Loading...

Κατηγορίες

Τετάρτη 11 Ιούν 2014

Αξιότιμοι αναγνώστες, η ατομική ιδιοκτησία στην χώρα μας δέχεται μια άδικη και αντισυνταγματική, κατά την γνώμη μου, επίθεση με αποτέλεσμα την σταδιακή συρρίκνωσή της και απαξίωση. Ακίνητα που δεν αποδίδουν κανένα εισόδημα φορολογούνται και μάλιστα με τιμές κατά πολύ μεγαλύτερες από τις πραγματικές και εμπορικές.

Οι έλληνες και οι ελληνίδες αναγκάζονται να εξανεμίσουν τις τυχόν υπάρχουσες οικονομίες μιας ζωής και να ξεπουλήσουν μέρος των κατεχόμενων ακινήτων τους για να μπορέσουν να ανταποκριθούν στις υπέρογκες υποχρεώσεις.

Πέραν τούτων ιστορικά, η ιδιοκτησία ως όρος του δικαίου αναφέρεται στην κυριότητα, το απόλυτο δικαίωμα στην χρήση και εκμετάλλευση ενός πράγματος. Το έδαφος και τα συστατικά του μέρη, όπως π.χ. ένα σπίτι είναι αντικείμενο ιδιοκτησίας.

Ο Αριστοτέλης αποδίδει την προτίμηση του ανθρώπου προς την ατομική ιδιοκτησία στη φιλαυτία. Δηλαδή μπορεί να προκαλέσει σε κάποιον μεγάλη ευχαρίστηση η σκέψη και μόνο ότι κάτι του ανήκει. Ο Θορστάιν Βέμπλεν ( 1857 - 1929 ) από τους συγχρόνους θεωρούσε την ιδιοκτησία στοιχείο κύρους στα προσωπικά δεδομένα ενός ατόμου.

Σύμφωνα με το άρθρο 17 παράγραφος 1 του Συντάγματός μας ( 1975/1986/2001/2008 ), η ιδιοκτησία τελεί υπό την προστασία του Κράτους, τα δικαιώματα όμως που απορρέουν από αυτή δεν μπορούν να ασκούνται σε βάρος του γενικού συμφέροντος.

Άραγε σήμερα οι Κυβερνώντες προστατεύουν την ιδιοκτησία του έλληνα και της ελληνίδας; Εάν ναι,με ποιόν τρόπο; Μήπως με τον τρόπο εκείνο που τους βολεύει πολιτικά και λογιστικά, αφήνοντας στο περιθώριο της κοινωνίας και της οικονομίας χιλιάδες έλληνες πολίτες που ασφυκτιούν υπό την πίεση δεκάδων φόρων και άδικων επιβαρύνσεων; Γιατί δεν επιβάλουν έναν και μοναδικό φόρο ακινήτων, αποδίδοντας ένα συγκεκριμένο ποσοστό εξ αυτού στην τοπική αυτοδιοίκηση;

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου