Τα σκάνδαλα, οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά, απλώνουν τα μαύρα τους πέπλα. Η σκιά τους πυκνώνει πάνω από τη δημόσια ζωή της χώρας και ο οικονομικός ορίζοντας σκοτεινιάζει. Σκάνδαλα ομολογημένα και σκαστά, αλλά παραγεγραμμένα και γι'αυτό ατιμώρητα. Και ο λαός εξοργίζεται. Αγανακτεί.

«Τι ωραία τά'χουν καταφέρει οι πολιτικοί μας», λέει και απορεί. «Τσίπα πουθενά!». Πρόχειρες, ίσως, σκέψεις χωρίς να γνωρίζουμε τις αρμοδιότητες της συγκεκριμένης Εξεταστικής Επιτροπής.

Εντούτοις, μπουχτίσαμε από τις αναλύσεις, τις ερμηνείες και την ενημέρωση για την εφαρμογή του Συντάγματος. Μας βομβαρδίζουν καθημερινά από τα τηλεπαράθυρα με τους ατέλειωτους και αναποτελεσματικούς τηλεκαυγάδες τους.

Επιβολή ποινών, να αστράψουν οι χειροπέδες και να οδηγούνται οι ένοχοι στης «φυλακής τα σίδερα» περιμένει ο απλός Έλληνας. Όπως έγινε στην Αγγλία. Ναι, αλλά υπάρχουν νομικά κωλύματα, λένε...

Και χάνεται έτσι η εμπιστοσύνη προς τους πολιτικούς μας, αρμόδιους συναρμόδιους και ...αναρμόδιους.

Κουράστηκε να του τριβελίζουν το μυαλό με την παράθεση και αντιπαράθεση ερμηνειών και Νόμων: «ναι, μεν υπάρχει το αδίκημα, αλλά, βάσει του κανονισμού και της παραγράφου (;) του Νόμου τάδε και του άρρθου 86 του Συντάγματος, έχουν παραγραφεί τα αδικήματα...». Ενώ η διαφθορά πορεύεται...εν ειρήνη!

Παραπέμπονται όλα στη δικαιοσύνη. Αλλά οι διαδικασίες, όπως γνωρίζετε. αργούν! «Τι να κάνουμε;». Γίναμε «σούργελα» λένε, παγκοσμίως.

Έτσι, ο καιρός κυλάει και μάλλον καλπάζει. Η παραγραφή για τα αδικήματα κάνει το σάλτο της, μέχρι να «σαλτάρει» ο κοσμάκης, σφίγγοντας ακόμη το ζωνάρι!

Περιμένει, αγανακτισμένος από τη λειτουργία της Εξεταστικής Επιτροπής και τα αποτελέσματά της. Όμως σκάει μύτη η διαφωνία των πορισμάτων, και μεις ψάχνουμε να καταλάβουμε τη συμφωνημένη...ασυμφωνία τους...

Ταυτοχρόνως δε, διαπιστώνει ότι στην τσέπη του, ανοίγουν περισσότερες τρύπες και η εθνική οικονομία, κατρακυλάει προς τον πάτο!

Το πολιτικό σύστημα γίνεται όλο και πιο αναξιόπιστο και οι πολιτικοί μας συμπαρασύρονται από τον χείμαρρο της κατακραυγής και της αγανάκτησης των πολιτών.

Ακούμε πολλά και διάφορα, μας λένε:

«Δεν υπάρχουν ένοχοι!» Καλά όλα τα σκάνδαλα είναι υποψίες και μυθεύματα; Όλα έγιναν με «καθαρά χέρια;»

«Τότε, γιατί όλες αυτές οι επιτροπές και οι δαπάνες;» Όλοι αυτοί, οι πρώην υπουργοί και οι άλλοι συνυπεύθυνοι χειρίστηκαν με διαφάνεια τις δημόσιες υποθέσεις;»

Εντούτοις, μένουν αόρατοι πίσω από το τείχος και το απυρόβλητο του Νόμου περί διαγραφής.

Ωστόσο, οι προσδοκίες του λαού, για την επιτυχή έξοδο από το τούνελ, εκφράζονται με αμφιβολίες και επιφυλάξεις. Μειώνονται, ενώ αναμένονται και σκληρότερα μέτρα λιτότητας.

Οι λαμπεροί πυρσοί και οι ήλιοι αισιοδοξίας χάθηκαν, γιατί οι καιροί είναι αντιφατικοί. Και οι ενδεχόμενες κοινωνικές συγκρούσεις διαλύουν σταθερές και βεβαιότητες.

Οι διαχωριστικές κοινωνικές γραμμές βαθαίνουν. Ο κόσμος με λαχτάρα παρακολουθεί τα τεκταινόμενα στο πεδίο της οικονομίας και ανησυχεί.

Η πρώιμη ωριμότητα της αγανάκτησης και η κούραση είναι λαξευμένη στο πρόσωπο των απλών πολιτών.

Οι άλλοι βγάζουν τα εκατομμύριά τους στο εξωτερικό. Για παν...ενδεχόμενο. Να είναι έτοιμοι, να την σκαπουλάρουνε.

Μη ξεχνάμε όμως, ότι οι τεκτονικές πλάκες της κοινωνίας μετακινούνται και τρίζουν υπόκωφα...

Κάποια στιγμή, απροσδόκητα, λέμε τώρα, μπορεί να συνθλίψουν εκείνους που τους εμπαίζουν και τους αντιστέκονται ή τους εκμεταλλεύονται. Και τότε...»κλαύ'τα Χαράλαμπε», όπως λέει ο λαός μας!

Όσα ακολουθούν την κοινωνική έκρηξη είναι γνωστά. Δεν χρειάζεται να αναφερθούμε στην παγκόσμια ιστορία. Είναι βαριά φορτωμένη από τέτοια γεγονότα.

Γιατί, όταν επιβάλλονται στο λαό βαριές θυσίες και περισσότερες απ'αυτές που μπορούν να σηκώσουν οι ώμοι του, οι αναταράξεις και τα «ρίχτερ», ξεπερνούν τα όρια της αντοχής και της ανοχής!

Ζητάνε οι πολίτες, λαχανιασμένοι, να πάρουν ανάσα από την ασφυξία που επιβάλλει το μνημόνιο.

Με τον δρόμο που ακολουθεί η οικονομία, η κρίση, φαίνεται πως θα χτυπήσει όλες τις χώρες της Ε.Ε. και μάλλον, θα εξαπλωθεί παντού.

Η «μόλυνση» θα προσβάλλει όλες τις χώρες.

Δεν βρίσκουν επιτέλους, κάποιους απ'αυτούς που «βούτηξαν τα δάχτυλά τους στο μέλι» (όπως κυκλοφορεί), να τους πιάσουν και να τους κατασχέσουν τα κλεμμένα;

Ας το πράξουν! Να ανακουφίσουν λίγο τα οικονομικά μας. Να ικανοποιηθεί «το κοινό περί δικαίου αίσθημα» και να εκτονωθεί η οργή του λαού!!!

Έτσι που πορεύονται οι πολιτικοί μας, με τις αποκαλύψεις, τις συγκαλύψεις και τις αλληλοεπικαλύψεις και την ατιμωρησία των σκανδάλων, διογκώνεται η οργή και η αγανάκτηση του λαού με απρόβλεπτες συνέπειες! Όλα αυτά οδηγούν σε αδιέξοδα. Και δεν θα είναι τυχαίο, νομίζω!

ΔΗΜΟΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ