Του Διογένη Λόππα
Για τους νεότερους δεν έχω πια το κουράγιο να επεξηγώ λογοτεχνικά αριστουργήματα: Ρωτήστε τον Big Google Brother και ξεστραβωθείτε. Όπως όλα τα αριστουργήματα της παγκόσμιας διανόησης, ο »καλός στρατιώτης Σβέικ» είναι λιγότερο ένα ευχάριστο μυθιστόρημα και περισσότερο μια ανάλυση χαρακτήρων, συναισθημάτων και πολιτικών καταστάσεων, στη συγκεκριμένη περίπτωση ο ατυχής πόλεμος που οδήγησε στη διάλυση την άλλοτε πανίσχυρη αυτοκρατορία της Αυστροουγγαρίας.
Πώς μου ήρθε τώρα στο μυαλό ο εμβληματικός Σβέικ; Απλούστατα, προσπαθώντας να καταλάβω την ψυχοσύνθεση κωμικοτραγικών ηρώων της τρέχουσας επικαιρότητας, όπως ο – να ζήσουμε να τον θυμόμαστε – »υπουργός» εργασίας και ιδιαίτερα ο παθητικός αρχηγός – βάρδα μη γίνει τίποτα με τους απέναντι – ΓΓΕΘΑ.
Ο στρατηγός, του οποίου το καθεστώς έσπευσε να ανανεώσει τη θητεία ενώ γνώριζε τα πεπραγμένα του, ταιριάζει γάντι με τη γλαφυρή εξήγηση του Wikipedia της περίπτωσης Σβέικ:
»Ο Σβέικ είναι τόσο ενθουσιώδης που θα υπηρετήσει τη χώρα του (ή μάλλον τη χώρα στην οποία ανήκει η πατρίδα του) στον στρατό, που κανένας δεν μπορεί να αποφασίσει αν είναι απλά ανόητος ή θέλει να υπονομεύσει τον στρατό της Αυστροουγγαρίας».
Αντίστοιχα η σιωπηρή πλειοψηφία των Ελλήνων εκεί έξω αναρωτιέται επίσης, αν ο κ. Φλώρος υπηρετεί τόσο ενθουσιωδώς, στα όρια της αφέλειας, την κυβέρνηση που τον εξευτέλισε, επειδή είναι εντελώς ανόητος ή επειδή έχει σκοπό να την υπονομεύσει.
Και στις δύο περιπτώσεις υπάρχει σοβαρό θέμα: Αν τις αποφάσεις του στρατεύματος λαμβάνει ένας αφελής μειωμένης αντιληπτικότητας, τρέμουμε στη σκέψη μιας νέας νύχτας των Ιμίων. Αν πάλι ο άνθρωπος αυτός διαθέτει στοιχειώδη ευφυΐα, ο κίνδυνος να στραφεί με κάποιο τρόπο ενάντια στους βασανιστές της προσωπικότητάς του είναι επικίνδυνα υψηλός, πράγμα καθόλου ενθαρρυντικό για την ήδη ταλαιπωρημένη δημοκρατίας μας.
Μέχρι την πρόσφατη συνεδρίαση της βουλής, στην οποία ο κ. Τσίπρας γλέντησε συνολικά την ΚΟ της ΝΔ και προκάλεσε σεισμικές δονήσεις στον τάφο του Καραμανλή, ο »κερατάς» στρατηγός είχε ακόμα τη δικαιολογία της μη ύπαρξης επίσημης επιβεβαίωσης. Από τη στιγμή της δημοσιοποίησης της έρευνας της ΑΔΑΕ, ο καλός αυτός κύριος έγινε ο περίγελος του στρατεύματος εντός και εκτός συνόρων (ιδιαιτέρως εκτός και ανατολικά) και όχι μόνο.
Η αρίθμηση γεγονότων που θα είχαν οδηγήσει σε παραίτηση ή απόταξη τον τελευταίο δεκανέα του ΕΣ, δεν έχει τέλος:
- Γνωστοποιήθηκε με κάθε επισημότητα, εγγράφως, ότι υπήρξε στόχος παρακολούθησης της μυστικής υπηρεσίας της πατρίδας του ως ύποπτος τέλεσης εγκλημάτων κατά της εθνικής ασφάλειας
- Κατά την παρακολούθηση αυτή εμφανίσθηκαν στοιχεία οικονομικού ενδιαφέροντος προς διερεύνηση, με σημαντικότερα την υποψία φοροδιαφυγής και ξεπλύματος μαύρου χρήματος
- Με την πρεμούρα του καθεστώτος να ανανεώσει τη θητεία του, αιωρείται η υποψία συναλλαγής, με έντονο χρώμα εκβιασμού
- Η εμπλοκή του σε τεραστίων διατάσεων εξοπλιστικά προγράμματα αν συνδυαστεί με όλα τα παραπάνω, επιβάλλει από μόνη της τη διενέργεια τουλάχιστον προανακριτικής διαδικασίας
Η παθητική έως παρεξηγήσεως στάση, αφενός από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας και αφετέρου από τη Δικαιοσύνη, δημιουργεί τεράστια ερωτηματικά ως προς τον βαθμό διάβρωσης των θεσμών της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας από το καθεστώς Μητσοτάκη, δεδομένου ότι ακόμα και σε τριτοκοσμικά κράτη, κάποιος θα είχε κινήσει κάποια διαδικασία. Το γεγονός ότι ο στρατηγός απολαμβάνει εξοργιστικής ασυλίας με τέτοιο επιβαρυμένο φάκελο, τον φέρνει άμεσα αντιμέτωπο με το περί δικαίου αίσθημα της κοινωνίας που υποτίθεται ότι υπηρετεί, καθώς στην πραγματικότητα εμφανίζεται ως υπηρέτης πέντε νταβατζήδων που τον προστατεύουν και ενός καθεστώτος με το οποίο αλληλοεκβιάζονται.
Αυτή η νοσηρή κατάσταση έχει απαξιώσει τον ίδιο και έχει υποβαθμίσει σε τρομακτικό βαθμό την αξιοπιστία της θέσης του μέσα στο στράτευμα τόσο, ώστε δικαίως να αναρωτιέται ο καθένας κατά πόσον αυτό λειτουργεί επαρκώς και σε ποιο βαθμό καταξιωμένοι, δημοκρατικοί και κυρίως αδιάφθοροι διοικητές σωμάτων, αλλά και διοικητές μονάδων ή πλατφορμών, είναι σε θέση να δέχονται εντολές ή αν μπουν σε πειρασμό να τις φιλτράρουν ή να τις αξιολογήσουν μεταξύ τους ή μεταξύ των πληρωμάτων τους.
Ένας διοικητής που έχει απολέσει τόσο μαζικά την έξωθεν καλή μαρτυρία, δεν είναι σε θέση να διοικήσει, όχι στράτευμα, αλλά ούτε διμοιρία. Αυτός είναι ο νόμος του στρατεύματος από την εποχή του Αλκιβιάδη και του Σουν Τσου. Διοικητής που εμφανίζεται ως ύποπτος από τις δικές του μυστικές υπηρεσίες, που εκπέμπει υπόνοιες διαφθοράς και που βρομάει καμαρίλα και συναλλαγή, δεν είναι δυνατόν να σταθεί σε ένα στράτευμα όπως το ελληνικό και αν κάποιος δεν τον απομακρύνει, θα τον απομακρύνουν »διακριτικά» οι υφιστάμενοί του.
Όλο το κύκλωμα των παρακολουθήσεων του ωτακουστή πρωθυπουργού είναι ζοφερό. Όμως η περίπτωση του καλού στρατιώτη Σβέικ είναι έξω από κάθε λογική και θα έπρεπε να έχει σημάνει γενικό συναγερμό. Η σοβαρή προσπάθεια του καθεστώτος να καθυστερήσει με κάθε τρόπο αποκαλύψεις που σέρνονται ήδη από το καλοκαίρι και οι γελοίες στα όρια κατάλυσης της λογικής δικαιολογίες από το βήμα της βουλής, δείχνουν και το πραγματικό μέγεθος της κρίσης.
Γιατί αν πράγματι ο πρωθυπουργός δεν είχε ιδέα τι γίνεται στην ΕΥΠ, θα είχε φέρει τα πάνω κάτω για να ξεσκεπάσει το κύκλωμα και πάντως δε θα είχε εφεύρει κάθε δυνατό τρόπο για να καθυστερήσει το μοιραίο.
Αν δεν ήξερε ότι παρακολουθείτο ο στρατηγός, θα είχε προστατεύσει τον ίδιο και το στράτευμα αποσύροντας τον με την ευκαιρία των κρίσεων και θα είχε επίσης δώσει εντολή να ερευνηθεί το οικονομικό σκέλος των αποκαλύψεων.
Από τη στιγμή όμως που τρέχει εσπευσμένα να ανανεώσει τη θητεία του, κατακρεουργεί βουλή και σύνταγμα για να μη μαθευτεί τίποτα και επιβάλει παθητική στάση δικαιοσύνης, Προεδρίας και Τύπου, αυτό σημαίνει ότι και γνώριζε και συναλλάχθηκε.
Σημαίνει επίσης ότι και ο στρατηγός γνωρίζει πράγματα και διαθέτει στοιχεία. Στοιχεία που μέχρι στιγμής τον έχουν προστατεύσει επαρκώς, διαφορετικά θα ήταν ο πρώτος που θα έπεφτε στην πυρά για να σωθεί ο εγκέφαλος της εκτροπής.
Αυτό τον προβιβάζει αυτόματα από ανόητο σε επίδοξο υπονομευτή, Και αυτό ας το έχουμε κατά νου όλοι.
πηγη: https://www.anoixtoparathyro.gr