Η αυξανόμενη δυσαρέσκεια και η απογοήτευση στον πλανήτη έχουν δημιουργήσει ένα γόνιμο έδαφος για να καρπίσει μια νέα μορφή διακυβέρνησης, η οποία σε αντίθεση με ό,τι συνέβη μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο δεν θα βασίζεται στην ελπίδα για μια καλύτερη ζωή αλλά στον φόβο, στο μίσος και στην εκδίκηση που τροφοδοτούνται από την απογοήτευση, τον θυμό, το αίσθημα αδικίας και την πικρία.

Οι φτωχοί, θύματα της ανισότητας τόσο σε εθνικό όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο, και οι περισσότεροι άνθρωποι της μεσαίας τάξης αισθάνονται ότι το μόνο που μπορούν να προσδοκούν είναι να μην τους ρουφήξει η κινούμενη άμμος στην οποία βρίσκονται. Και πώς αντιμετωπίζει το πολιτικό σύστημα το συνεχώς διογκούμενο κύμα δυσθυμίας, δυσφορίας και οργής; Με το ψέμα και τη διαστρέβλωση της πραγματικότητας. Σκεφτείτε:

● Πόσοι από τους σημερινούς ηγέτες χρησιμοποιούν το ψέμα για να χειραγωγήσουν το εκλογικό σώμα;

● Πόσοι αυτοπροβάλλονται ως αγνοί υπέρμαχοι του λαού;

● Πόσοι αψηφούν κάθε περιορισμό στην εξουσία τους;

● Πόσοι εξαπολύουν μετωπικές επιθέσεις στους θεσμούς που υποστηρίζουν τη συνταγματική δημοκρατία;

● Πόσοι προσπαθούν να ελέγξουν το δικαστικό και το νομοθετικό σώμα, τοποθετώντας δικούς τους ανθρώπους;

● Πόσοι έχουν κηρύξει πόλεμο στον Τύπο;

● Πόσοι καταργούν νόμους που ελέγχουν την εξουσία τους;

«Μα το ψέμα ως μέσο διακυβέρνησης δεν είναι κάτι καινούργιο. Από την εποχή της αρχαιότητας μέχρι σήμερα, οι κυβερνώντες καλλιεργούσαν με ψέματα την εξιδανικευμένη εικόνα που ήθελαν να προβάλλουν στο ακροατήριό τους για να αποκτήσουν και να διατηρήσουν την εξουσία», θα παρατηρούσαν –ορθώς– κάποιοι.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι στο πλαίσιο του αγώνα για την εξουσία, ανάλογες τεχνικές και παρόμοια όπλα εφαρμόστηκαν και αξιοποιήθηκαν τόσο στο εγγύς όσο και στο απώτερο παρελθόν. Ομως αυτό που κάνει την εποχή μας να ξεχωρίζει, είναι ο πρωτοφανής τρόπος με τον οποίο συνδυάζονται και εφαρμόζονται οι τεχνικές που βασίζονται στο ψεύδος και στη διαστρέβλωση της πραγματικότητας.

Σήμερα οι εξουσίες έχουν προσπεράσει το στάδιο της ψευδολογίας, καθώς αρνούνται την ύπαρξη μιας επαληθεύσιμης πραγματικότητας. Δεν προσπαθούν, δηλαδή, με ψέματα που τα εμφανίζουν ως αλήθειες να πείσουν το ακροατήριό τους για την ορθότητα και την αναγκαιότητα των επιλογών τους. Αυτό που συμβαίνει τώρα, είναι ότι οι πολιτικές εξουσίες προσπαθούν να θολώσουν την πραγματικότητα τόσο ώστε να είναι δύσκολο –σχεδόν αδύνατο– στον απλό άνθρωπο να διακρίνει τη διαφορά μεταξύ αλήθειας και ψεύδους.

Ο δημόσιος λόγος τους έχει μεταμορφωθεί σε μείγμα από ψέματα και μισές αλήθειες, προκειμένου το κοινό στο οποίο απευθύνονται να αποδεχτεί τη δική τους πραγματικότητα. Στην προσπάθειά τους να εξαπατήσουν για να επιβάλουν τις αλήθειες τους, εκμεταλλεύονται τόσο την έκρηξη της μετάδοσης πληροφοριών μέσω διαδικτύου όσο και τη δυνατότητα που έχουν μέσω των οικονομικών τους φίλων να αποκτήσουν τον έλεγχο αξιόπιστων ΜΜΕ.

Αλήθεια, έχετε αναρωτηθεί τον λόγο που τις τελευταίες δεκαετίες τα περισσότερα από τα ΜΜΕ, που χαρακτηρίζονταν στο παρελθόν ανεξάρτητα, αξιόπιστα και έγκυρα, έχουν περάσει σε χέρια επιχειρηματιών φίλων των πολιτικών ηγετών; Η απάντηση είναι εύκολη και επαληθεύσιμη: για να μειωθεί το κόστος αυτών που επιδίδονται σε εξόφθαλμα ψεύδη προκειμένου να μετατρέψουν τη δημοκρατία σε ένα άδειο κέλυφος. Είναι τυχαίο το γεγονός ότι πολλοί νόμοι συντάσσονται για να αναιρούν περιορισμούς στην εξουσία του ηγέτη; Είναι σύμπτωση ότι πολλές δικαστικές αποφάσεις έχουν προκαθορισμένα αποτελέσματα με βάση πολιτικούς λόγους;

«Δεν ξέρουμε τι μας συμβαίνει και αυτό ακριβώς είναι που μας συμβαίνει», είχε γράψει ένας Ισπανός φιλόσοφος λίγα χρόνια πριν ξεσπάσει ο εμφύλιος στη χώρα του, για να εκφράσει την αβεβαιότητα και τη θολούρα που είχαν σκοτεινιάσει τον τόπο του. Και αυτό ακριβώς συμβαίνει σήμερα, καθώς οι πολιτικές ελίτ έχουν καταφέρει με το ψέμα να καταστήσουν την πραγματικότητα δυσδιάκριτη και την αλήθεια συγκεχυμένη, προκειμένου να επιβάλουν ένα σύστημα διακυβέρνησης που θα μοιάζει με δημοκρατία. Εύλογα θα αναρωτιέστε: Αξίζει να αναλύει κάποιος την πολιτική διάσταση του ψεύδους; Φυσικά αξίζει· και μάλιστα τώρα που οι πολιτικοί πασχίζουν να πείσουν για την ειλικρίνειά τους...

*Δημοσιογράφος, συγγραφέας
πηγη: https://www.efsyn.gr