Μετά τις διπλές εκλογές και τα συντριπτικά αποτελέσματα, υπάρχουν σημαντικές ανακατατάξεις στο πολιτικό σκηνικό της χώρας. Στον ΣΥΡΙΖΑ η πρωτοφανής εκλογική κατάρρευση για κόμμα που βρισκόταν στην αξιωματική αντιπολίτευση, που, ενώ είχε λάβει στις εκλογές του 2019 ένα ποσοστό περίπου 32%, προερχόταν από πρόσφατες εκλογές προέδρου από τη βάση, έχοντας αυξήσει τα μέλη του σε 170.000, αποδεικνύει κάτι που πολλοί βλέπαμε: ότι δεν κατάφερε να πλησιάσει, να πείσει την κοινωνία, να την αφουγκραστεί και να είναι η πειστική πρόταση απέναντι στη Ν.Δ.
Το συντριπτικό ποσοστό της Ν.Δ., η οποία τα προηγούμενα 4 χρόνια δεν απειλήθηκε ποτέ από τον ΣΥΡΙΖΑ και από τα αποτελέσματα φαίνεται να ηγείται του κεντρώου χώρου, πρέπει να μας προβληματίζει· και περισσότερο τα κόμματα που παραδοσιακά απευθύνονταν σε αυτό τον κόσμο, αλλά και την Αριστερά γενικότερα, η οποία βγήκε αποδυναμωμένη από την εκλογική διαδικασία.
Προβληματική είναι η είσοδος στη Βουλή 2 νέων ακροδεξιών και σκοταδιστικών κόμματων που θυμίζουν άλλες εποχές, με απόψεις Μεσαίωνα, όπου τα δικαιώματα αναζητούνται. Για τον ΣΥΡΙΖΑ τα πράγματα δυσκολεύουν περισσότερο μετά την αποχώρηση του Αλέξη Τσίπρα, που έφερε τον ΣΥΡΙΖΑ στη διακυβέρνηση της χώρας, ήταν η αιτία να βρεθούν στον ΣΥΡΙΖΑ άνθρωποι που δεν είχαν απόλυτη σχέση με την Αριστερά, μπορούσε να κρατά τις ισορροπίες στο κόμμα.
Πόσες φορές είχε αναφερθεί ότι δεν γίνεται ένα κόμμα να τα περιμένει όλα από τον πρόεδρο, ότι δεν ήταν εικόνα κόμματος με τόσες διαφορετικές απόψεις, ότι δεν υπήρχε συγκεκριμένο πολιτικό αφήγημα, ότι είχε χαθεί η επαφή με την κοινωνία και η πολιτική απεύθυνση. Αυτό το τελευταίο φάνηκε καθαρά από τις επιλογές προσώπων που πλαισίωναν τα ψηφοδέλτια αλλά και από το επικοινωνιακό κομμάτι, το οποίο ήταν ολότελα αποτυχημένο.
Με λίγα λόγια, είχε χαθεί το όραμα και στην προσπάθεια να φανεί ο ΣΥΡΙΖΑ σοβαρός και συστημικός δεν έλεγε τίποτα στην κοινωνία και επιπλέον την μπέρδευε. Το να απευθύνονται στους πολίτες στις δεύτερες εκλογές λέγοντας «ψηφίστε ΣΥΡΙΖΑ για να γίνει ισχυρή αντιπολίτευση», ήταν το λιγότερο υποτιμητικό, γιατί ήταν ήδη επί 4 χρόνια πολύ ισχυρή αντιπολίτευση και δεν έπεισε. Αρα, το πρόβλημα ήταν γενικό, δομικό.
Την εικόνα αυτήν έρχονται να χειροτερέψουν δηλώσεις στελεχών, ότι δεν είχαν αντιληφθεί τι γίνεται στην κοινωνία, ότι δεν είχαν νιώσει τη δυσαρέσκεια και αλλά τέτοια που καταντούν κωμικά. Μα είναι δυνατόν βουλευτές μέχρι χθες, μεγαλοστελέχη, νομαρχιακές επιτροπές να μην έχουν πάρει χαμπάρι τι συμβαίνει στον κόσμο, να μη συναισθάνονται τίποτα; Τι μας λένε, λοιπόν, με απλά λόγια; Οτι ήταν αλλού, ότι την αλαζονεία που επικαλούνταν για τη Ν.Δ. την είχαν και εκείνοι και, ακόμα περισσότερο, νόμιζαν ότι ο κόσμος θα τους ψηφίζει, αν και εκείνοι τον αγνοούσαν. Κάπως έτσι συνέβη και στη Χίο, όπου η συντριπτική ήττα επισφραγίστηκε με το χειρότερο αποτέλεσμα πανελλαδικά και την απώλεια βουλευτικής έδρας, αλλά και σε όλο το Βόρειο Αιγαίο, χωρίς κανέναν βουλευτή και απογοητευτικά ποσοστά.
Τελικά ευθύνες υπάρχουν και δεν φταίνε για όλα οι άλλοι. Ας γίνει επιτέλους μια ειλικρινής αποτίμηση και όχι εσωκομματικές ισορροπίες που ευθύνονται εν πολλοίς για αυτή την κατάσταση. Από εδώ και πέρα δεν γνωρίζω τι θα γίνει, αν θα καταφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ να ανακάμψει, πιστεύω όμως ότι η Αριστερά γενικότερα θα ανασυνταχτεί, γιατί είναι αδιανόητη αυτή η εικόνα πλήρους υπεροχής της Ν.Δ. Πιστεύω ότι πάντα υπάρχει ελπίδα, αρκεί τα κόμματα να μη χάνουν τον προσανατολισμό τους, τον ριζοσπαστισμό τους, την αμεσότητα και την ειλικρίνεια και προπάντων να μην είναι η εξουσία αυτοσκοπός.
*Eκπαιδευτικός
πηγή: https://www.efsyn.gr