του

Δήμου

Νικολόπουλου

συγγραφέα -

συνταξιούχου

εκπαιδευτικού

ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΟ σε όλους πως η ιστορία δεν είναι μονοσήμαντη. Έχει μάλιστα πολλές πτυχές και όλες πρέπει να φωτίζονται από κάθε οπτική γωνία. Ποτέ, ασφαλώς, από παραμορφωτικό φακό. Και αυτά που παραθέτω είναι μια από τις πτυχές της.

Ο φακός της διεισδύει στα σκοτάδια που κρύβουν αυτές οι «ζαρωματιές». Οι κάθε αυλακοειδείς σχηματισμοί της. Και αρχίζουμε από τη δολοφονία του πρώτου και μέγιστου Κυβερνήτη της χώρας μας.

Μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια (Σεπτέμβριος 1831) και μέχρι τον Ιανουάριο του 1833, στη χώρα κυριάρχησαν οι ταραχές, η παντελής έλλειψη οργάνωσης, το χάος.

Και η συνέχεια; Στις 11 Ιουνίου του 1832, η Εθνική Συνέλευση των Ελλήνων επικύρωσε (Ναύπλιο) την επιλογή των προστάτιδων δυνάμεων να βασιλεύσει στην Ελλάδα η δυναστεία των Βυτελσβάχων, με πρώτο βασιλιά τον Βαυαρό πρίγκιπα Όθωνα. Η συνέλευση, μάλιστα, είχε απαιτήσει να θεσπίσει και Σύνταγμα. Αλλά ποιος μας υπολόγιζε. Αρνήθηκαν οι μεγάλες δυνάμεις!

Τον Ιανουάριο, λοιπόν, του 1833, ήρθαν στην Ελλάδα οι Βαυαροί. Την αντιβασιλεία, αντί του ανήλικου Όθωνα ανέλαβαν: α) ο κόμης Φον Άμανσμπεργκ, πολιτικός του Αγγλικού κόμματος, β) ο Φον Μάουερ, καθηγητής του Πανεπιστημίου της Νομικής Σχολής, να εξυπηρετεί τις γαλλικές επιθυμίες, και γ) ο σταρτωτικός και φιλέλληνας Φον Χέυδεκ (Άιδεκ), ο οποίος κατεχόταν ακόμη από τις Καποδιστριακές παραδόσεις. Γι’αυτό συμπαθούσε προς το ρωσικό κόμμα.

Ο ΄Αμπελ ήρθε ως γραμματέας της αντιβασιλείας. Αναπληρωματικό μέλος της αντιβασιλείας και σύνδεσμος μεταξύ αυτής και πρωθυπουργού και υπουργών ήταν ο Γκάινερ. Αντί, λοιπόν, του Καποδίστρια, οι Βαυαροί. Ξένοι ανέλαβαν τις τύχες της Ελλάδας.

Από ‘δω και πέρα άρχισαν και συνεχίστηκαν παντοειδείς διπλωματικές ραδιουργίες.

Επιλέχτηκε από τις τρεις δυνάμεις ο Βαυαρός, γιατί η Γερμανία μέχρι το 1871 ήταν διάφορα μικρά κρατίδια. Δεν ανήκε ακόμη στις μεγάλες δυνάμεις της εποχής. Το 1871 συγκροτήθηκε σε ενιαίο κράτος.

Μετά το 1871 η ενωμένη πλέον Γερμανία χρειάστηκε ολόκληρο τον 20ο αιώνα για να στηριχθεί η επικράτειά της στην Ελλάδα. Προκειμένου μάλιστα να πετύχει τις επιδιώξεις της, βρήκε τον τρόπο. Οι Έλληνες που έδωσαν το κλειδί στους Γερμανούς ήταν συνήθως οι αντιπρόσωπο στη Siemens. Από τις αρχές του 20ου αιώνα ως το 1930 ο Αλέξανδρος Ζαχαρίου, ο Ιωάννης Βουλπιώτης από 1930 έως το 1960 και ο Μιχάλης Χριστοφοράκος στη 10ετία του 1990 (Μήπως γνωρίζει να μας πει κάποιος πού βρίσκεται ο τελευταίος;).

Πρόκειται για την αντίληψη του ραγιά που αποζητεί και δικαιολογεί την υποτέλεια; Ή κάτι άλλο που δεν αντιλαμβανόμαστε οι πολλοί;

Αναφέρω συνοπτικά τις ημερομηνίες της υποταγής: «Βασίλειον της Ελλάδος. 5 Οκτωβρίου 1839. Φύλλο Εφημερίδας της Κυβερνήσεως Α΄19. Με διαταγή του βασιλέως Όθωνος απονέμεται στον υπολοχαγό του πέμπτου τάγματος του Πυροβολικού και διευθυντή του Βασιλικού Νομισματοκοπείου, Χριστόφορο Ράιχενμπαχ, ο Αργυρούς Σταυρός των Ιπποτών του Τάγματος του Σωτήρος»

Το πρώτο έργο του Χριστόφορου Ράιχενμπαχ; Η δ ρ α χ μ ή! Ναι, ένας Βαυαρός υπολοχαγός του πυροβολικού ήταν αυτός που έφερε τη δραχμή στην Ελλάδα! Γιατί με εντολή των Βαυαρών καταργήθηκε ο φοίνικας, το πρώτο ελληνικό νόμισμα που κυκλοφόρησε επί Καποδίστρια στο Εθνικό Νομισμ/πείο στην Αίγινα , εισήχθη από τότε η δραχμή. Τα παιχνίδια της τύχης δεν σταματούν εδώ. Οι πρώτες δραχμές δεν κόπηκαν στην Ελλάδα, αλλά σε γερμανικό έδαφος, στη Βαυαρία, στο εκεί νομισματοκοπείο, το 1836.

Μετά από, σχεδόν, 180 χρόνια (1836-2014), 20 Ιουλίου 2011, η γερμανοκρατούμενη Ευρώπη στέλνει έναν άλλο Ράιχενμπαχ να κυβερνήσει την Ελλάδα! Το όνομά του Χορστ Ράιχενμπαχ.

Και μάλιστα στις 20 Ιουλίου του σωτηρίου έτους – ανήμερα, δηλαδή, της επετείου της εισβολής στην Κύπρο- ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, ανακοινώνει ότι στέλνει στην Ελλάδα κάποιον Χόρστ Ράιχενμπεχ για να την σώσει. Πριν πέσει το καράβι στα βράχια.

Και σήμερα, βλέπετε από τον Τύπο, ότι οι…επισκέψεις από τον Χορστ Ράιχενμπαχ στα Υπουργεία είναι τακτικές…

Ο Χόρστ δεν είναι νεαρός και φέρελπις όπως ο Χριστόφορος Ράιχενμπαχ. Ούτε αξιωματικός. Ένας συναξιούχος της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι. Αλλά αναλαμβάνει τον έλεγχο του Ελληνικού κράτους (έναντι παχυλότατης αποζημίωσης).

Η Γερμανία όντως κυριάρχησε. Χωρίς, βεβαίως, να χρειαστεί τα Τάγματα Εφόδου και τις ερπύστριες των τάνκς. Όπως έκαμε στο β΄Παγκόμσιο πόλεμο. Και όμως από το 1833 βρίσκεται σε θέση έμμεσου εξουσιαστή στη χώρα μας.

Από τον Ράιχενμπαχ, λοιπόν, του Όθωνα, στον Ράιχενμπαχ της Μέρκελ.

Πηγή: 1.- Από τον Γεώργιο Ν. Φιλάρετο στο βιβλίο του Ξενοκρατία και βασιλεία εν Ελλάδι: 1821-1897.

2.- Από το βιβλίο του Μιχαήλ Ψύλου «Από τον Ράιχενμπαχ, λοιπόν, στον Όθωνα, στον Ράιχενμπαχ της Μέρκελ», σελ. 39-40.