Loading...

Κατηγορίες

Κυριακή 14 Αύγ 2022
Νέο σκάνδαλο για τη συγκάλυψη του σκανδάλου
Κλίκ για μεγέθυνση










Το χειρότερο με τον Κυριάκο Μητσοτάκη δεν είναι ότι είναι ένας πρωθυπουργός που, αν και ορκίστηκε να διαφυλάττει τους κανόνες του κράτους δικαίου, εκείνος συνελήφθη να τους παραβιάζει.

 

Το χειρότερο είναι ότι συνεχίζει να μην υπολογίζει τους πολίτες που τον εξέλεξαν και να μη σέβεται τους θεσμούς της δημοκρατίας που υπηρετεί.

Θεωρεί το κράτος ιδιοκτησία του, τους πολίτες υπηκόους του και τους δημοκρατικούς θεσμούς «του χεριού του». Που μπορεί να τους τραβά σαν λάστιχο κατά το δοκούν, προκειμένου να υπηρετούν τους δικούς του σκοπούς. Που έχουν να κάνουν με τη διάδοση της κυβερνητικής προπαγάνδας και την άνευ όρων εδραίωση της κυβερνητικής του εξουσίας.

Από τη στιγμή που ο Κυριάκος Μητσοτάκης συνελήφθη «κλέπτων οπώρες», η προσπάθειά του είναι να συσκοτίσει την υπόθεση, να μεταθέσει τις ευθύνες αλλού και να συγκαλύψει το σκάνδαλο, περνώντας στην επικοινωνιακή αντεπίθεση με όπλο τον αντιπερισπασμό.

Οι κινήσεις του μετά την αποκάλυψη του σκανδάλου των παρακολουθήσεων των τηλεφώνων του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Νίκου Ανδρουλάκη και του δημοσιογράφου Θανάση Κουκάκη από την ΕΥΠ, η οποία βρίσκεται υπό την ευθύνη του πρωθυπουργού, συνιστούν άλλο ένα σκάνδαλο που εξυφαίνεται με σκοπό τη συγκάλυψη του σκανδάλου.

Κίνηση πρώτη: Μεταφέρει την ευθύνη σε μη πολιτικά πρόσωπα

 

Για να διασωθεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης απέλυσε, υποχρεώνοντας σε παραίτηση, τους δύο στενότερους συνεργάτες του, τον ανιψιό του και δεξί του χέρι στο Μέγαρο Μαξίμου Γρηγόρη Δημητριάδη και τον διοικητή της ΕΥΠ, χάριν του οποίου άλλαξε το νόμο για τα κριτήρια διορισμού στην υπηρεσία, επειδή δεν είχε τα απαιτούμενα προσόντα.

Η μετάθεση της θεσμικής του ευθύνης, ως πρωθυπουργού, αλλού, η επίρριψη της πολιτικής ευθύνης σε μετακλητούς υπαλλήλους που αντικειμενικά δεν μπορούν να την αναλάβουν γιατί δεν είναι πολιτικά πρόσωπα και η ενοχοποίηση στενών συνεργατών του που τον στήριξαν όσο κανείς, είναι πράξεις που βρίσκονται ασφαλώς εκτός πλαισίου ηθικής και δεοντολογίας, αλλά και εκτός κανόνων δημοκρατικής νομιμότητας.

Η μετάθεση της πολιτικής ευθύνης για σοβαρές παραβάσεις κανόνων του κράτους δικαίου σε μετακλητούς υπαλλήλους, οι οποίοι δεν είναι εκλεγμένοι αλλά διορισμένοι και συνεπώς δεν λογοδοτούν σε κανέναν άλλο παρά μόνο στον ίδιο τον πρωθυπουργό που τους διόρισε, βρίσκεται εκτός θεσμικών κανόνων και ορίων και αγγίζει τα όρια του παραλόγου.

Εξ ορισμού ο πρωθυπουργός δεν μπορεί να μεταθέτει την πολιτική ευθύνη για τις παρακολουθήσεις δημοσιογράφων και πολιτικών σε μη πολιτικά πρόσωπα.
Οφείλει να την αναλάβει ο ίδιος.

Μόνο που ανάληψη ευθύνης για τόσο σοβαρές παραβάσεις των κανόνων της δημοκρατίας θα σήμαινε την άμεση παραίτησή του.

Το γνωρίζει καλά, γιατί για το παραμικρό ο ίδιος, όσο ήταν στην αντιπολίτευση, ζητούσε την παραίτηση του τότε πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα.

Με τον ίδιο ανεύθυνο τρόπο που τότε ασκούσε αντιπολίτευση, ζητώντας διαρκώς την παραίτηση του τότε πρωθυπουργού, σήμερα ασκεί το έργο της διακυβέρνησης της χώρας, επιρρίπτοντας τις πολιτικές ευθύνες σε μετακλητούς υπαλλήλους και ζητώντας τις παραιτήσεις τους.

Μόνο που οι παραιτούμενοι δεν είναι πολιτικά πρόσωπα για να αναλάβουν την πολιτική ευθύνη που τους επιρρίπτει ο πρωθυπουργός.

Και αυτό είναι μια σοβαρή θεσμική εκτροπή και ένα σοβαρό πολιτικό ατόπημα.

Κίνηση δεύτερη: Αυτοαναγορεύεται σε ανεύθυνο άρχοντα.

Το διάγγελμα με το οποίο προσπάθησε να μεταθέσει τις δικές του πολιτικές ευθύνες σε τρίτους, ήταν από την αρχή μέχρι τέλους ένα ατέλειωτο «δεν είδα και δεν ξέρω».

Δεν νοείται σε μια ευνομούμενη πολιτεία και σε ένα ευρωπαϊκό κράτος δικαίου ο πρωθυπουργός και υπεύθυνος, με δική του μάλιστα πρωτοβουλία, για την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών, να δηλώνει ανεύθυνος για τις πράξεις και τις παραβάσεις της.

Η έννοια του «πρωθυπουργού περιορισμένης ευθύνης», που του απέδωσε με πρωτοσέλιδο η εφημερίδα των Συντακτών, υπερβαίνει τα όρια της δημοκρατικής νομιμότητας και παραβιάζει τους κανόνες της δημοκρατικής διακυβέρνησης.

Γιατί άσκηση εξουσίας στη Δημοκρατία σημαίνει διαφάνεια, λογοδοσία και ανάληψη ευθύνης. Τρεις κορυφαίες προϋποθέσεις που παραβιάστηκαν στην υπόθεση του σκανδάλου των παρακολουθήσεων.

Και αυτό είναι ένα ακόμη σοβαρό θεσμικό ατόπημα που προστίθεται στα προηγούμενα.

Κίνηση τρίτη: Συσκοτίζει το σκάνδαλο.

Το διάγγελμα στο οποίο προχώρησε ο πρωθυπουργός είναι μνημείο συσκότισης των συνθηκών κάτω από τις οποίες στήθηκε το παρακράτος της παρακολούθησης πολιτών.

 
Πρώτα γιατί ο πρωθυπουργός δεν αναφέρθηκε καθόλου στην υπόθεση της παρακολούθησης ενός εκ των δύο πολιτών που αποκαλύφθηκαν ως θύματα του παρακράτους των υποκλοπών, του δημοσιογράφου Κουκάκη. Ο οποίος ερευνούσε υποθέσεις σκανδάλων διαφθοράς τραπεζιτών και γνωστών επιχειρηματιών.

Δεν ισχύουν συνεπώς γι’ αυτόν τα όσα παραπειστικά ανέφερε για δήθεν εθνικούς λόγους και εχθρούς της πατρίδας που υπαγόρευαν τις παρακολουθήσεις.

Οι υποθέσεις διαφθοράς ανθρώπων που απασχολούν το δημόσιο βίο με την επιχειρηματική τους δραστηριότητα ασφαλώς και δεν συνιστούν εθνικό κίνδυνο.

Το δεύτερο σημείο στο οποίο ο πρωθυπουργός προσπάθησε να συσκοτίσει το σκάνδαλο και να παρουσιάσει αναληθή στοιχεία, ήταν η συστηματική μη αναφορά του στην πιο σοβαρή, ίσως, υπόθεση του σκανδάλου, στη χρήση του κακόβουλου και παράνομου λογισμικού Predator.

Αυτό, άλλωστε, αφορούσε η κατάθεση μηνυτήριας αναφοράς από το Νίκο Ανδρουλάκη που άνοιξε τον ασκό του Αιόλου.

Εδώ, εκτός από πολιτικές, αναδύονται και ποινικές ευθύνες, αν αποδειχθεί η αξιόποινη πράξη της παρακολούθησης πολιτών με το λογισμικό Predator, όπως το ευρωκοινοβούλιο ενημέρωσε τον ευρωβουλευτή Νίκο Ανδρουλάκη, αλλά και όπως ο δημοσιογράφος Κουκάκης υποστηρίζει.

Άρα σε δύο τουλάχιστον σημεία, δια της απόκρυψης της αλήθειας, ο πρωθυπουργός υπέπεσε σε σοβαρό θεσμικό ατόπημα, στην προσπάθειά του να απολογηθεί για το σκάνδαλο δημοσίως.

Κίνηση τέταρτη: Δημιουργεί αντιπερισπασμό για να συγκαλύψει το σκάνδαλο.

Ο υπουργός δικαιοσύνης, προφανώς κατ’ εντολή του πρωθυπουργού, ζήτησε από τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου όχι τη διερεύνηση του σκανδάλου καθ’ εαυτού, αλλά τη διερεύνηση των συνθηκών κάτω από τις οποίες αυτό αποκαλύφθηκε.

Η πράξη αυτή συνιστά κορυφαία απόδειξη προσπάθειας συγκάλυψης του σκανδάλου, δια της ανάδειξης άλλου, παράπλευρου ζητήματος.

Κι ακόμη, η πράξη αυτή συνιστά απόπειρα συγκάλυψης του σκανδάλου, γιατί μέσω του φόβου της ποινικοποίησης της περαιτέρω αποκάλυψης λεπτομερειών του σκανδάλου, διασφαλίζεται η… στεγανοποίηση των διαρροών σχετικά με νέα στοιχεία.

Στη συνέχεια και προφανώς σύμφωνα με τις οδηγίες που οι εισαγγελικές αρχές έχουν πάρει από την κυβέρνηση, αντί να καλέσουν ως μάρτυρες τους εμπλεκόμενους στο σκάνδαλο, καλούν τον δημοσιογράφο Τάσο Τέλλογλου. Ο οποίος σε μια από τις αναρτήσεις του είχε αναφερθεί σε πιθανή παρακολούθηση του Κυριάκου Μητσοτάκη από ιδιώτες το 2018, πριν ακόμη γίνει πρωθυπουργός.

Εδώ έχουμε την επιτομή της συγκάλυψης ενός σκανδάλου δια του αντιπερισπασμού.

Αντί δηλαδή οι αρχές να ερευνούν τις συνθήκες κάτω από τις οποίες η ΕΥΠ, που ανήκει στην ευθύνη του πρωθυπουργού, παρακολουθούσε με το λογισμικό Predator δημοσιογράφους και πολιτικούς, όπως τουλάχιστον το ευρωκοινοβούλιο, ένας πολιτικός αρχηγός και ένας δημοσιογράφος αποκάλυψαν, εκείνες ερευνούν μια ανάρτηση σε κοινωνικό δίκτυο ενός τρίτου δημοσιογράφου που θυματοποιεί τον πολιτικό υπεύθυνο των παρακολουθήσεων.

Η οποία ανάρτηση αποδείχθηκε εντέλει και πομφόλυγα. Καθώς ο Τέλλογλου κατέθεσε ότι δεν εννοούσε παρακολούθηση από κρατική υπηρεσία, ούτε όμως και παρακολούθηση με το κακόβουλο λογισμικό.

Τόνισε, μάλιστα, με νόημα, ότι αν ο πρωθυπουργός θέλει να μάθει λεπτομέρειες για τις παρακολουθήσεις, αρκεί να ανακαλέσει το νόμο που ο ίδιος ψήφισε, σύμφωνα με τον οποίο απαγορεύεται η εκ των υστέρων ενημέρωση των θυμάτων της παρακολούθησης.

Και εδώ έχουμε άλλη μια σοβαρή θεσμική εκτροπή, μέσω της προσπάθειας αντιπερισπασμού και τελικά συγκάλυψης της έρευνας για τη διαλεύκανση του σκανδάλου.

Ο υποβιβασμός του σκανδάλου των παρακολουθήσεων των τηλεφώνων με μεθόδους παρακράτους από την κατηγορία της θεσμικής εκτροπής και της προσβολής των κανόνων της δημοκρατίας, στην κατηγορία του… νόμιμου λάθους που επιχείρησε ο πρωθυπουργός, δεν ήταν παρά μόνον η αρχή.

Σειρά παραβάσεων καταγράφηκαν στη συνέχεια στην προσπάθεια του πρωθυπουργού να αποσείσει τις ευθύνες από τον ίδιο, να τις μεταθέσει αλλού και να συγκαλύψει τις πραγματικές συνθήκες κάτω από τις οποίες το σκάνδαλο συντελέστηκε.

Ενός κακού μύρια έπονται.

Η επιχείρηση συγκάλυψης συνιστά άλλο ένα μεγάλο σκάνδαλο που έρχεται να προστεθεί στο αρχικό της παρακολούθησης των τηλεφώνων δημοσιογράφων και πολιτικών.

13/08/2022 | 16:24
Πηγή: Tvxs
πηγη: https://www.koutipandoras.gr

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου