του Αριστοτέλη Αντωνίου

Όταν ήμουν μικρός ζήτησα από το Θεό ένα ποδήλατο! Αργότερα όταν κατάλαβα πως ο Θεός δεν κάνει τέτοια…έκλεψα ένα ποδήλατο…και Ζήτησα από το Θεό να με Συγχωρέσει!

Αλ Πατσίνο

Ποιος περίμενε πως κάποτε θα φτάναμε σε αυτό το σημείο?

Αντιμέτωποι με τη ζωή που μας επιφύλαξαν τα συμφέροντα μιας κοινωνικοπολιτικής τάξης, φτάνουμε στο σημείο να κοιτάμε γύρω μας με ένα μεγάλο ερωτηματικό.. Πολιτικές αναλύσεις, ιδεολογίες, κόμματα, ενημέρωση, πληροφόρηση είναι μερικές από τις λέξεις που βρίσκονται στο προσκήνιο. Είναι η πραγματικότητα που δημιουργήθηκε έντονα τον τελευταίο καιρό σε μια κοινωνία, ένα λαό, που θέλησε ξαφνικά να απαντήσει στον εαυτό του…

Μα μην ξεχνάμε.. το Τέρας παραμονεύει! Έχει πολλά πρόσωπα και κρατάει πάντα τον δικό μας καθρέφτη. Ίσως αν κοιταχτούμε να γίνουμε ίδιοι.. ίσως όχι… τα πλοκάμια απλώνονται και όσο μας πλησιάζουν τόσο πιο δύσκολο είναι να τα σκοτώσεις.. και εκεί που καταφέρνεις με δύναμη και θάρρος να το εξασθενήσεις νιώθοντας ένα είδος ηρωισμού, καταξίωσης και ανωτερότητας , αυτό στέκεται όρθιο έτοιμο να σε εξουδετερώσει!

Ίσως με ένα τέτοιο τρόπο το Κράτος αιωρείται πάντα από πάνω μας. Πάντοτε θα ακούμε .. το Κράτος, το Δημόσιο Συμφέρον, η δημόσια τάξη.. Παράλληλα θα είμαστε πάντα εμείς που θα υπακούμε σε ένα Θεό, σε ένα Κράτος, σε μια ιδέα χωρίς να αναλογιστούμε την αφετηρία μας. Εγώ είμαι το Κράτος, ο Θεός, η Ιδέα μου.

Οι κυβερνήσεις φωνάζουν για τη Σωτηρία μίας έννοιας , του Κράτους, εις βάρος του κόσμου, των διάφορων κοινωνικών στρωμάτων που κατοικούν εντός, των χιλιάδων μεταναστών και πολιτικών προσφύγων που φυλακίζονται σε μία χώρα για χάριν μιας Ευρωπαϊκής ιδέας(Συνθήκη Δουβλίνο ΙΙ) που θέλει ανθρώπους διωγμένους να συσσωρεύονται στην πρώτη ευρωπαϊκή χώρα που εισέρχονται, εις βάρος των «Ανθρώπων» που στοιχειοθετούν το Κράτος. Γιατί μάλλον Κράτος σημαίνει για κάποιους οικονομία και όχι άνθρωπος.. σημαίνει συμφέροντα και όχι κοινωνική συμβίωση και αξιοπρέπεια…σημαίνει πόλεμος και όχι ελευθερία. Ένας πόλεμος αόρατος και άγνωστος..!

Τι σημαίνει άραγε, τις μέρες που ζούμε εν καιρώ οικονομικής κρίσης, εξαθλίωσης και κοινωνικής κατάρρευσης, δημόσιο συμφέρον?

Εάν το δημόσιο συμφέρον δεν εξυπηρετεί τον «δήμο» τότε ποιον εξυπηρετεί? την οικονομία? εάν η οικονομία δεν βασίζεται στο άτομο-μέλος της κοινωνίας – και αν δεν έχει σκοπό την υλική του τουλάχιστον ευδαιμονία τότε τι νόημα και σκοπό έχει? Την ανόρθωση των επιχειρήσεων?...ανεργία 28% ..την ανόρθωση της αγοράς.. της «πραγματικής οικονομίας» ?...προσφορά και ζήτηση αποτελούν πια ποσά δυσανάλογα.. την προώθηση του ανταγωνισμού για την ενίσχυση της ελληνικής παραγωγής? Η παραγωγή θα μπορέσει να γίνει κερδοφόρα όταν ο ανταγωνισμός «εισάγεται» από τους «δανειστές» μας? Χρηματοπιστωτικό? Το Κράτος (Εμείς) «δώρισε» 11.000.000.000 στις Τράπεζες.

ΚΡΑΤΟΣ: ο Δούρειος Ίππος των Κυβερνήσεων, των καθαρά πολιτικών τους συμφερόντων, της δικής τους επιθυμίας και εμπιστοσύνης τους. Η ανατροφή, η μόρφωση , η περίθαλψη, η εργασία έγιναν δυστυχώς από Ανάγκη…λόγια, λέξεις, πολιτικές χαράξεις, ρουσφέτια, δημαγωγίες στα χαρτιά της πολιτικής τάξης που είναι η μόνη που «επιβιώνει» εδώ και δεκαετίες! Μας θυσιάζουν εμάς, τον σημερινό άνθρωπο, για τον άνθρωπο του μέλλοντος.. όμως μάθαμε, έγινε πείρα και γνώση ότι ο άνθρωπος του μέλλοντος δεν θα υπάρξει ποτέ παρά μόνο ως μια ιδέα κατασπάραξης του Τώρα, μια προεκλογική ομιλία.. μια υπεκφυγή, ένα επιχείρημα θανάτωσης και μια ελπίδα στον Παράδεισο..!

Ζούμε σε ένα σύστημα διπολικό θα έλεγα, τερατωδών κοινωνικών αντιθέσεων, όπου ο ένας θα ζει σε βάρος του άλλου. Ο ένας δεν μπορεί να σεβαστεί τα δικαιώματα του άλλου γιατί ακριβώς τα συμφέροντα διαφέρουν! Η απληστία της παγκόσμιας οικονομίας να υπερσυσσωρευθεί σε ολίγους παντοδύναμους Θεούς, που κατέχουν Κράτη, Έθνη και Θρησκείες, μας οδήγησε στο μηδέν, στην ανθρώπινη μιζέρια, στην απληστία του Εγώ.. και το καταρρακωμένο πια Εγώ δημιουργεί ψευδαισθήσεις ναρκισσιστικής ανωτερότητας, ψεύτικα προβλήματα συνύπαρξης.. αδυναμία να πολεμήσουμε το Τέρας. Μας οδηγεί σε αυταπάτες, σε σύνορα ιδεολογικά και χωροταξικά!

Κάπου αυτή τη στιγμή χύνεται αίμα χάριν του πολέμου! Ίσως να έρθει και στον δικό μας τόπο... ο “πατήρ πάντων”και αυτή τη φορά θα είναι ορατός.. χωρίς προπαγάνδες και κοινοβουλευτικούς αντιπροσώπους.. με όπλα και αίμα! τότε η ζωή ίσως πάρει το χρώμα που τις αρμόζει..! Το ζήσαμε.. και μπορεί να το ξαναζήσουμε! Θα στηθούμε σαν τα πιόνια στην σκακιέρα, έτοιμοι να μας θανατώσουν για την τιμή των κερδοφόρων βιομηχανιών όπλων και «διαχωρισμού».

Ο φασισμός, ο ρατσισμός και κάθε αντιανθρώπινο φαινόμενο δεν προέρχεται από ιδεολογία, δεν περιέχει ιδεολογία, δεν συνθέτει ιδεολογία. Είναι συμπεριφορά του Τέρατος που μας μπόλιασαν μέσα μας και προέρχεται από τις προεκτάσεις των κυρίαρχων πολιτικών που συντελούν, βοηθούν, ενισχύουν τη βάρβαρη και αντιανθρώπινη παρουσία!

Θέλουν να είμαστε διαχωρισμένοι.. θέλουν να αλληλοσυγκρουστούμε (είτε για ιδεολογίες, είτε για έθνη και χρώματα, είτε για θρησκείες)! Όλοι εμείς, οι πολίτες του Κόσμου…γιατί είμαστε εμείς που δεν έχουμε τροφή, που παλεύουμε για να ζήσουμε. Στην ίδια αφετηρία είμαστε, την ίδια πραγματικότητα βιώνουμε, την πραγματικότητα των αναγκών και της επιβίωσης. ΟΛΟΙ τον ίδιο πόθο μοιραζόμαστε, την ομορφιά της ζωής που μας στερούν!!

Όποιος δεν φοβάται το πρόσωπο του Τέρατος, πάει να πει ότι του μοιάζει! Και η πιθανή προέκταση του αξιώματος είναι, να συνηθίσουμε τη φρίκη, να μας τρομάζει η ομορφιά! Μ.Χατζηδάκης-