Loading...

Κατηγορίες

Παρασκευή 11 Οκτ 2013
Ναυάγιο στη Βιτρινίτσα πριν από 108 χρόνια
Κλίκ για μεγέθυνση

 

 

Το παλαιό ημερολόγιο έδειχνε Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 1905. Η εμποροπανήγυρη στη Βιτρινίτσα (σήμερα Ερατεινή), βρισκόταν σε εξέλιξη.

Πλήθος πανηγυριώτες επισκέπτονταν το παζάρι: έμποροι, μικροπωλητές, ζωέμποροι (τσαμπάσηδες), πλανόδιοι πραματευτάδες, ζυγές όργανα και μερακλήδες, χασομέρηδες, ό,τι τελοσπάντων συγκεντρώνει ένα ποικιλώνυμο «τσούρμο» στα πανηγύρια.

Οι αγοραπωλησίες έδιναν κι έπαιρναν για λίγες μέρες χαράς. Ξέδινε ο κοσμάκης και απολάμβανε ξένοιαστα το τριήμερο. Ένας ολόκληρος μηχανισμός εκινείτο δραστήρια σ’ αυτά τα πανηγύρια, που έδειχναν την αφθονία. Λίγα απ’ όλα, αλλά για περιορισμένο χρόνο.

Σ’ αυτό το εμποροπανήγυρο πήγαν και οι δικοί μας, από το Μοριά! Έντεκα όλοι κι όλοι. Στάθηκαν όμως άτυχοι γιατί τους χτύπησε στην επιστροφή ο Ποσειδώνας με την τρίαινά του.

Αλλά την κύρια ευθύνη έφερε ο Αίολος, αφού πρώτος άνοιξε τους ασκούς του.

Τα γεγονότα εξελίχθηκαν όπως παρακάτω περιγράφονται.

Στις 22 Σεπτεμβρίου το ιστιοφόρο τύπου «κανό» ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ του Ναυπάκτιου Δημήτρη Τραγούδα, αναχώρησε από την Ναύπακτο με φορτίο σταφίδα.

Την ξεφόρτωσε στην Πάτρα και κατευθύνθηκε προς το Αίγιο. Το πλεούμενο έκανε το δρομολόγιο Αίγιο – Βιτρινίτσα και αντιστρόφως γιατί οι επισκέψεις της εμποροπανήγυρης ήταν πολλές.

Το πρωί της Τρίτης 27 Σεπτεμβρίου στη Βιτρινίτσα επιβιβάστηκαν, στο πλοίο για την επιστροφή, περίπου 14 επιβάτες Μοραΐτες από την περιοχή Αιγίου και Καλαβρύτων. Φόρτωσε, ακόμη 10 βόδια και τρία (3) μοσχάρια.

Ο καπετάνιος Δημήτρης Τραγούδας αρρώστησε την προηγούμενη νύχτα και παρέμεινε στη Βιτρινίτσα. Εμπιστεύτηκε, όμως, την εκτέλεση του δρομολογίου στον έμπειρο Ναυπάκτιο ναυτικό Κωνσταντίνο Μανώλη που ήταν και μέλος του πληρώματος.

Από ‘δω και πέρα αρχίζει η περιπέτεια και οι πληροφορίες δεν είναι και τόσο «ξάστερες» για το φοβερό ναυάγιο που ακολούθησε και ο αριθμός των θυμάτων όχι συγκεκριμένος. Όπως είναι γνωστό, δύσκολα διατυπώνεται με βεβαιότητα αυτό που ακριβώς έγινε σε κάποιο περιστατικό. Ακόμα και από τους παρόντες του συμβάντος. Για παράδειγμα. Στο βιβλίο του Καθηγητή Πάνου Γ. Σιγαλού (ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΟΥ ΚΑΤΩ ΣΟΥΔΕΝΑ – ΚΑΤΩ ΛΟΥΣΟΙ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ) καταγράφεται ως χρονολογία του ναυαγίου ο Σεπτέμβριος του 1903, σελ. 424. Έτσι αναφέρει ο αείμνηστος δάσκαλος Ματθαίου, που υπηρετούσε το 1903 στα Σουδενά.

Στη σελ. 326 του ίδιου πονήματος και για το ίδιο τραγικό περιστατικό που έγινε το Σεπτέμβριο του 1903, γράφει ο ακαταπόνητος και επίμονος μελετητής/ερευνητής κ. Πάνος Σιγαλός: «Και να πώς διηγείται τον πνιγμό του παππούλη του και των άλλων συμπατριωτών μας ο Θανάσης Σταθούλιας, όπως διηγήθηκε η γιαγιά του Αγγέλω Αθ. Σταθούλια, η γριαχρονάκαινα …». Συνεχίζει την περιγραφή σύμφωνα με όσα αναφέρονται στο ημερολόγιο του δασκάλου, τα οποία και διαφέρουν από όσα αναφέρει στο βιβλίο του ο Γιάννης Χαλάτσης. (Βλέπε στο τέλος του παρόντος).

Ήρθε, λοιπόν, η ώρα και το πλεούμενο έλυσε τους κάβους και άρχισε να απομακρύνεται. Και εκεί – όπως κατέθεσε ο καπετάνιος – που η θάλασσα ήταν ήρεμη ένας ξαφνικός ανεμορούφουλας όρμησε από τις πλαγιές του βουνού και έφερε φούρλες το ιστιοφόρο.

Τις πρώτες ριπές του ανεμοστρόβιλου ακολούθησαν και δεύτερες και τρίτες και το καΐκι άρχισε να βυθίζεται με την πλώρη. Αναπήδησε δυο – τρεις φορές, ξανασηκώθηκε και τελικά το κατάπιαν τα κύματα.

Ήταν ένα ξαφνικό φαινόμενο, σα να ξέσπασε θεϊκή οργή! Αλλά δεν ήταν λίγα τα ναυάγια την εποχή εκείνη και ιδιαίτερα στον φουρτουνιασμένο Κορινθιακό.

Ο Κορινθιακός με τα ρήγματα στο βυθό, το βάθος του και τα κανάλια: Ρίου – Αντιρρίου και Ισθμού γίνεται, όταν φουσκώσει, πολύ επικίνδυνος.

Με γοερές κραυγές και αλαλαγμούς, οι επιβάτες, απεγνωσμένα ζητούσαν βοήθεια.

Άρρωστος ο καπετάν Τραγούδας έτρεξε στην παραλία, άρπαξε μια βάρκα και διέσωσε δύο – τρεις ναυαγούς.

Τρία μέλη του πληρώματος (Ναυπάκτιοι) διασώθηκαν γιατί ήξεραν κολύμπι. Από τους επιβάτες σώθηκαν μόνο τρεις!

Την επομένη του ναυαγίου ο αδελφός του Δημήτρη Τραγούδα και την μεθεπόμενη ο ίδιος ο Δημήτρης Τραγούδας πήγαν στην Πάτρα και έδωσαν συνέντευξη στις εφημερίδες της πόλεως.

Σύμφωνα με την κατάθεσή τους πνίγηκαν οι:

Ιωάννης Μαχαίρας (Παπαϊωάννου) ιερέας στον Ιερό Ναό Άγιος Βασίλειος Σουδενών.

Σωτήρης Τσεκούρας ετών 30, υποψήφιος ιερέας από το ίδιο χωριό.

Αθανάσιος Σταθούλιας και αυτός από τα Σουδενά.

Παπαθανασίου από το χωριό Βελιβίνα

Σπύρος Καζαμίας από το Διακοπτό

Γεώργιος Παλαιολόγος από τον Πλάτανο Κρασίδος

Ανδρέας Παπαδόπουλος και τρεις (3) άλλοι αγνώστων στοιχείων.

Το τραγικό αυτό περιστατικό είχε και το ευτυχισμένο τέλος του, το λεγόμενο «χαπι εντ». Κάποιος επιβάτης πέφτοντας στη θάλασσα είχε κρεμασμένες στην πλάτη του δύο ζευγάρια κότες και το ταγάρι με τα ψώνια. Πιάστηκε, όμως, από τα κέρατα ενός βοδιού και μαζί βγήκαν στην ακτή. Μάλλον πρέπει να γλίτωσαν και οι κότες. Οι πληροφορίες δεν ήταν ξεκάθαρες.

Αλλά η ιστορία είχε και μια αναπάντεχη συνέχεια:

Μετά από λίγο καιρό το βόδι – σωτήρας, πουλιόταν σε πλειστηριασμό, στο Κιάτο. Ο ναυαγός, που σώθηκε από το ζωντανό, τρέχει και το αγοράζει με 800δρχ., λέγεται πως πούλησε ένα χωράφι. Εκείνους τους καιρούς οι 800δρχ. ήταν μεγάλο ποσό. Με ικανοποίηση έλεγε και ξανάλεγε: «Δεν μπορούσα να αφήσω το σωτήρα μου σε ξένα χέρια».

Στην περίπτωση, βλέπετε, της τραγικότητας του θλιβερού ναυαγίου, αναδεικνύονται πρόσωπα, πλοία και ζώα, πρωταγωνιστές της ναυτικής ιστορίας της Ναυπάκτου.

Κατά τη γνώμη του Προέδρου του Συλλόγου των εν Πάτραις Ναυπακτίων «ΑΓΙΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ», Ηλία Δημητρόπουλου, απ’ όπου και ήντλησα τις πληροφορίες, αναφέρει: « … ως κύρια αιτία του ναυαγίου πρέπει να ήταν η απότομη μετακίνηση των βοδιών μέσα στο ιστιοφόρο. Να σημειωθεί ότι τα τρία μοσχάρια ήταν δεμένα στους ιστούς του πλεούμενου».

«Για το ναυάγιο αυτό γίνεται μικρή αναφορά και στο βιβλίο του Γιάννη Χαλάτση – «Ο κόσμος της ακτοπλοΐας στον Κορινθιακό», σελ. 102».

Όπως μπορεί να γίνει εύκολα αντιληπτό, δημοσιεύω το περιστατικό, επειδή αφορά περιοχή του Νομού Αχαΐας και του χωριού μου, Πλάτανος Αιγιαλείας (πρώην Κραθίδος).

 

 

Επιμέλεια: ΔΗΜΟΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ

 

 

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου