Αξιότιμοι φίλοι και φίλες αναγνώστες, η χώρα μας σήμερα περνά πραγματικά δύσκολες στιγμές και η ευχή όλων μας πιστεύω είναι να εξέλθει το συντομότερο από αυτή την πολύπλευρη κρίση. Επίστευα, πιστεύω και θα συνεχίσω να πιστεύω πως για όλα αυτά τα συσσωρευμένα προβλήματα, κυρίως στον Δημοσιονομικό Τομέα δεν φταίνε μόνο οι Κυβερνώντες τα τελευταία 37 χρόνια αλλά και εκείνοι οι έλληνες πολίτες που εστιβάζονταν κατά δεκάδες στα βουλευτικά γραφεία αναζητώντας μια θέση στον ήλιο της Δημόσιας Εξασφάλισης. Άραγε πόσοι από αυτούς άξιζαν μια δημόσια καριέρα; Οι δημιουργούμενες δημαγωγικά κομματικές φούσκες κάποτε θα έσκαγαν με εκκωφαντικό τρόπο διογκώνοντας υπερβολικά τον πολύπαθο δημόσιο τομέα, καθιστώντας το Δημοσιονομικό πρόβλημα τον βασικότερο παράγοντα της κατάρρευσης της οικονομίας σε συνδυασμό βέβαια με την δυσκολία παράλληλης αύξησης των Δημοσίων Εσόδων. Την αλήθεια, όσο σκληρή και αν είναι, πρέπει να την κοιτάζουμε κατάματα. Η αλήθεια αυτή, κατά την άποψή μου βέβαια, είναι πως χρειάζεται μια δραστική μείωση του Δημόσιου Τομέα με συγχωνεύσεις υπηρεσιών και καταργήσεις θέσεων. Με μια παράλληλη περιστολή των αχρείαστων δαπανών στον ευρύτερο χώρο του δημοσίου, τις ΔΕΚΟ και την Τοπική Αυτοδιοίκηση θα καταστεί δυνατή η αισθητή μείωση των ελλειμμάτων με μια συνεχόμενη βέβαια, καθημερινή και προγραμματισμένη προσπάθεια αύξησης των κρατικών εσόδων.

Μήπως θα έπρεπε να ρυθμιστούν νομοθετικά τα θέματα των εκκρεμών φορολογικών υποθέσεων με συντόμευση του χρόνου εκδίκασίς τους από τα αρμόδια φορολογικά δικαστήρια;

Μήπως θα έπρεπε να ανοίγονται σε καθημερινή βάση τα Ε9 και οι τραπεζικοί λογαριασμοί εκείνων που ενώ έχουν την οικονομική δυνατότητα δεν πληρώνουν τους οφειλόμενους φόρους;

Άραγε τι σημαίνει φορολογική δικαιοσύνη; Να πιάνουμε τα ακίνητα του έλληνα πολίτη και να τα χτυπάμε σαν χταπόδια περιμένοντας να μας καλύψουν τις μαύρες τρύπες των ελλειμμάτων; Δεκάδες φόροι έχουν επιβληθεί μέχρι σήμερα, στις μεταβιβάσεις, στις γονικές παροχές, στις δωρεές, δημοτικά τέλη, φόροι στην μεγάλη ακίνητη περιουσία, έκτακτες εισφορές και τελευταία το περιβόητο ειδικό τέλος ακινήτων που θα εισπραχθεί μέσω της ΔΕΗ.

Όλα αυτά φαίνεται ότι συμφωνούν με το άρθρο 4 παράγραφος 5 του Συντάγματος σύμφωνα με το οποίο οι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους. Και βέβαια σε ένα δραματικό σήριαλ υπάρχει και ένα βίαιο τέλος. Το τέλος αυτό έχει την σφραγίδα της έμμεσης φορολόγησης με συντελεστές που κάνουν τους ελεύθερους επαγγελματίες και επιχειρηματίες να παραμιλούν όταν απεγνωσμένα προσπαθούν καθημερινά να κρατήσουν την λιγοστή πελατεία που τους έμεινε μετά τις απανωτές αυξήσεις του ΦΠΑ των τελευταίων χρόνων. Δεν θα πρέπει βέβαια να ξεχνάμε και όλους εκείνους τους νομοταγείς πολίτες και επιχειρηματίες που θα σηκώνουν πάντα τον σταυρό και θα πληρώνουν το τίμημα της ηθικότητας και της ανθρωπιάς τους. Αλλά και αυτοί μέχρι πότε; Επιχειρηματίες της περιοχής μας αλλά και ιδιώτες μου εξέφρασαν πολλάκις την αγανάκτησή τους και το παράπονό τους για την πορεία της χώρας μας αλλά και των τοπικών κοινωνιών.

Φίλοι και φίλες, προσωπικά πιστεύω πως σε περίοδο οικονομικών κρίσεων το φορολογικό σύστημα πρέπει να είναι σταθερό και με συντελεστές που δεν θα πρέπει να υπερβαίνουν το 25 με30% σε φυσικά πρόσωπα και επιχειρήσεις αντίστοιχα. Είτε αναλογικό είτε προοδευτικό το σύστημα πρέπει να δίνει την δυνατότητα στους δημιουργούντες κέρδη να ενισχύουν την ζήτηση αγαθών και υπηρεσιών, συμβάλλοντας έτσι άμεσα ή έμμεσα στην αύξηση των κρατικών εσόδων. Όσο για την έμμεση φορολόγηση, η επιβολή του ΦΠΑ δεν θα έπρεπε να ξεπερνά το 15%. Τελευταία δημοσιευθέντα μέτρα ομιλούν για δραστική μείωση του αφορολογήτου ποσού που θα οδηγήσει πιθανόν σε φορολογήσεις πολιτών όπως αγροτών και ανέργων.

Δημόσιοι υπάλληλοι σε εφεδρεία, μειώσεις μισθών και συντάξεων, καταργήσεις υπηρεσιών, μετατάξεις αλλά το δημοσιονομικό πρόβλημα δεν λύνεται. Μήπως τα ληφθέντα μέτρα είναι προς λάθος κατεύθυνση; Μήπως δεν αρκεί η μετά μανίας προσπάθεια αύξηση των εσόδων μέσω της φορολόγησης αλλά χρειάζεται και δραστική μείωση των κρατικών δαπανών; Μήπως άμεση και καθημερινή προτεραιότητα πρέπει να είναι η σύλληψη της φοροδιαφυγής και εισφοροδιαφυγής;

Μήπως η ευθεία είναι η συντομοτέρα των οδών;

Αυτή την ευθεία οδό της συνετούς διοίκησης, της σοβαρότητας, της υπευθυνότητας και της αποτελεσματικότητας ας την βρουν οι διοικούντες την χώρα μας για να μη στερήσουν τους Έλληνες και τις Ελληνίδες από τα σημαντικότερα που τους έχουν απομείνει, την ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ και το ΦΙΛΟΤΙΜΟ.

Με εκτίμηση

Σωτηρόπουλος Σωτήρης

Πολιτικός Επιστήμων - Δημοσιολόγος