Loading...

Κατηγορίες

Τετάρτη 13 Αύγ 2014
ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΤΩΝ ΚΡΙΣΕΩΝ Επαναλαμβάνεται η Ιστορία;
Κλίκ για μεγέθυνση

 

 

του

Δήμου Νικολόπουλου

συγγραφέα - συνταξιούχου εκπαιδευτικού

 

ΤΟ ΤΕΛΟΣ της πρώτης παγκοσμιοποίησης και των αυτοκρατοριών άρχισε με την αγγλική οικονομική κατάρρευση το 1885.

Κορυφώθηκε το 1909 και αφού δεν κατέστη δυνατόν να βρεθεί λύση για την παγκόσμια ισορροπία της οικονομίας που είχε ξεσπάσει, ολοκληρώθηκε με τον Α΄Παγκόσμιο πόλεμο.

Η δεύτερη κρίση άρχισε με την οικονομική κατάρρευση πολλών χωρών μετά το 1929 και ολοκληρώθηκε με τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (1939 έως την 8.5.1945 που έληξε).

Στην ενδιάμεση περίοδο, στην Ευρώπη, κυριάρχησαν το κομμουνιστικό και το φασιστικό κόμμα. Το ισχυρό κράτος που αντικατέστησε τις αυτοκρατορίες και η κλειστή οικονομία περιθωριοποίησαν φιλελεύθερους και σοσιαλδημοκράτες….

Τα κόμματα κοινωνικής δημοκρατίας συνεχίζουν να κυριαρχούν σε πολλά ευρωπαϊκά κράτη, ενώ σε άλλα εναλλάσσονται στην εξουσία. Δημιούργησαν συνθήκες ειρήνης και ελεύθερου εμπορίου, σταθερότητας και ευημερίας.

Αιχμή του δόρατος υπήρξε η δημιουργία της Ε υ ρ ω π α ϊ κ ή ς Έ ν ω σ η ς.

Από το 2007 και μετά, η Τρίτη κρίση της παγκοσμιοποίησης χτύπησε με σφοδρότητα την παγκόσμια οικονομία.

Στην αρχή με τη κρίση στα χρηματοοικονομικά προϊόντα και στη συνέχεια με την κρίση χρέους της ε υ ρ ω ζ ώ ν η ς.

Στη φύση της παγκοσμιοποίησης παρατηρούνται δύο χαρακτηριστικά.

Παράγει πλούτο μόνη αυτή και προετοιμάζει την επόμενη κρίση της.

Σήμερα βρισκόμαστε στη μέση της διαδρομής και ζούμε τις επιπτώσεις.

Τα ακραία δεξιά κόμματα σημειώνουν άνοδο. Δεν είναι, βέβαια, όλα ίδια. Διακρίνουμε τρεις ομάδες ακροδεξιών. Ένα από τα δύο κόμματα, που αναμενόταν, μπήκε στην Ευρωβουλή. Είναι νεοναζιστικό και χαρακτηρίζεται από την απέχθεια στην παγκοσμιοποίηση και τη δημοκρατία, τον ρατσισμό και τη θέση του για την διάλυση του Ευρώ και της Ε.Ε.

Η άλλη ομάδα είναι η ακροδεξιά των κλειστών συνόρων και η Τρίτη ομάδα ζητά την έξοδο της χώρας από την Ε.Ε.

Στόχος της είναι η επιβολή συνοριακού ελέγχου με τον περιορισμό ελεύθερης διακίνησης και μετανάστευσης.

Οι διαφορές των τριών ομάδων είναι τόσο βαθιές , που θεωρείται απίθανο να μπορέσουν να δημιουργήσουν πολιτική ομάδα στο Κοινοβούλιο.

Υπάρχει και μια άλλη μικρή ομάδα στο άλλο άκρο του πολιτικού φάσματος που ωστόσο δεν μπορεί να θεωρηθεί ακόμη υπολογίσιμη δύναμη.

Αυτής η παρουσία περιορίζεται σε χώρες που κτυπήθηκαν πιο πολύ από την οικονομική κρίση.

Τι συμβαίνει σήμερα;

Η μεταφορά πλούτου από τους σημερινούς πόλους οικονομικής ισχύος στις αναδυόμενες, η κρίση της μεσαίας τάξης, η αύξηση της ανεργίας και η συγκέντρωση πλούτου σε όλο και λιγότερους, δεν είναι δυνατόν να ανακοπούν χωρίς παγκόσμια οικονομική ρύθμιση.

Σε πέντε –δέκα χρόνια από σήμερα, μπορεί να βιώσουμε τη μεγαλύτερη κρίση, που ενδέχεται να συμπαρασύρει και την ΕΕ, ίσως και την ε ι ρ ή ν η…

Φαντάζομαι πως όλοι γνωρίζουμε ποιο είναι το φάρμακο θεραπείας, «περισσότερη Ευρώπη».

Για όσους δε, μιλάνε και ίσως πιστεύουν ότι η κρίση πέρασε, θυμίζω αυτό που λέει ο Willem Buiter: «Κάτι πρέπει να καπνίζουν όσοι πιστεύουν ότι η κρίση στην Ευρώπη τελείωσε».

Δεν είναι αρκετή η θεραπεία της οικονομικής κρίσης για κάποια μεμονωμένη πατρίδα, όπως π.χ. οι ικανές βελτιώσεις στη χώρα μας.

Απαιτείται να επιτευχθεί ισορροπία στην παγκόσμια οικονομία, ειδάλλως τίθεται το ερώτημα: «επαναλαμβάνεται η ιστορία;» Μήπως αντιγράφουν το περασμένο μοντέλο της , όπως χρησιμοποιούν ο ζωγράφος και ο γλύπτης το πρόσωπο και το αντικείμενο, ως πρότυπο;

 

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου