Γερμανία, Νοέμβρης 2021.  Σκότωσαν στο ξύλο άλλον έναν νέο άνθρωπο τα ένστολα "ρομποκόπ εσωτερικής ασφάλειας" του γερμανικού ιμπεριαλιστικού καθεστώτος. Έδρασαν ξανά οι "δημοκράτες Ευρωπαίοι" μπάτσοι, οι αντάξιοι επίγονοι των Ες-Ες και της Γκεστάπο. Άρκεσαν μόλις δύο ώρες για να ξαπλώσουν νεκρό το Γιώργο Ζαντιώτη στο μαύρο κι άραχλο Βούπερταλ... 

Κι έπειτα, "...όταν τα ΜΜΕ της Γερμανίας ρωτούν γιατί δεν υπήρξε δημόσια ανακοίνωση για άνθρωπο που πέθανε μέσα σε αστυνομικό τμήμα, η εισαγγελία απαντά πως δεν ήταν γεγονός άξιο δημοσίευσης." 

Περιμένατε αλήθεια κάτι άλλο από τον Κύριον Εισαγγελέα; Όχι δα! Ποιος έχει αυταπάτες στα 2021 μ.Χ.; Αυτή είναι πλέον στα στερνά της η ουσία της αστικής εξουσίας, με την πολυδιαφημισμένη κάποτε "δημοκρατία" της να έχει απομείνει, παντού στον κόσμο, ένα άθαφτο κουφάρι, ένα τζούφιο κέλυφος, ένα προϊστορικό απολίθωμα. 

Ίδιοι κι απαράλλαχτοι πλέον είναι παντού στον κόσμο και οι λακέδες αυτής της θανατηφόρας εξουσίας. Ίδιοι είναι ολούθε και οι μπάτσοι και οι εισαγγελείς της. Επάγγελμα: κρατικοί δολοφόνοι... Από τα ίδια ακριβώς "μυαλά" διακρίνονται. Από το ίδιο παχνί της πιο μαύρης αντίδρασης τρέφονται και παχαίνουν τα σαρκία τους με τις σάρκες των λαών.  

Την ίδια μαύρη απάνθρωπη, απεχθή ιδεολογία έχουν για σημαία τους. Την ίδια κατάμαυρη πολιτική της πιο στυγνής εκμετάλλευσης και καταπίεσης, παντού στον κόσμο, υπηρετούν όλοι τους. Με τις ίδιες κι απαράλλαχτες φονικές μεθόδους δρουν, σκορπώντας σκλαβιά και θάνατο, σε Ελλάδα, Γερμανία,  Αμερική είτε Τουρκία... 
Ίδια είναι η σαπίλα, ίδιο το ξύλο, ίδιο παντού το μίσος ενάντια στη νέα γενιά, ίδιο παντού και πάντα το θανατικό. Στο Βούπερταλ και στην Ουάσιγκτον, στην Ομόνοια στα Εξάρχεια, στο Κουκάκι... Να λοιπόν τι εννοούσαν στα 1990 τα διανοούμενα σκυλιά του καπιταλισμού, όταν επινόησαν τον όρο "παγκοσμιοποίηση". Παγκοσμιοποίηση της εκμετάλλευσης, παγκοσμιοποίηση του φασισμού, της κτηνωδίας του κεφαλαίου... 

Ζαντιώτης, όπως Φλόιντ, όπως Καλτεζάς, όπως Γρηγορόπουλος, όπως Κωστόπουλος, όπως... Τελειωμό δεν έχει η λίστα... Ξύπνα λαέ βασανισμένε, ξύπνα προτού και τα δικά σου τα παιδιά βρεθούν στη μέγγενη που ξερίζωσε τη ζωή του άτυχου Γιώργου στο κολαστήριο του Βούπερταλ. Είναι η ίδια μέγγενη που ενεδρεύει άγρυπνη και στο αντίστοιχο κολαστήριο της δικής σου μικρής πόλης, της δικής σου ασήμαντης λαϊκής γειτονίτσας... Ποτέ δεν ξέρεις πού θα σε βρει το κακό! 

Ξύπνα και πάρε τη ζωή σου στα χέρια σου. Αν θέλεις να σώσεις σήμερα την ίδια αυτή τη ζωή από τα λυσσασμένα θεριά, μήπως και μπορέσεις αύριο να της δώσεις  ένα νέο, αληθινό νόημα. Σε μια νέα κοινωνία, που να καταξιώνει τον άνθρωπο και την ανθρωπιά του.