Loading...

Κατηγορίες

Τετάρτη 13 Μάρ 2013

Αξιότιμοι φίλοι και φίλες αναγνώστες, η χώρα μας σήμερα σαν κυρίαρχο κράτος παρά τα ποικίλα πολιτικά και οικονομικά προβλήματα είναι σε θέση με πολιτικές σύνεσης και σοβαρότητος να κάνει το μεγάλο άλμα προς την έξοδο από την πολύπλευρη κρίση. Μια έμμεση μείωση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων λόγω του υπέρογκου χρέους μπορεί να υπάρχει, χωρίς όμως να εμποδίζει μια πανεθνική προσπάθεια αποκατάστασης των διακρατικών ισορροπιών. Η Ελλάδα έχει το δικαίωμα αλλά και την υποχρέωση να επιβάλει την εθνική της παρουσία και την κυριαρχία της προς όλους, φίλους και εχθρούς, τονίζοντας τον διαχρονικά αναμφισβήτητο δημοκρατικό της χαρακτήρα.

Στο Διεθνές Δίκαιο ο όρος κυριαρχία χρησιμοποιείται για να υποδηλώσει την ανεξαρτησία αλλά και την αυτονομία ενός Κράτους σε σχέση με άλλα κράτη. Επίσης ο όρος εθνική κυριαρχία καταδεικνύει το δικαίωμα ή την αξίωση μιας εθνικής ομάδας για αυτοδιάθεση ή ελεύθερη εκλογή διακυβέρνησης.

Η εξελικτική πορεία της έννοιας κυριαρχία είχε ως αφετηρία τον 16ο αιώνα και αφορμή εμφύλιους πολέμους μεταξύ ισχυρών μοναρχών και ευγενών.

Πρώτος ο Jean Bodin έδωσε έναν ορισμό της κυριαρχίας ως ο υψηλότερος βαθμός διοίκησης και η απόλυτη και διαρκής δύναμη μιας κοινοπολιτείας.

Ο ορισμός του Bodin εξελίχθηκε από τους Thomas Hobbes και Benedict de Spinoza οι οποίοι θεωρούσαν την κυριαρχία ως οντότητα που ενσάρκωνε την ανώτατη πολιτική αρχή, ελεύθερη πάσης φύσεως περιορισμών στις πράξεις της.

Οι προϋποθέσεις του Hobbes για την κυριαρχία, στο έργο του << Leviathan >> το 1651, είναι πως αυτή πρέπει να είναι απόλυτη και αδιαίρετη. Αν και στο κείμενο του Hobbes γίνεται αναφορά για απόδοση της κυριαρχίας στον ηγεμόνα από τον λαό, με αντάλλαγμα την εξασφάλιση και διατήρηση της ασφάλειάς του, είναι νομικά παραδεκτό πως όλοι αυτοί οι ορισμοί αντιλαμβάνονται το κυρίαρχο κράτος στις διεθνείς σχέσεις σαν ένα μαύρο κουτί του οποίου οι εσωτερικές λειτουργίες είναι αδιάφορες ως προς τις διεθνείς του αλληλεπιδράσεις. Δηλαδή στην πραγματιστική θεωρία των διεθνών σχέσεων η εσωτερική κατάσταση ή ο τύπος πολιτεύματος είναι αδιάφορα για το διεθνές νομικό καθεστώς. Η συγκατάθεση ή η προτίμηση του πληθυσμού είναι άσχετη με τις διεθνείς σχέσεις του κράτους.

 

Με εκτίμηση

 

 

Σωτηρόπουλος Σωτήρης

 

Πολιτικός Επιστήμων - Δημοσιολόγος

 

 

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου