8 Νοέμβρη 2009

Ένας ακόμα ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ πλησιάζει και οι ανησυχίες κορυφώνονται!

Εκείνος ο μαύρος Δεκέμβρης του 2008, ο οποίος συγκλόνισε πριν ένα χρόνο την παγκόσμια κοινότητα, που ταρακούνησε το κοινωνικό κατεστημένο, προσέγγισε τις αγωνίες χιλιάδων ανήσυχων πολιτών, νέων, εργαζομένων που έδωσαν και δίνουν τις δικές τους μάχες για μια καλύτερη ζωή, έρχεται στη μνήμη όλων μας αυτές τις μέρες, για να μας υπενθυμίσει ότι η κοινωνική εξαθλίωση είναι παρούσα και συνεχίζεται. Όλοι οι προβληματισμοί και τα ερωτήματα που τέθηκαν εκείνες τις μέρες μένουν αναπάντητα. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας μπορεί να έφυγε από την διακυβέρνηση του τόπου, αλλά η πολιτική της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ , ακολουθεί την ίδια πορεία. Η οικονομική κρίση, που όλοι νιώθουμε να διαπερνάει τη ζωή μας, έρχεται και χειροτερεύει ιδιαίτερα τη θέση των νέων.

Σε όλα αυτά, η μόνη απάντηση που δίνουν οι κυρίαρχοι του δικομματικού συστήματος είναι μία. Λαϊκισμός! με ψεύτικες υποσχέσεις για τους εργαζομένους, με φραγμούς στα όνειρα των νέων, και με την ανεργία να αναδεικνύεται στο κυρίαρχο πρόβλημα της εποχής. Αιτήματα του έλληνα νεολαίου για μια ζωή καλύτερη, ποδοπατούνται από την πολιτική του δικομματισμού στο όνομα των κατευθυνόμενων μεταρρυθμίσεων συνθλίβοντας τον κοινωνικό χαρακτήρα του κράτους.

Το ζήτημα της εκπαίδευσης και της επαγγελματικής αποκατάστασης είναι δύο παραδείγματα που αποκρυσταλλώνουν τις διαθέσεις και του κυβερνώντος κόμματος στο ξεκίνημα της κυβέρνησης, που όπως φαίνεται δεν έχει κάτι το διαφορετικό από την προηγούμενη κυβέρνηση, όπως προεκλογικά διακήρυσσε.

Η υπόθεση των ΚΕΣ (Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών), που όπως φαίνεται προβληματίζει τον φοιτητικό κόσμο, βρίσκεται στο προσκήνιο του προγράμματος του ΠΑΣΟΚ με την Υπουργό παιδείας, να αλλάζει τους όρους δημιουργίας των ιδρυμάτων αυτών, που στην ουσία αποτελεί συνέχιση της υποβάθμισης του δημόσιου χαρακτήρα του Πανεπιστημίου(ΑΕΙ και ΤΕΙ).

Οι επί σειρά τεσσάρων χρόνων, προσπάθειες για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση (αναθεώρηση αρθ.16- νόμος -πλαίσιο) συνεχίζονται με τον ένα ή άλλο τρόπο έως και σήμερα(ας μην ξεχνάμε και την απειλή του π. Υπουργού Παιδείας κ. Στυλιανίδη για την υποχρηματοδότηση των Πανεπιστημίων αν δεν συμμορφωθούν).

Τώρα η μόνη λύση που απέμεινε στους κυβερνώντες, και με τη συνεχή πίεση του φοιτητικού κινήματος είναι η αναμόρφωση του προγράμματος σπουδών μέσω των οργάνων συνδιοίκησης, όπως μάλιστα καταγγέλλουν δεκάδες πανεπιστήμια ανά τη χώρα. Και συν τοις άλλοις, εξαγγέλλονται μεταρρυθμίσεις στους υπόλοιπους βαθμούς εκπαίδευσης όπως είναι η κατάργηση της ενισχυτικής διδασκαλίας, ενισχύοντας με τον τρόπο αυτό την ήδη ανεπτυγμένη παραπαιδεία, και τη δημιουργία υποχρεωτικών ολοήμερων στα δημοτικά σχολεία.

Αλλά δεν εξηγεί η κυρία υπουργός παιδείας με τον τεράστιο χώρο κενών θέσεων εργασίας και την έλλειψη υποδομών, πως θα προχωρήσει στη ρύθμιση αυτή με τις τόσες προφανείς και μέγιστες αντιφάσεις. Πρέπει να τονίσουμε ότι η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση είναι κάτι που μας αφορά όλους και καταστρατηγεί δικαιώματα που έχουν κατακτηθεί με αίμα και αγώνες. Είναι ένα συνολικό σχέδιο κατάργησης του δημόσιου δωρεάν χαρακτήρα της παιδείας και της εγκατάλειψης σιγά- σιγά των κοινωνικών διεκδικήσεων.

Μην ξεχνάμε πως και η οικονομική κρίση είναι το δομικό πρόβλημα της ισχύουσας οικονομίας με την υπέρ συσσώρευση κεφαλαίου ειδικά στις ανεπτυγμένες χώρες. Δεν οφείλουν να πληρώσουν οι νέοι την κρίση του σημερινού οικονομικού μοντέλου, διότι δεν ήταν εκείνοι που επωφελήθηκαν, αλλά οι Τράπεζες. Το κοινωνικό κράτος εξαφανίζεται εδώ και χρόνια σιγά- σιγά ενώ η όξυνση των σχέσεων των κοινωνικών τάξεων γίνεται όλο και πιο φανερή. Ας μην μένουμε απαθείς μπροστά σε ότι μας ετοιμάζουν!

Οι αγώνες της γενιάς του «Πολυτεχνείου», δεν δικαιώθηκαν ακόμα!

Τα αιτήματά των νέων της γενιάς του «Πολυτεχνείου», είναι ακόμα και σήμερα ίδια με τα αιτήματα της σημερινής νεολαίας! Ζητούν νέους αγώνες, για μια κοινωνία καλύτερη.

Αριστοτέλης Αντωνίου

Φοιτητής Νομικής Αθηνών