Να κι ο Φλώρος.

Ο αρχηγός με τα παράσημα και πού τα βρήκε;

Έκανε τζάμπινγκ στον Ταΰγετο ή στο γεφύρι της Χαλκίδας;

Γιατί σε πόλεμο, δεν πήγε.

Ο Φλώρος που συμφώνησε οι τριήρεις να δωθούν σε Καρχηδόνια ναυπηγεία,

να μη βαράει στο Φάληρο το ματσακόνι

οι ναυπηγοί του ΕΜΠ να λύνουνε σταυρόλεξα να παιζουν ναυμαχία.

Μίζες ένεκα, έ Κίμων;

Και συ Ντογιάκο ντό ευτάς, τί έκανες ώ άχρηστε;

Τη μία ο Βγενό, την άλλη ο Παρλαπίδης

οι γιοί σου που σιτίζονται στα θέρετρα των ισχυρών

εσύ το θρόνο σου στην άβυσσο κι εμείς

εναγωνίως στην Ανάβυσσο να σώσουμε το σπίτι μας

από τον τραπεζίτη φίλο σου.

Κατάρα σε, ώ Αρεοπαγίτη.

Εγκάθετε του Κίμωνα

που την Αθήνα γέμισε κοριούς και ψείρες.

Και ψύλλους στ’ αφτιά των δικαστών.

Και ένα μπάτσο στον καθέναν από μας, όταν πατάμε πεζοδρόμιο.

Κι ο Χατζηδάκος της ελιάς, άλλο καθίκι.

Ένα μουρόχαβλο κεφάλι σ’ ένα ασκί•

γεμάτο μίζες. ΔΕΗ και Ολυμπιακή.

Δεν έχει χώρο για το κώνειο που θα πιει.

Αρχέστρατε μ’ ακούς;

Ξέρεις εσύ. Πρώτα το δίκιο.

Πρώτα μ’ αυτούς που μέτρησαν το δίκιο μας

με τα καντάρια λάδωμα που έχει το πιθάρι τους.

Και αν δε γίνω εφιάλτης τους Αρχέστρατε,

Εφιάλτη

να μή με λένε.

ΙΣΜΑΡΟΣ

Posted 24/12/2022 by rizes in Ποίηση