ΣΕΠΤ. 2014

Νοηματική προσέγγιση ΣΩΤΗΡΙΟΥ Μ0ΥΤΖΟΥΡΕΛΗ.

Όσοι έχουν την αγαθή τύχη να γνωρίζουν από κοντά το σεμνό και πολυγραφότατο ερευνητή της γνώσης, μάχιμο Δάσκαλο Παναγιώτη Κουμπούρα, σίγουρα μπορούν να πουν το του Αισχύλου «πολλοί γαρ εις εν συμπίτνουσιν ίμεροι» δηλ. πολλές παρορμήσεις και συναισθήματα συγκεντρώνονται σ’ ένα σημείο.

Η τιμητική διάκριση και βράβευσή του από τον ΌμιλοUNESCO Κεφαλληνίας 2013 με το ποίημά του «Επτάψυχος στην ίδια πλώρη» με το λογοτεχνικό ψευδώνυμο Ίμερος, μας γεμίζει χαρά και τιμή με τη θέση που καταλαμβάνει στο περιβόλι των πνευματικών ανθρώπων που κοσμούν και προβάλλουν τη μικρή πατρίδα και το μέγιστο αγαθό, την παιδεία.

Δεν επικαλείται για την έμπνευσή του τις Μούσες που με την παντογνωσία τους εγγυώνται την αλήθεια. Του αρκεί που είναι αυτόκλητος συνταξιδιώτης στην ίδια πλώρη με τον Οδυσσέα, διαχρονικό σύμβολο του ανθρώπου που αγωνίζεται και πετυχαίνει τους στόχους του με ανθρώπινα μέτρα και διαστάσεις νοητικές, ψυχικές, σωματικές. Αb ονο η ρότα στην πρώτη από τις επτά στροφές ψυχές, μας προϊδεάζει σε ονειροπόλημα μιας ιστορίας από εκτενές επικό κείμενο, την Οδύσσεια. Με την επίκληση « Πάρε με στ’ όνειρο - ταξίδι σου Οδυσσέα

επτά ζωές - επτά ψυχές στην Ίδια πλώρη».

είναι σίγουρος για τη γενναία απόφαση και θέληση να υπερβεί τους φόβους και τους κινδύνους, αλλά θα κάνουν το ταξίδι του νόστου φιλί της ξελογιάστρας Σειρήνας. Δεν θέλει τις καβαφικές «πραμάτειες» πολύτιμα εφήμερα αποκτήματα, αλλά τις ιδεατές κατακτήσεις του ανήσυχου της ζωής από τη συγκομιδή που δίνει το πολύτροπο πνεύμα, ακόμα κι αν απέναντί του τον «μαγεύει σύγκορμο η Σειρήνα κόρη».

*

Η αυτοπαρουσίασή του και αναπάντητη, αλλά αναμενόμενη κατάφαση ως ευπρόσδεκτος συνταξιδιώτης, δεν εκπλήσσει. Αποδέχεται τον ανθρωποκεντρικό ρόλο του Οδυσσέα, πολύτροπου, πολύπαθου και φημισμένου πρωταγωνιστή στην άλωση της Τροίας. Τώρα, απόλεμη σιωπηλή μορφή, αφήνει πίσω του το Ίλιο και με αντίθετη ρότα βιάζεται να φθάσει στην ποθητή Ιθάκη. Ευκαιρία για τον ανώνυμο συνταξιδιώτη.

Η αλυσιδωτή επική ταξιδιωτική οικονομία, καθώς τα γεγονότα διαδέχονται το ένα το άλλο - σπουδή στο στόχο - προκαλεί νέες συγκινήσεις, όψου επανασυνδέεται με το ηρωικό παρελθόν, τόσο, ώστε να δημιουργεί νέα ταυτότητα.

Κάθε μία από τις επόμενες στροφές - ψυχές, δεν είναι μια άσκοπη δοκιμασία, μια μετέωρη στάση και φευγαλέο απείκασμα, αλλά μια δοκιμασία μια απαρχή για την ανάδειξη του κλέους σε νέα μορφή πνευματική, λυρική.

Ο πυρήνας των μυθικών στροφών, εναλλάσσει τα συναισθήματα καθώς φωτίζεται η προσωπικότητα του ήρωα και το θάμπος του αποκτά προσωπικότητα με ήθος, λυρισμό και πολυσήμαντη ιστορία.

Η περιπλάνηση και η αντιμετώπιση των ανθρωπόμορφων τεράτων προβάλλει το συλλογικό ανθρώπινο αγώνα. Η προσωπική μοίρα συνδέεται και διαπλέκεται με την κοινή μοίρα.

Η χρήση του παροντικού αφηγηματικού χρόνου στον ενικό λόγο, προβάλλει το εναγώνιο και συνεχές “τώρα,, μέσα από τη δική του ματιά με τις μύχιες σκέψεις.

*

Στα μάγια της πλανεύτρας Κίρκης, δείχνει αυτοσυγκράτηση και προβλέπει πως αν ενδώσει, σαν αδύναμος άνθρωπος, το αγκυροβόλι στις ηδονές της, βέβαιο ναυάγιο.

Στη σπηλιά του αθέμιτου και άξενου Κύκλωπα - αν και Πολύφημος - αντιμετωπίζει το μη ανθρώπινο και ταυτίζεται με το Κανένας. Με τσακισμένο το καράβι, στο φύσημα του τερατόμορφου διδύμου Σκύλλας και Χάρυβδης, πάσχει και δακρύζει, αλλά αμείβεται ξύπνιος «μες σ’ ένα κόσμο ονειρεμένο»

Διασκελίζει στην 4 στροφή και στη χώρα των Λωτοφάγων λησμονεί την έλξη της λήθης αφού «γοργόδρομα φτερά ‘χει ο νους και ξεπορτίζει».

Επιθυμεί ένα απάνεμο απάγκιασμα για ίαση των πληγών του και τη βρίσκει στο γέροντα και πιστό του Άργο. Συναντά - επιτέλους - την αθωότερη και ανιδιοτελή αποταμιευμένη αγάπη. Επτάψυχος πια και σοφός, απαλύνει την ανθρώπινη μοίρα «σ’ ένα επίνειο του Άδη» όπου θα υφάνει την υστεροφημία στο στημόνι του αγώνα επτά ψυχών σ’ ένα «ωριό μαγνάδι», Ίδια η ζωή με όλο το μήκος και την πολυχρωμία του κλέους από τις σαϊτιές των ανθρωπόμορφων τεράτων.

Στον πολυπλάνητο πλου του, δεν υπάρχει χρονική μέτρηση, χρονικό όριο στην ιδέα, στο όνειρο, στο όραμα. Δοξάζεται η επιβίωση του ποιητή που απεγκλωβίζεται από τον κλοιό του θανάτου με το ευκλεές τέλος αφού « πέλαγος κλώθεται η ζωή » αυτό που δεν πέτυχε ο Αχιλλέας.

*

Η σύνθεση του ποιήματος, έχει την παραστατική δύναμη του καλοδουλεμένου αρμονικού 13/σύλλαβου ιαμβικού στίχου. Καθαρά, ζωντανά και αβίαστα σε 28 στίχους συμπυκνώνεται ένα μεγάλο Ταξίδι ανθρώπου και ονείρου, παρά την κλιμακούμενη ένταση στην προώθηση του νόστου. Σταθερή η ποιητική τεχνική σαν τη ρότα του, με μόνιμο προσανατολισμό στη συναισθηματική φόρτιση του λυρισμού.

Αγαπητέ Παναγιώτη: Το ταξίδι σου, έφερε στο φως τον ηρωισμό του πνεύματος, το θέλγητρο της ψυχής που ανέδειξες. Στην πραγματικότητα, δεν είσαι μόνος σου. Έχουμε Ιμερτές κοντά στο δικό σου Ίμερος, αλλά ζητείται Οδυσσέας.

Σημ. Ίμερος έντονος πόθος, λαχτάρα, σφοδρή επιθυμία.

Ιμερτός αγαπητός, ποθητός, ο αγαπών την ζωή.