Αναρωτιέσαι σύντροφε Γιώργη γιατί δρα έτσι κι όχι αλλιώς η "δικαιοσύνη" στις διάφορες καταγγελίες; Γιατί αντιμετωπίζει αδιάφορα τις πλέον τεκμηριωμένες αποκαλύψεις για τη διασπάθιση του δημοσίου χρήματος από τα τρωκτικά της δεξιάς, ενώ τρέχει να ερευνήσει τάχιστα τις πιο ανόητες "καταγγελίες" του κάθε γελοίου Σουγιά της αντίδρασης; 

Η αστική λεγόμενη "δικαιοσύνη" ανήκει φυσικά εξολοκλήρου στην υπηρεσία των συμφερόντων του καπιταλισμού. Αυτό γίνεται παντού, σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο Είναι ένας απολύτως ταξικός και μάλιστα σκληρός κατασταλτικός μηχανισμός της κεφαλαιοκρατίας. Ως τέτοιος λοιπόν δεν σηκώνει κανενός είδους προλεταριακό ειρηνικό μετασχηματισμό, αλλά διαλύεται ολόκληρος από τη νικηφόρα προλεταριακή επανάσταση που συγκροτεί εκ βάθρων νέα, λαϊκή δικαιοσύνη. Δικαιοσύνη για την οποία νόμος είναι το συμφέρον της εργατικής τάξης κι όλου του εργαζόμενου λαϊκού κόσμου. 

Στον αναπτυγμένο καπιταλιστικό κόσμο η αστική δικαιοσύνη συνήθως φοράει τη μάσκα της ουδετερότητας και κρατιέται έξω από τις ενδοαστικές κομματικές διαμάχες, ώστε να εξυπηρετεί τα κοινά συμφέροντα όλων των αστών. Στην Ελλάδα. όμως, λόγω πολύ μακράς δεξιάς μοναρχο- φασιστικής κυριαρχίας, στην Ελλάδα όπου τα απόβλητα του Γλύξμπουργκ και του Μεταξά έγιναν σωρός, βουνό ολόκληρο μαζί με τις ακαθαρσίες των δοσίλογων της κατοχής, των πραξικοπηματιών Παπάγων και των Καραμανλήδων της μάσας των εργολάβων και του "σχεδίου Περικλής" (με επιστέγασμα το βόρβορο της χούντας), στη χώρα όπου το απίστευτο αυτό δεξιό, φασιστικό χαρμάνι έλεγχε απόλυτα όλο το βαθύ αστικό κράτος ακόμη κι επί ΠΑΣΟΚ και επί ...ΣΥΡΙΖΑ, στη χώρα αυτή λοιπόν -κατά τουλάχιστον τα 3/4 του- ο εσμός των δικαστικών λακέδων του κεφαλαίου ανήκει πολιτικά στη σκληρή επίσημη δεξιά και βέβαια και στην άκρα δεξιά. Δύσκολα "σταδιοδρομεί" εκεί μέσα ένας μη δεξιός... Γι' αυτό και η αστική δικαιοσύνη στην Ελλάδα έχει μετατραπεί σε κράτος εν κράτει, μαζί με την αστυνομία, μαζί με το παπαδαριό και άλλα κυκλώματα. 

Αποτελεί άλλον ένα μηχανισμό παρεμπόδισης κάθε (ακόμη και στοιχειώδους-αστικοδημοκρατικού) προοδευτικού βήματος, κάθε λαϊκού δικαιώματος σε μία πιο ανθρώπινη ζωή. Στο δικαστικό χώρο λύνουν και δένουν τα πιο μαύρα πλουτοκρατικά κυκλώματα και έχουν απλώσει τα πλοκάμια τους, μαζί με τον κομματικό μηχανισμό της εκάστοτε έκφρασης της δεξιάς, και όλα τα άλλα συγκοινωνούντα δοχεία της: το μεγαλοπαπαδαριό και τα μοναστήρια -επιχειρήσεις, οι μασονικές στοές, οι πρεσβείες των ιμπεριαλιστών επικυρίαρχων και δεν συμμαζεύεται. Αυτοί ουσιαστικά προκαθορίζουν όλες τις αποφάσεις των κυβερνήσεων και για την επιλογή της ηγεσίας και για τη γενική γραμμή πλεύσης των Ρωμιών δικαστών και εισαγγελέων. Έτσι ο αντιδραστικός αντιπρολεταριακός και εν γένει αντεπαναστατικός αυτός μηχανισμός κρατικής επιβολής, στην Ελλάδα είναι και απόλυτα αντιδημοκρατικός και μεροληπτικός υπέρ της δεξιάς συνολικά ως το μεδούλι...