικά αποδεκτές αρχές. Πιστεύω πως στη λογοτεχνία και την τέχνη, η εικόνα εμπεριέχεται μέσα στην εικόνα. Εύχομαι η άποψή μου να είναι ένα ψέμα κι εγώ ο μοναδικός ψεύτης.

Ιούνιος 2015

 

 

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου