Loading...

Κατηγορίες

Τρίτη 27 Σεπ 2011
Ας γυρίσουμε τον ήλιο... πατώντας ένα «κουμπί» - 10 Ιουνίου 2011 00:57
Κλίκ για μεγέθυνση

Του Αριστοτέλη Αντωνίου

 

Ένα μεγάλο βήμα προς την ανοιχτή κοινωνία! Και να, που κάποια στιγμή η τεχνολογική εξέλιξη, θα ήταν ο δρόμος για το αύριο.

Όλα άρχισαν πατώντας ένα «κουμπί» στον υπολογιστή! Και ποιος το περίμενε; Συζητήσεις, προβληματισμοί, αστεία, ένας άμεσος αυθορμητισμός!

Και η κατάληξη; ΣΥΝΤΑΓΜΑ, ΛΕΥΚΟΣ ΠΥΡΓΟΣ, ΠΛΑΤΕΙΕΣ, ΔΕΚΑΔΕΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ... και για όσους αρνούνται την τεχνολογία με τις αρνητικές επιπτώσεις, την πνευματική αλλοτρίωση, την ισοπέδωση των κοινωνικών σχέσεων, ένα έχουμε να πούμε: ο «σκοπός αγιάζει τα μέσα»! Και μπρος στο Γολγοθά που βαδίζει σύσσωμη η ελληνική κοινωνία, δεν έχει τίποτα άλλο για όχημα παρά μόνο την έγερση από τον καναπέ... και τη δράση, κάτι πολύ ξεχασμένο στις μέρες μας, παρά του ότι την είχαμε βιώσει ως λαός, έντονα κατά την περίοδο: του Β' Παγκοσμίου πολέμου, του τραγικού αδελφοκτόνου «εμφυλίου», της χούντας...

Μετά το 1974, η σιωπή...!

Μας φίμωσαν...:!

Το πρόβλημα βέβαια είναι ότι, κάποιοι μέσα από το μονόδρομο ενός βάρβαρου λαϊκισμού, ντύνοντας με σοσιαλιστικό πέπλο την πολιτική τους καριέρα άρχισαν να στήνουν ένα μακροπρόθεσμο σχέδιο εξαπάτησης των εργαζομένων, με στομφώδεις... λόγους που πατούσαν πάνω στην θέληση του ελληνικού λαού για δημοκρατία και ελευθερία. Ο «ευκολόπιστος μα πάντα προδομένος» λαός(όπως τον αποκαλεί ο εθνικός μας ποιητής), μπήκε με τη θέλησή του στο λάκκο... που ο ίδιος συντηρεί για τους καταχραστές της δημοκρατίας και της ελευθερίας.

Μέσα από τη δημαγωγική μίζερη περίοδο της μεταπολίτευσης, δημιουργήθηκε η ελπίδα για την ανατροπή ενός δυσοίωνου μέλλοντος. Τελικά η ανατροπή δεν έγινε και αυτό που μας έμεινε ήταν μόνο η ελπίδα! Αυτός είναι ο κύριος λόγος που αγανακτούμε και το μόνο που μας μένει να κάνουμε τώρα , είναι να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας, όπως βροντερά ηχεί η φράση σύνθημα των αγανακτισμένων στην πλατεία Συντάγματος, «Δημοκρατία άμεση, στο διάολο... οι ΕΝΔΙΑΜΕΣΟΙ!»

Η Εκκλησία του Δήμου επιστρέφει! Τα εργαλεία της αρχαιότητας... γίνονται επιτέλους χρήσιμα. Μια μικρή δημοκρατία ανθίζει και την αποκαλώ δημοκρατία, γιατί αυτή είναι παράλληλα, σκοπός και μέσο προς την ελευθερία. Ελευθερία νοείται μόνο, όταν ο άνθρωπος δεν φοβάται το άλλο άνθρωπο δίπλα του, γνωρίζοντας ότι κι' ο άλλος είναι εκεί, για τον ίδιο λόγο, για την κατάκτηση της πολυπόθητης ελευθερίας!

Έγινε λοιπόν η αρχή...και ο πηγαιμός προς τη «σωτηρία», δρόμος μακρύς. Σίγουρα οι δυσκολίες θα αυξάνουν ανάλογα με το χρόνο, μα η αναγκαιότητα που πηγάζει από τους αγώνες για πανανθρώπινες αξίες, δείχνουν το δρόμο για μια ανθρώπινη ζωή.

Είναι πολλοί αυτοί που θα κουραστούν. Άλλοι θα προσπαθούν να πείσουν ότι πρέπει να υποστηρίζονται τα μνημόνια... προς χάριν «δημοσίου συμφέροντος», για την εξυγίανση της ελληνικής οικονομίας με τις περίφημες δανειακές συμβάσεις!

Σήμερα η εθνική κυριαρχία προσβάλλεται! Γεννιέται μία νέα «κατοχή». Η κυβέρνηση καταστρατηγεί νόμους και θεσμούς για τις κοινωνικοοικονομικές κατευθύνσεις της χώρας ,καθότι, χωρίς καμία νομιμοποίηση, ούτε θεσμική και έμμεση, ούτε πραγματική και άμεση, δε λειτούργησε για την απαιτούμενη από το νόμο αυξημένη πλειοψηφία για την ψήφιση του πρώτου μνημονίου.

Έλληνες εργαζόμενοι, θύματα της υπερεκμετάλλευσης των χρηματαγορών και της νεοφιλελεύθερης κερδοσκοπίας συσπειρώθηκαν με «βροντερές φωνές», που καλούσαν για εθνική ενότητα. Ήδη συσπειρώθηκε ένα μεγάλο κοινωνικό στρώμα, με διαφορετικές ιδεολογίες, κουλτούρα, εκπαίδευση, κατά του μνημονίου.

Όχι μόνο εδώ, αλλά δίπλα και παραδίπλα, Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία, η κατάργηση στο δικαίωμα εργασίας με όρους που κερδήθηκαν με αγώνες και θυσίες, βάζει τέλος σε όποια ελπίδα των λαών για κοινωνική «ευδαιμονία».

Ιμπεριαλισμός, οικονομικός, κοινωνικός, εδαφικός. Ποιος φαντάζονταν, την πλήρη επιτυχία της παγκοσμιοποίησης. Όλα στα χέρια της ανώνυμης , άγνωστης, απρόσωπης ιδιωτικής εξουσίας. Όλα τα αγαθά στο τραπέζι του εμπορίου. Όλα στη διάθεση των χρηματιστηριακών συναλλαγών.

Ανάγκη να επιλέξουμε άμεσα την εκδήλωση αλληλεγγύης προς τους ήδη «σκλαβωμένους» για να αποτελέσει πρόταγμα της όποιας πολιτικής, αν θέλουμε να ονομαζόμαστε ακόμα ανθρώπινη κοινωνία!

Η ανομοιογένεια μεταξύ των διάφορων στρωμάτων, λαών, ανθρώπων δεν πρέπει να στέκεται εμπόδιο. Η οικονομική και κοινωνική κρίση είναι παγκόσμια και επηρεάζει όλες τις κοινωνίες και όλες τις οικονομίες αδιακρίτως γεωγραφικού μήκους και πλάτους!

Δεν θα μείνουμε άπραγοι...θα αντισταθούμε, θα στείλουμε κι' εμείς το δικό μας μήνυμα στα πέρατα του κόσμου!-

 

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου