Η σημερινή επέτειος της ήττας της ναζιστικής Γερμανίας βρίσκει τη Ρωσία για δεύτερη φορά σε εμπόλεμη κατάσταση με την Ουκρανία, το ΝΑΤΟ και τη Δύση συνολικά.
Η κατάρρευση των καθεστώτων της Ανατολικής Ευρώπης το 1989-90 και η διάλυση της ΕΣΣΔ το 1991 αποδόμησαν τη νίκη του 1945 που τελικά κράτησε σαράντα έξι χρόνια. Ενα σκηνικό που διαμορφώνεται για δεύτερη φορά στη ρωσική ιστορία.
Το 1815 οι στρατιωτικές δυνάμεις της Ρωσίας συνέβαλαν αποφασιστικά στην ήττα του Ναπολέοντα και εισήλθαν θριαμβευτικά στο Παρίσι ως δύναμη κατοχής.
Σαράντα χρόνια μετά, το 1855, η Ρωσία βρισκόταν σε εμπόλεμη κατάσταση με τη Βρετανία, τη Γαλλία, το Πεδεμόντιο και την Οθωμανική Αυτοκρατορία σε μια σύγκρουση που πέρασε στην Ιστορία ως Κριμαϊκός Πόλεμος.
Η άρνηση της Πρωσίας και της Αυστρίας να πάρουν μέρος στην αντιρωσική συμμαχία έκανε διαχειρίσιμη την ήττα της Ρωσίας, η οποία όμως είχε συνέπεια την επί μια εικοσαετία απομόνωσή της από τους ευρωπαϊκούς συσχετισμούς, μέχρι δηλαδή τον Ρωσοτουρκικό Πόλεμο του 1877-78.
Η μεσολάβηση του καγκελάριου της Γερμανίας Μπίσμαρκ στο Συνέδριο του Βερολίνου το 1878 απέτρεψε στο παρά πέντε έναν δεύτερο Κριμαϊκό Πόλεμο.
Τα παραπάνω φωτίζουν την προβληματική σχέση Ρωσίας-Δύσης ως μια στρατηγικής σημασίας σταθερά που ξεπερνά τον έναν ή τον άλλον κακό χειρισμό και φαίνεται να υπακούει σε έναν διαχρονικό γεωπολιτικό ντετερμινισμό.
Εναν ντετερμινισμό που παρουσιάζει στη μακρά διάρκειά της και η γερμανική ιστορία και ο οποίος κινείται ανάμεσα στην περιθωριοποίηση και πολυδιάσπαση και σε μια ενότητα που δημιουργεί ασφυκτικούς συσχετισμούς για τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη.
Η Ρωσία κινείται ανάμεσα στην είσοδο των στρατιωτικών της δυνάμεων στο Παρίσι το 1815 και στο Βερολίνο το 1945 και την ήττα της στον Κριμαϊκό Πόλεμο το 1855 και την αυτοδιάλυση της ΕΣΣΔ το 1991.
Με άλλα λόγια το ενιαίο ευρωπαϊκό σύστημα ασφάλειας που θα περιλαμβάνει και τη Ρωσία προβάλλει περισσότερο ως ευχή παρά ως ρεαλιστικό ζητούμενο.
Στα πρώτα χρονιά του 20ού αιώνα ο πατέρας της γεωπολιτικής Χάρολντ Μακίντερ διατύπωσε την άποψη ότι μια συμμαχία Ρωσίας-Γερμανίας ανοίγει τον δρόμο για την κυριαρχία τους στην Ευρασία και μετά σε ολόκληρο τον κόσμο…
Ετσι, προσεγγίσεις σαν το τέλος της Ιστορίας του Φουκουγιάμα ή το τέλος των ανταγωνισμών λόγω επικράτησης των πανανθρώπινων ιδανικών που πίστευαν οι συνεργάτες του Γκορμπατσόφ προβάλλουν σήμερα ως ανιστόρητοι βολονταρισμοί.
πηγη: https://www.efsyn.gr