Loading...

Κατηγορίες

Κυριακή 13 Νοέ 2022
Δημοσιογραφία, ύμνοι και σιωπή
Κλίκ για μεγέθυνση













13.11.2022, 11:22

 

 
 

Κάποτε οι εφημερίδες, αλλά και οι ραδιοφωνικοί σταθμοί, ήταν σχολές δημοσιογραφίας. Οι εκκολαπτόμενοι δημοσιογράφοι ξεκινούσαν να γράφουν για τα εφημερεύοντα φαρμακεία κι ακολουθούσε η εξέλιξή τους, αν ερχόταν. Κάποιες από αυτές –και οι δημοσιογράφοι τους– ήταν σημεία αναφοράς. Τις πρώτες δεκαετίες του περασμένου αιώνα οι επαρχιακές εφημερίδες ήταν εφάμιλλες της Αθήνας, σε κάποιες περιπτώσεις καλύτερες. Ο «Ελεύθερος Λόγος» της Λέσβου ήταν σχολή, σε αυτή μαθήτευσαν οι περισσότεροι δημοσιογράφοι του νησιού. Κάποιοι, αν και είχαν προτάσεις από αθηναϊκές εφημερίδες, δεν άφησαν ποτέ τον τόπο τους, γιατί κατ’ αυτούς στις αθηναϊκές εφημερίδες δούλευαν πρόχειρα.

Είχαν τις πολιτικές τους προτιμήσεις, με αρχές, έγραφαν και δημοσίευαν τις απόψεις τους με εγκυρότητα και αλληλοσεβασμό. Το «σφάξιμο» αναμεταξύ τους γινόταν με ευπρέπεια, με το γάντι. Διαρκώς προσπαθούσαν να βελτιωθούν, να αυξήσουν τις στήλες τους με νέα θέματα και νέους συνεργάτες, έτσι ώστε να προσελκύσουν συνδρομητές και αναγνώστες. Και τότε έδιναν κουπόνια, λαχνούς, γίνονταν διαγωνισμοί μεταξύ των αναγνωστών, σε ένα τελείως διαφορετικό πνεύμα –και πρακτική– από αυτό που αναπτύχθηκε τα περασμένα χρόνια.

Οι δημοσιογράφοι και οι εκδότες ήταν καλοί επαγγελματίες. Υπερηφανεύονταν ότι τα άρθρα της εφημερίδας τους ήταν γραμμένα από τους δημοσιογράφους τους και δεν αποτελούσαν αντιγραφή τηλεγραφημάτων και δελτίων Τύπου. Κάποια ήταν ανυπόγραφα, γιατί οι αρθρογράφοι δεν «γράφουν διά να γίνεται λόγος δι’ αυτούς». Κι αν ένιωθαν ότι υπάρχει κομματικό σφίξιμο, αντιεπαγγελματικό πνεύμα γύρω τους, εγκατέλειπαν τη δημοσιογραφία και τη δική τους εφημερίδα. Ετσι έπραξε ο σημαντικός Λέσβιος εκδότης και δημοσιογράφος Στρατής Παπανικόλας. Το 1929 πουλά την εφημερίδα του «Ελεύθερος Λόγος», διακόπτει τη δημοσιογραφία και ανοίγει εμπορικό κατάστημα!

Τότε, κάποια ηθοποιός είχε αγανακτήσει με τη συμπεριφορά του Τύπου λέγοντας: «Θα με κάνουν να σκάσω αυτοί οι δημοσιογράφοι. Αρνούνται να μου γράψουν τίποτε, έστω κι αν πρόκειται να με πουν και καρακάξα ακόμα! Προτιμώ αυτό, από τη σιωπή των…». Ας σκεφτούμε τι θα έλεγε σήμερα, αν ζούσε την πρακτική και τη «δημοσιογραφία» που ασκούν πολλές εφημερίδες και ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης. Τα τελευταία χρόνια έχει πέσει πολύ κυβερνητικό και επιχειρηματικό χρήμα, το οποίο έκανε πολλούς δημοσιογράφους και εφημερίδες να ξεχάσουν την αποστολή τους. Υμνούν κατά κόρον την κυβέρνηση, σιωπούν για τα λάθη και τις παραλείψεις της, αδιαφορούν για σημαντικά κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά γεγονότα.

Υπάρχουν και χειρότερες περίοδοι, τότε που και ο τίτλος της εφημερίδας ενοχλούσε. Ετσι, η μεταξική δικτατορία απαγορεύει, τον Σεπτέμβριο του 1936, την κυκλοφορία της εφημερίδας «Δημοκράτης», της Λέσβου. Η οποία κυκλοφόρησε την 1η Οκτωβρίου με τους ίδιους εκδότη, διευθυντή και δημοσιογράφους, με το ίδιο ενεργητικό και παθητικό, αλλά με τον τίτλο «Πρωινή»! Ευτυχώς, όλα τα καταγράφει η ρημάδα η Ιστορία.

*συγγραφέας, διδάκτορας Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας

πηγη: https://www.efsyn.gr

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου