Loading...

Κατηγορίες

Τρίτη 27 Σεπ 2011
Τα φαρμακευτικά βότανα της ελληνικής γης -μύθος και πραγματικότητα-  10 Ιουλίου 2011 20:40
Κλίκ για μεγέθυνση

Μέσα στα βότανα κρύβεται όλη του κόσμου η δύναμη. Έτσι λέει ένας πολύ παλιός ινδικός μύθος. Και όποιος γνωρίζει τις κρυφές ιδιότητές τους είναι παντοδύναμος.

Εξάλλου, οι ποιητές στην αρχαιότητα, πίστευαν ότι κάθε φυτό κρύβει μέσα του την παρουσία ενός Θεού, ιδίως τα φαρμακευτικά.

Η γνώση τους για το αγριολούλουδο και η εμφάνισή του επάνω στη γη, κινούσαν την περιέργεια και το ενδιαφέρον στους Έλληνες από τους αρχαιότατους χρόνους. Χάρη δε στη μεγάλη τους διάνοια μα και στην παρατηρητικότητά τους, γύρω από κάθε φυσικό φαινόμενο, γνώριζαν κιόλας τις διάφορες ιαματικές και φαρμακευτικές ιδιότητες, που έχουν τα χρήσιμα αυτοφυή φυτά της γης μας.

Δώσανε μάλιστα, στα αγριολούλουδα, θεϊκή καταγωγή, γιατί είχαν μαγευτεί από την πολύχρωμη και εντυπωσιακή θωριά τους. Είναι γνωστό ότι η χλωρίδα ήταν θεά της βλάστησης. Πέρασαν στη συνέχεια τις γνώσεις τους για βότανα στη μυθοπλασία.

Έτσι, την μύηση και την αρχική ενημέρωση στη βοτανολογία, όπως άλλωστε και στην αστρονομία, την απέδωσαν στον Κένταυρο Χείρωνα.

* * *

Πέρυσι, στο «Αντάμωμα στην Άνω Ποταμιά» (Πανηγύρι για το Γενέθλιο του Προδρόμου), αναστοχάστηκα τα παιδικά μου χρόνια και τα «γιατροσόφια» του καιρού μας.

Είδα το βαλσαμόχορτο (φωτό) στο φυσικό του περιβάλλον, που φυτρώνει άφθονο, δίπλα στην εκκλησία του Αγιάννη. Στο χωράφι του Ν. Παπαδόπουλου (Γαλάνη). Όλο το τοπίο απέπνεε μια φρεσκάδα. Ήταν τόσο ελκυστικό και στο νου μου ζωντάνεψαν εικόνες νεανικών χρόνων.

Για τις φαρμακευτικές ιδιότητες του αγριόχορτου με ενημέρωσαν οι αείμνηστοι γονείς μου. Πιτσιρικάς με τ'άλλα γειτονόπουλα: τον Αντρέα, τον Αλέξανδρο, το Θανάση, το Θύμιο...βόσκαμε τις γίδες μας στις λαγκαδιές και τις πλαϊνές μέχρι το λαγκάδι του «Ρούμπη», τα Λακκώματα, τον Αϊ-Λιά και αλλού.

Τα βάτα, τα ξεράγκαθα, τα πουρνάρια και τα κέδρα, πλήγωναν τα πόδια μας. Οι μανάδες μας είχαν έτοιμο το γιατρικό. Γνώριζαν απ'την παράδοση το καλό που κάνει στις πληγές το βαλσαμόχορτο.

Το μάζευαν πριν ξεραθεί μισόχλωρο (μελίχροο-μελίχρωμο το λέγαμε) και το έβαζαν ανάποδα, με τα λουλούδια μέσα σε πλατύστομο μπουκάλι με καθαρό λάδι φαγητού και ύστερα το κρέμαγαν στον ήλιο.

Μετά από ένα -ενάμιση μήνα, πέταγαν τα κλωνάρια του φυτού και έμενε το λάδι με χρώμα κοκκινωπό και με μια λαμπράδα σαν αστραφτερές πέρλες. Το βαλσαμόλαδο ήταν έτοιμο για χρήση.

Πάνω στις ερεθισμένες γραντζουνιές ή πληγές, έβαζαν μπαμπάκι με βαλσαμόλαδο και το έδεναν με καθαρό πανί. Αμέσως ανακουφίζαμε από τον πόνο και η φλεγμονή υποχωρούσε. Μετά από 2-3 ημέρες, έφευγε ο ερεθισμός και στις 5-6 αλλαγές, έκλειναν και οι πληγές μας.

Γνώριζαν, εκείνη την εποχή οι μανάδες και άλλα πρακτικά (τις 10ετίες του ‘30, ‘40, '50...). Ελάχιστοι οι γιατροί στα χωριά και τα φάρμακα σπάνιο είδος! Το οξυζενέ, το πράσινο οινόπνευμα, η ασπιρίνη, η αντεμπρίνη και το κινίνο είχαμε βοηθούς. Το βαλσαμόχορτο όμως, κατείχε την πρώτη θέση. Κάθε χρόνο, θυμάμαι, έφτιαχνε η μακαρίτισσα η μάνα μου και φρέσκο βαλσαμόλαδο. «Το περσινό», μου έλεγε, «χάνει τη δύναμή του...».

* * *

Το βαλσαμόχορτο είναι το φυτό Υπερικόν. Λέγεται και «βοτάνι του Αϊ-Γιάννη». Σύμβολο ζωής για μας, που θεράπευε τις πληγές μας.

Στην αρχαιότητα, εκτός από τους Έλληνες, οι Ινδοί, οι Αιγύπτιοι και άλλοι αρχαιότεροι λαοί, πίστευαν ότι, όποιος κρατάει το φυτό στα χέρια του, αποκαλύπτει κρυμμένους θησαυρούς.

Γιατί, έλεγαν, έχει την ιδιότητα να έλκεται σα μαγνήτης από το χρυσάφι που βρίσκεται κάτω από το χώμα. Επίσης ότι προστατεύει τον άνθρωπο από τα δαιμονικά, γιατί έχει την ιδιότητα να τα διώχνει μακριά.

Όμως και η σύγχρονη ελληνική παράδοση συνδέει τούτο το φυτό με τη θρησκεία και πιστεύει ότι διώχνει τις μάγισσες και το σατανά, αν το κόψεις στις 12 το μεσημέρι τ'Αγιαννιού (Γενέσιον, 24 Ιουνίου).

Υπάρχει μάλιστα η θεωρία ότι το «Υπερικόν», φύτρωσε στα πόδια του Εσταυρωμένου από το αίμα που έσταξε από τις πέντε πληγές του. Γι'αυτό λέγεται, ότι το φυτό έχει πέντε πέταλα με κόκκινα στίγματα και είναι κόκκινος ο χυμός του.

Η αλήθεια είναι ότι αυτό το αγριολούλουδο, με τους παράξενους μύθους, είναι ένα εξαιρετικά χρήσιμο φαρμακευτικό φυτό και θαυμάσιο επουλωτικό για πληγές και αιμοστατικό για τραύματα.

Φυτρώνει παντού στα βουνά, στους κάμπους, στα χωράφια...

Στην Ελλάδα υπάρχουν 30 είδη από αυτό το γένος. Ο λαός μας το ονομάζει και βαλσαμόχορτο, γιατί πιστεύει ότι, αν κόψεις το άνθος του τ'Αγιαννιού τα μεσάνυχτα, το βράσεις και το πιείς σας αφέψημα, είναι «βάλσαμο» για όλες τις αρρώστιες!

Εξάλλου, δεν θάταν άστοχο να πει κάποιος:

- Γιατί να αναζητήσεις τα φάρμακά σου στην ...πηγάδα του Λαυρίου; Στην καταβόθρα των αδίστακτων, των άπληστων και ασυνείδητων κερδοσκόπων;

Ενόσω έχουμε κρίση, ας επιστρέψουμε στα αγνά προϊόντα, στη φύση! Καταπώς είπε και ο Ρουσσώ: «La toure a la nature» (Γυρίστε πίσω στη φύση). Και αλλού λέει: «Παρατηρείτε τη φύση και ακολουθείτε το δρόμο που σας χαράζει».

Εκείνη τουλάχιστον δεν γνωρίζει από κερδοσκοπίες και διαπλοκές. Είναι αγνή! Είναι ειλικρινής και αγαπάει τον κόσμο της. Δεν τον εξαπατά!!!

 

 

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου