Loading...

Κατηγορίες

Τρίτη 07 Απρ 2015

 

Πρωινό της Κυριακής , 8 Μαρτίου 2015, μετά την εκκλησία. Η συντροφιά των ηλικιωμένων πίνουν τον καφέ τους σε καφεστιατόριο του χωριού: (Γιώργος Νικολόπουλος, άνθρωπος του μέτρου και της τάξης με πλούσια εθελοντική παρουσία στο χωριό και πρεσβύτερος της ομήγυρης – Σωτήρης Σακελλαρόπουλος, πρώην Κοινοτάρχης και ακούραστος βοηθός όσων έχουν ανάγκη- Χαράλαμπος Νάσκος τ. επιχειρηματίας και με θετική παρουσία στην Κοινότητα,- Γιώργος Παπαδόπουλος, δραστήριος ομογενής εξ Αυστραλίας- και Δημήτρης Τσάκαλος, ήρεμος Πλατανιώτης με ανιδιοτελή συμμετοχή στα κοινά.)

Η ημέρα ανοιξιάτικη, αλλά το κρύο περόνιαζε τα κόκκαλα.

Γύρω από την ξυλόσομπα θερμαίνονται οι αναμνήσεις τους και τα λένε. Ενώ ο Μάρτης δεν τους επιτρέπει να ξεμυτίσουν παραπέρα από την ομορφότερη βεράντα του Κορινθιακού.

Εκεί βρίσκουν όλο το χειμώνα, ακόμη και τώρα, θαλπωρή ωσότου ανοίξουν οι γκρίζοι ορίζοντες.

Οι ερωτήσεις πέφτουν απανωτές: τι κάνεις, πώς είναι η φαμελιά, πώς πήγε η παραγωγή του λαδιού (ποσότητα, οξέα, τιμή…;)

Και ύστερα όλα στρέφονται γύρω από τα κουράγια και τα παραπολιτικά. Αγανακτούν με τους αδέξιους χειρισμούς στις διαπραγματεύσεις με τις Βρυξέλλες, τον Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε-με την αποκρουστική ξινίλα, που είπε ότι «Η Ελλάδα ζούσε πάνω από τις δυνατότητές της»., τον Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, τον Γάλλο Μοσκοβισί και κυρίως τον ανεκδιήγητο Ντάισελμπλουμ με την απαξιωτική χειραψία και το στυφό ύφος.

Μίλησαν και για τις συνέπειες που, ίσως, ακολουθήσουν με την σκληρή οικονομική ασφυξία λόγω των κυβερνητικών μεταλλάξεων και των ιδιότυπων προσανατολισμών. Για τα ταμειακά διαθέσιμα, που επαρκούν το πολύ για κανένα μήνα, το τραπεζικό σύστημα που κινείται στα όρια της κατάρρευσης. Ενώ το οδοιπορικό της Κυβέρνησης παραμένει συνολικά στην ημέρα που ανέλαβε. Η «βουλή» των προεστών δείχνει να έχει πλήρη ενημέρωση. Τα Μ.Μ.Ε. έχουν κάνει το θαύμα τους σε κάθε γωνιά της Ελλάδας.

Επιχειρηματολογούν, ωστόσο, και δίνουν τις ανάλογες λύσεις, που νομίζουν πως δεν τις αντιλαμβάνονται οι κυβερνώντες. Είναι συνηθισμένο το φαινόμενο των συζητήσεων στα καφενεία. Παίρνει τις διαστάσεις του, αλλά έξω από το χορό και τις χορευτικές ευλυγισίες και ευελιξίες της πολιτικής και των πολιτικών.

Η συζήτηση έχει χαρακτήρα σοβαρό με τον σχετικό τόνο και τη φρεσκάδα της εμπειρίας, καταλήγοντας όχι σπάνια, σε σατυρικά ποιήματα, κυρίως του Σουρή, σκορπίζοντας το γέλιο, προπαντός με κείνους που συνδέονται άμεσα με την επικαιρότητα.

Κάποιος από την παρέα, για να σκορπίσει την απαισιοδοξία και να φρεσκάρει την ατμόσφαιρα τους θυμίζει και τον σκιτσογράφο Κώστα Μητρόπουλο, που λέει: «Αν δεν μπορείς να δεις την αστεία πλευρά των γεγονότων τότε δεν έχεις καταλάβει τίποτα».

Και στη συνέχεια απαγγέλλει επιλεκτικά τις στροφές 1,2,3 και 8 από το «Ανθολόγιο της οικονομίας του 1890» του Σουρή:

1/ Ποιος είδε κράτος λιγοστό/σ’όλη τη γη μοναδικό/εκατό να ξοδεύει/και πενήντα να μαζεύει;

--------------

2/ Να τρέφει όλους τους αργούς,/ νάχει επτά Πρωθυπουργούς,/ ταμείο δίχως χρήματα/και δόξης τόσα μνήματα;

---------------

3/ Νάχει κλητήρες για φρουρά/ και να σε κλέβουν φανερά,/ κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε/ τον κλέφτη να γυρεύουνε;

--------------

8/ Γι’αυτό το κράτος, που τιμά τα ξέστρωτα γαϊδούρια,/ σικτίρ τα χρόνια τα παλιά, σικτίρ και τα καινούργια!

---------------

Αυτά και άλλα γίνονταν και ξαναγίνονται. Ίσως κάπως αλλιώς στις ημέρες μας. Επιδέξιους ταχυδαχτυλουργούς θα τους λέγαμε τώρα, γιατί έχουν τις γνώσεις, την μαεστρία και τη βοήθεια της τεχνογνωσίας να τα κ ο υ κ ο υ λ ώ ν ο υ ν!

Και ύστερα απ’τη σύντομη κουβέντα με τα παραπολιτικά επιστρέφουν στη χειμωνιάτικη κακοκαιρία της άνοιξης, μπαίνουν στο καυτό θέμα των γηρατειών και για «τα καημένα τα νιάτα τι γρήγορα που περνούν…» και το σκηνικό αλλάζει με το τροπάριο σε ήχο πλάγιο Β’. Κάπου εκεί, στην κατάλληλη στιγμή, πετάγεται ο φίλος της παρέας και με ύφος κ α ρ δ ι ν α λ ί ο υ, ορθοτομεί τη διαδρομή του βίου, θυμίζοντάς τους:

-Φίλοι μου, καθένας που θα αξιωθεί να περάσει από το στάδιο της ζωής των γηρατειών, διαβαίνει με το δικό του ρυθμό και τρόπο… Και όταν τα πράγματα είναι απλά, όλα καλά. Όταν κάποτε συμβαίνει το αντίθετο, πολλοί θρηνολογούμε.

Και στη συνέχεια, για να επιστρέψουν στην πραγματικότητα και να κλείσουν το γλυκόπικρο πρωινό τους, απήγγειλε και το «Ρόδου μοσχοβόλημα» του Κωστή Παλαμά: «Εφέτος άγρια μ’έδειρε η βαρυχειμωνιά/ που μ’έπιασε χωρίς φωτιά,που μ’ηύρε δίχως νιάτα/ κι ώρα την ώρα πρόσμενα να σωριαστώ βαριά/ στη χιονισμένη στράτα/.

-Μα ψες καθώς με θάρρεψε το γέλιο του Μαρτιού/ κι ανέβηκα να ξαναβρώ τ’αρχαία μονοπάτια /μου δάκρυσαν τα μάτια».

Έτσι κι’αλλιώς γνώριζαν ότι, έπειτα από την έντονη δράση των περασμένων καιρών, τα γηρατειά είναι η απόληξη και το στεφάνωμα του βίου και των θυσιών τους. Επέστρεψαν αμέσως στην πραγματικότητα του τώρα. Και σε κλίμα χαμογελαστό, ευχήθηκαν στους παρακαθήμενους νέους μας:

-Άμποτε να πάρετε τα χρόνια μας και η πορεία σας να’ναι ομαλή. Όσο κι αν τα χρόνια αυγαταίνουν και τα βήματα κονταίνουν. Εσείς να έχετε αγάπη, να προσπαθείτε και να ελπίζετε!

Και τράβηξαν για το μεσημεριανό τραπέζι.

 

ΔΗΜΟΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ

 

 

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου