Σάββατο βράδυ, 20 Μαρτίου.

Ο Αλέκος Αλεξίου, όπως συνηθίζει κάθε χρόνο στη γιορτή του (17/3), καλεί σε τραπέζι αγάπης τους Πλατανιώτες και τους φίλους του χωριού μας. Αναβιώνει έτσι τα παλιά και αναθερμαίνει το κλίμα των πατροπαράδοτων εθίμων. Χρόνο με το χρόνο καθιερώθηκε το γεύμα αγάπης.

Νέοι, ηλικιωμένοι και πρόσωπα της μέσης ηλικίας. Όλοι άνθρωποι του μόχθου. Και οι γέροι να νοσταλγούν τον καιρό της νιότης τους. Έχει κερδίσει, ο Αλέκος, τις καρδιές όλων και μας θυμίζει τον Όμηρο, που λέει:

«Άλλη αναγάλλια εγώ τρανότερη δεν ξέρω,

Μόνο να' χει / ο κόσμος όλος σε ξεφάντωμα

στρωθεί και οι καλεσμένοι /στο αρχονταρίκι

ν' αφουγκράζονται το θείο τον τραγουδιστή,/

γραμμή καθούμενοι και δίπλα τους γεμάτα

τα τραπέζια /ψωμί και κρέατα

κι ανασέρνοντας κρασί από το κροντήρι/

να τρέχει ο κεραστής στις κούπες να το κερνάει,/

να πίνουν» (Οδύσσεια, στ. 5-10, Η Ευτυχία- μετάφρ. Ν. Καζανζτάκη Ι.Θ.Κακριδή).

Εκεί, λοιπόν, στο «αρχονταρίκι», καφεστιατόριο του Γιάννη και της καλής νοικοκυράς και ιδιοκτήτριας Νίκης Λεοντοπούλου, ανταμωθήκαμε και φέτος.

Στον φιλόξενο χώρο που γλεντάγαμε, όπως θυμόμαστε οι παλαιότεροι. Τότε στα πέτρινα χρόνια της κατοχής. Ενώ από την Παραλία του χωριού μας ανέβαινε ο απαίσιος απόηχος της μπότας των κατακτητών, που τράνταζε ακόμα και τα βράχια του «Κοκκινόβραχου» και της «Σπηλιάς του Λάμπρου»! Στο παραδοσιακό μας καφενείο συναντιόμασταν, δίνοντας θάρρος ο ένας στον άλλον.

Έτσι γλεντάνε σι Ρωμιοί στις κρίσιμες στιγμές. Δεν τους τρομάζει η κρίση και η ανέχεια. Και σήμερα, στους δύσκολους καιρούς, τραβάμε το κουπί, όλοι μαζί για να ξεπεράσουμε το φουρτουνιασμένο κάβο! Δεν μας λείπει η καρδιά και το θάρρος και πίσω μας αφήνουμε τον «χάρο»! Κι είχε πολλά «αρχονταρίκια» το χωριό κι αρχόντους σαν και τώρα. Ερήμωση, δεν νιώθαμε. Παρά δουλειά και νιότη!

Γιατί οι καρδιές μας άνοιγαν με «κλάπες» χωρίς σκουριές και με ζεστό το αίμα. Δεν είχαμε κακομοιριές ούτε τότε ούτε και τώρα τις αντέχουμε. Έτσι ήσαν τα χωριά μας της Ανατολικής Αιγιάλειας. Και παραμένουν τέτοια! Δεν μιξοκλαίνε και δεν οργίζονται και κόντρα πάν'στ' αγριοκαίρια.

Μπουρίνι είναι, Θα περάσει!

Αυτά έχουν εκτιμήσει οι φίλοι μας που επιλέγουν να κτίζουν και να κατοικούν στον τόπο μας και στην ευρύτερη περιοχή. Ανάμεσα σ' έναν κόσμο φιλόξενο και προκομμένο.Είναι ζευγάρια αξιόλογα και νιές αγαπημένες που στον ΙΙλάτανο να μείνουνε δεχτήκανε, χειμώνα -καλοκαίρι.

* * *

Η εκδήλωση του Αλέκου είναι μια αναβιωματική προσέγγιση κοινωνικής συνοχής και αναπτυξιακής φλόγας, που ενδυναμώνει τη συμμετοχή φίλων και παραθεριστών. Θέλει να προσφέρει και κρατά πάντα ανοιχτές τις πόρτες της Αγάπης.

Με την άψογη συνεργασία του παπά της ενορίας μας κ. Σπύρου Σιαφλά, τις ευλογίες της εκκλησίας και την πρόθυμη συμπαράσταση του αειθαλούς ιεροψάλτη μας Ηλία Μακρή, ο Αλέκος πρόσφερε στους καλεσμένους, αλησμόνητο βράδυ χαράς! Είναι αθεράπευτα λάτρης του χωριού και παραδοσιακός καλλιεργητής. Αλλά και μέσα από την κοινωνική συνοχή, υπηρετεί την πρόοδο και την αναβάθμιση του χωριού. Γύρισε από την Αμερική στις ρίζες του.

Η αναδρομή στην ηλικία της αθωότητας και των τοπικών συνηθειών, άναψαν τη φλόγα της νοσταλγίας για τον Πλάτανο.

Ο ευγενικός τρόπος και η στάση με την γενικότερη συμπεριφορά του, ενθαρρύνει τις σχέσεις που αναπτύσσονται ανάμεσα στους φίλους κατοίκους του χωριού και στους Πλατανιώτες. Αυτό φαίνεται και από τη συμμετοχή των ευγενικών και χαριτωμένων κυριών στο γιορτινό τραπέζι.

Είναι οι κυρίες (φωτό) του σήμερα και το μέλλον του χωριού μας. Το νέο αίμα των νεαρών υπάρξεων που δίνουν και Θα δώσουν τους νέους βλαστούς και θα ανανεώσουν τον ΙΙλάτανο, δημιουργώντας την σύγχρονη κοινωνία. Είναι οι κυρίες: Βασιλική, ΑνΘή, Βάνα, Τόνια, Σπυριδούλα, Σάντρα και Ξακουστή. Οι άλλες και όσοι δεν φαίνονται στο πλαίσιο, χαίρονται και καμαρώνουν τα σύγχρονα και δημιουργικά νιάτα! Ένα μπουκέτο ανοιξιάτικα τριαντάφυλλα που διανθίζουν με την παρουσία τους, τη γιορτή του κοσμοπολίτη Αλέκου.

Αγαπημένε μας Αλέκο, χρόνια πολλά!