Παραμονή της επετείου της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου, ένας ακόμη νέος κινδυνεύει να χάσει τη ζωή του χτυπημένος από σφαίρα αστυνομικού.

Τη φορά αυτή στο στόχαστρο της αυθαιρεσίας των ένοπλων «φρουρών της τάξης» δεν μπήκε ένας φοιτητής, ένας μαθητής, αλλά ένας Ρομά, ένα τσιγγανόπουλο που ξημερώματα έβαλε βενζίνη στο αγροτικό της οικογένειας χωρίς να πληρώσει. Ένα παιδί που είχε κι αυτό όνειρα, αλλά που γεννήθηκε και μεγάλωσε στο κοινωνικό περιθώριο και πριν ακόμη τον χτυπήσει βόλι, ούτως ή άλλως θεωρούνταν  καταδικασμένο. Το λένε οι ίδιοι οι Ρομά που ζουν σε γκέτο, αυτοί που βίωσαν τη φυλακή. Το λένε οι καθώς πρέπει αστοί, ο άγνωστος της διπλανής πόρτας. «Είναι γύφτος, κλέφτης, επικίνδυνος» και συνεπώς η ζωή του δεν έχει αξία.

Ο ανώνυμος 16χρονος Ρομά (αργότερα έγινε γνωστό ότι λέγεται Κώστας Φραγκούλης), πατέρας ενός παιδιού, που τραυματίστηκε σοβαρά στο κεφάλι από άνδρα της περιβόητης ομάδας ΔΙΑΣ στη διάρκεια καταδίωξης χθες έρχεται να προστεθεί στο μακρύ κατάλογο των θυμάτων της κρατικής βίας. Από τη μια πλευρά δολοφονίες με πολιτικό πρόσημο, από τον Κουμή, την Κανελλοπούλου, τον Καλτεζά και τον Γρηγορόπουλο, και από την άλλη, δολοφονίες Ρομά (θυμηθείτε τη δολοφονία Σαμπάνη στο Πέραμα) μ΄ έναν κοινό παρανομαστή: να διαμονοποιηθούν συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες.

Να χωριστούν οι άνθρωποι σε καλούς και σε κακούς. Σε αυτούς που συμφωνούν με το κυρίαρχο αφήγημα, το δόγμα «νόμος και τάξη» και σ΄ εκείνους που το αμφισβητούν με οποιαδήποτε τρόπο, στους διαφορετικούς. Και ο διάλογος στη δημόσια σφαίρα κάθε φορά, βοηθούντων των κυρίαρχων ΜΜΕ, δεν είναι η αστυνομική αυθαιρεσία, η ρατσιστική βία, τα όρια της κρατικής καταστολής, αλλά η παραβατικότητα -που εύκολα οι κάθε λογής ειδήμονες στα τηλεοπτικά σόου την χαρακτηρίζουν εγκληματικότητα- των νέων, αυτών που εξεγείρονται, που διαφωνούν, των τσιγγάνων, των περιθωριακών και πάει λέγοντας.

Το φαινόμενο βέβαια δεν είναι ελληνικό. Συμβαίνει στις Ηνωμένες Πολιτείες, στη Γαλλία, την Ιταλία, την Τσεχία, σχεδόν παντού. Η διαφορά είναι ότι σε χώρες όπου οι θεσμοί λειτουργούν, οι φερόμενοι ως ένοχοι αστυνομικοί κάθονται στο σκαμνί, δικάζονται και καταδικάζονται, ενώ σε αυταρχικές δημοκρατίες η στάση των κυβερνήσεων ενισχύει την κρατική βία, ευνοεί την ατιμωρησία και χειραγωγεί τη δικαιοσύνη. Δεν αναζητούν λύσεις ούτε και εφαρμόζουν κοινωνικές πολιτικές. Απλώς ρίχνουν δακρυγόνα, σφαίρες, κλείνουν στόματα και διαιωνίζουν στερεότυπα.

Δεν χρειάζεται πολύ σκέψη για να διαπιστώσει κανείς τι συμβαίνει στην χώρα μας ιδίως τα τελευταία χρόνια. Το δόγμα «νόμος και τάξη», η πολιτική της μηδενικής ανοχής που εξήγγειλε ο Μητσοτάκης μόλις ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας, ενίσχυσε μια πάγια τακτική της ΕΛ.ΑΣ.: το κουκούλωμα κάθε υπόθεσης στην οποία υπάρχει υποψία ότι αστυνομικοί έκαναν υπέρβαση των καθηκόντων τους και για να το πούμε απλά τραυμάτισαν ή/και δολοφόνησαν έναν αθώο πολίτη. Οι ΕΔΕ είναι για τα μάτια του κόσμου διότι σπάνια σε απλούς τραυματισμούς διώκεται κάποιος εκτός κι αν παρέμβει η δικαιοσύνη. Η επιχείρηση συγκάλυψης και διαστρέβλωσης των πραγματικών περιστατικών από την ΕΛ.ΑΣ. δεν είναι εύκολη υπόθεση, πόσο μάλλον εάν οι ενδείξεις ενοχής είναι πολλές.

Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη και οι γαλονάδες γνωρίζουν πολύ καλά, όμως, αυτό που μαθαίνουν όσοι ασχολούνται με θέματα επικοινωνίας: δεν έχει σημασία η αποτύπωση της αλήθειας σε μια κόλλα χαρτί, ό,τι δηλαδή πραγματικά συνέβη με βάση μαρτυρίες τρίτων, αλλά η πρώτη εικόνα, η πρώτη εντύπωση που θα σχηματίσει ο αποδέκτης του (προπαγανδιστικού) μηνύματος. Σ΄ ένα πρώτο στάδιο η κυβερνητική προπαγάνδα επιχειρεί να μεγιστοποιήσει μια ενδεχόμενη παραβατική συμπεριφορά του θύματος.

Στην προκειμένη περίπτωση, σύμφωνα με την ανακοίνωση της ΕΛ.ΑΣ., ο τραυματισμός του 16χρονου δεν οφείλεται σε αυθαιρεσία αστυνομικού, αλλά «ενόψει του άμεσου κινδύνου (της ζωής των δικυκλιστών της ομάδας ΔΙΑΣ), οι αστυνομικοί έκαναν χρήση όπλου (πραγματοποιώντας δύο βολές) επιχειρώντας να ακινητοποιήσουν το όχημα με αποτέλεσμα ο οδηγός να χάσει τον έλεγχο αυτού, να προσκρούσει σε τοιχίο και να διακομισθεί σοβαρά τραυματισμένος στο εφημερεύον νοσοκομείο». Η ΕΛ.ΑΣ. δηλαδή (είπαμε έχει σημασία η πρώτη εντύπωση που σχηματίζει η κοινή γνώμη) θεωρεί ότι οι πυροβολισμοί ήταν αναγκαίοι, αφήνοντας να εννοηθεί ότι ρίχθηκαν στον αέρα, ότι ήταν κίνηση άμυνας εκ μέρους των ανδρών της ομάδας ΔΙΑΣ και ο τραυματισμός του 16χρονου οφείλεται στη σύγκρουση του οχήματός του σε τοίχο. Τρία ψέματα σε λίγες αράδες. Την υπόλοιπη δουλειά την κάνουν τα στερεότυπα που αναπαράγονται χωρίς δεύτερη σκέψη.

Κι όμως, σύμφωνα με τις πρώτες ενδείξεις (πυροβολισμός από πίσω, τροχιά σφαίρας) και τις δηλώσεις του δικηγόρου της οικογένειας του νεαρού -πρόκειται για «μια εν ψυχρώ δολοφονική επίθεση» δήλωσε-, οι αστυνομικοί πυροβόλησαν χωρίς να ακολουθήσουν το πρωτόκολλο. Και διερωτάται κανείς γιατί οι «σερίφηδες» του Μητσοτάκη δεν πήραν τον αριθμό κυκλοφορίας του οχήματος ώστε να ταυτοποιήσουν πολύ εύκολα τον οδηγό χωρίς να θέσουν σε κίνδυνο ούτε τις ζωές τους, ούτε τη ζωή του νεαρού; Έχουν περάσει από ψυχολογικά τεστ για την χρήση όπλων; Έχουν την κατάλληλη εκπαίδευση;

Το αξιοσημείωτο είναι ότι κάθε φορά τα κυρίαρχα ΜΜΕ αναμεταδίδουν τα δελτία Τύπου της ΕΛ.ΑΣ. συχνά χωρίς καν να λένε οι δημοσιογράφοι την πηγή, χωρίς καμία διάθεση αποστασιοποίησης και πολύ περισσότερο διάθεσης να κάνουν οι ίδιοι ρεπορτάζ, μια στοιχειώδη έρευνα ώστε να διαπιστώσουν την αληθοφάνεια των ισχυρισμών της αστυνομίας. Απλώς αναμασούν χωρίς δεύτερη σκέψη τις επίσημες ανακοινώσεις, δηλαδή τα ψέματα. Έτσι γίνονται άλλοτε ηθελημένα και άλλοτε λόγω νωθρότητας «παπαγαλάκια» της εξουσίας με αποκορύφωνα το σούπερ πρωϊνής εκπομπής της ΕΡΤ που ενημέρωνε χθες τους τηλεθεατές για «ανταλλαγή πυροβολισμών μεταξύ αστυνομικών και άντρα που εμβόλισε περιπολικό».

Εάν στη συνέχεια αποδειχθεί η ενοχή του αστυνομικού, εάν η ΕΛ.ΑΣ. ασκήσει έφεση στην πρωτόδικη απόφαση, εάν μάρτυρες υπεράσπισης κατά την ακροαματική διαδικασία παρουσιάσουν ψευδή στοιχεία, εάν ο νεαρός χάσει τη μάχη που δίνει για τη ζωή του, εάν ο άλφα ή ο βήτα αστυνομικός που φέρεται να έχει παρανομήσει παραμένει στη θέση του, κανείς δεν θα ενδιαφερθεί. Θα έχουν περάσει μήνες αν όχι χρόνια και το θέμα θα έχει ξεχαστεί. Δεν θα είναι καν είδηση. Πώς, λοιπόν, να μην έχει δίκιο εκείνος ο τσιγγάνος που ΄λεγε χθες «όταν κλωτσούν μια γάτα γίνεται θέμα. Εμάς μας σκοτώνουν τα παιδιά και δεν γίνεται τίποτε».

Εκτός και αν οι Ρομά βγουν στους δρόμους και μιλήσουν για ρατσιστικές συμπεριφορές εναντίον τους, εκτός και αν οι νέοι συνεχίσουν τις πορείες διαμαρτυρίας για την απουσία κοινωνικών πολιτικών. Εκτός κι αν κάποιοι «ενοχλητικοί» δημοσιογράφοι το αναδείξουν. Και τότε, όμως, θα είναι θέμα δημόσιας τάξης και ασφάλειας που θα καλεστούν να επιβάλλουν οι «σερίφηδες» του Μητσοτάκη. Όσο βεβαίως παραμένει στην εξουσία.

πηγη: https://tvxs.gr