Απλά και ξάστερα

Του Πάνου Υφαντή*

Η νέα διοικητική διαίρεση της χώρας έχει διανύσει αρκετό χρόνο.

Ο οποίος, μπορεί να μην είναι ο απαιτούμενος για συνολική αποτίμηση, είναι όμως όσος χρειάζεται για την αξιολόγηση του θεσμού και της πρακτικής προέκτασής του.

Τουλάχιστον σε ότι αφορά την περιοχή μας.

Η στήλη αυτή με την συμπλήρωση του πρώτου εξαμήνου από την επιβολή του καινούργιου αυτο(ή ετερο)διοικητικού χάρτη δε δίστασε να διατυπώσει την άποψή της και να διακινδυνέψει προβλέψεις.

Και το έκαμε διότι τα μέχρι τότε δεδομένα επέτρεπαν μια πρώτη ανάγνωση της νέας τάξης πραγμάτων.

Σήμερα, μια δεύτερη προσέγγιση ήταν αναγκαία.

Θα προσθέταμε και χρήσιμη.

Εμείς, από συνήθεια κυρίως την επιχειρήσαμε.

Βάλαμε κάτω όλα τα δεδομένα :

Τι είχαμε και τι έχουμε, που είμαστε και που έπρεπε να ήμασταν. Αναρωτηθήκαμε εάν οι κοινότητες αποτελούν έκφραση αυτοδιοίκησης ή διακοσμητικά κατασκευάσματα …

Σκύψαμε πάνω σε όλα και πρέπει να πούμε ότι οι διαπιστώσεις μας δεν διεκδικούν δάφνες.

Το κάναμε χωρίς πάθος και υστερόβουλες σκέψεις.

Άλλωστε, δεν είχαμε λόγους για κάτι τέτοιο.

Το έχουμε ξαναγράψει: Η ενασχόληση μας με τα τοπικά δεν πηγάζει από ειδικότερα ενδιαφέροντα.

Έχει να κάνει μόνο με την ανήσυχη διάθεση συνεισφοράς , σε μέτρο και βαθμό που την οφείλει ο κάθε πολίτης.

Επικουρικής συνεισφοράς , χωρίς άμεση εμπλοκή σε πρώτα επίπεδα διοίκησης .

Εξάλλου, η ευρύτερη περιοχή διαθέτει πρόσωπα καθόλα ικανά για κεντρικούς ρόλους.

Πρόσωπα αξιόλογα και με εμπειρίες άμεσης απόδοσης.

Τα οποία, κάποια ώρα, πρέπει να βγουν από τις κρυψώνες τους.

Να «αποστρατευτούν» και να συναντηθούν με το διπλανό τους με αποκλειστικό γνώμονα την ακηδεμόνευτη και δημιουργική προσφορά στον τόπο.

Και αυτό επιβάλλεται να γίνει τώρα.

Διότι τα σημάδια οπισθοδρόμησης είναι πολλά.

Και δεν εννοούμε την μητροπολιτική ενότητα .

Αναφερόμαστε στις περιφερειακές ενότητες σαν κι αυτές στα ανατολικά του Δήμου.

Οι οποίες, παρότι ξεχωρίζουν για τις συμπληρωματικές δυνατότητες και τις εναλλακτικές ιδιαιτερότητες έχουν αφεθεί κυριολεκτικά στην τύχη τους.

Ουραγοί στην αρωγή και επαίτες του αυτονόητου.

Τα παραδείγματα στους κεντρικούς οικισμούς πολλά και προκλητικά και στους ορεινούς, περισσότερα και ταπεινωτικά.

Όλα , εγγενείς αδυναμίες ενός συστήματος που επιβλήθηκε χωρίς στάθμιση δεδομένων και ερήμην των τοπικών κοινωνιών.

Αλλά, δεν είναι μόνον η θεσμική προχειρότητα που άφησε μετέωρες της περιφερειακές δημοτικές ενότητες.

Είναι ακόμα, η σύγχυση, η αδράνεια και οι αναχρονιστικές περί διοίκησης αντιλήψεις που χαρακτηρίζουν τις Αρχές του Δήμου – τέρατος.

Των οποίων οι ευθύνες για το ξεθώριασμα του θεσμού είναι μεγάλες.

Κι εδώ τα παραδείγματα δεν είναι λιγότερα.

Θα περιοριστούμε σε ένα:

Τον πρώτο καιρό της δημοτικής περιόδου το Συμβούλιο της Τ.Κ. Ακράτας , μετά από επίπονη επεξεργασία, διαμόρφωσε το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Στρατηγικών Στόχων και κατά στάδια, επιδιώξεων με χρονικό ορίζοντα το 2014.

Ένα Πρόγραμμα - οδηγός ανάπτυξης και αναμόρφωσης της περιοχής.

Του οποίου μάλιστα ένα σημαντικό τμήμα δεν έχει καμία οικονομική επιβάρυνση.

Το Πρόγραμμα εγκρίθηκε από τη Συνέλευση των κατοίκων και υποβλήθηκε αρμοδίως .

Έκτοτε, τα ίχνη του χάθηκαν.

Ούτε φωνή, ούτε ακρόαση από τις Δημοτικές Αρχές.

Είναι ένα παράδειγμα χαρακτηριστικό της κατάστασης που επικρατεί.

Το οποίο επιβεβαιώνει ότι στην Ελλάδα τείνει να σταθεροποιηθεί μια ιδιότυπη ετεροδιοίκηση που την οικοδομούν σιγά – σιγά ο αναχρονισμός και οι αποστάσεις και τον ενισχύει η μητροπολιτική ιδιοτέλεια.

Οι εκθέσεις ιδεών και προθέσεων που ακούστηκαν στις γιορτές δεν αλλάζουν τη σκληρή πραγματικότητα . Γιατί τη ζούμε και την υφιστάμεθα. Και με βάση αυτή συμπεραίνουμε ότι η αυτοδιοίκηση των δημοτικών ενοτήτων, ακόμα και σε ζητήματα ισοδύναμης ανταπόδοσης , έχει ατονήσει .

Και με το πέρασμα του χρόνου, σίγουρα, θα εκφυλιστεί.

Βέβαια , μια τέτοια εξέλιξη θα ήταν ολέθρια για την περιοχή.

Γι αυτό και πρέπει να αποτραπεί.

Και για να συμβεί αυτό πρέπει οι δυνάμεις της ευρύτερης περιοχής να ενωθούν και να επεξεργαστούν ένα πειστικό σχέδιο αυτονόμησης.

Χωρίς ανόητους τοπικισμούς και στείρες αντιπαραθέσεις.

Χωρίς αφορισμούς και διαχωριστικές γραμμές.

Είναι καιρός, εκείνοι που επιθυμούν να πρωταγωνιστήσουν, να ανέβουν στη σκηνή και να αναλάβουν πρωτοβουλίες.

Η φαρέτρα τους είναι γεμάτη επιχειρήματα .

Είναι ώρα λοιπόν να τα βάλουν σε διάταξη μάχης προς έναν και μοναδικό στόχο: την επιστροφή μας στην αυτοδιοίκηση.

Καλή χρονιά !