Αντί να χαλαρώνω, Τρίτη μέρα του Πάσχα στο Πήλιο, με αναμμένο το τζάκι, τον ήχο της βροχής, ζεστό καφέ και από το παράθυρο την ομίχλη αδιαπέραστη, κάθομαι και γράφω για δικαστές και στρατηγικές (δικαστικές) αγωγές...

Αυτές τις πονηρές μεθοδεύσεις που πάνε να φιμώσουν τη δημόσια κριτική και, μέσω της δικαιοσύνης των δικαστηρίων (δεν είναι πάντα συμβατά αυτά τα δύο· δεν απονέμουν εξ ορισμού όλα τα δικαστήρια δικαιοσύνη· γι’ αυτό άλλωστε υπάρχουν και πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια και ανώτατα δικαστήρια), να μετατρέψουν τους δημοσιογράφους που ασκούν δημόσια κριτική σε... κοινούς συκοφάντες.

Πάνε τώρα κοντά σαράντα χρόνια που αυτή η ασθένεια για την ενημέρωση και τη δημοκρατία, που η αναπνοή της είναι η συμμετοχή του πολίτη με αφετηρία την ενημέρωση, εξαπλώνεται σαν επιδημία, με «ξενιστές» κάποιες δικαστικές αποφάσεις που την ενθαρρύνουν, όπως η πρόσφατη, ελληνικού πρωτοδικείου, που καταδίκασε τη συνάδελφο Σταυρούλα Πουλημένη, κάνοντας δεκτή σχετική αγωγή (στρατηγική) στελέχους της εταιρείας «Ελληνικός Χρυσός», καταδικασμένου για παράβαση της περιβαλλοντικής νομοθεσίας.

Εχουν δε και όνομα αυτές οι στρατηγικές αγωγές: SLAPP (Strategic Lawsuits Against Public Participation - Στρατηγικές αγωγές κατά της συμμετοχής/ενημέρωσης του κοινού), με... ανάδοχους τον καθηγητή Τζορτζ Πρινγκ (Pring) και την καθηγήτρια Πενέλοπε Κάναν (Canan), όταν παρατήρησαν, το 1989, μεγάλη αύξηση (επιδημία...) σε ΗΠΑ και Καναδά στις αγωγές που ασκούνταν με σκοπό την αποσιώπηση δημόσιας κριτικής.

Σύμφωνα με τον Πρινγκ, σκοπός των SLAPP είναι: «να σταματήσουν τους πολίτες από το να ασκούν τα πολιτικά τους δικαιώματα ή να τους τιμωρήσουν που το έκαναν». Οι αγωγές SLAPP, κατά Πρινγκ, «στέλνουν ξεκάθαρο μήνυμα: ότι υπάρχει “τίμημα” για την ανοικτή πολιτική έκφραση».

Το θέμα είναι ότι, έκτοτε, σε ΗΠΑ και Καναδά, οι αντιδράσεις σχεδόν εξαφάνισαν, με απαγορευτική νομοθεσία, τις «στρατηγικές αγωγές». Στην Ε.Ε., ως συνήθως, αργεί να ξημερώσει. Στην Ελλάδα, ειδικά, έχουμε ακόμα μεσάνυχτα...

πηγη: https://www.efsyn.gr