Της Τ. Γ

Η δικιά μας Παναγιά βρίσκεται σαπιοκάραβο στο Αιγαίο. Μαζί με το αγγελούδι της … Αγωνιά αν θα ξημερώσει η επόμενη μέρα και θα τους βρει ζωντανούς … Και ‘μεις μαζί της …

Η δικιά μας Παναγιά ζει σε προσφυγικούς καταυλισμούς. Ζει σε παγωμένα χαμόσπιτα και ανήλιαγα υπόγεια … Ζει στις πυρόπληκτες περιοχές και είδε το βιός της και τους κόπους μιας ζωής να καταστρέφονται … 

Η δικιά μας Παναγιά δεν έχει εθνικότητα, δεν έχει πατρίδα, δεν έχει χρώμα. 

Μάνα είναι μόνο που ‘φερε το μικρο Χριστούλη της σ’ ένα κόσμο φτωχό, βίαιο, άδικο…

Το δικό της μωράκι δεν το ζεσταίνει καμιά φάτνη, καμιά ανάσα δεν γλυκαίνει τη ζωή τους…

Αγγελοι δεν της φέραν την ελπίδα, αστέρια δεν φωτίζουν τη ζήση της…

Παγωνιά, αδιαφορία και καημός την τυλίγουν από παντού, κ’ η αποξένωση της βαθαίνει τον πόνο…

Και μένει τόσο δίπλα μας η Παναγιά των ημερών μας … Φτάνει μόνο η θέληση να την δεις, η αγάπη να την αφουγκραστείς…

… και η δικιά τους …