του Αριστοτέλη Αντωνίου

«Κι ούτε να σας τρομάζει εκείνη η αρχαιότητα του αίματος που επικαλούνται, γιατί όλοι οι άνθρωποι, αφού έχουν την ίδια αρχή, είναι εξίσου παλαιοί και καμωμένοι από τη Φύση με τον ίδιο τρόπο. Αν γδυθούμε όλοι, θα δείτε πόσο όμοιοι είμαστε και μετά ας φορέσουμε εμείς τα ρούχα τους κι εκείνοι τα δικά μας: αναμφίβολα εμείς θα φανούμε ευγενείς κι εκείνοι άνθρωποι του λαού. Γιατί μόνο η φτώχεια και τα πλούτη μας ξεχωρίζουν.» Εκπρόσωπος Συντεχνίας Μαλλιού, 1525.

Απαράβατος όρος μιας κοινωνίας που υποτάσσεται στους νόμους της: Κράτος και Ηθική. Κάποτε ήταν η Φύση που όριζε τους νόμους της στους Ανθρώπους…μετά ήρθε η Λογική και το Κοινωνικό Συμβόλαιο. Κάποτε η Ηθική δημιουργήθηκε για να αντιπροσωπεύσει το Ιδανικό μέχρι που η ανηθικότητα των πολιτικών και κοινωνικών σχηματισμών επικράτησε στην Ιστορία του Πολιτικού Βίου.

Η Ηθική εισήχθη στην Πολιτική στις πρωτοαστικές κοινωνίες, όταν οι φεουδαρχικοί σχηματισμοί και το θρησκευτικό ιδεώδες άρχισε να καταλείπει, με τη θεωρητική θεμελίωση ενός θετού δικαίου. Οι Νόμοι τώρα δημιουργούνται από τους ανθρώπους και επιβάλλονται από την Ηθική που προβάλλει την ευδαιμονία τους. Η Ηθική γίνεται πράξη από τους αυτοδημιούργητους αστούς και η Πολιτική τους εξελίσσεται βάσει αυτού που είναι και όχι αυτού που θα έπρεπε να είναι. Για το λόγο αυτό το κοινωνικό σύστημα που δημιουργήθηκε για τα συγκεκριμένα πολιτικά συμφέροντα της τάξης των αστών κρίνεται από αυτό που δημιούργησαν, από αυτό που πράττουν καθημερινά προς την οικονομική τους υπεράξια και όχι από αυτό που προβάλλουν, που αποτελεί το μέσο για την επίτευξη του στόχου και μορφοποιείται μέσα από τους νόμους και το δίκαιο των οικονομικά κυρίαρχων τάξεων. Οι συνθήκες κάθε κοινωνίας διαμορφώνουν την δική τους ξεχωριστή Ηθική και ο σκοπός είναι αυτός που αγιάζει κάθε μέσο.

Από την άποψη αυτή το «βασίλειο της Ηθικής» αποδείχνεται αυταπάτη. Αποτέλεσε το «αναγκαίο κακό» προς τις πολιτικές επιδιώξεις και κατακτήσεις της αστικής τάξης. Η αναντιστοιχία των διακηρύξεων με τα πρακτικά αποτελέσματα, της θεωρίας με την πράξη, όταν μάλιστα γίνεται με την στρουθοκαμηλική προσπάθεια να σκεπαστεί, δημιούργησε τις προϋποθέσεις για τον «ηθικό ταρτουφισμό», όπως ονόμασε ο Νίτσε την τακτική της καλής διπρόσωπης κοινωνίας. Η πολιτική είναι αυτή που προσδιορίζει την Ηθική και όχι το αντίστροφο.

Πως λοιπόν στέκεται ο άνθρωπος μπροστά στο Νόμο και ποιες είναι οι αρχές που του επιβάλλουν τη συμμόρφωση σε αυτόν; Κρατική σκοπιμότητα, δημόσιο συμφέρον υπό την αιγίδα της Κυβερνήσεως. Ο νόμος παράγεται από την κυβερνητική πλειοψηφία που αντιπροσωπεύει την πλειοψηφία του εκλογικού σώματος (και τη μειοψηφία του λαού μιλώντας για τις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις της Χώρας μας). Το κράτος και το Σύνταγμα νομιμοποιεί το εκλογικό αποτέλεσμα ακόμα και στην περίπτωση που το εκλογικό σώμα θα ισούται με μία ψήφο. Οι Νόμοι παρασκευάζονται για τα συμφέροντα της παγκόσμιας οικονομίας και όχι για τις ανάγκες μιας κοινωνίας. Γιατί τη στιγμή που οι ανάγκες ξεπερνούν τα πολιτικά τους συμφέροντα Αυτοί επικαλούνται « δημόσιο συμφέρον» και « για χάριν επιβίωσης του Κράτους». Μα αν δεν συγκροτούμε Εμείς, ο καθένας χωριστά, αυτό που ονομάζουν Κράτος, τότε ποιες ανάγκες εξυπηρετεί αν όχι τις δικές μας; Για αυτό ακριβώς ο Νόμος, ως στοιχείο του «θετικού δικαίου» είναι μέσο πάλης για την σύνθεση και διαμόρφωση της κοινωνίας. Ο άνθρωπος παράγει το δίκαιο, και το δίκαιο την πολιτική. Μα ο ανθρώπινος νους διαχωρίζει τους ανθρώπους σε κοινωνικές τάξεις και οι κοινωνικές τάξεις αντιμάχονται η μία την άλλη. Η ηγεμονική τάξη είναι αυτή που παράγει το δικό της δίκαιο, με τους δικούς της νόμους, τη δική της λογική και ηθική.

Οι κοινωνικοιστορικές συνθήκες την κατάλληλη στιγμή προετοιμάζουν την ιστορική συνέχεια. Κάθε ηγεμόνας φροντίζει όμως για την δική του συνέχεια που μπορεί όμως να διακόπτει την εξέλιξη του ανθρώπου και της Ιστορίας. Η Ιστορική Ασυνέχεια, δεν αποτελεί την πεποίθηση των ριζοσπαστών, αλλά την ιδεολογία μιας κλειστής κοινωνίας που επιμένει να θεωρεί αμετακίνητη την οικονομική και πνευματική ζωή.

Ο Νόμος μπορεί να Τρομοκρατεί σε βάρος της κοινωνίας. Το βιώνουμε.. αρκεί να το αντιληφθούμε…!