Το να βλέπεις τα καιρικά γεγονότα ως ανεξάρτητα περιστατικά, είναι σαν να προσπαθείς να καταλάβεις μια ταινία βλέποντας μόνο το διαφημιστικό τρέιλερ. Το ίδιο ισχύει και με την κλιματική αλλαγή. Αντιμετωπίζουμε τις φυσικές καταστροφές ως μεμονωμένα γεγονότα και τις επιπτώσεις τους ως ξεχωριστές συμφορές.
Τις επόμενες δεκαετίες, καθώς οι θερμοκρασίες θα ανεβαίνουν, οι κλιματικές καταστροφές θα συμπίπτουν και οι επιπτώσεις τους θα αυξάνονται εκθετικά. Κάθε καταστροφή θα επιδεινώνει τη ζημιά της επόμενης και ο χρόνος που χρειάζεται για την αντιμετώπιση θα περιορίζεται. Στην πραγματικότητα, το να θεωρείται η κλιματική αλλαγή συσσώρευση μεμονωμένων γεγονότων, υποτιμά την απειλή καθώς τα στοιχεία του κλίματος αλληλεπιδρούν μεταξύ τους και επιδεινώνουν τον αντίκτυπο στους ανθρώπους και στα οικοσυστήματα.
Σκεφτείτε μια σειρά από εξαιρετικά ζεστές ημέρες. Πώς αισθάνονται οι άνθρωποι την έβδομη ημέρα ενός καύσωνα σε σύγκριση με την πρώτη; Λίγες συνεχόμενες ημέρες καύσωνα είναι διαχειρίσιμες αλλά πολλές συνεχόμενες, όχι και τόσο. Καθώς ο καύσωνας θα συνεχίζεται, το ηλεκτρικό δίκτυο θα δυσκολεύεται να παρέχει αρκετή ισχύ για τον κλιματισμό που χρησιμοποιείται. Αρχίζουν οι διακοπές ρεύματος. Χωρίς κλιματισμό, το ίδιο το σύστημα του ανθρώπινου σώματος για τον μετριασμό της θερμότητας καταρρέει.
Αν στον παρατεταμένο καύσωνα προστεθεί και η υγρασία, τότε οι επιπτώσεις είναι πιο σφοδρές. Οποιαδήποτε δραστηριότητα σε εξωτερικό χώρο που θα συνεπάγεται σωματική προσπάθεια -αγροτική εργασία, οικοδομικές εργασίες ή ακόμα και ένα παιχνίδι ποδοσφαίρου- θα είναι απειλητική για τη ζωή.
Ακόμα και ακραία γεγονότα διάσπαρτα σε όλο τον κόσμο μπορούν να συνδεθούν το ένα με το άλλο. Η γεωργική παραγωγή, για παράδειγμα. Οι αποδόσεις βασικών καλλιεργειών μειώνονται όταν οι θερμοκρασίες αυξάνονται και η ποσότητα του νερού που χρειάζονται για να μη μαραθούν, μειώνεται. Αυτό σημαίνει ότι αν σε δύο διαφορετικά σημεία του πλανήτη στα οποία γίνονται κρίσιμες καλλιέργειες, καταγραφούν παρατεταμένοι καύσωνες και ξηρασία, τότε η παγκόσμια διατροφική αλυσίδα διαταράσσεται και οι πιθανότητες υποσιτισμού και πείνας αυξάνονται.
Η αλληλεπίδραση ακραίων γεγονότων δημιουργεί κινδύνους εντελώς νέου είδους και μεγέθους. Εχουν συνειδητοποιήσει οι πολιτικοί το πρόβλημα και τι κάνουν για να το αντιμετωπίσουν; Η αλήθεια είναι ότι δεν κάνουν και πολλά για να μειώσουν τους κινδύνους της κλιματικής αλλαγής. Συνήθως την επικαλούνται για να δικαιολογηθούν (οι πυρκαγιές είναι το πιο πρόσφατο παράδειγμα) και την προβάλλουν για να προχωρήσουν στην υλοποίηση των σχεδίων τους.
Υπόσχονται μεταρρυθμίσεις και παρεμβάσεις αλλά στην πράξη όχι μόνο δεν βελτιώνουν μια ήδη δύσκολη καθημερινότητα αλλά διαλύουν και υπάρχουσες υποδομές που εξασφαλίζουν την ισότητα στην πρόσβαση κρίσιμων κοινωνικών αγαθών. Υπερβολές; Πάρτε για παράδειγμα την κυβέρνηση και τα σχέδιά της για την Υγεία. Τι επιπτώσεις έχει η ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών Υγείας σε μια κοινωνία που θα βρίσκεται εκτεθειμένη σε καύσωνες, πυρκαγιές, πλημμύρες, επιδημίες, πανδημίες, σεισμούς; Ανθρωποι θα πεθαίνουν επειδή δεν θα έχουν να πληρώσουν, επειδή θα έχουν αποκλειστεί, επειδή...
Πρόσφατα διάβασα ένα άρθρο για τον δάγκειο πυρετό. Σύμφωνα με τον συντάκτη, πρόκειται για έναν ιό που η κλιματική αλλαγή διευκολύνει την εξάπλωσή του καθώς μεταδίδεται από δύο είδη κουνουπιού -το Aedes aegypti και το Aedes albopictus- που είναι ασυνήθιστα ανθεκτικά και μεταδίδουν επίσης κίτρινο πυρετό, Zika, τον ιό του δυτικού Νείλου και άλλες αρρώστιες. Ειδικά το aegypti ευδοκιμεί όχι μόνο σε ζεστά και υγρά περιβάλλοντα αλλά και σε περιοχές επιρρεπείς στην ξηρασία. Τι θα γίνει αν ξεσπάσει δάγκειος πυρετός και το δημόσιο σύστημα υγείας είναι υποστελεχωμένο, υποβαθμισμένο και συμπληρωματικό ενός θηριώδους ιδιωτικού μηχανισμού Υγείας; Οσοι δεν έχουν να πληρώσουν θα αφεθούν στη μοίρα τους. Φανταστείτε τι πρόκειται να γίνει αν συμπέσουν δύο και τρεις υγειονομικές κρίσεις που θα συνδέονται με την κλιματική αλλαγή.
Ολα αυτά είναι πολύ πιο κοντά από όσο πιστεύουν οι περισσότεροι από εμάς. Ηδη, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας προειδοποιεί ότι μέχρι το 2030 το 42% του παγκόσμιου πληθυσμού είτε δεν θα έχει πρόσβαση σε υπηρεσίες Υγείας είτε δεν θα είναι σε θέση να τις αντέξει οικονομικά και γι’ αυτό ζητά από τους πολιτικούς να επενδύσουν σε ένα καθολικό σύστημα Υγείας, το οποίο θα περιλαμβάνει την εξέταση, την ακριβή και έγκαιρη διάγνωση, την παρακολούθηση και την ταχεία ανταπόκριση στις αναδυόμενες παγκόσμιες απειλές για την Υγεία. Τι σχέση έχουν οι κυβερνητικές εξαγγελίες και τα επιχειρήματα που προβάλλουν οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι με όσα προαναγγέλλει και προτείνει ο ΠΟΕ; Καμία, πέραν του ότι αποτελούν αδιάψευστα τεκμήρια υποκρισίας και ιδιοτέλειας.
Δημοσιογράφος, συγγραφέας
πηγή: https://www.efsyn.gr