του Γιώργου Μητραλιά

Η μεθοδική εξόντωση του παλαιστινιακού λαού, που ο ισραηλινός στρατός υλοποιεί με επιτυχία τους τελευταίους τέσσερις μήνες, δεν πέφτει από τον ουρανό και δεν θα ήταν δυνατή χωρίς την ενεργό ή και ενθουσιώδη υποστήριξη της ισραηλινής κοινωνίας. Αλλά ούτε και αυτός ο σημερινός εξολοθρευτικός οίστρος της ισραηλινής κοινωνίας θα ήταν δυνατός αν δεν ήταν προϊόν και αποτέλεσμα της εσωτερικής λογικής του ιδρυτικού σχεδίου του εβραϊκού κράτους, του σιωνιστικού σχεδίου! Πράγμα που επέτρεψε στον έμπειρο και οξυδερκή παλαίμαχο αντισιωνιστή αγωνιστή Michel Warschawski να προειδοποιήσει ήδη από το 2014 (!) ότι το Ισραήλ είναι "μια χώρα που ολισθαίνει προς τον φασισμό". Και ένα χρόνο αργότερα, σημείωνε ότι "έχουμε περάσει από μια αποικιακή κοινωνία σε μια βάρβαρη κοινωνία. Μια δυνητικά γενοκτονική κοινωνία που θα έπρεπε να εξοριστεί από την οικογένεια των πολιτισμένων εθνών"!

Αλλά ο Warschawski προχώρησε παραπέρα, και αφού παρατήρησε ότι "το Ισραήλ έχει γίνει η Άγρια Δύση, με τον αιμοδιψή σερίφη του, τον Νετανιάχου", μας υπενθύμισε ότι "ο μόνος τρόπος για να προχωρήσουμε, για τους Ισραηλινούς που απορρίπτουν τη βαρβαρότητα στην οποία βουλιάζουμε, είναι η άμεση σύλληψη του σερίφη και των μπράβων του. Εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές πρέπει να βγουν στους δρόμους". Και σε απόγνωση, φώναξε: "Μα πού είναι; Μήπως ζουν κρυμμένοι στη σκιά της βαρβαρότητας - σίγουρα τα χέρια τους δεν είναι γεμάτα αίμα, αλλά είναι απασχολημένοι να κάνουν τα στραβά μάτια". Και σαν απόηχος όλων αυτών έρχεται τώρα ο τόσο γενναίος και τόσο έντιμος συγγραφέας, συνεργάτης της Haaretz και αγωνιστής κατά της κατοχής Gideon Levy, που απελπίζεται καθώς "πολλοί από τους φίλους μου στην Αριστερά έχουν αλλάξει στη διάρκεια αυτού του πολέμου, ακόμα και αυτοί. Έτσι μένεις όλο και πιο μόνος. Αυτό δεν έχει προηγούμενο"...

Αυτές οι αράδες του Βαρσάφσκι θα μπορούσαν να έχουν γραφτεί σήμερα, με τη μόνη διαφορά ότι η "δυνητικά γενοκτονική" ισραηλινή κοινωνία του 2015 είναι πια γενοκτονική με όλη τη σημασία της λέξης. Πώς φτάσαμε λοιπόν εδώ; Πώς φτάσαμε να δηλώνει το 72% των Ισραηλινών ότι αντιτίθεται "στην είσοδο ανθρωπιστικής βοήθειας στη Λωρίδα της Γάζας μέχρι να απελευθερωθούν οι Ισραηλινοί κρατούμενοι"; Και πώς φτάσαμε να βλέπουμε εκατοντάδες άλλους Ισραηλινούς που μαζεύονται στις εισόδους της Γάζας, ανεμίζοντας ισραηλινές σημαίες, να μπλοκάρουν επανειλημμένα τα καμιόνια που μεταφέρουν ανθρωπιστική βοήθεια σε αυτόν τον διπλά και τριπλά προσφυγικό παλαιστινιακό πληθυσμό, που αποδεκατίζεται, που λιμοκτονεί και αργοπεθαίνει; Με λίγα λόγια, τι συνέβη και η συντριπτική πλειοψηφία των Ισραηλινών πολιτών έφτασε να υποστηρίζει ή ακόμα και να επικροτεί με ενθουσιασμό αυτό που αποτελεί τον ορισμό της γενοκτονίας, την εξόντωση του παλαιστινιακού λαού;

Σπεύδουμε να τονίσουμε ότι οι Ισραηλινοί δεν διαφέρουν ούτε από τους Γάλλους, τους Βέλγους, τους Άγγλους και τους Αμερικανούς, ούτε από τους Έλληνες, τους Σέρβους, τους Τούρκους, τους Ιάπωνες, τους Ρώσους, τους πολίτες της Ρουάντα και τόσους άλλους λαούς, η ιστορία των οποίων είναι στιγματισμένη από σφαγές ή ακόμα και γενοκτονίες άλλων λαών. Γι' αυτό και οι απαντήσεις που έδωσε ένας μεγάλος (Εβραίος) στοχαστής του περασμένου αιώνα με το όνομα Έρνεστ Μαντέλ, στο ερώτημα "τι έκανε δυνατό το Ολοκαύτωμα του εβραϊκού λαού", μπορούν να μας βοηθήσουν να κατανοήσουμε τη σημερινή γενοκτονική διολίσθηση των Ισραηλινών πολιτών.

Έτσι, σύμφωνα με τον Mandel, "Αυτό που κατέστησε δυνατό το Ολοκαύτωμα - ένα γεγονός μοναδικό στην ιστορία μέχρι σήμερα - ήταν πρώτα και κύρια η υπερ-ρατσιστική ιδεολογία στη βιολογική της παραλλαγή (μια ακραία μορφή κοινωνικού δαρβινισμού). Σύμφωνα με αυτό το δόγμα, υπάρχουν "υπανθρώπινες φυλές" (Untermenschen), η εξόντωση των οποίων είναι δικαιολογημένη και μάλιστα απαραίτητη. Για τους υποστηρικτές αυτής της ιδεολογίας, οι Εβραίοι ήταν "παράσιτα προς εξόντωση", οι μαύροι ήταν "πίθηκοι", οι "μόνοι καλοί Ινδοί είναι οι νεκροί Ινδοί" κ.λπ.». Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο ένα επιφανές μέλος της σημερινής ισραηλινής κυβέρνησης, όπως ο υπουργός Άμυνας Yoav Gallant, δηλώνει ότι "οι Παλαιστίνιοι είναι "ανθρώπινα ζώα". Μια δήλωση με την οποία η σύζυγος του πρωθυπουργού Σάρα Νετανιάχου φαίνεται να διαφωνεί, γράφοντας ότι η σύγκριση των Παλαιστινίων με τα ζώα ... "αποτελεί προσβολή για τα ζώα"!

Η απανθρωποποίηση του εχθρού, να ποια είναι σύμφωνα με τον Μαντέλ, η ιδεολογική προϋπόθεση για να μπορεί κανείς να μεταχειρίζεται "συγκεκριμένες ανθρώπινες ομάδες με τόσο απάνθρωπο τρόπο, ώστε η ανάγκη της ιδεολογικής δικαιολόγησης -η ιδεολογία της απανθρωποποίησης- και της "εξουδετέρωσης" της ένοχης συνείδησης και του αισθήματος ατομικής ενοχής". Και ο Μαντέλ προσθέτει: "Η συστηματική απανθρωποποίηση των Εβραίων στα μάτια των Ναζί δεν αποτελεί μεμονωμένο φαινόμενο στην ιστορία. Παρόμοια φαινόμενα συνέβησαν όσον αφορά τους σκλάβους στην αρχαιότητα, τις μαίες ("μάγισσες") τον 14ο και 17ο αιώνα, τους Ινδιάνους της Αμερικής, τους μαύρους που υποβλήθηκαν στο δουλεμπόριο κ.ά".

Με λίγα λόγια, καμία ανθρώπινη κοινωνία δεν είναι "μπολιασμένη" ενάντια σε τέτοιες βάρβαρες και απάνθρωπες εκτροπές. Με δεδομένα όλα αυτά, ποιος θα μπορούσε να ενσαρκώσει αυτή την διολίσθηση προς τη γενοκτονική κόλαση καλύτερα από τους ρατσιστές και καθαρόαιμους φασίστες της σημερινής ισραηλινής κυβέρνησης, τους υπουργούς της Gvir και Smotrich; Η αλματώδης άνοδός τους στην εξουσία μέσα σε μια μόνο δεκαετία δεν είναι μόνο αντιπροσωπευτική της μεταμόρφωσης που υπέστη η ισραηλινή κοινωνία στο ίδιο χρονικό διάστημα (πριν από λίγες ημέρες, έπεσε το τελευταίο προπύργιο του παλιού φιλελεύθερου και "αριστερού" σιωνισμού όταν ο πρόεδρος του κινήματος των Κιμπούτζ Νιρ Μέιρ δήλωσε ότι "τα Κιμπούτζ πρέπει να έρθουν σε ρήξη με την αριστερά επειδή είναι οι έποικοι που έχουν δίκιο!"). Όλα αυτά φέρνουν βέβαια στο νου άλλες "μεταμορφώσεις" και άλλες "μετεωρικές ανόδους στην εξουσία", για παράδειγμα, στη μεσοπολεμική Γερμανία ...

Νάμαστε λοιπόν στην καρδιά του ισραηλινού "μυστηρίου" που οδήγησε περιθωριακούς και αγροίκους πολιτικούς σαν τον Gvir και τον Smotrich, που κλείστηκαν στη φυλακή για εξτρεμιστικές και τρομοκρατικές δραστηριότητες το 2005 και το 2006, και παρουσιάστηκαν μόλις πριν από 9 μήνες από το ισραηλινό κατεστημένο ως "κίνδυνος για το κράτος του Ισραήλ" (Jerusalem Post), να καταφέρνουν σήμερα όχι μόνο να υπαγορεύουν την πολιτική της χώρας τους, αλλά και κυρίως, να εκφράζουν και να υλοποιούν τις βαθύτερες επιθυμίες της συντριπτικής πλειοψηφίας των συμπατριωτών τους! Σύμφωνα με τον Μαντέλ, "για να έχουν απήχηση τέτοια άτομα σε εκατομμύρια ανθρώπους, πρέπει να υπάρχει μια βαθιά κοινωνική κρίση (σαν μαρξιστές θα λέγαμε: μια βαθιά κοινωνικοοικονομική κρίση, μια βαθιά κρίση του τρόπου παραγωγής και μια βαθιά κρίση των δομών εξουσίας). Για να είναι τέτοια άτομα άμεσα υποψήφια για την εξουσία, ή ακόμη και για να καταλάβουν την εξουσία, πρέπει να υπάρχει ένας συσχετισμός κοινωνικών δυνάμεων που να επιτρέπει κάτι τέτοιο: αποδυνάμωση του παραδοσιακού εργατικού κινήματος (και, σε μικρότερο βαθμό, του αστικού φιλελευθερισμού)- ενίσχυση των πιο επιθετικών στρωμάτων των προνομιούχων τάξεων - απόγνωση των μεσαίων τάξεων- μια σημαντική αύξηση του αριθμού των ξεπεσμένων κ.λπ." Και πρέπει να πούμε ότι αρκετές, αν όχι όλες, από αυτές τις προϋποθέσεις που αναφέρει ο Μαντέλ είναι παρούσες στο σημερινό Ισραήλ...

Αλλά ο Ernest Mandel δεν σταμάτησε εκεί. Θέλοντας να γενικεύσει και να εμβαθύνει τα διδάγματα της ναζιστικής βαρβαρότητας, προχώρησε ακόμα περισσότερο και είδε το ολοκαύτωμα «ως την μέχρι σήμερα έσχατη έκφραση των καταστροφικών τάσεων που υπάρχουν στην αστική κοινωνία, τάσεις που οι ρίζες τους βρίσκονται στην αποικιοκρατία και τον ιμπεριαλισμό", και πρόσθεσε ότι συμπεριλαμβάνει «τοδόγμα του βιολογικού ρατσισμού... σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, αυτό της ανόδου των αντι-ανθρωπιστικών, αντι-προοδευτικών, αντι-ισονομικών, αντι-χειραφετητικών δογμάτων, τα οποία εκθειάζουν ανοιχτά την πιο ακραία και συστηματική βία κατά μεγάλων ανθρώπινων ομάδων ("του εχθρού") και τα οποία εξαπλώθηκαν προς το τέλος του 19ου αιώνα.".

Είναι λοιπόν απολύτως "φυσιολογικό" για τον γενοκτόνο Σμότριτς να αυτο-αποκαλείται... "ομοφοβικός φασίστας", ενώ το φιλαράκι του Μπεν Γκβίρ, μαζί με άλλους ισραηλινούς πολιτικούς και θρησκευτικούς ηγέτες, διακρίνονται για τα ρατσιστικά, μισογυνικά, ομοφοβικά, αντισοσιαλιστικά, κλιματοσκεπτικιστικά και βίαια σκοταδιστικά τους κηρύγματα, που προδίδουν την συμμετοχή τους στα ανώτερα κλιμάκια της συνεχώς ανερχόμενης Φαιάς Διεθνούς, που αποτελεί σήμερα την πιο άμεση και θανάσιμη απειλή για την ανθρωπότητα και ό,τι έχει απομείνει από τις δημοκρατικές ελευθερίες της. ..

Κλείνουμε αυτό το αναγκαστικά σύντομο κείμενο με την εξής πολύτιμη προειδοποίηση του Ernest Mandel: "Αυτή η ερμηνεία του ολοκαυτώματος έχει και μια υποκειμενική λειτουργία. Είναι επίσης χρήσιμη και αναγκαία από την άποψη των συμφερόντων του ανθρώπινου είδους. Επιτρέπει να αποφύγουμε τους διανοητικούς και ηθικούς κινδύνους που ενέχει η αντίθετη θέση, σύμφωνα με την οποία το ολοκαύτωμα θα ξέφευγε από κάθε λογική εξήγηση, θα ήταν ακατανόητο. Αυτή η σκοταδιστική θέση είναι, σε μεγάλο βαθμό, ένας μεταθανάτιος θρίαμβος του ναζιστικού δόγματος. Γιατί αν στ'αλήθεια ένα μέρος της ιστορίας είναι όντως παράλογο και εντελώς ακατανόητο, τότε αυτό οφείλεται στο ότι και η ανθρωπότητα είναι παράλογη και ακατανόητη. Έτσι, η αυτοκρατορία του κακού θα βρίσκεται "μέσα σε όλους μας". Αυτός είναι ένας ελάχιστα έμμεσος, αν όχι υποκριτικός, τρόπος για να πούμε ότι η ευθύνη δεν ανήκει στον Χίτλερ, ούτε στους ναζί, ούτε σε εκείνους που τους επέτρεψαν να κατακτήσουν και να ασκήσουν την εξουσία, αλλά σε όλους, με άλλα λόγια σε κανέναν συγκεκριμένα »

Και ο Mandel καταλήγει με τα εξής προφητικά λόγια: "Η ερμηνεία μας για το ολοκαύτωμα έχει επίσης μια πρακτική πολιτική λειτουργία. Επιτρέπει να ξεφύγουμε από την πρακτική αδυναμία και από το αίσθημα αδυναμίας απέναντι στους κινδύνους επανάληψης του φαινομένου. Λέμε συνειδητά ότι το ολοκαύτωμα υπήρξε μέχρι σήμερα η κορωνίδα των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας. Αλλά δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι δεν θα επαναληφθεί ή ακόμη και ότι δεν θα ξεπεραστεί στο μέλλον. Η εκ των προτέρων άρνησή του μας φαίνεται παράλογη και πολιτικά ανεύθυνη. Όπως το έλεγε ο Μπέρτολτ Μπρεχτ: "Η μήτρα που γέννησε αυτό το τέρας είναι ακόμα γόνιμη".

Σημείωση