Καιρός ήταν. Αρχισε να υποστέλλεται η οίηση και η αλαζονεία του Ελληνα πρωθυπουργού, που είχε νομίσει ότι ο ίδιος και το κόμμα του θα κυβερνούν εσαεί τούτη τη χώρα, μια και είναι πεπεισμένοι ότι είναι οι φυσικοί ηγέτες της -άλλο και τούτο. Βλέπει τώρα, ομολογεί, κυβερνήσεις συνεργασίας, ο υπέρμαχος της [δικής του και μόνο δικής του, του κόμματός του εννοείται] αυτοδυναμίας.
Η «φιλοσοφία» του φιλελευθερισμού δεν τραβάει πλέον, δεν δίνει λύσεις η ανοιχτή αγορά στα σωρευμένα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας, δεν αρκούν οι τσιρίδες του Αδωνη, ο κυνισμός του Βορίδη και ο ανατριχιαστικός «ανθρωπισμός» του Πλεύρη. Τελειώσαμε με αυτές τις ανοησίες -δεν (επ)αρκεί ο σανός για τροφή των Ελλήνων. Η πείνα δεν αποδέχεται τσιριμόνιες και ωραϊσμένα ψέματα -και η ελληνική κοινωνία είναι πολύ κοντά στα πρόθυρα της πείνας [μήπως και έχει περάσει τη θύρα, που οδηγεί σε αυτήν].
Είναι και ο μόνος λόγος [η πείνα] που μπορεί να ξεσηκώσει μιαν αδιάφορη και υποτονική κοινωνία. Ούτε σεισμοί ούτε λοιμοί ούτε πυρκαγιές ούτε ακόμη και πανδημίες στέκονται ικανοί λόγοι να αντιδράσουν τα υπνώττοντα μέλη της κοινωνίας, διότι όλα αυτά τα δεινά δεν αφορούν όλους, αφορούν μερικούς. Οταν, όμως, το δεινό της πείνας πλησιάζει τους πολλούς, ε, τότε υπάρχει λόγος σοβαρός να αμφισβητήσουν την πολιτική της κυβέρνησής τους και ίσως και να βγούμε και στους δρόμους.
Τρόμαξαν να το συνειδητοποιήσουν ο πρωθυπουργός και τα σαΐνια του ότι τέλειωσαν τα ψέματα και οι μεγαλοφωνίες τους μόνο οργή προκαλούν πια -αφήστε τα να πάνε, αγαπητοί της κυβέρνησης. Τα μεγάλα δημοσκοπικά ποσοστά της Νέας Δημοκρατίας δεν είναι πια μεγάλα, δεν είναι ικανοποιητικά για τους συμβούλους και τους ερευνητές [σιγά τους ερευνητές, τέλος πάντων] της κοινής γνώμης.
Τέλος τα όνειρα για αυτοδυναμίες και κουραφέξαλα. Αναγκάστηκε, λοιπόν, ο οιηματίας [αυτό δεν κρύβεται] πρωθυπουργός να μιλήσει για κυβερνήσεις συνεργασίας, ότι «ο λαός θα επιλέξει αν η χώρα θα κυβερνηθεί από ένα ή δύο κόμματα». Και από δύο και από τρία να κυβερνηθεί, σίγουρα θα είναι καλύτερα από την αυθαιρεσία και την αστυνόμευση της παρούσας κυβέρνησης. Είπε ακόμη ότι «η χώρα θα κυβερνηθεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο» -ναι, αρκεί να μη συμμετέχει στη διακυβέρνηση το (ακρο)δεξιό κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, που έχει μαζέψει τη σάρα και τη μάρα από όλο το «ιδεολογικό» φάσμα της πολιτικής. Πάνε εκείνα τα πομπώδη και ανεδαφικά «αυτοδυναμία ή τίποτα» -ε, τίποτα λοιπόν, τίποτα που να έχει σχέση με το τάχα φιλελεύθερο αυτό κόμμα.
Αρκετά γλέντησαν δυόμισι χρόνια, ίσως χαρούν ακόμη ένα, ανάλογα με τις εξελίξεις. Ηρθε η ώρα νομίζω να θρονιαστούν στα έδρανα της αντιπολίτευσης, μπας και βάλουν λίγο μυαλό, μήπως και καταλάβουν την πραγματικότητα και όχι να επαναπαύονται στο κλέος της δικής τους πραγματικότητας, αυτής που οι ίδιοι κατασκευάζουν στα μέτρα τους. Δεν είναι όλα πόζα και ύφος και μεγαλοστομίες στη φτωχή, έτσι κι αλλιώς, πολιτική ζωή της χώρας.
πηγη: https://www.efsyn.gr