του Πάνου Υφαντή (*)

ΒΙΟΛΟΓΙΚΟΣ, ξαφνικά φως!

Ίσως να είναι η μοναδική χαρμόσυνη είδηση των τελευταίων μηνών.

Μας τη μετέφερε η «Στύξ»:

«ΥΠΟΓΡΑΦΗΚΕ Η ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΛΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ 55.500.000 ΕΥΡΩ»

Και στη συνέχεια η έγκυρη εφημερίδα παραθέτει τις λεπτομέρειες:

«Υπογράφτηκε στις 3 Αυγούστου 2010 προγραμματική σύμβαση ανάμεσα στην Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας και το Σύνδεσμο Αποχέτευσης των έξι Δήμων της Αιγιάλειας. Τη σύμβαση υπέγραψε εκ μέρους της Περιφέρειας ο Γενικός Γραμματέας Τάσος Αποστολόπουλος και εκ μέρους του Συνδέσμου Αποχέτευσης ο εξουσιοδοτημένος εκπρόσωπος του κ. Δημήτρης Καλογερόπουλος, Δήμαρχος Συμπολιτείας».

Οι πολλοί χαιρέτησαν το γεγονός. Κάποιοι ξαναβγήκαν στα κεραμίδια.

Μίλησαν για θέατρο και αποφάνθηκαν καταδικαστικά.

Γίνανε και πάλι γεωλόγοι, μηχανικοί, οικονομολόγοι, σεισμολόγοι... και άρχισαν το ίδιο βιολί στους ρυθμούς των γνωστών... θερινών οικολόγων.

Λοιπόν, καθώς προσπαθούσα να κατανοήσω τους τεχνικούς όρους, εντελώς αμήχανα, ανέσυρα από το αρχείο μου την «περιπέτεια του βιολογικού».

Δελτία τύπου, συνεντεύξεις, εξαγγελίες, δεσμεύσεις, μεταμορφώσεις, χρονοδιαγράμματα...

Κείμενα με διάχυτη την έλλειψη σεβασμού στον φίλο, τον γείτονα, τον συμπολίτη...

Επίμονη, διαρκή, χωρίς ηθικούς φραγμούς.

Όχι, δεν επανέρχομαι για να ανασκαλέψω. Τα επικαλούμαι για να υπογραμμίσω στους δημόσιους άντρες ότι η ειλικρίνεια αποτελεί πολύτιμο κεφάλαιο που δεν μπορεί και δεν πρέπει να ροκανίζεται από κοντόθωρες σκοπιμότητες.

Νομίζω, και όχι αδίκως, ότι εκείνα τα χρόνια έχουν εμφιλοχωρηθεί στη συνείδηση του Δημότη Ακράτας ως τα πιο παραγωγικά σε ανακολουθία δημοτικά χρόνια.

Όμως μ'αυτά και μ'αυτά πέρασε μια ολόκληρη οκταετία «βιολογικής» δυσοσμίας.

Μέχρι που έφτασαν τα καλά μαντάτα «ο κ. Τάσος Αποστολόπουλος και ο κ. Δημήτρης Καλογερόπουλος υπέγραψαν...»

‘Ετσι, καθώς ανακάτευα το κιτρινισμένο χαρτομάνι κι έριχνα κάποιες ματιές στη χαρμόσυνη είδηση σκεφτόμουν πόσο όμορφα θα νιώθουν εκείνοι που σφραγίζουν τους κύκλους της δημόσιας δράσεις τους με έργα σημαντικά και πόσο οδυνηρό είναι για τους άλλους που σπαταλήθηκαν ανάμεσα στο ασήμαντο και το τίποτα.

Σκεφτόμουν πόσο όμορφο είναι για κείνους που η διαδρομή και η προσφορά τούς επιτρέπει να διεκδικούν ρόλο τιμονιέρη στην Αιγιάλεια και πόσο οδυνηρό για τους άλλους που εγκαταλείπουν τη σκηνή, και ούτε ένα χειροκρότημα.

Κι όσο ο νους μου ταξίδευε στο χρόνο, κρίνοντας και συγκρίνοντας, ένιωσα να με κυριεύουν αλλόκοτα συναισθήματα όχι μόνο για τα περασμένα αλλά και για τα ερχόμενα ...

(*) Ο Πάνος Υφαντής είναι δημιουργός ντοκιμαντέρ ιστορίας και πολιτισμού με διεθνή βραβεία και σημαντικές διακρίσεις.