Κείμενο Δημήτρης Πλαστήρας 

Δημοσιεύθηκε την 20 Σεπτεμβρίου, 2022




«Το κράτος είστε εσείς» είπε κάποτε ένας αποτυχημένος Έλληνας πρωθυπουργός  για την αστυνομία, «Εσείς είστε οι Πραίτορες!» είπε ένας άλλος υπουργός, εξίσου αποτυχημένος στο έργο του. Θα μπορούσε, αν ζούσαμε στις πιο μαύρες μέρες της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας όταν η πραιτοριανή φρουρά ανεβοκατέβαζε αυτοκράτορες, με πολύ συνοπτικές διαδικασίες, ανάλογα με τα συμφέροντα της. Δεν ζούμε όμως, ή μήπως ζούμε και δεν το έχουμε καταλάβει, αποπροσανατολισμένοι λίγο από την έλλειψη άρτου και από την υπερπροσφορά θεάματος στους τηλεοπτικούς δέκτες μας; Μια απλή ματιά στην ιστορία μπορεί να μας δείξει πως ίσως κάποια πράγματα να έχουν μείνει ίδια μέσα στο χρόνο. Κάνουμε ξανά μια βουτιά στην μουσική ιστορία του κόσμου και με την βοήθεια της ανασύρουμε μερικές εικόνες από την παγκόσμια ιστορία της αστυνομικής βαρβαρότητας, κάποιες ιστορίες είναι πολύ γνωστές, κάποιες λιγότερο γνωστές και κάποιες ίσως και ξεχασμένες εντελώς λόγω της χρονικής και γεωγραφικής απόστασης. Στιγμές που μας θυμίζουν πως η αστυνομία δεν είναι παρά ένα από τα όπλα στα χέρια του κράτους.

Βραζιλία, Ρίο Ντε Τζανέιρο, 23 Ιουλίου 1993

Ένα από τα μνημεία της πόλης του Ρίο είναι η Εκκλησία της Καντελαρία, ένα ιστορικό κτίριο που αποτελεί κομμάτι της αρχιτεκτονικής ταυτότητας της πόλης. Εκτός από μνημείο η πόλη αποτελεί και καταφύγιο για αστέγους, κυρίως παιδιά που ζουν στους δρόμους της πόλης με το μεγαλύτερο ποσοστό βίαιων εγκλημάτων (φόνων και ένοπλων ληστειών) στη Βραζιλία, επίδοση που κρατά μέχρι και σήμερα. Σύμφωνα με μαρτυρίες το πρωί της 22ης Ιουλίου κάποια παιδιά πέταξαν πέτρες σε περιπολικά. Τα παιδιά της Καντελαρία, γνωστά στην αστυνομία δεν ανησύχησαν ιδιαίτερα καθώς πέρα από κάποιες προειδοποιήσεις δεν υπήρξαν άλλες συνέπειες, και συνέχισαν να κοιμούνται στην εκκλησία και τη γύρω περιοχή. Ωστόσο τα μεσάνυχτα κάμποσα αυτοκίνητα με καλυμμένες πινακίδες κυκλοφορίας σταμάτησαν στην περιοχή, και οι επιβάτες τους άρχισαν να πυροβολούν προς τα εβδομήντα παιδιά που κοιμόνταν κοντά στην εκκλησία στο πεζοδρόμιο. Οι έρευνες οδήγησαν στην κατηγορία πενήντα αστυνομικών ως υπαίτιων της σφαγής, από αυτούς μόνο δύο τιμωρήθηκαν με ισόβια φυλάκιση.  Ο απολογισμός εκείνης της νύχτας ήταν έξι παιδιά ηλικίας 11 ως 17 ετών νεκρά και δυο νεαροί ενήλικες 18 και 20 ετών αντίστοιχα, όπως και η επιβεβαίωση της ασυλίας της αστυνομίας με τους περισσότερους δράστες να τιμωρούνται ελαφρά ή να αθωώνονται. Τον αντίκτυπο εκείνης της υπόθεσης που έγινε γνωστή ως η Σφαγή της Καντελαρία διηγούνται οι Lacerated and Carbonized στο ομότιτλο τραγούδι The Candelária Massacre από το δίσκο τους The Core of Disruption.

Lacerated and Carbonized – The Candelária Massacre (The Core of Disruption, 2013)

Μεξικό, Πόλη του Μεξικό, 2 Οκτωβρίου 1968

Το 1968 ήταν η χρονιά των φοιτητών, και ενώ μπορεί να είναι γνωστός σε όλους ο Μάης του 1968 στο Παρίσι, σε όλο το κόσμο εκείνη την χρονιά φοιτητικά κινήματα είχαν βγει στους δρόμους μαζί με καταπιεσμένα στρώματα των κοινωνιών τους. Μια τέτοια περίπτωση ήταν και το Μεξικό που εκείνη την χρονιά στα μέσα του Οκτώβρη θα διοργάνωνε τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Πρόεδρος του Μεξικού ήταν ο Gustavo Díaz Ordaz, που στο ενεργητικό τους σε προηγούμενες κυβερνήσεις είχε συλλήψεις εργατών και δολοφονίες ακτιβιστών-αγροτών. Η συνεχής και βίαιη καταστολή εκείνου του καλοκαιριού οδήγησε πολλούς φοιτητές να ενταχθούν στο φοιτητικό κίνημα που είχε δημιουργηθεί γύρω από Εθνικό Πολυτεχνείο και Αυτόνομο Εθνικό Πανεπιστήμιο του Μεξικού. Στις 2 Οκτωβρίου πραγματοποιήθηκε στη γειτονιά του Τλατελόλκο μια συγκέντρωση περίπου 10000 φοιτητών, στην Πλατεία των Τριών Πολιτισμών. Ανάμεσα στα βασικά συνθήματα ήταν το «Δεν θέλουμε Ολυμπιακούς, θέλουμε επανάσταση!». Στις 6:15 δυο φωτοβολίδες, μια πράσινη και μια κόκκινη, που ρίχτηκαν από ελικόπτερο έδωσε το σύνθημα σε δύναμη 5000 στρατιωτών και 200 θωρακισμένων οχημάτων να περικυκλώσουν την πλατεία. Στο βιβλίο της Σφαγή στο Μεξικό η Elena Poniatowska γράφει: «Ξαφνικά φάνηκαν φωτοβολίδες στον ουρανό και όλοι κοίταξαν αυτόματα προς τα πάνω. Τότε ακούστηκαν οι πρώτοι πυροβολισμοί. Το πλήθος πανικοβλήθηκε και άρχισε να τρέχει προς όλες τις κατευθύνσεις». Στη συνέχεια ανέλαβε η ειδική ασφάλεια που είχε δημιουργηθεί για τους Ολυμπιακούς, που απέκλεισε την πλατεία. Η επίθεση της αστυνομίας κράτησε όλη την νύχτα αφήνοντας πίσω 350 με 400 νεκρούς και πάνω από χίλιους τραυματίες. Ο ελεγχόμενος τύπος της εποχής κατηγόρησε τους φοιτητές πως προκάλεσαν το στρατό και την αστυνομία. Χρειάστηκαν 33 χρόνια για να υπάρξει κάποια ανεξάρτητη έρευνα για την υπόθεση. Η σφαγή του Τλατελόλκο, που αποτελεί μέρος του Βρώμικου Πολέμου στο Μεξικό, έχει εμπνεύσει ταινίες, ανάμεσα τους και τον Alejandro Jodorowsky στο The Holy Mountain, ντοκιμαντέρ, βιβλία. Λίγους μήνες αργότερα οι Pop Music Team, στο τραγούδι τους Tlatelolco, που απαγορεύτηκε μετά από μόλις δυο εβδομάδες. Οι Pop Music Team δεν κυκλοφόρησαν άλλο δίσκο και διαλύθηκαν όταν το ριζοσπαστικό καλλιτεχνικό κίνημα La Onda, στο οποίο εντάσσονταν, έγινε ο επόμενος στόχος της κυβέρνησης.

Pop Music Team – Tlatelolco (Society Is A Shit, 1969)

Εκουαδόρ, Λα Τρονκάλ, 18 Οκτωβρίου 1977

Το Εκουαδόρ, όπως και το σύνολο της Λατινικής Αμερικής, έχει γνωρίσει πολλά πετυχημένα και αποτυχημένα στρατιωτικά πραξικοπήματα. Στην δεκαετία του 1970 γνώρισε δυο, ένα το 1972 που ανέτρεψε την εκλεγμένη πολιτική κυβέρνηση και ένα το 1976 που ανέτρεψε την προηγούμενη δικτατορία και την αντικατέστησε με μια νέα. Από τα πρώτα έργα της νέας χούντας ήταν οι μεταρρυθμίσεις στα εργατικά όπου ουσιαστικά έθεσε εκτός νόμου τα εργατικά σωματεία και καταστέλλοντας τις εργατικές διεκδικήσεις, μέσω νόμων που αφορούσαν την εθνική ασφάλεια όπου οι απεργίες ορίζονταν ως παράνομες και ως αποσταθεροποιητικά κινήματα για το κράτος. Το ίδιο ίσχυε και για τους δασκάλους, καθηγητές, μαθητές και φοιτητές. Στην φυτεία ζαχαροκάλαμου Άζτρα οι εργάτες είχαν καταφέρει να υπάρχει ένας όρος που θα τους έδινε μελλοντικά, σε περίπτωση αύξησης της τιμής της ζάχαρης, το ένα πέμπτο αυτής της αύξησης. Ωστόσο όταν το 1977 έγινε αύξηση στη τιμή της ζάχαρης η κυβέρνηση ακύρωσε μονομερώς τη συμφωνία με αποτέλεσμα περίπου 2000 εργάτες το πρωί της 18ης Οκτωβρίου 1977 να απεργήσουν. Οι απεργοί παρέμειναν στη φυτεία και μαζί τους ενώθηκαν και οι οικογένειες τους. Το απόγευμα έφτασαν δυο αξιωματικοί μαζί με περίπου 100 αστυνομικούς. Απαίτησαν να φύγουν οι απεργοί από τη φυτεία εντός δυο λεπτών και όταν οι εργάτες και οι οικογένειες τους δεν το έκαναν, η αστυνομία άρχισε να πυροβολεί και να ρίχνει δακρυγόνα προκαλώντας πανικό. Όταν η επίθεση της αστυνομίας έγινε γνωστή στη πόλη άρχισαν να έρχονται κάτοικοι από την πόλη που και αυτοί δέχτηκαν με τη σειρά τους την επίθεση της αστυνομίας. Η προαποφασισμένη σφαγή της Άζτρα κράτησε τρεις ώρες, αφήνοντας 120 νεκρούς ενώ πολλά από τα σώματα των θυμάτων, εργατών, γυναικών και των παιδιών τους δεν βρέθηκαν ποτέ. Η σφαγή προκάλεσε διαδηλώσεις που καταστάληκαν βίαια, με φυλακίσεις διαδηλωτών και εισβολή στο πανεπιστήμιο της Γουαγιακίλ. Η χούντα κατηγόρησε τους απεργούς ως μέλη διεθνούς δικτύου τρομοκρατών, δεν τιμωρήθηκε ποτέ κανείς από τους υπεύθυνους της σφαγής. Την τελευταία μέρα ενός δολοφονημένου εργάτη περιγράφουν στο τραγούδι Octubre 18 οι Aztra που έχουν πάρει το όνομα της από αυτή την υπόθεση.

Aztra – Octubre 18 (Insurgente, 2006)

Ταϊλάνδη, Μπανγκόκ, 6 Οκτωβρίου 1976

Η πολιτική ιστορία της Ταϊλάνδης από το 1932 θα μπορούσε να περιγράφει ως μια διαρκής εναλλαγή δικτατοριών που η μία ανέτρεπε την άλλη. Μια από αυτές ήταν η δικτατορία του Thanom Kittikachorn που πήρε την εξουσία με πραξικόπημα το 1963. Το όλο και πιο δυναμικό και πολιτικοποιημένο φοιτητικό κίνημα βρέθηκε μέσα από μια σειρά σκανδάλων να παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο (κάτι που δεν περνά απαρατήρητο από τα μέλη ενός άλλου φοιτητικού κινήματος στην άλλη πλευρά του πλανήτη στην Αθήνα, που λίγο αργότερα καταλαμβάνουν το Πολυτεχνείο διεκδικώντας την ελευθερία) στην ανατροπή της δικτατορίας το 1973 και της φυγής από τη χώρα του Thanom Kittikachorn και άλλων υψηλόβαθμων στελεχών της δικτατορίας από τη χώρα. Παρόλα αυτά τόσο η μοναρχία όσο και ο στρατός συνέχισαν να παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στη πολιτική ζωή της χώρας. Ακολουθώντας μια πολιτική τρομοκρατίας μεταξύ 1973 και 1976 προσπάθησαν να κρατήσουν τον έλεγχο. Το 1976 ο στρατός αποφάσισε να καλέσει πίσω στη χώρα τον πρώην δικτάτορα και τον υπαρχηγό του, τον Σεπτέμβριο επέστρεψε ο πρώην δικτάτορας που έλαβε αμέσως την προστασία της βασιλικής οικογένειας. Η επάνοδος του δικτάτορα προκάλεσε διαδηλώσεις, σε μια μικρή πόλη κοντά στην πρωτεύουσα δυο εργάτες ακτιβιστές που έκαναν αφισοκόλληση κατά του δικτάτορα, δέχτηκαν επίθεση και ξυλοκοπήθηκαν μέχρι θανάτου, με τα σώματα τους κρεμάστηκαν σε μια πύλη της πόλης. Οι δολοφόνοι αποδείχτηκε πως ήταν στελέχη της αστυνομίας. Φοιτητές έκαναν αναπαράσταση της δολοφονίας στο πανεπιστήμιο Ταμασάτ στις 4 Οκτωβρίου, μια φωτογραφία της αναπαράστασης έγινε πρωτοσέλιδο σε μια εφημερίδα τονίζοντας πως ένας από τους φοιτητές που υποδύονταν τα πτώματα έμοιαζε με τον διάδοχο, κάτι που ισοδυναμούσε με το έγκλημα της προσβολής της βασιλικής οικογένειας. Υπό το σύνθημα «Σκοτώστε τους κομμουνιστές» μοναρχικές και ακροδεξιές παραστρατιωτικές οργανώσεις άρχισαν να συγκεντρώνονται στη πόλη, όπως και δυνάμεις της χωροφυλακής. Στις 5 του μηνός 5000 παραστρατιωτικοί και αστυνομία  συγκεντρώθηκαν έξω από το πανεπιστήμιο. Στις 5:30 το πρωί στις 6 Οκτωβρίου, με πρόσχημα έναν ανύπαρκτο πυροβολισμό, επιτέθηκαν χρησιμοποιώντας από οπλοπολυβόλα μέχρι αντιαρματικά. Εκπρόσωποι των φοιτητών που ήλπιζαν σε διαπραγματεύσεις συνελήφθησαν, ενώ ένας φοιτητής που βγήκε με μια λευκή σημαία δολοφονήθηκε. Όταν δόθηκε διαταγή να εισβάλουν στο πανεπιστήμιο φοιτητές προσπάθησαν να ξεφύγουν πηδώντας στο ποτάμι που διασχίζει την πόλη όπου δέχτηκαν πυρά από σκάφη του ναυτικού. Φοιτητές ξυλοκοπήθηκαν, σκοτώθηκαν, βιάστηκαν, κρεμάστηκαν, ενώ κάποιοι κάηκαν ζωντανοί από τους παραστρατιωτικούς. Ο ακριβής αριθμός των νεκρών είναι άγνωστος, αλλά δολοφονήθηκαν πάνω από 100 άνθρωποι. Το ίδιο απόγευμα ολοκληρώθηκε το πραξικόπημα και μια νέα, απόλυτα πιστή στο θρόνο, χούντα ανέλαβε την εξουσία. Και με αφορμή αυτή τη σφαγή η ακτιβιστική κολεκτίβα Rap Against Dictatorship υπενθυμίζει όχι μόνο τη σφαγή εκείνη με το Prathet Ku Mee αλλά και πως κανείς δεν τιμωρήθηκε ποτέ αλλά και πως δεν άλλαξαν και πολλά από τότε, ούτε κοινωνικά και ούτε πολιτικά, με αποτέλεσμα τα μέλη της κολεκτίβας να δέχονται απειλές για υπονόμευση της εθνικής ασφάλειας.

Rap Against Dictatorship – Prathet Ku Mee (2018)

Αγγλία, Στόουνχετζ, 1 Ιουνίου 1985

Στην Αγγλία η κουλτούρα των χίπις συναντήθηκε με την New Age και αυτό γέννησε το κίνημα των New Age Travellers, ανάμεσα τους και κάποια πιο ακτιβιστικά και αναρχικά ρεύματα όπως οι The Peace Convoy, που συμμετείχε ενεργά στο κίνημα για τον πυρηνικό αφοπλισμό. Μαζί τους ήρθε και η κουλτούρα των ελεύθερων μουσικών και εναλλακτικών φεστιβάλ που κάνουν την εμφάνιση της κάπου στις αρχές με μέσα της δεκαετίας του 1970. Ανάμεσα τους το People’s Free Festival που πραγματοποιούνταν στο Γουίντσορ μεταξύ 1972 και 1974 όταν και το διέλυσε βίαια η αστυνομία. Παράλληλα εκείνη την χρονιά δημιουργήθηκε το Stonehenge Free Festival, που πραγματοποιούνταν στον χώρο του Στόουνχετζ που κράτησε από το 1974 ως το 1984, με το τελευταίο να προσελκύει κάπου 100000 θεατές. Η αλλαγή στην διαχείριση του αρχαιολογικού χώρου και η αντίδραση προς την ελεύθερη χρήση ναρκωτικών και οι φθορές στον αρχαιολογικό χώρο οδήγησαν στην απαγόρευση του φεστιβάλ του 1985. Την 1η Ιουνίου 140 οχήματα με 600 άτομα, ανάμεσα τους παιδιά και έγκυες γυναίκες, κινήθηκαν προς το χώρο του φεστιβάλ. Στο χωριό του Σίπτον Μπέλιντζερ η αστυνομία έστησε οδοφράγματα, αν και το πρώτο κατόρθωσαν να το παρακάμψουν το δεύτερο όχι. Εκεί το κομβόι μπήκε σε ένα χωράφι και προσπάθησε να διαπραγματευτεί με την αστυνομία, με δύναμη περίπου 1300 αστυνομικών, η οποία απάντησε με επίθεση σπάζοντας οχήματα, χτυπώντας αλύπητα όποιον μπορούσε, ανάμεσα τους και μια έγκυο γυναίκα, φωτορεπόρτερ και όποιον δεν φορούσε στολή αστυνομικού. Η αστυνομία ισχυρίστηκε αυτοάμυνα μετά από επίθεση με μολότοφ, ωστόσο η χρήση τακτικών που είχαν χρησιμοποιηθεί στην καταστολή της μεγάλης απεργίας των ανθρακωρύχων και το γεγονός πως η αστυνομία ήθελε να συνεχίσει την επίθεση σε ιδιωτικό δάσος που είχαν κατασκηνώσει κάποιοι από το κομβόι για να «τελειώσει τη δουλειά», κάτι που αποτράπηκε όταν δεν έδωσε άδεια ο ιδιοκτήτης του δάσους που ήταν και αυτόπτης μάρτυρας της αστυνομικής βαναυσότητας, δείχνουν μια προσχεδιασμένη επιχείρηση καταστολής. Δημοσιογράφοι και μάρτυρες διαψεύδουν τους ισχυρισμούς της αστυνομίας για εκείνη την μέρα που κατέληξε στη σύλληψη 537 και τραυματισμό απροσδιόριστου αριθμού μελών του κομβόι. Την ιστορία αυτή χρησιμοποίησαν ως πηγή έμπνευσης πολλά μουσικά συγκροτήματα, ανάμεσα τους και οι Levellers, που, στο τραγούδι τους που πήρε το τίτλο του από το πως έμεινε γνωστή εκείνη η μέρα Battle of the Beanfield, περιγράφουν τα γεγονότα της ημέρας, τα διαλυμένα τροχόσπιτα, τα παιδιά που έκλαιγαν τρομοκρατημένα και το αίμα. As the sun rose on the beanfield/They came like wolf on the fold/And no, they didn’t give a warning/They took their bloody toll/I seen a pregnant woman/Lying in blood of her own/I seen her children crying/As the police tore apart their home. Καταλήγοντας πως δεν πρέπει να ξεχάσουμε ποτέ τι είναι η αστυνομία.

The Levellers – Battle of the Beanfield, Levelling the Land (1991)

Ηνωμένες Πολιτείες, Νέα Υόρκη, 28 Απριλίου 1973

Ο 10χρονος Clifford Glover εκείνο το σαββατοκύριακο συνόδευε τον πατριό, θέλοντας να τον βοηθήσει στη δουλειά του. Τους δυο σταμάτησαν δυο αστυνομικοί με πολιτικά που θεώρησαν πως είχαν διαπράξει ληστεία. Ο 10χρονος και ο πατριός του φοβούμενοι πως θα τους έκαναν κακό, έτρεξαν. Οι αστυνομικοί πυροβόλησαν, δυο σφαίρες βρήκαν το μικρό που έπεσε νεκρός, η μια από αυτές είχε διαπεράσει την καρδιά του. Ο αστυνομικός που πυροβόλησε κατέθεσε πως ο μικρός κρατούσε όπλο και πως όταν έπεσε από τις σφαίρες, το όπλο το πήρε ο πατριός του που το εξαφάνισε. Ο θάνατος του 10χρονου προκάλεσε γενικευμένες ταραχές στην περιοχή του Σάουθ Τζαμάικα στο Κουίνς που κατευνάστηκαν με δυσκολία. Στην δίκη ο αστυνομικός που πυροβόλησε απαλλάχθηκε από τους ενόρκους που ήταν όλοι τους λευκοί, προκαλώντας νέο γύρο ταραχών. Η ιστορία προκάλεσε οργή και έκανε ανθρώπους όπως η ποιήτρια και ακτιβίστρια Audre Lorde να γράψει για αυτό το περιστατικό, αλλά και τους Rolling Stones να αναφερθούν στην υπόθεση αυτή στο τραγούδι τους Doo Doo Doo Doo Doo (Heartbreaker), όπου περιγράφοντας το περιστατικό τραγουδάνε «You heartbreaker, with your .44/I want to tear your world apart», αναφερόμενοι και στην πρόσφατη επιτυχία της ταινίας Dirty Harry που έμοιαζε να δικαιολογεί και να εξυμνεί αυτού του είδους αστυνομική βαρβαρότητα.

The Rolling Stones – Doo Doo Doo Doo Doo (Heartbreaker), Goat Head Soup (1973)

Δυτική Γερμανία, Δυτικό Βερολίνο, 2 Ιουνίου 1967

Το 1967 ήταν ήδη πεδίο σύγκρουσης μεταξύ του ιδιαίτερα μαχητικού φοιτητικού κινήματος εκείνης της εποχής και της αστυνομίας, και στην ήδη τεταμένη κατάσταση ήρθε να προστεθεί η επίσκεψη του δικτάτορα του Ιράν, Mohammad Reza Pahlavi. Η φήμη του δικτάτορα ως δολοφόνου και βασανιστή μέσω της μυστικής αστυνομίας της χώρας του, της Σαβάκ, είχε προηγηθεί της επίσκεψης του και είχε μετατραπεί σε persona non grata για το αριστερό και ελευθεριακό φοιτητικό κίνημα. Στις 2 Ιουνίου θα επισκέπτονταν την Όπερα του Βερολίνου, και οργανώθηκε συγκέντρωση και διαδήλωση εναντίον του. Η διαδήλωση δέχτηκε επίθεση από μέλη των ιρανικών μυστικών υπηρεσιών, και αργότερα όταν είχαν κλείσει οι πόρτες της Όπερας, η αστυνομία ανέλαβε να συνεχίσει την επίθεση. Κάτω από τα κλομπ των αστυνομικών βρέθηκαν αδιάκριτα διαδηλωτές και απλοί περαστικοί, τραυματίζοντας τους. Ένας από τους παρατηρητές της καταστολής ήταν ο 27χρονος φοιτητής Benno Ohnesorg, που μαζί με την έγκυο σύντροφο του και μια φίλη τους ήταν στην άκρη της διαδήλωσης. Σπρωγμένοι από το πλήθος ακολούθησαν το ρεύμα όσων προσπαθούσαν να ξεφύγουν από την αστυνομία, ώσπου είδαν αστυνομικούς με πολιτικά να σέρνουν έναν άνδρα σε μια αυλή, εκεί ο Ohnesorg χωρίστηκε από τη σύντροφο του και πήγε να δει τι συμβαίνει όπου έγινε μάρτυρας ξυλοδαρμών από αστυνομικούς, οι οποίοι σύντομα τον κύκλωσαν, τον οδήγησαν έξω από την αυλή ανάμεσα από δύο αυτοκίνητα και εκεί άρχισαν να τον χτυπούν πεσμένο στα γόνατα. Λίγο αργότερα δέχτηκε πυροβολισμό στο πίσω μέρος του κεφαλιού ενώ ήταν ακόμη πεσμένος στα γόνατα. Η αστυνομία αρνήθηκε να καλέσει ασθενοφόρο, παρά το γεγονός πως ήδη περαστικοί είχαν φτάσει στο σημείο προσπαθώντας να βοηθήσουν τον τραυματία, ενώ εμπόδισαν και ένα γιατρό να προσφέρει πρώτες βοήθειες. Τελικά ασθενοφόρο έφτασε μισή ώρα αργότερα, ο 27χρονος φοιτητής ξεψύχησε στη διάρκεια της διαδρομής. Ενώ η συνέχεια ήταν μια καλοστημένη επιχείρηση συγκάλυψης αλλάζοντας την ώρα θανάτου και την αιτία θανάτου με διαταγές άνωθεν. Ο δολοφόνος του, Karl-Heinz Kurras ισχυρίστηκε αυτοάμυνα κάτι που καταρρίφθηκε από τους μάρτυρες και φωτογραφικά ντοκουμέντα, αλλά οι συνάδελφοι ωστόσο τον κάλυψαν απόλυτα, το δικαστήριο απέρριψαν στοιχεία που αποδείκνυαν την συγκάλυψη, και απαλλάχθηκε δύο φορές για την δολοφονία του 27χρονου ενώ το 1971 αποκαταστάθηκε στη θέση του και πήρε προαγωγή. Αργότερα αποκαλύφθηκε πως ήταν πράκτορας της Στάζι χωρίς ωστόσο να συνδέεται ο φόνος του Ohnesorg με την ιδιότητα του αυτή. Ο φόνος πυροδότησε διαδηλώσεις σε όλη τη χώρα που κράτησαν για εβδομάδες, ριζοσπαστικοποίησε πολλούς φοιτητές, ενώ και η αναρχική ένοπλη οργάνωση Κίνημα 2 Ιούνη πήρε το όνομα της από το περιστατικό. Στον δολοφονημένο πασιφιστή ακτιβιστή είναι αφιερωμένο το June 2nd των The Beauty of Gemina που περιγράφει τόσο το τρόμο εκείνης της μέρας αλλά και εκείνου του καλοκαιριού, που ήταν το πρώτο βήμα μιας διαδρομής που κατέληξε στο «Γερμανικό Φθινόπωρο».  

The Beauty of Gemina – June 2nd, Iscariot Blues (2012)

Αργεντινή, Λομάς ντε Μιραδόρ, 31 Ιανουαρίου 2009

Η Αργεντινή μεταξύ 1976 και 1983 γνώρισε μια από τις πιο σκληρές δικτατορίες της Λατινικής Αμερικής, μέσα στο ευρύτερο πλαίσιο του οργανωμένου από την CIA Βρώμικου Πολέμου που σαν στόχο είχε την καταπολέμηση και εξόντωση του κομμουνισμού στην «πίσω αυλή» των ΗΠΑ. Όπως και στην αντίστοιχη περίπτωση της Χιλής του Πινοσέτ ένα από τα χαρακτηριστικά της καταστολής ήταν η εξαφάνιση και δολοφονία αντιφρονούντων, με πάνω από 30000 γνωστά περιστατικά. Και μετά η δικτατορία έπεσε. Το Λομάς ντε Μιραδόρ είναι μια μικρή πόλη περίπου 60000 κατοίκων που ανήκει στο ευρύτερο αστικό σύμπλεγμα του Μπουένος Άιρες, που η παρενόχληση από την αστυνομία δεν είναι κάτι άγνωστο. Το ξημερώματα της 31ης Ιανουαρίου 2009, ο 16χρονος Luciano Arruga επέστρεφε στο σπίτι του μετά από μια βραδιά με τους φίλους του, σε κάποιο σημείο της διαδρομής τον συνέλαβε η αστυνομία και από τότε χάθηκαν τα ίχνη του. Ο Luciano είχε ξανά συλληφθεί το 2008 ως ύποπτος κλοπής και είχε βασανιστεί από τους αστυνομικούς, και ενώ είχε γίνει καταγγελία η υπόθεση κινήθηκε πολύ αργά. Ο Luciano εντοπίστηκε ξανά τον Οκτώβριο του 2014, θαμμένος σε με τα αρχικά NN σε ένα τοπικό νεκροταφείο, στη διάρκεια της έρευνας το νοσοκομείο όπου είχε σταλεί ο 16χρονος αρνήθηκε πως πέρασε από εκεί άτομο με τα χαρακτηριστικά του. Τα ευρήματα της νεκροψίας έδειξαν πως ένα αυτοκίνητο είχε περάσει από πάνω του. Παρά το ότι η έρευνα είχε δείξει ήδη από το 2010 πως ο νεαρός είχε βρεθεί τόσο στο αστυνομικό τμήμα όσο και στο εσωτερικό περιπολικού, που σύμφωνα με τις καταγραφές, δεν είχε ακολουθήσει το τακτικό του δρομολόγιο, πριν επιστρέψει στο τμήμα, δεν τιμωρήθηκε ποτέ κανένας για το βασανισμό και θάνατο του Luciano. Η οικογένεια του συνεχίζει την προσπάθεια για την δικαίωση, με την υπόθεση να γίνεται σημείο αναφοράς στον αγώνα για το τέλος της αστυνομικής βίας, αλλά και πηγή έμπνευσης για πολλούς μουσικούς τόσο στην Αργεντινή όσο και έξω από αυτή. Ένα από αυτά τα σχήματα είναι και οι Salta La Banca που μίλησαν για αυτή την υπόθεση που θυμίζουν πως κανένας δεν είναι ασφαλής από την αστυνομία. Κανείς δεν έχει τιμωρηθεί για το θάνατο του Luciano

Salta La Banca – Yo (C.O.P.L.A., 2012)

Ιταλία, Φεράρα, 25 Δεκεμβρίου 2005

Μετά από μια έξοδο με φίλους στη κοντινή Μπολόνια, ο 18χρονος Federico Aldrovandi επέστρεφε σπίτι του πεζός, όταν μετά από κάποιες καταγγελίες για φασαρία τον σταμάτησαν δυο αστυνομικοί. Οι δυο αστυνομικοί κάλεσαν ενισχύσεις καθώς ισχυρίστηκαν πως ο νεαρός τους επιτέθηκε απρόκλητα, ένα ακόμη όχημα με δυο αστυνομικούς έφτασε στο σημείο, και οι τέσσερίς τους πέρασαν χειροπέδες στο 18χρονο και τον έριξαν κάτω, και ενώ πίεζαν το θώρακα του στο έδαφος άρχισαν να τον χτυπούν με τα κλομπ τους. Ο νεαρός πέθανε από ασφυξία, ενώ έφερε κατάγματα στο σπλαχνικό και εγκεφαλικό κρανίο. Η οικογένεια του ειδοποιήθηκε μετά από πέντε ώρες, με την πρώτη επίσημη θέση να είναι θάνατος που οφείλονταν σε σοκ από την αντίσταση του στη σύλληψη λόγω προηγούμενης μη διαγνωσμένης μυοκαρδίτιδας. Η έκθεση των ιατροδικαστών της οικογένειας αντίθετα πως ο θάνατος προήλθε από ασφυξία που προκλήθηκε από την πίεση στο θώρακα υπό το βάρος ενός ή περισσότερων ατόμων και την άσκηση ακραίας βίας. Η πρώτη δίκη της υπόθεσης κατέληξε στην ενοχή των τεσσάρων αστυνομικών, ωστόσο η χορήγηση χάρης από την ιταλική βουλή απάλλαξε τους κατηγορούμενους από το ολοκληρώσουν τις ποινές τους. Το 2014 οι αστυνομικοί επέστρεψαν στις θέσεις τους και χαιρετίστηκαν από ένα από τα μεγάλα αστυνομικά σωματεία ως ήρωες. Αυτή και άλλες υποθέσεις είναι που έσπρωξαν το συγκρότημα των Punkreas να περιγράψουν στο 800588605 τη βία που βιώνουν όλοι από την αστυνομία, ντόπιοι και ξένοι, στηρίζοντας και την οργάνωση A.C.A.D. (Ένωση Ενάντια στην Αστυνομική Βία) με τον τίτλο να αποτελεί τον αριθμό της τηλεφωνικής γραμμής της οργάνωσης για καταγγελίες και βοήθεια.

Punkreas – 800588605 (Il Lato Ruvido, 2016)

Επίλογος

Αν και η αστυνομία θεωρητικά είναι επιφορτισμένη με την προστασία του νόμου και της τάξης, και κατ’ επέκταση των πολιτών, στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα περισσότερο από πραίτορας ή μπράβος της εξουσίας με μόνο σκοπό τον έλεγχο για χάρη των αφεντικών του, ένα όπλο στη μάχη του ελέγχου των μαζών. Και ως τέτοιο δεν παύει ποτέ να απολαμβάνει την ασυλία και την ατιμωρησία που προσφέρει αυτή η σχέση. Η αιματοβαμμένη, όμως, βία της καταστολής, που φέρνει μαζί της αυτή η ασυλία, δεν αφήνουν περιθώριο παρά να πούμε από τα βάθη της καρδιάς μας, και με απόλυτη ειλικρίνεια πως είναι ένα μάτσο καθάρματα!

Non Servium – A.C.A.B. (El Rodillo del Kaos, 2011)

Διαβάστε το πρώτο μέρος της σειράς Γιατί Όλοι Μισούν Την Αστυνομία. Μια Ιστορία σε 9+1 Τραγούδια

 

Βιβλιογραφία

Candelária and Vigário Geral Justice at a snail’s pace: https://web.archive.org/web/20041114042020/http://web.amnesty.org/library/Index/engAMR190111997?OpenDocument&of=COUNTRIES%5CBRAZIL

Military Cop Not Guilty In Massacre Of Homeless Kids At Rio Church: https://www.chicagotribune.com/news/ct-xpm-1996-12-11-9612110333-story.html

The Tlatelolco Massacre in Mexico: http://arequipa.byethost7.com/massacre.html?i=1

Mexico’s 1968 Massacre: What Really Happened?: https://www.npr.org/templates/story/story.php?storyId=97546687

A 40 años de un martirio obrero: https://www.lahora.com.ec/noticias/aztra-40-anos-de-una-matanza-de-estado/

18 de octubre de 1977: Masacre en el Ingenio Aztra: https://www.diariolosandes.com.ec/18-de-octubre-de-1977-masacre-en-el-ingenio-aztra/

Cops mull charges against viral rap stars: https://www.bangkokpost.com/thailand/politics/1565790/cops-mull-charges-against-viral-rap-stars

The kids are all right: https://www.bangkokpost.com/opinion/opinion/1565702/the-kids-are-all-right

Police back down on ‘Prathet Ku Mee’ threat: https://www.bangkokpost.com/thailand/general/1566558/police-back-down-on-prathet-ku-mee-threat

Oct. 6 Massacre: The Photographer Who Was There: https://www.khaosodenglish.com/politics/2016/10/05/oct-6-massacre-photographer/

The Will To Remember: Survivors Recount 1976 Thammasat Massacre 40 Years Later: https://www.khaosodenglish.com/politics/2016/10/05/will-remember-survivors-recount-1976-massacre-40-years-later/

Η Ταϊλάνδη των Εξεγέρσεων http://www.iospress.gr/ios2010/ios20100606.htm

Stonehenge and the `Battle of the Beanfield’ https://web.archive.org/web/20030706162328/http://tash.gn.apc.org/sh_bean.htm

Battle of the Beanfield – The story ten years on https://web.archive.org/web/20080708233514/http://www.schnews.org.uk/archive/news25.htm

Police Covered Up Truth Behind Infamous Student Shooting https://www.spiegel.de/international/germany/new-probe-into-1967-killing-police-covered-up-truth-behind-infamous-student-shooting-a-810877.html

The Truth about the Gunshot that Changed Germany https://www.spiegel.de/international/germany/1968-revisited-the-truth-about-the-gunshot-that-changed-germany-a-627342.html

A bullet that changed Germany: the shooting of Benno Ohnesorg https://www.irishtimes.com/news/world/europe/a-bullet-that-changed-germany-the-shooting-of-benno-ohnesorg-1.3104212

Uwe Soukup, Wie starb Benno Ohnesorg? – Der 2. Juni 1967 (Verlag 1900, 2007)

THE CITY AS SCENOGRAPHY: location filming, realism & trauma in THE BAADER MEINHOF COMPLEX https://www.academia.edu/36939366/THE_CITY_AS_SCENOGRAPHY_location_filming_realism_and_trauma_in_THE_BAADER_MEINHOF_COMPLEX

Where is Luciano Arruga? Disappeared in Argentina’s Democracy https://towardfreedom.org/story/archives/americas/where-is-luciano-arruga-disappeared-in-argentinas-democracy/

“Who killed my brother?” The story of Luciano Arruga https://creatingrights.com/2019/02/06/who-killed-my-brother-the-story-of-luciano-arruga/

11 años sin Luciano Arruga, 11 años de lucha http://www.correpi.org/2020/11-anos-sin-luciano-arruga-11-anos-de-lucha/

Realizaron una nueva autopsia sobre el cuerpo de Luciano Arruga https://www.fiscales.gob.ar/fiscalias/realizaron-una-nueva-autopsia-sobre-el-cuerpo-de-luciano-arruga/

πηγη: https://geniusloci2017.wordpress.com