Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ( ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ )

Αξιότιμοι φίλοι και φίλες αναγνώστες, οι διεθνείς πολιτικές σχέσεις της χώρας μας κυρίως με μερικούς από τους γείτονες, χρόνια τώρα, δοκιμάζονται σε πολλά επίπεδα χωρίς να έχουν σημειωθεί σημαντικά βήματα προόδου. Συγκεκριμμένα και όσον αφορά την Τουρκία ενώ με βάση το Διεθνές Δίκαιο ( Δίκαιο Θαλάσσης ) μπορούμε να προχωρήσουμε σε αύξηση της Αιγιαλίτιδας Ζώνης από τα 6 στα 12 ναυτικά μίλια και στην χάραξη παράλληλα της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, δεν το πράττουμε πιεζόμενοι από την θρασύτατη συμπεριφορά της Τουρκίας η οποία αμφισβητώντας τα πάντα προσπαθεί να περιθωριοποιήσει την Ελλάδα σύροντάς την σε αδιέξοδα πολιτικά και διπλωματικά μονοπάτια. Όλες σχεδόν οι Ελληνικές Κυβερνήσεις υποστηρίζουν ότι μοναδική μας διαφορά με την Τουρκία είναι η οριοθέτηση της Υφαλοκρηπίδας, της οποίας η επίλυση της διαφοράς πρέπει να κριθεί από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης με την από κοινού με την Τουρκία διπλωματική προσφυγή.

Από την άλλη πλευρά οι σχέσεις μας με τα γνωστά με το όνομα Σκόπια δεν πρόκειται να βελτιωθούν όσο χρονικό διάστημα, θρασύτατα και αυτοί, συνεχίζουν να απαιτούν την αναφορά του ονόματος ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ στο κρατικό τους λογότυπο. Πιστεύω πως σε αμφότερες τις περιπτώσεις η Ελλάδα πρέπει να τηρήσει μια σκληρή, αδιαπραγμάτευτη και σύμφωνα πάντα με το Διεθνές Δίκαιο διπλωματική στάση.

Τώρα όσον αφορά την ψήφιση του θρυλικού ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ πιστεύω πως έπρεπε να γίνει με την θετική στάση 180 βουλευτών και όχι ως έγινε.

Σύμφωνα με το άρθρο 28 παράγραφος 2 του Συντάγματος για να εξυπηρετηθεί σπουδαίο εθνικό συμφέρον και να προαχθεί η συνεργασία με άλλα κράτη, μπορεί να αναγνωρισθούν με συνθήκη ή συμφωνία, σε όργανα διεθνών οργανισμών αρμοδιότητες που προβλέπονται από το Σύνταγμα. Για την ψήφιση νόμου που κυρώνει αυτή τη Συνθήκη ή συμφωνία απαιτείται πλειοψηφία των τριών πέμπτων του όλου αριθμού των βουλευτών.

Αγαπητοί αναγνώστες, ένα μεγάλο πρόβλημα που συνεχίζει να αντιμετωπίζει σήμερα η χώρα μας είναι η ραγδαία αύξηση της εγκληματικότητας, των ληστειών, των καταστροφών σε δημόσιες και ιδιωτικές περιουσίες αλλά και των ανθρωποκτονιών με πρόθεση και δόλο. Προσωπικά θα εξακολουθήσω να πιστεύω σαν πρώτη και τελευταία λύση την επάνοδο της θανατικής ποινής στα μικτά εγκλήματα όπως ληστεία με φόνο, βιασμό με φόνο ή εμπρησμό με αποτέλεσμα τον θάνατο φυσικού προσώπου. Θα πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσουμε να παίζουμε το παιχνίδι ανίκανων ή αναποτελεσματικών Ευρωπαϊκών Οργανισμών που επιθυμούν να χαϊδεύουν την εγκληματικότητα με την κατάργηση σκληρών ποινών όπως η θανατική , χαράζοντας μόνοι μας με επικεφαλής σοβαρούς πολιτικούς και δρακόντιους νόμους μια σταθερή και εποικοδομητική πορεία προς το μέλλον.

Κλείνοντας το παρόν άρθρο και τις προσωπικές μου βέβαια θέσεις θα ήθελα να δώσω δημόσια συγχαρητήρια σε όσους Πατέρες του Έθνους μας δεν δέχονται, έν μέσω οικονομικής κρίσης, να λάβουν αναδρομικές αποζημιώσεις αν και ίσως τις δικαιούνται. Όλους αυτούς αλλά και τους υπόλοιπους ας τους κρίνει ο Ελληνικός Λαός, όταν έλθει η ώρα, σκεπτόμενος με σοβαρότητα, υπευθυνότητα, αυστηρότητα αλλά το κυριότερον στηριζόμενος στο Σύνταγμά μας και τα χρηστά ήθη.

Μήπως τελικά έχουν δίκιο όλοι εκείνοι οι μεγάλοι Κινέζοι φιλόσοφοι οι οποίοι έλεγαν ότι το παρελθόν κάθε λαού, θετικό ή αρνητικό, που είναι νεκρό στην ουσία, θα πρέπει να οδηγεί στην κατανόηση του παρόντος και την κυριάρχηση του μέλλοντος;

Με εκτίμηση

Σωτηρόπουλος Σωτήρης

Πολιτικός Επιστήμων - Δημοσιολόγος