Loading...

Κατηγορίες

Τετάρτη 13 Νοέ 2013
Η ΕΠΟΠΟΙΪΑ ΤΟΥ 1940 – 1941
Κλίκ για μεγέθυνση

 

 

Στη μνήμη των μεγαλυτέρων είναι νωπά ακόμη τα γεγονότα του αλβανικού έπους. Ακόμη στο νου μας σελαγίζουν τα φωτοστέφανα των ηρώων, τα τρόπαια των μαχών και οι τύμβοι των θυμάτων της εξάμηνης εκείνης εποποιίας.

Και η ψυχρή λογική αναρωτιέται, τι ήταν εκείνο, που πριν από 73 χρόνια από σήμερα, ξεσήκωσε τη φυλή μας στην ασύγκριτη απόφαση της θυσίας και της νίκης; Πως και γιατί ένα μικρό Έθνος που η στρατιωτική του απόδοση, δεν ήταν παραπάνω από 250 χιλιάδες φαντάρους και δεν ήταν ούτε 100 χιλιάδες κατά την έναρξη του αγώνα, θα αντιστέκονταν σε δύο αυτοκρατορίες, που είχαν χείμαρρους το ατσάλι με τη φωτιά, εκατομμύρια τους στρατιώτες και δισεκατομμύρια τις σφαίρες;

Απόκριση στα ερωτήματα αυτά της ψυχρής λογικής και τους λογαριασμούς των αριθμών δεν υπάρχει. Υπάρχει μόνο η ξέφρενη ουσία που λέγεται «Ελληνικό Πνεύμα». Είναι εκείνο που πριν ακόμη η αρχαία Ρώμη, στήσει την λύκαινά της σαν σύμβολο σκληρού πολιτισμού, ο Σπαρτιάτης Δαμίνας είπε: «Ανδρόγυνε, έφη, τι δ’ αν πάθοιμεν δεινόν θανάτου καταφρονήσαντες; - Άνανδρε, είπε, τι συμφορά θα πάθουμε, αν καταφρονήσουμε τον θάνατον;». Μ’ αυτό το ελληνικό πνεύμα να καταφρονείται η θυσία και ο θάνατος, έγιναν ο Μαραθώνας και οι Θερμοπύλες, οι Παλαιολόγοι, το 1912, το 1920 και από αυτό ξεπήδησε και σελαγίζει στον αιώνα τον άπαντα, η 28η Οκτωβρίου 1940.

Το … επιμύθιο ήταν, ότι οπωσδήποτε η Ελλάδα δεν έπρεπε να πολεμήσει. Μια συνθηκολόγηση, όπως έκαμαν και άλλα κράτη, μεγαλύτερα μάλιστα από την Ελλάδα, θα ήταν προτιμότερη. Γιατί έτσι θα αποφεύγονταν τα δεινά του πολέμου και της κατοχής που ακολούθησε. Μ’ άλλα λόγια, απόφαση των Ελλήνων να απαντήσουν ΟΧΙ και στη βία ν’ αντιτάξουν την κόψη του σπαθιού της Ελευθερίας, ήταν κατά τη γνώμη πάντοτε των σοφών αυτών, σωστή τρέλα, αληθινή αυτοκτονία.

Αλλά γιατί είπαν ΟΧΙ οι Έλληνες του ’40; Δεν είχαν στ’ αλήθεια μυαλό; Ενήργησαν παράλογα και επιπόλαια; Η απάντηση δεν είναι και πολύ δύσκολη. Τη δίνει η ιστορία μας η ελληνική, η πρόσφατη και η αρχαιότερη. Την δίνουν τα δημοτικά μας τραγούδια, τα παραμύθια μας, ο παππούς και η γιαγιά, κάθε Έλληνας φτωχός ή πλούσιος, γραμματισμένος ή αγράμματος.

Και η ιστορία μας διδάσκει, ότι οι Έλληνες αντιμετώπισαν στο πέρασμα του χρόνου πολλούς και ποικίλους εχθρούς, απάντησαν ΟΧΙ σ’ όλους, κι έχυσαν ποτάμια το αίμα τους, για το αγαθό, το θείο δώρο της ελευθερίας. Της ελευθερίας, που είναι ταυτόσημη με την αξιοπρέπεια του ανθρώπου, μ’ αυτή την ίδια την έννοια, άνθρωπος.

Διδάσκει ακόμη η ιστορία μας, ότι έχουμε ελαττώματα οι Έλληνες πολλά - ίδιον των λαών που έχουν και αρετές πολλές - και ότι φιλονικούμε κάποτε μεταξύ μας. Όμως, ενώπιον του κινδύνου αφήνουμε κατά μέρος τις αντιθέσεις και δεν βλέπουμε άλλο παρά τη σωτηρία της πατρίδας η οποία αποτελεί υπέρτατο νόμο και καθήκον. Στον Φωκυλίδη ανήκει η σύσταση και η συμβουλή: «Απέφυγε τις διχόνοιες και τις έριδες καθώς εγγίζει ο πόλεμος». Και τις απέφυγαν πράγματι οι πρόγονοί μας και η φιλοτιμία επεκράτει των παθών κατά τις κρίσιμες στιγμές της πατρίδας.

Κάποτε ο Σόλων υποδυόμενος τον τρελό κατόρθωσε να παρασύρει τους Αθηναίους να ανακαταλάβουν την Σαλαμίνα. Είναι κάποια τρέλα τα μεγάλα οράματα και τα μεγάλα έργα και κάποτε οι μεγάλοι οραματισμοί. Οι μεγάλοι ηγέτες, φαντάζουν για τρελοί, αν και οι ίδιοι έχουν πλήρη συνείδηση του εαυτού τους.

Έτσι το ’40 η Ελληνική Πατρίδα για το μεγάλο ιδανικό της Λευτεριάς και για όλα τα υψηλά ανθρώπινα ιδανικά, στάθηκε αντάξια των προγόνων μας. Η Λευτεριά κι αυτά τα ιδανικά έδωσαν πίστη στον Έλληνα του ‘’40 και δημιούργησε το έπος του ’40. Έκαμε έναν αγώνα στο όνομα του δικαίου και του ολοκληρωμένου Ανθρωπισμού και θυσιάστηκε στο βωμό της Πατρίδας: Ο πολεμικός αγώνας και η Νίκη είναι ένας σκοπός στην ηρωική αντίσταση των Ελλήνων στα βουνά της Ηπείρου. Έδειξε ότι οι νεοέλληνες δεν υπολείπονται σε αλκή, σε ισορροπία και ακτινοβολία από το θαύμα του αρχαίου κλασικού αιώνα.

 

ΔΗΜΟΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ

 

 

 

 

 

 

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου