Η οικονομική κρίση στις περισσότερες χώρες του πλανήτη όπως και στην χώρα μας συνεχίζεται με εκδηλώσεις όπως η μείωση της ζήτησης καταναλωτικών αλλά και διαρκών προϊόντων, μείωση της παραγωγής των επιχειρήσεων, απολύσεις προσωπικού, δυσκολία εύρεσης δανειακών κεφαλαίων. Οι διεθνείς βέβαια αλλά και κρατικές παρεμβάσεις στην αγορά του χρήματος είναι αισθητές και προγραμματισμένες δίνοντας έστω και αμυδρά την εικόνα μιας διεθνούς συλλογικής προσπάθειας για την έξοδο από αυτή την ύφεση το συντομότερο δυνατόν.

Η Ελληνική οικονομία πιστεύω πως την δύσκολη αυτή περίοδο είναι ουσιαστικά προστατευμένη με το ευρώ το οποίο την Πρωτοχρονιά του 2009 συμπλήρωσε 10 χρόνια από την κυκλοφορία του. Σύμφωνα με έγκυρους οικονομικούς αναλυτές εάν σήμερα είχαμε τη δραχμή ως εθνικό μας νόμισμα, θα χρειαζόμαστε 1.500 δραχμές για 1 ευρώ. Βέβαια το σκληρό ευρωπαϊκό νόμισμα σε σχέση κυρίως με το δολάριο αποθάρρυνε τις εξαγωγές των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων αλλά προσέφερε μεγαλύτερη σταθερότητα τιμών και χαμηλότερα επιτόκια για τις χώρες, τους ανθρώπους και τις επιχειρήσεις που το χρησιμοποιούν. Σήμερα η πορεία του ευρώ έχει οδηγήσει χώρες που ήταν αντίθετες με το κοινό νόμισμα, όπως η Βρετανία και η Σουηδία να επαναξετάζουν τις θέσεις τους.

Αρχικά εισήχθη το ευρώ το 1999 για συναλλαγές χωρίς φυσικό χρήμα, σε 11 χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης ( Ε Ε ), που ήταν οι: Αυστρία, Βέλγιο, Γαλλία, Φιλανδία, Γερμανία, Ιταλία, Ιρλανδία, Λουξεμβούργο, Ολλανδία, Πορτογαλία, και Ισπανία. Το 2002 την 1η Ιανουαρίου ήρθαν τα χειροπιαστά κέρματα και χαρτονομίσματα. Τότε στις πρώτες 11 χώρες προστέθηκαν η Ελλάδα, η Κύπρος, η Μάλτα και η Σλοβενία. Από την 1η Ιανουαρίου 2009 η Ευρωζώνη έχει 16 μέλη με την προσθήκη της Σλοβακίας.

Στο επόμενο φύλλο της εφημερίδας θα γίνει μια εκτενέστερη αναφορά στις σημαντικότερες ημερομηνίες για το Ευρώ που σηματοδότησαν τους βασικότερους πολιτικούς ευρωπαϊκούς σταθμούς.

Με εκτίμηση

Σωτηρόπουλος Σωτήρης